Best of | World Cup MTB Albstadt: terugkeer van het spektakel in de Bullentäle

Wie Albstadt zegt, zegt de Bullentäle. Een hoop koebellen en andere herrie, veel toeschouwers. Die hebben vanuit het stuk dal een perfect zicht op meerdere stukken van het parcours. Het stond afgelopen weekeinde weer afgeladen vol. Zoals de traditie was – en vooral ook weer ís – tijdens de wereldbeker in de Zuid-Duitse stad.

Vorig jaar was er namelijk, vanwege de coronacrisis, geen enkele toeschouwer welkom. Nu konden ook de Nederlanders en Belgen, sommigen rijden zelfs voor een dag op en neer, weer van het spektakel genieten. Al lijkt een groot deel van de supporters het echte werk toch nog steeds liever via het scherm van hun telefoon te bekijken. Hebben ze een keer Redbull.tv niet nodig …

Of Anne Terpstra hier op haar scherm een spannende televisieserie of sportwedstrijd aan het streamen is, dat valt te betwijfelen. De Nederlandse van Ghost is in slaap óf in volle focus, nadat ze daarvoor de juiste muziek heeft aangezet. Op haar linkerhand lijken de gevolgen van een valpartij zichtbaar. Of die haar tijdens haar race hinderden, is niet bekend. Terpstra zet, zoals de afgelopen jaren eigenlijk altijd, een degelijk resultaat neer. Na een sterke start (in de kopgroep) zakt ze even buiten de top tien, om uiteindelijk de sprint om de zesde plaats te verliezen van Laura Stigger en Pauline Ferrand-Prévot.

Bij Jolanda Neff lijkt er vlak voor de start sprake van wat meer ontspanning. Of zou ze met een schuin oog nog snel even het materiaal van haar concurrentie bekijken? Dan zou ze in ieder geval zien dat Blanka Vas, de Hongaarse rechts van haar, een van de weinige vrouwen op de eerste startrijen is met een hardtail. Waar dat op het klim- en technisch niet zo lastige parcours van Albstadt in het verleden de regel was, zie je nu steeds meer de fully mét dropper.

Neff (negende) heeft overigens niet haar beste weekend. Net als haar goede vriendin, Nederlands kampioene Anne Tauber. De renster van CST-Postnl-Bafang rijdt nog een degelijke shorttrack (elfde) en zit er in de hoofdmanche aanvankelijk nog goed bij, maar zakt er uiteindelijk helemaal doorheen. Ze lijkt nog niet hersteld van een valpartij een tijdje geleden. Tauber (37ste) finisht uiteindelijk twee plekken achter een andere goede vriendin (en teamgenote), Lotte Koopmans. Zij heeft vroeg in de race te maken met materiaalpech, maar de klimgeit maakt daarna nog een mooie opmars. ,,Tevreden met de conditie, maar niet met het resultaat”, analyseerde Koopmans, die al eens beter deed in een wereldbeker.

De mooiste (en snelste) opmars van de vrouwenrace komt waarschijnlijk op de naam van Mona Mitterwallner. Ze raakt op de grasstrook kort na de start verstrikt in een kleine valpartij, maar maakt in sneltreinvaart de daar opgelopen achterstand weer goed. De Oostenrijkse rijdt de hele race in de eerste achtervolgende groep (hier in het wiel van Alessandra Keller). Ze laat vervolgens nogmaals zien dat ze, ondanks dat ze pas net twintig jaar oud is, van het type ausdauer is. Op het einde van de wedstrijd komt de wereldkampioene marathon namelijk nog dicht bij de tweede plek van Jenny Rissveds.

De Zweedse is de enige die het de dit seizoen tot nu toe onverslaanbare Rebecca McConnell lastig kan maken. Lang plakt ze aan het wiel, maar in de voorlaatste passage door de Bullentäle rijdt de Australische op de steilere rechtse lijn toch nog bij haar weg. ,,Ik dacht dat ik gespaard had om dat ook te kunnen”, sprak Rissveds. ,,maar blijkbaar had ik toch te veel gegeven.”

McConnell won zo dus, na haar zege in Brazilië, haar tweede wereldbeker op rij. Ze toonde na afloop veel respect voor Rissveds, de olympische kampioene van 2016. ,,We hebben allebei verschillende kwaliteiten. Jenny kan tempowisselingen beter aan, terwijl ik juist een meer constant tempo nodig heb”, sprak McConnell. ,,Ik heb geprobeerd mijn geduld te bewaren en ben gegaan toen ik dacht dat het het juiste moment was. Gelukkig kon ik daarna standhouden.”

Waar McConnell aangeeft dat haar aanval een ingeving was, lijkt die van Tom Pidcock zorvuldig gepland. De Britse alleskunner (dat heeft geen uitleg nodig) trapt in de eerste paar ronden soepel mee met zijn concurrenten. In de derde ronde, zo’n beetje halfweg koers, plaatst hij op het tweede gedeelte van de openingsklim een splijtende demarrage die iedereen te machtig is. Dat doet hij zonder bidon in zijn bidonhouder – iets waar hij als veldrijder aan gewend is. Een klein beetje gewichtswinst dus, maar alle beetjes helpen. ‘Marginal gains’ zoals ze dat bij Ineos noemen. Zo rijdt Pidcock ook met aerosokken en, in tegenstelling tot enkele van zijn concurrenten, een skinsuit.

De Brit houdt zo, en door elke millimeter van het parcours te benutten, 20 seconden voorsprong op de winnaar in Brazilië, Nino Schurter. ,,Na de snelle start zat ik gelukkig nog in de kopgroep“, zei Pidcock. ,,Nino pushte ontzettend hard. In de derde ronde wilde ik testen hoe de vlag erbij hing, en ik had een gat. Ik ben hier blij mee, en wil ook wereldkampioen en Europees kampioen worden.”

Of Schurter om die laatste aankondiging moest lachen, is niet bekend. Of zou hij hier het nieuws horen dat Mathieu van der Poel voorlopig niet op de mountainbike actief zal zijn? De wereldkampioen kon hoe dan ook terugkijken op een sterk weekend.

Net als de Roemeen Vlad Dascalu. Die liet zich niet afleiden door een gebroken zadelpen en vocht zich na een snelle wissel naar de derde plek. ,,Wat een fantastisch werk van mijn mechanics“, zei hij gelukkig.

Achter de strijd om het podium was er nog veel meer moois te zien. Zoals deze soepele bocht van David Nordemann. De Nederlander reed aan het einde van vorig jaar in de VS voor het eerst de top tien van een wereldbeker in, maar kreeg onlangs te kampen met tegenslag. Een valpartij op training, met als resultaat onder meer een stevige hersenschudding, wierp Nordemann conditioneel ver terug; niet voor het eerst in zijn carrière. Met zijn 43ste plek was hij echter tevreden. ,,Nog niet waar ik wil zijn, maar ik voel dat ik sterker word“, vatte hij zijn race samen.

En de Belgen? Ook die leverden weer een prima weekeinde af. Bijna finishen er een Waal én een Vlaming in de top twintig. Jens Schuermans komt daarvoor echter één plekje te kort. Pierre de Froidmont, die in Brazilië zo knap reed en daar op een haar na het podium miste, bevestigde weer. Met een twaalfde plek is de coureur van Orbea nu toch echt wel vast onderdeel van de wereldtop. En volgens De Froidmont zit er nog meer in het vat. ,,Ik blijf leren”, stelt hij op zijn Instagram-pagina.

Hoe steil die leercurve is, dat kan De Froidmont komend weekeinde al weer laten zien. Want dan is het hele mountainbikecircus verplaatst naar Nove Mesto in Tsjechië. Uiteraard volgen wij die wedstrijden ook weer op de voet!

Meer over de wereldbeker XCC en XCO hier https://www.vojomag.nl/?s=world+cup