Best of | Absa Cape Epic #2: tot stof zult gij wederkeren
Door Jan Geys -
‘Want gij zijt stof en tot stof zult gij wederkeren …’ Nee, we gaan hier niet de godsdienstige toer op bij Vojo, maar elk jaar weer krijgen we vanuit Zuid-Afrika beelden binnen van renners die bedekt zijn met een dikke laag stof en dat is ook dit jaar niet anders. Echt letterlijk mogen we onze openingszin dan ook niet nemen, want de deelnemers aan de Absa Cape Epic zijn nog steeds bij de levenden, alhoewel we vandaag tijdens de eerste rit toch al enkele stervende zwanen zagen passeren …
Het is een cliché, maar verdriet en geluk gaan altijd hand in hand. Zo ook vandaag tijdens de eerste rit van de Absa Cape Epic 2018 …
De start van de rit deed ons terugdenken aan de ‘old days’ of de Cape Epic.
Met brede gravelpistes, glooiende wegen …
… en open vlaktes.
Op de eerste singletracks is er nog geen vuiltje aan de lucht voor Nino Schurter, een aandachtige Manuel Fumic volgt in zijn spoor. De Zwitser zou echter beter achterom kijken, want zijn maatje Matthias Stirnemann valt in geen velden of wegen te bespeuren …
Na afloop van de rit zouden we ook te weten komen wat er aan de hand is met Stirnemann.
Annika Langvad en Kate Courtney maken gebruik van de singletracks om stevig door te trekken.
Terwijl de Absa Cape Epic verder raast door de Western Cape …
… blijft Angelika Tazreiter verweesd achter met een ontwrichte schouder. De Oostenrijkse beleeft niet veel plezier aan haar last minute oproep om de Cape Epic te betwisten want halfweg de eerste rit trekt de karavaan verder zonder haar. Haar opgave betekent meteen ook over en out voor titelverdedigster Esther Süss, die later zal beslissen deze Cape Epic solo af te werken.
Ook Githa Michiels en Ariane Lüthi hebben ondertussen zorgen. De Belgische moet voet aan grond zetten om wat vuiligheid uit haar derailleur te halen, iets wat Lüthi pas later zal opmerken. “Ik had eerst niets door,” gaf Lüthi aan de finish toe. “Gelukkig kon Githa het probleem snel oplossen en de kloof terug dichten. Daar leerde ik nog maar eens hoe sterk ze wel niet is om een korte inspanning te leveren. Het deed me beseffen dat ik ook aan haar moet denken onderweg. Vanaf daar was het aan mij om de kop te nemen, want Githa had heel wat energie verbruikt om terug te keren.”
Heel ander beeld enkele kilometers verder, want groot is onze verrassing wanneer we plots Ariane Lüthi en Githa Michiels zien opduiken als koploopsters.
Het is immers de beurt aan rookie Kate Courtney om te ontdekken dat er in de Absa Cape Epic achter elke bocht gevaar schuilt. Een lekke band deed het leidersduo even wankelen, maar in paniek raken deden ze niet.
De enige juiste strategie is namelijk rustig blijven en de achtervolging inzetten …
Bij de heren hebben we ondertussen vier leiders. Manuel Fumic & Henrique Avancini en Jaroslav Kulhavy & Howard Grotts maakten van een technische afdaling gebruik om zich los te gooien van de rest.
Met zijn vieren werken ze goed samen, zonder in het rood te gaan.Toch zou de voorsprong alleen maar groeien, wat aan de finish volgende quote opleverde van Jaroslav Kulhavy (altijd al een man van weinig woorden): “Vandaag was zeer goed voor het zelfvertrouwen.”
Achter de leiders verbrokkelde de rest van de groep op de vele klimmetjes van de dag. Markus Bauer en Frans Claes houden het tempo hoog, gevolgd door Jordan Sarrou en Victor Koretzky. Frans Claes verklaarde na afloop dat ze het podium konden ruiken “maar de laatste tien kilometer waren er te veel aan voor mijn benen.”
Later zouden al deze groepjes weer samensmelten, maar ondanks de nodige pk’s van onder meer deze Alban Lakata kwamen ze geen meter dichter op de leiders.
“What a sh.t day!” Deze woorden tekenden we op uit de mond van de Sabine Spitz die nochtans al heel wat watertjes doorzwommen heeft in haar lange carrière. De rit van vandaag hakte er echter stevig in bij de Duitse. “De laatste twintig kilometer kreeg ik krampen zoals ik nog nooit heb meegemaakt.”
Vooraan stijgt de spanning. Moest de Cape Epic een solowedstrijd zijn, dan zouden we ons geld inzetten op de snelle benen van Jaroslav Kulhavy. Maar de Absa Cape Epic is nu eenmaal een teamrace en vraag is dan ook of de korte beentjes van Howard Grotts (helemaal achteraan) een maat zullen zijn voor de stevige dijen van Manuel Fumic en Henrique Avancini?
Bij het uitdraaien van de laatste bocht weet Jaroslav Kulhavy al hoe laat het is! In zijn ooghoeken ziet hij enkel de Cannondale-boys, van Grotts geen spoor …
Ritwinst en geel zijn dan ook voor de Cannondale’s die nu 40 seconden voorsprong tellen op Investec-Songo. Frans Claes en Markus Bauer staan voorlopig op negen, Michiel van der Heijden en Andri Frischknecht op elf.
Kate Courtney en Annika Langvad zijn er dan toch nog in geslaagd om Githa Michiels en Ariane Lüthi bij te benen. Ongelooflijk hoe schijnbaar makkelijk de nog maar 23-jarige Amerikaanse hier rondrijdt. Net als gisteren moeten Michiels en Lüthi tevreden zijn met de tweede plaats, de plaats die ze ook in het klassement bekleden.
Tijd nu om het stof van onze kleren te wassen en onze blik te richten naar de rit van morgen. Dan staan er in en rond Robertson 106 kilometer en 2000 hoogtemeters op het programma met het zwaartepunt van de rit tijdens de laatste 40 kilometer.
Het dagelijks nieuws en de uitslagen van de Absa Cape Epic 2018 kan je hier volgen: www.vojomag.nl/?s=absa+cape+epic
