Best of | Absa Cape Epic #4: de pechduivel doet ook mee

We kunnen er niet omheen, ook in een wedstrijd als de Cape Epic waart de pechduivel als een kwade geest door het peloton. En in de derde rit was het stevig prijs. Of misschien viel het gewoon meer op omdat er enkele topteams uitverkoren waren … De stiekemerd had trouwens geen betere rit kunnen uitpikken dan deze beestachtig zware etappe over de Groenlandberg. Vandaag brengen we dan ook een ode aan de pechduivel!

Wie het eerste slachtoffer werd, kunnen we moeilijk achterhalen, maar de belangrijkste slachtoffers moeten Nino Schurter en Lars Forster geweest zijn. Forster reed lek achteraan en ondanks alle pluggetjes en andere plakkers kregen beide kampioenen hun lekke band niet hersteld.

Op de velg verder dan maar tot Arno du Toit eindelijk de verlossing bracht in de vorm van een achterwiel. De cadeauverpakking was hij wel vergeten, maar Schurter en Forster namen het geschenk met beide handen aan. De gele trui redden lukte niet meer, maar met een achterstand van 2’41” op de nieuwe leiders is de eindzege in de Cape Epic nog niet verloren.

Maja Wloszczowska en Ariane Lüthi deden niet onder en mogen we gerust op twee zetten in dit overzicht. Al is hun lijstje tegenspoed minstens zo indrukwekkend. Na 15 kilometer reden ze een eerste keer lek en herstelden ze volgens de regels der kunst hun band. In de feed zone namen ze echter het zekere voor het onzekere en monteerden ze een nieuw wiel. Maar oh ironie, dat wiel bleek eerder door ploegmakkers Sergio Mantecon en Ondrej Cink achtergelaten te zijn wegens een … lekke band.

Er was geen ontsnappen aan, lekke band nummer twee volgde al snel. Dan maar weer van wiel wisselen in de volgende feed zone. Dit keer namen ze wel het goede wiel en opgelucht trokken ze in de achtervolging. Dat deden ze iets te enthousiast waardoor Lüthi ook nog eens tegen de vlakte ging met wat technische mankementen als bonus. Aan de aankomst was het kalf dan ook meer dan eens verdronken en met een verlies van meer dan twintig minuten tuimelden ze in de tussenstand van plaats twee naar drie. Gelukkig verliest Ariane Lüthi er haar stralende lach niet bij.

De volgende in de lijst, Frans Claes en Hendrik Kruger. De nummers tien in de stand leken steeds beter in de wedstrijd te komen en hoopten voor de start ook in de derde rit weer een plaatsje te kunnen opschuiven. De benen zaten alvast goed, maar in de afdaling van de Groenlandberg liep het mis. Lek, maar door de goede benen werd de achterstand met de groep al snel terug goedgemaakt. Vier kilometer voor de volgende feed zone was het echter weer van dat. Claes kwam in aanvaring met een rots met een nieuwe lekke band als gevolg. Dit keer lukte repareren niet meer en ook Claes moest op de velg verder. Aan de finish klokten ze de 18de tijd.

Matthew Beers liet dan weer een stukje huid achter op het slagveld. Hoe dat gebeurde zie je in het filmpje onderaan deze pagina. Nog slechter verging het Sam Gaze. De Nieuw-Zeelander kwam in de maandagrit ten val en kneep in de derde rit kort na de start definitief in de remmen.

Een van de vele onbekende slachtoffers …

Waar verliezers zijn, zijn ook …

We draaien het gezegde ‘waar winnaars zijn, zijn ook verliezers’ voor één keer om, want het was niet voor iedereen kommer en kwel vandaag.

Avancini en Fumic vallen elkaar opgelucht in de armen na hun eerste ritwinst in de Cape Epic 2019. Als bonus kregen ze ook de gele leiderstrui, maar die is met een voorsprong van slechts 2’41” allesbehalve veilig.

Ook Anna van der Breggen en Annika Langvad straalden aan de finish. Het lijkt wel of de lach op het gezicht van Anna veel breder is dan de andere dagen. Je zou voor minder natuurlijk na vier ritzeges op rij.

Candice Lill en Adelheid Morath mogen ook terugkijken op een mooie dag. Het duo eindigde als tweede en ook in het klassement nemen ze nu die plaats in na de tegenslag van Wloszczwoska en Lüthi.

Voor het eerst in deze Cape Epic op het podium: Jennie Stenerhag en Mariske Strauss.

De Bulls Heroes Urs Huber en Simon Stiebjahn zagen hun inspanningen beloond met een tweede plaats bij de heren. In de stand staan ze nu derde op 7’45” van leiders Avancini en Fumic.

Damiano Ferraro en Samuele Porro eindigden één plaatsje hoger dan de dag voordien, zij werden derde.

Masters, Grand Masters en Mixed

De leidersteams in de andere categorieën bleven gelukkig wel gespaard. Joaquim Rodriguez en José-Antonio Hermida (masters), Bart Brentjens en Abraao Azevedo (grand masters) en Sebastian en Laura Stark (mixed) wonnen net als de voorbije dagen de rit. Erik Dekker en Maarten Tjallingii vervoegen zich wel bij het lijstje pechvogels. Zij reden lek en moesten onderweg ook nog een nieuwe derailleur en shifter laten monteren. Het duo verloor meer dan een half uur en behield nog maar net hun tweede plaats in de tussenstand bij de masters.

In de vierde rit krijgen de overgebleven renners slechts 43 kilometer voor de kiezen, maar zich wegstoppen in het peloton zal dit keer niet lukken. De vierde rit is namelijk een tijdrit. Ze is vanaf 6 uur ‘s ochtends live te volgen via de livestream op volgende pagina: www.vojomag.nl/news/absa-cape-epic-2019-volg-hier-dagelijks-de-livestream.

En uiteraard zijn we er na afloop terug met de uitslagen van de dag en onze traditionele fotospecial. Meer over de Absa Cape Epic 2019 hier: www.vojomag.nl/?s=cape+epic

Bly ingeskakel*

Meer info op de website van de organisatie: www.cape-epic.com

*Stay tuned