Best of | World Cup MTB Nove Mesto: de schoonheid van een opmars

Weer publiek, geen verplichte mondkapjes … oké hou op, hou op. Over de corona-verschillen ten opzichte van vorig jaar hoeven we het niet meer te hebben. Belangrijker: in Nove Mesto was het vorig jaar modderig en niet zo warm. Dit jaar was het kurk-, maar dan ook kurkdroog en vooral heet. Hetzelfde: de winnaar bij de mannen, Tom Pidcock.

Vijf wereldbekerzeges, een keer de wereldtitel … Het circuit in Tsjechië heeft weinig geheimen voor Nino Schurter. De Zwitser komt er, vanzelfsprekend, graag en weet ook wel hoe hij met warme omstandigheden om moet gaan. Vertel hem niet hoe je je lichaam en je hoofd op zo’n moment koel moet houden. Of?

De Zwitser zit er vanaf het begin af aan in ieder geval ‘lekker in’. Geef de beste mountainbikers van de wereld een simpele pumptrack en zelfs als ze aan het koersen zijn op het scherpst van de snede is er ruimte voor gekkigheden. Nou gekkigheden, voor de mtb-leek dan toch. Dit is voor Schurter een dertien-in-dozijn-jump. Toch wordt de wereldkampioen iets te enthousiast en rijdt hij ongeveer halfweg koers zijn achterband kapot. ,,Mijn eigen schuld”, zei hij naderhand.

Schurter valt weg uit de kopgroep met Pidcock, Vlad Dascalu, Alan Hatherly en Mathias Flückiger en het duurt lang voordat hij in de techzone is. Tot zover een goed resultaat, zou je denken. De coureur van Scott laat echter een van zijn meest indrukwekkende inspanningen van de laatste jaren zien. Eentje om je vingers bij af te likken: eerst door op zijn velg niet eens zo heel erg stil te vallen, daarna door met hoogstaand mountainbiken een achterstand van een minuut op de kopgroep dicht te rijden, en één ronde voor het einde weer aan te sluiten.

Luca Schwarzbauer heeft van zichzelf al een blik van ‘wat gebeurt hier toch allemaal’. Die blik bereikte bij de Duitser een hoogtepunt toen hij vrijdagavond met het prototype van een straffe stoot voor het eerst in zijn carrière de zege in de shorttrack voor zich opeiste. Ongetwijfeld keek Schwarzbauer, en een hele sloot andere coureurs in de top 20, ook zo toen Schurter na zijn lekke band naar voren aan het rijden was. Toch kon de coureur van Canyon nog een tijdje mee in het wiel bij de ontketende Schurter. Het leverde hem uiteindelijk een nette negende plek op.

Niet eens zo ver daarachter verlengden de Belgen Pierre de Froidmont (dertiende) en Jens Schuermans (zestiende) hun abonnement op een plek in de top twintig. Wie ook steeds beter zijn draai begint te vinden: Daan Soete. De veldrijder werd mooi 31ste, nog voor Maxime Marotte – al had de Fransman last van materiaalpech.

Daarover klaagde ook Pidcock, wiens vering niet helemaal deed wat hij wilde. Zijn benen overigens ook niet, zei de Brit. Toch was het voldoende om voor de tweede keer op rij en dus net als vorig jaar te winnen. Pidcock moest wel alle zeilen bijzetten om de alles-of-niets-poging van Vlad Dascalu in de laatste ronde te neutraliseren. ,,Ik heb geprobeerd het slim te spelen”, zei hij. ,,Als ik in de laatste rechte lijn kort achter hem zou zitten, dan kon ik profiteren van de tegenwind.” Dascalu: ,,Voor mij telde alleen de winst”. En Schurter: daar was in de laatste ronde – goh! – het beste er wel vanaf. Al werd hij nog gewoon derde, voor Anton Cooper en Hatherly.

Het herstel van David Nordemann na zijn ernstige valpartij gaat niet met reuzensprongen. Voor de tweede week op rij werd de Nederlander 43ste. Toch boekte de coureur van CST-Postnl-Bafang vooruitgang. Hij mocht vrijdags voor het eerst weer starten in de shorttrack en tikte daar een belangrijke mentale grens aan die hem ongetwijfeld verder gaat helpen. ,,Het liep nog niet zoals ik wilde, omdat ik nog moeite heb met het high-risk racen”, was Nordemann na afloop open.

Wie ook moeite heeft met risico’s, of althans de hectiek van de openingskilometers, is Mona Mitterwallner. Niet dat uw verslaggever – die in zijn mountainbikeleven meer starts verprutste dan het aantal tanden op zijn voorblad – daar een negatief oordeel over heeft. Het is vooral bizar knap én mooi om te zien hoe de Oostenrijkse vanaf een plek buiten de top vijftig naar voren vlamde en op slechts een paar seconden van het podium strandde. Wat is ze sterk!

Net als deze Deens kampioene, met een vergelijkbare outfit. Caroline Bohé finishte als vijfde en daarmee eindigde ze in haar derde wereldbeker bij de senioren meteen op het podium. Daar geloofde ze een uur na afloop nog weinig van. ,,Mijn start was slecht, maar bergop en bergaf liep het ontzettend goed”, vertelde Bohé. ,,In de slotfase was ik vooral bezig met het verdedigen van de vijfde plek in plaats van vierde worden. Dat doe ik de volgende keer wel.”

Om nog even in het rijtje van slechte starts te blijven: Anne Terpstra droomt hier wat weg vlak voordat ze moet beginnen met koersen. Niet veel later – als het stof van de start is opgetrokken – ligt ze beneden haar stand, slechts op de 35ste plek.

Hoe ze uiteindelijk toch nog als negende eindigt. Terpstra heeft, zoals op deze foto te zien is, kort na de finish ‘geen enkel idee’. ,,Maar ik ben blij dat ik gestaag mijn weg naar voren heb kunnen vinden. Ik weet nu dat ik aan mijn start moet werken”, zei ze wat later.

Op de 25ste plek, één positie voor haar teamgenote Anne Tauber, finisht Lotte Koopmans als tweede Nederlandse. Een knappe prestatie, zeker gezien dat ‘Klimgeit Koopmans’ het moet hebben van parcoursen waar het, je raadt het al, vooral steil omhoog loopt. Nog knapper: op het moment dat je dit leest is de kans groot dat Koopmans een witte jas aanheeft en als dokter in het ziekenhuis aan het werk is.

Nipt gelapt, en wat in het gedrang bij de start, maar toch een degelijke zestigste plek voor Belgisch kampioene Emeline Detilleux. Acht plekken voor Alicia Frank.

Daarvoor, en voor iedereen: Rebecca McConnell. Voor dit seizoen won ze nog nooit een wereldbeker, nu boekte ze haar derde zege op rij. Iets dat nog niemand haar heeft voorgedaan. Ook deze keer was haar prestatie weer indrukwekkend. Een lange solo, met telkens een krappe marge op haar eerste achtervolgers Loana Lecomte en Jenny Rissveds.

Daarachter liet Jolanda Neff (ook al met haar zege in de shortrace) met haar vierde plek haar groeiende vorm zien. Als ze dat doortrekt, wordt het vanaf 10 juni in het Oostenrijkse Leogang wederom een bloedstollende manche in de wereldbeker. En niet alleen bij de vrouwen …

Meer over de wereldbeker XCC en XCO hier https://www.vojomag.nl/?s=world+cup