4 Islands MTB Stage Race: in het teken van de bura

Als mountainbiker ben ik steeds op zoek naar nieuwe uitdagingen en zo viel mijn oog afgelopen winter op de 4 Islands MTB Stage Race in Kroatië. Mijn teammaat Sven Huts en ikzelf zagen het idee om eind april vier dagen te gaan koersen op vier verschillende eilanden aan de Adriatische kust, en in de namiddag nog wat te chillen aan de rand van het zwembad bij temperaturen van rond de twintig graden, op voorhand helemaal zitten. Inpakken en wegwezen maar!

Dat oorspronkelijke plan draaide ter plaatse echter compleet anders uit. Al bij aankomst op het eiland Krk, waar de eerste etappe plaatsvindt, worden we met onze neus op de feiten gedrukt. Vol ongeloof werpen we een blik op de thermometer die amper vier graden aangeeft. Eens buiten snijdt een ijzige wind door merg en been. Die wind is plaatselijk beter gekend onder de naam bura en Wikipedia leert ons dat het een vaak snijdend koude valwind is die uit noordoostelijke richting komt, meer bepaald uit het Balkangebergte, en zich vooral tijdens de wintermaanden laat voelen boven de Adriatische zee. Dit is toch wel een kleine domper op onze vreugde, want zelfs tijdens onze voorbereiding in België hadden we het niet zo koud.

We peppen elkaar op en samen met de iets meer dan 250 andere duo’s beginnen we aan de eerste etappe, een etappe van 65 kilometer rond het kustplaatsje Baska met iets meer dan 1600 hoogtemeters. Op papier is dit best doenbaar, al gaat het meteen na de start best pittig omhoog. Van zeeniveau trekken we immers meteen naar een hoogte van 450 meter. We doen dit in het gezelschap van … jawel, een zeer strakke en killige wind. En droom ik nu of begint het hier zowaar te sneeuwen? Nu ja, sneeuwen is misschien wat veel gezegd, maar toch dwarrelen er enkele sneeuwvlokjes naar beneden. Is dit het zonnige Kroatië waar we zo van droomden …

Maar veel tijd om daar bij stil te staan hebben we niet, want het terrein vraagt onze opperste concentratie. Het parkoers is dan ook best technisch. Misschien niet in de pure zin van het woord, maar het is eerder een constante zoektocht naar het juiste spoor tussen de ontelbare stenen. Stenen die ze hier blijkbaar op overschot hebben, want het is er vergeven van de stenen. Ik merk dat Sven het bijwijlen moeilijk heeft met zijn techniek en op bepaalde momenten raast hij eerder als een kamikaze naar beneden. Als dat maar goed komt de komende dagen …

De krachtige bura vaagt hier alle plaatselijke vegtatie weg tot er een maanlandschap overblijft

Op het parkoers is alvast niets aan te merken, maar op de wind die duchtig verder blaast daarentegen … Het is trouwens die wind die het landschap hier heeft gevormd, een landschap dat door de locals als een maanlandschap wordt omschreven. Dat komt doordat de bura hier zo krachtig van de bergtoppen naar beneden komt gestormd dat hij alle plaatselijke vegetatie wegvaagt. De wind neemt ook het zout mee uit de zee om op de ondergrond een zoutlaagje achter te laten en zo dit gebied een nog desolater uitzicht geeft.

Ook op de tweede dag krijgen we weer een domper te verwerken. Door het noodweer kunnen de boten niet uitvaren en de organisatie beslist om de etappe van de eerste dag opnieuw af te haspelen, maar dan in de omgekeerde richting. Jammer, maar het weer heb je als organisatie nu eenmaal niet in de hand. Ons bezoek aan het eiland Rab zal dan ook niet voor dit jaar zijn. Meteen wordt de 4 Islands Bike Race dan ook een 3 Islands Bike Race. Voordeel is dat we de route van vandaag al kennen, alhoewel ik me afvraag of het wel een voordeel is te weten dat we terug tegen de wind zullen moeten opboksen op ’the moon’.

Gelukkig kunnen de boten de derde dag wel uitvaren en trekken we naar het naburige eiland Cres. Eindelijk kunnen we nieuwe terreinen ontdekken. Het is nog steeds fris, zo rond de zeven à acht graden, maar af en toe komt de zon eens piepen. Starten doen we vandaag niet in een of ander kuststadje, maar wel op het dek van de ferry! Het is eens iets anders, maar veel tijd om ervan te genieten krijgen we niet, want wat volgt is een muur van twee en een halve kilometer.

Starten doen we vandaag op het dek van de ferry

De singletracks die volgen zijn minder ruw dan tijdens de eerste dagen, maar wat waren de uitzichten op de Kvarner Baai tijdens deze etappe in lijn wondermooi … Als we na 70 kilometer finishplaatsje Osor binnendraaien is ons bikershart dan ook helemaal voldaan.

Als we de laatste ochtend de gordijnen opentrekken schijnt de zon eindelijk wat krachtiger en ook de thermometer schiet richting de 15 graden. Gaan we alsnog ons oorspronkelijke plan van lekker knallen en nadien chillen kunnen uitvoeren? Het antwoord is nee, want ook nu viel ons plan al snel in het water, figuurlijk dit keer.

Onze pk’s aanspreken zat er immers niet in op dit super technische parkoers. Zowel bergop als bergaf was het alle hens aan dek en we vertoefden zelfs een tijdje op het parkoers van de wereldbekermanche downhill die hier in 2018 in Losinj zal verreden worden. Uiteindelijk klokten we onze etappe af op 2u40’ voor amper 40 kilometer. Maar dat kon ons niet deren, want, wauw, wat een toplocatie is dit eiland!

Noch de wind, noch de koude, noch de gecancellede boottrip, … Niets kon ons aan het einde van deze prachtige vierdaagse nog deren en met een grote lach op ons gezicht vatten we dan ook de terugreis naar huis aan. Voor zij die ook eens graag van de 4 Islands MTB Stage Race willen proeven hebben we nog één gouden tip: een fully is hier echt wel een aanrader!

De inschrijvingen voor de editie van volgend jaar, die zal plaatsvinden tussen 11 en 14 april 2018, zijn ondertussen geopend. Meer info over de 4 Islands MTB Stage Race 2018 kan je vinden op de website www.adriabike.hr.

Dit artikel kwam tot stand met dank aan Eddy Feliers en Sven Huts.

Foto’s copyright 4 Islands MTB Stage Race