Bezoek | Forbidden Bike: een hoog scharnierpunt als mentor

Forbidden Bike heeft een plaatsje op de fietsmarkt veroverd door op trail- of endurofietsen een kinematica met een hoog draaipunt aan te bieden, gekoppeld aan een tussenwiel. Deze benadering was lang voorbehouden aan downhillfietsen en zien we de laatste tijd ook verder uitbreiden naar andere merken, zoals de Cannondale Jekyll of de nieuwe Trek Slash.

Waar deze kinematica al eens kritiek krijgt vanwege de prestaties bergop, blijven ze bij Forbidden geloven in hun product: “We hebben weinig last van pedal kickback, wat betekent dat de fiets op technisch terrein heel goed trapt en de vering altijd actief is.”

Als we ons dieper ingraven in het verhaal van Forbidden, ontdekken we dat Owen Pemberton een sleutelfiguur is voor het merk. Deze Brit, die voorheen werkzaam was bij Norco, besloot in 2018 zijn visie op mountainbiken tot leven te brengen. In Cumberland op Vancouver Island gingen we een kijkje nemen wat de toekomst nog in petto heeft voor het merk.

Vancouver Island is een klein paradijs voor natuurliefhebbers en mountainbikers. Het is gelegen aan de westkust van British Columbia en is het grootste eiland in een hele archipel waar walvissen migreren. De oostkust is het meest “verstedelijkt” en het kleine stadje Cumberland met zijn mijnverleden heeft zijn wapenschild, waarop een houweel en een schop elkaar kruisen, een nieuwe betekenis gegeven. Geen steenkool meer, het is een gigantisch netwerk van paden dat de stad aantrekkelijk maakt. Deze laatste worden aangelegd en onderhouden voor alle wandelaars, en vooral voor mountainbikers.

Aan de hoofdstraat van het stadje zijn bars, fietsenwinkels, cafés en een gloednieuwe Forbidden-showroom te vinden. Deze werd recent geopend en toont enkele trofeeën van het merk en zijn twee fietsen: de Druid en de Dreadnought.

Om de rest van het team te vinden, moet je iets verder gaan, de achtertuin van een fietsenwinkel in, waar je een reeks magazijnen en bedrijfsgebouwen ontdekt. Achter twee grote garagedeuren verschuilt Forbidden zich.

Als we er aankomen, ontmoeten we een tiental mensen van de in totaal ongeveer twintig personen die voor het bedrijf werken. Sommigen zijn bezig met het installeren van de lagers op de nieuwe versie van de Druid en de rest maakt zich klaar om te gaan rijden. De medewerkers zijn het volmondig eens: “Hier ontwerpen en assembleren we fietsen waarmee we zelf willen rijden.”

Het merk ontleent zijn naam aan het ‘Forbidden plateau’ waar een groot aantal testsessies voor het merk plaatsvonden. Meestal is het terrein daar nogal vochtig, maar als wij er passeren moeten we voldoende afstand nemen om niet in het stof van onze voorganger te bijten.

Bij Forbidden is het gamma heel duidelijk: er staan slechts twee fietsen in de catalogus en dat is het. De Dreadnought heeft een veerweg van 154/170 mm en de Druid heeft een veerweg van 130/150 mm. Van deze laatste werd onlangs een gloednieuwe versie gelanceerd.

Voor Forbidden moeten beide fietsen dezelfde kenmerken hebben: “Beide fietsen geven de rijders een goed niveau van vertrouwen en stabiliteit om hen te helpen vooruitgang te boeken. We zien dat rijders die vooruitgang willen boeken, de vruchten plukken van een fiets waarmee ze zich kunnen concentreren op het circuit en het rijden. Ook een gevorderde piloot zal er profijt van hebben om tegen de chrono tijd te winnen. Dit is een voordeel dat we op alle niveaus behouden.”

Hoe kies je tussen de twee? Het is een kwestie van je eigen smaak en vooral hoe vaak je op de pedalen wil / moet trappen, de “pedaal-klimverhouding” zoals ze bij Forbidden zeggen: als je vooral wil afdalen, geef dan de voorkeur aan de Dreadnought, maar als je wat meer moet kunnen klimmen, schakel dan over naar de Druid. “De twee fietsen lijken erg op elkaar, maar de Dreadnought heeft ‘meer’. Meer veerweg en meer stabiliteit bij hoge snelheden. Je hebt het gevoel dat je langzamer gaat, maar de fiets kan het terrein beter aan.”

Maar hoe denkt het merk verder te groeien? Beetje bij beetje ontwikkelt het zich en de enige deur die tijdens ons bezoek gesloten blijft, is die van de ontwikkelingsafdeling. Er wordt ons echter verteld dat de downhill-fiets, die al enkele maanden aan races deelneemt, eindelijk het levenslicht zou kunnen zien, ook al bevindt hij zich momenteel nog in de prototypefase.

De frames komen in losse stukken aan uit Azië en worden hier in de werkplaats geassembleerd: eerst de lagers, daarna de link en alle componenten worden geïnspecteerd. Met twee tot drie personen kunnen er dagelijks 25 fietsen de werkplaats “verlaten”.

Bij het afscheid laten we een zeer warm team achter dat geen enkele kans lijkt te missen om te gaan rijden. Iedereen lijkt gepassioneerd, en de omvang van het bedrijf zorgt er nog steeds voor dat het bedrijf flexibel is. Tot slot komen we nog één keer terug op de fiets met de vraag waarom niet iedereen een soortgelijke vering gebruikt. Het antwoord is duidelijk voor hen: “We weten hoe we willen dat onze fietsen rijden. We zien het voordeel van het ontwerp met een hoog draaipunt en een tussenwiel en we ontwikkelen dit liever dan een verkoop- of marketingteam tevreden te stellen.”

Meer info via https://forbiddenbike.com/