Als twee gepassioneerde en eensgezinde mountainbikers elkaar vinden op de trails, dan kunnen er alleen maar mooie herinneringen worden gemaakt. Zo gingen eind februari uw Vojo-auteur van dienst en Jasper van Bikehigh samen op avontuur naar het zuiden van Spanje. We blikken terug op een weekje high worden op de bike tijdens de 2022 Andalucia Bike Race. Nestel je dus even in (of op) je favoriete leesplek en lees hier het verhaal dat we samen beleefden!

Wie zijn we?

Jasper en ik kenden elkaar al van “ergens op het strand”. We zijn beiden van de Belgische kust, – waar een kleine maar fanatieke MTB community leeft – en daar kom je elkaar sowieso wel eens tegen. Vorig jaar leerden we elkaar beter kennen tijdens de 4 Islands MTB Stage Race in Kroatië en maakten we de afspraak om vroeg of laat een wedstrijd in duo te rijden.

Jasper heeft zijn eigen bedrijf waar hij naast spinning, het begeleiden van groepsritten en coaching, ook de persoonlijke ondersteuning doet van A tot Z bij een event of wedstrijd. Zo zat hij met Bikehigh, voor we afreisden, al aan zijn 19de meerdaagse MTB marathon (waaronder 2x de Cape en Swiss Epic en de Appenninica MTB Stage Race) die allemaal met succes werden uitgereden.

Zelf rij ik al jaren met de MTB en heb ik al wat bosriviertjes doorzwommen. Zo zitten er in het rijtje “finishes”: de Cape en Alps Epic, een aantal keer de Mountain of Hell en de Transvesubienne, de Megavalanche, de TransProvence, de Strade Bianche Gran Fondo … en te veel strandraces om op te noemen. Ik ben het afgelopen decennium wel steeds meer richting “enduro” geëvolueerd en bergop rijden is daardoor niet altijd mijn sterkste punt.

Een duo met veel ervaring en elk met hun sterke punten dus, maar vooral veel gelijkenissen: zowel qua fysieke mogelijkheden als de mentale ingesteldheid en kijk op het leven. We gingen samen op een uitstap om stevig te biken, tegelijk veel plezier te maken, nieuwe mensen te leren kennen en prachtige locaties te ontdekken.

Praktisch

Om de regio Andalucia te bereiken heb je twee mogelijkheden. Of je neemt het vliegtuig (naar Malaga) of je neemt de auto om de 2000 kilometer afstand tussen Jaén met Brussel te overbruggen. Op het eerste zicht is het vliegtuig de meest logische keuze, maar in de praktijk is dat niet per se zo. Zo is reizen met een vliegtuig altijd een shock voor het lichaam en de reis zelf duurt altijd langer dan je op voorhand inschat. Je moet dikwijls op een vreemd uur op de luchthaven staan, het inchecken met een fiets is altijd een rompslomp en eenmaal aangekomen mag je beginnen sleuren voor het tweede deel van de reis. Voor de Andalucia Bike Race betekent dat het ophalen van een huurauto en nog een drietal uur rijden naar het eerste hotel.

Om dus op ons eigen ritme te kunnen reizen en omdat we ter plekke voortdurend een busje nodig gingen hebben (elke dag is er immers een transfer van minstens 30-40 minuten naar de start en terug van de finish), kozen we voor de volledige uitgebouwde VW California van Jasper. Dit prachtig vehikel heeft alle voorzieningen om te reizen, rijdt super aangenaam en heeft ook de mogelijkheid om onderweg te overnachten. Zo stopten we een eerste keer net voor de grensovergang met Spanje om daar “on the road” te slapen.

Voor de tweede stop konden we rekenen op de connecties van Jasper met Hotel Cap Negret in Altea om in grote luxe te overnachten. We kwamen daar trouwens een delegatie tegen van het Cycle-Passion Scott Racing Team die bezig waren aan hun eerste trainingsstage. Connecties en zaken geregeld krijgen zijn echt niet vanzelfsprekend. Ik had bijvoorbeeld, als Vojo journalist, de inschrijving van de wedstrijd geregeld met de organisatie. Daarmee alleen geraak je daarentegen niet aan de start. Er komt nog veel bij kijken … ook tijdens de wedstrijd zelf, want door simpelweg sterk te (blijven) fietsen bereik je niet zomaar de finish.

Dag 1 – Jaén: eerste kennismaking

We hadden besloten rustig te starten en ons niet te laten opjagen door de furieuze Spaanse duo’s. De start verliep zoals gepland, maar op de eerste klim werd al duidelijk dat ik de reis naar het verre Zuiden zoals gewoonlijk (net als bij de Cape en Alps Epic) niet goed had verteerd. Jasper hield het tempo op peil, zodat we bij de eerste Mixed teams bleven. De eerste afdaling was niet zo moeilijk, maar wel met een grote kans op lekrijden. We namen geen risico’s en toch haalden we meerdere duo’s in … De moraal steeg, jammer genoeg van korte duur. Mijn benen draaiden bij de eerstvolgende klim ook niet en het was uitkijken naar de volgende (technischere) afdaling.

Korte, nijdige herlanceringen werden afgewisseld met rotspartijen en off-camber stroken bezaaid met wortels. Het was genieten!

Daar reden we uitstekende lijnen en schoven we weer op naar voor. Ikzelf voelde me ook stilaan beter worden en voor even reden we met dezelfde inspanning ook dezelfde wattages. De hierop volgende afdaling was nog leuker, want nu kwamen we op de trails van de proloog van vorig jaar. Korte, nijdige herlanceringen werden afgewisseld met rotspartijen en off-camber stroken bezaaid met wortels. Het was genieten! Bij de laatste klim gingen (eigenlijk zoals verwacht) … de vier pinkers aan. Hoewel de klim niet zo lastig of lang was, kroop ik omhoog en met de blik op Jasper zijn achterwiel moest ik proberen te overleven. Panikeren doen we echter niet, want morgen is er een nieuwe dag en met een positieve ingesteldheid recupereer je snel!

Dag 2 – Jaén: overmoedig zijn wordt altijd afgestraft

‘s Ochtends was het afwachten hoe de benen zouden zijn gerecupereerd. Volledig hersteld zullen ze nooit meer zijn, maar dat is het nu eenmaal het kenmerk van een meerdaagse MTB marathon. De start was opnieuw op dezelfde plaats nabij de Olivo Arena, maar nu was er een “geneutraliseerde” start die ons over grote brede wegen (met de nodige verkeersobstakels) na een kleine 10 kilometer aan de voet van de eerste klim zou brengen. Zo’n vertrek met een grote groep, waarbij de snelheid gecontroleerd wordt door een voorrijdende wagen, is meestal nog gevaarlijker voor valpartijen dan wanneer de rijders gewoon worden losgelaten. We kwamen er door zonder kleerscheuren en begonnen aan de eerste (wederom lange) klim.

Op de laatste steile klim was een 32 (voor) en 50 (achter) niet klein genoeg terwijl we 300 watt duwden. De krampen vlogen op het einde door het wandelen rond mijn oren. Hier de bestaansreden van een 10-52 cassette!

Ik kon onmiddellijk met een beter gevoel de trappers wegduwen en eenmaal we naar het einde van de eerste klim toe op technische singletracks mochten beginnen met positieve hoogtemeters verslinden, kwam team Vojo-Bikehigh echt op dreef. Jasper bepaalde nog steeds het tempo bergop en ik hield onze snelheid in de afdalingen op elkaar afgestemd. Op de laatste steile klim was een 32 (voor) en 50 (achter) niet klein genoeg terwijl we 300 watt duwden. De krampen vlogen op het einde door het wandelen rond mijn oren. Hier de bestaansreden van een 10-52 cassette! De laatste kilometers waren hetzelfde als dag 1 … de spieren waren iets meer kapotgereden, maar we gingen wel een pak harder. Morgen ziet de aanloop er op papier iets rustiger uit en hebben we (opnieuw) meer kilometers, maar wel minder hoogtemeters.

Dag 3 – Andùjar: when the going gets rough, the rough get going

Wij zijn hier met ons twee. Zonder verzorger, mechanieker en chauffeur zijn we volledig op onszelf aangewezen om de heisa van een verplaatsing te regelen. We hadden een tijdschema afgesproken, wat we perfect hebben kunnen volgen. Het was wel even vreemd opkijken toen we bijna als laatsten richting de start vertrokken, maar uiteindelijk waren we meer dan op tijd. Iets te vroeg zelfs, want de zon was nog niet door de wolken komen prikken en het was koud. Slechts 7 graden!

We bleven mooi in de buurt van onze “concurrenten” van de voorgaande dagen en daar waar bij sommige duo’s de frustraties op dag 3 beginnen op te spelen, loopt het bij ons steeds meer gesmeerd. We kennen ondertussen elkaars zwaktes en sterktes en maken daar optimaal gebruik van.

De benen deden bij ons twee pijn en we schakelden een tandje kleiner dan de vorige twee dagen om onze spieren te sparen voor het zwaardere tweede gedeelte van de etappe. We bleven mooi in de buurt van onze “concurrenten” van de voorgaande dagen en daar waar bij sommige duo’s de frustraties op dag 3 beginnen op te spelen, loopt het bij ons steeds meer gesmeerd. We kennen ondertussen elkaars zwaktes en sterktes en maken daar optimaal gebruik van. Kop over kop reden we de laatste kilometers om de stevige kopwind te trotseren. Morgen hebben we nagenoeg een iets makkelijkere dag, we kunnen een uurtje langer slapen en zullen normaal gezien twee keer zo snel terug aan de finish staan.

Dag 4 – Villafranca de Córdoba: tegen de klok racen

Naar het klassement hebben we eigenlijk nog niet gekeken. Voor een tijdrit waar je op een bepaald tijdstip, dat gebaseerd is op je positie ten opzichte van de 199 andere teams, gaat starten … moet je dat de avond voordien wel doen. Momenteel zitten we in het midden van het pak en rijden we net buiten de top tien van de Masters 30, die toepasselijk met een 30-tal teams zijn. We starten met een halve minuut verschil en besluiten om direct voluit te gaan, om zo bij het Franse duo voor ons aan te pikken en mee met hen tempo te maken.

Het duurt niet lang of we zitten al in hun kielzog en merken dat het gewoon niet snel genoeg gaat en ook het sterk klimmende Mixed team achter ons sluipt dichterbij. We schakelen een versnelling hoger en kijken vanaf nu alleen nog maar vooruit. Uiteindelijk halen we meer dan 15 teams in en hebben we niet het gevoel dat het vat leeg is. Morgen staat er nogmaals een echte marathonrit op het programma. Vamos de nuevo a tope!

Dag 5 & 6 – Córdoba: een hoogtepunt en een overlevingsdag

Het was bij de koninginnenrit bibberen aan de start met de regen die uit de grijze lucht kwam vallen, maar na enkele kilometers bleek dat het parcours best meer regen had mogen hebben. Ook nu nog was de gravelweg één grote stofwolk waar het opletten was voor crashes en lekke banden. Hierna begonnen we aan de eerste klim en zelf moest ik passen op de stukken waar power in de benen nodig was. De tijdrit van de dag voordien, die we vol hadden gereden, had er duidelijk ingehakt.

Na een uurtje doseren begon het steeds beter te gaan en krikten we ons ritme weer omhoog. Op de tweede klim van de dag, “El Reventón”, die door de natte stenen best moeilijk lag, gingen we eersteklas en op de hiernavolgende spoorweg trapten we een stevige versnelling om door de vele dwarsbalken niet stil te vallen.

Na een uurtje doseren begon het steeds beter te gaan en krikten we ons ritme weer omhoog. Op de tweede klim van de dag, “El Reventón”, die door de natte stenen best moeilijk lag, gingen we eersteklas en op de hiernavolgende spoorweg trapten we een stevige versnelling om door de vele dwarsbalken niet stil te vallen. Het recept in de afdaling is ondertussen gekend. Ik neem de leiding en Jasper volgt en doet dat steeds beter. We halen meerdere teams in, eindigen sterk en laten al onze metgezellen van de afgelopen dagen ver achter ons.

In de afsluitende etappe was bij beiden het bobijntje af. Jasper zat met een overbelasting aan zijn enkel die begon op te spelen, zijn eeuwige glimlach begon wat groen te zien en hij heeft zich 2u30 lang in mijn wiel vastgebeten. Ook ik kon geen hoog tempo meer ontwikkelen en telde de kilometers af. Samen hebben we het aantal valpartijen op een halve (ik ging op dag 2 even tegen de grond) en lekke banden op nul gehouden en zo de 2022 Andalucia Bike Race met succes beëindigd.

Jasper haalde voor de 20ste keer met succes de finish van een meerdaagse MTB wedstrijd. Ikzelf herontdekte mijn talent als marathonrijder en bovenal hebben we ons onderweg ongelooflijk goed geamuseerd! We hebben nooit echt gesproken over resultaat, maar dankzij onze ervaring, teamwork en degelijke conditie hebben we toch zo maar eventjes een top 10 gereden bij de Masters 30 en een top 100 bij de Scratch in een internationale wedstrijd waar de besten van de wereld aan de start stonden. Er was met andere woorden geen betere manier en duo-partner om dit avontuur te schrijven in ons boek van MTB herinneringen. Op de terugweg maakten we al plannen voor de volgende trip … Team Vojo-Bikehigh will strike again!

Meer informatie over de Andalucia Bike Race: www.andaluciabikerace.com
Meer weten over Bikehigh: www.bikehigh.be

Alle onze ritten staan integraal op de Vojo Komoot pagina.