Bezoek | Scott-Sram & de fietsencollectie van Nino Schurter met Yanick The Mechanic

Het zal je zeker niet ontgaan zijn: Nino Schurter is met 34 stuks de absolute recordhouder geworden wat betreft het aantal wereldbekeroverwinningen in de XCO … Minder dan 24 uur na dit historische moment in de geschiedenis van het mountainbiken, brachten we een kort bezoek aan het hoofdkantoor van het Scott-Sram team in de buurt van Zürich. Daar bewaart Yanick, de mecanicien van Nino Schurter, gepassioneerd heel wat fietsen die de carrière van de Zwitserse kampioen markeerden. Vojo neemt je mee in dit Heiligdom:

Tot de mensen die het meest hebben geteld in de carrière van Nino Schurter, behoren ongetwijfeld Thomas Frischknecht, de teammanager van het Scott-Sram team, en natuurlijk ook Yanick “The Mechanic”, zijn mecanicien die hij blindelings vertrouwt voor de voorbereiding van zijn fietsen.

Wanneer Yanick niet ergens aan de zijlijn van een wedstrijd staat, is hij te vinden in een klein Zwitsers dorpje in de buurt van Zürich. Daar, in zijn “cave”, maakt hij de fietsen van het team klaar voor de volgende wedstrijden. Daarvoor krijgt hij hulp van een jonge mecanicien die hij aan het opleren is. Al deze fietsen klaarstomen is, geloof ons, geen gemakkelijke logistieke taak, vooral niet als je niet over de middelen en het personeel van een F1-team beschikt.

Maar ook al is hij gepassioneerd door de nieuwste innovaties en blijft hij onvermoeid zoeken naar de kleinste marginale winst waardoor zijn renner altijd de meest efficiënte fiets heeft, toch heeft Yanick het altijd belangrijk gevonden om fietsen te bewaren die doen herinneren aan Nino’s opmerkelijke successen.

Het lijkt misschien voor de hand liggend, maar in de praktijk behouden maar heel weinig merken en teams de mountainbikes die hun geschiedenis hebben gemarkeerd. Voor Yanick ligt dit anders: “Het leek me altijd vanzelfsprekend, een behoefte die ik diep van binnen voelde, tussen passie en professionaliteit. Frischi (zoals Thomas Frischknecht door iedereen genoemd wordt, nvdr) heeft bijna geen enkele fiets uit zijn carrière bewaard. In zijn tijd was het niet ongebruikelijk voor renners om hun fietsen en onderdelen na het seizoen te verkopen, bijna zoals op een vlooienmarkt. In eerste instantie zag hij er het nut niet van in omdat ze veel ruimte innemen in de werkplaats. Toen we het er nog niet zo lang geleden opnieuw over hadden, vertelde hij dat hij er nu spijt van heeft dat hij niet meer van zijn oude fietsen heeft bijgehouden als souvenir.”

Hij vervolgt: “Ik ga niet zeggen dat ik wist dat Nino de man van alle records zou worden toen we gingen samenwerken, maar ik moet diep van binnen toch iets gevoeld hebben. Tijdens een wedstrijd gaat alles zo snel dat we nauwelijks tijd hebben om te vieren, om te genieten. Deze fietsen doen elke keer dat ik ze zie herinneringen bovenkomen en doen me de omvang beseffen van de sportieve prestaties die Nino heeft bereikt.”

Sommige fietsen staan ​​bij Nino thuis, andere op Scotts hoofdkwartier in Givisiez, maar het grootste deel van de fietsen waarop de “G.O.A.T” (Greatest Of All Times) reed, wordt hier bewaard, pal tussen de voorraad nieuwe onderdelen van het team en de werkplaats waar de nieuwste fietsen van het team worden voorbereid. In totaal staan er hier meer dan dertig fietsen en frames met een indrukwekkend palmares.

Misschien worden ze ooit tentoongesteld in een museum, zichtbaar voor het publiek, maar speciaal voor Vojo heeft Yanick er nu al mee ingestemd om deze uitzonderlijke collectie te tonen. Niet alle fietsen, maar een kleine selectie van wat in zijn ogen de belangrijkste fietsen zijn, zowel sportief gezien als qua technische ontwikkeling.

Afgezien van de algehele evolutie van de fietsen, moet worden opgemerkt dat het huidige Scott-Sram team een ​​van de meest stabiele is in termen van sponsors. En Nino een van de meest trouwe renners, aangezien hij al zijn hele carrière op Scott-fietsen rijdt … met aandrijvingen van Sram. Aan de hand van de hieronder gepresenteerde fietsen heb je dus ook een goed overzicht van de evolutie van onze frames en aandrijvingen door de jaren heen.

Voorafje met twee fietsen van Frischi

Voordat we in de fietsen van Nino Schurter duiken, wil Yanick ons ​​twee van de weinige fietsen laten zien die Frischi uit zijn legendarische carrière heeft bewaard. Vergeet niet dat hij met 17 overwinningen nog steeds derde staat op de ranglijst van de meeste overwinningen in de World Cup XC bij de mannen, achter Nino Schurter (34) en Julien Absalon (33)! Het is echter geen fiets die wist te zegevieren in de wereldbeker die Yanick uit zijn hoed tovert, maar de Ritchey Plexus die door zijn “baas” werd bereden op de Olympische Spelen van Sydney in 2000, waar Frischknecht zesde werd.

Niet alleen het frame en de zeer dunne stalen buizen tonen dat deze fiets meer dan 20 jaar oud is, ook de remmen, het anti-sloping frame en de smalle banden doen dat. Maar we zien wel al een RockShox SID, de fameuze SidNey met de eerste lockout (geproduceerd in een gelimiteerde oplage van slechts 500 stuks) en een Ritchey/Sram 9.0SL 9-speed met een dubbel kettingblad terwijl bijna iedereen op dat moment nog met een triple reed.

“Naast zijn sportieve waarde is het voor mij een belangrijke fiets omdat hij me doet denken aan mijn eerste herinneringen aan het mountainbiken en het begin van mijn passie. Ik ben geboren in 1990 en begon op mijn 12 of 13 jaar in fietsenwinkels te werken. Mijn vader hield erg van het mountainbiken en hij heeft het virus op mij overgedragen. Een vriend van hem had een fietsenwinkel en ik ging daar elke woensdagmiddag heen om wat zakgeld te verdienen door de fietsen uit de dozen te halen”, herinnert Yanick zich.

Historisch gezien brengt deze stalen hardtail ons ook terug naar de diepste wortels van het team, dat zijn oorsprong vond in het Ritchey-team waarmee Frischi zijn grootste successen heeft behaald. Begin jaren 2000, kort na de Olympische Spelen in Sydney, blijven alleen de Ritchey-onderdelen over en worden de stalen frames van de grote meester Tom Ritchey vervangen door de modernere aluminium en carbon frames van Scott. Het was ook in die tijd dat een zekere Nino Schurter begon door te breken in de junior-categorie, waarin hij in 2003 vice-wereldkampioen en in 2004 wereldkampioen werd.

We maken dan een kleine sprong in de tijd, naar 2009, met een heel speciale Scott Scale, zoals Yanick uitlegt: “2009 is zowel het jaar van Nino’s eerste wereldtitel bij de elites als het jaar van Frischi’s laatste World Cup. Nino’s Scale staat in het Scott Museum in Givisiez en die van Thomas hier. Voor mij is de overgang die deze fietsen vertegenwoordigen belangrijk. Op persoonlijk vlak is dit ook de periode waarin ik regelmatiger voor het team begon te werken. Dit gebeurde geleidelijk. Eerst mocht ik een zieke mecanicien vervangen dankzij een vriend die me in contact bracht met Frischi. Daarna werd ik steeds vaker gebeld met de vraag mee te gaan. Ik was nog heel jong en ik had mijn opleiding nog niet afgerond.” 

Op technisch vlak was deze Scott Scale het eerste hardtail frame dat onder de grens van 1 kilogram dook. We zien hem hier in een van zijn evoluties met de zadelpen geïntegreerd in het frame! Kortom, precies het tegenovergestelde van de telescopische zadelpennen die we op hedendaagse XC’s zien.

Tubeless en schijfremmen (Avid Ultimate) hebben ondertussen ook hun intrede gedaan. DT Swiss is al enkele jaren een partner van het team, hier met de spectaculaire all-carbon XRC. De aandrijving is nog steeds een 2×9 met een exotisch FRM CU2-crankstel gekoppeld aan de eerste Sram XO-derailleur met zijn constructie die carbon en machinaal bewerkte aluminium onderdelen combineerde.

Laten we nu plaatsmaken voor de fietsen van Nino!

Scale 899 van 2010, de zoektocht naar een laag gewicht

Yanick werd pas in 2013 de officiële mecanicien van Nino toen hij de verantwoordelijkheid van de werkplaats van het team overnam. De collectie van voor die datum is dan ook minder uitgebreid. “Ik was al erg betrokken bij het team en stond heel dicht bij Nino, maar ik had nog niet de leiding. Helaas kreeg ik die positie onder tragische omstandigheden, aangezien het volgde op de dood van Erwin Wildhaber bij een bergongeval aan het einde van 2012. Naast de schok van het overlijden van Erwin moesten we op korte termijn het professionele en logistieke gedeelte op ons nemen, slechts een paar weken voor de eerste stage en vervolgens de Cape Epic. Dat begin was een hele uitdaging.”

Maar laten we teruggaan naar 2010 en naar leukere herinneringen, met deze Scale die zijn tijd goed samenvat. Het frame verschilt niet veel van het hierboven getoonde, behalve dat de geïntegreerde zadelpen is verdwenen (biedt niet veel technische voordelen maar bemoeilijkt elke verstelling in de hoogte) en dat dankzij carbon en meer geavanceerde constructiemethoden het gewicht van het frame onder de 900 gram zakt. Op deze fiets is er geen laklaag om nog enkele grammen te besparen.

“Het is ook het tijdperk van de tubes”, roept Yanick uit terwijl hij deze zeer exclusieve Dugast-banden probeert op te blazen. Ze zijn echter zo erg verouderd dat ze allemaal gebarsten zijn en geen lucht meer vasthouden. “De banden werden stuk per stuk gemaakt door de baas van dit kleine bedrijf, Richard Nieuwenhuis, die ook een beetje voor het team werkte. Dit was een prototype omdat Nino en de andere renners een snellere band wilden met lagere noppen. Richard nam letterlijk het centrale loopvlak van het ene model en de zijwanden met een andere compound van een ander model en hij voegde ze samen. Omdat er absoluut geen sprake van was om tijdens een race de banden te wisselen, moesten we de week ervoor in de werkplaats alle tubes op wielen lijmen en evenveel wielsets als bandenprofielen hebben. Destijds was het een betere oplossing omdat tubeless banden nog niet zo goed ontwikkeld waren, maar ik ben blij dat die tijd voorbij is!”

Ook de aandrijving heeft ondertussen een grote evolutie doorgemaakt, met de komst van de Sram XX 2×10, de eerste complete groepset van het Amerikaanse merk. Deze werd volledig onder eigen naam (zonder verwijzing naar Avid, Truvativ, enz.) aangeboden. We zagen eerder dat de renners van het Ritchey/Scott-team daarvoor al met een dubbel kettingblad reden, maar dan in een doe-het-zelf versie. Nu was Sram daar met een hypergeavanceerde oplossing die indruk maakte met zijn goede werking. Dit is ook het moment dat men begon te experimenteren met grote tandwielen op de cassette, gecombineerd met het verminderen van het aantal kettingbladen.

Spark “Rio” van 2016

Als jonge renner behaalde Nino Schurter in 2008 al het brons op de Olympische Spelen in Peking en dus trok hij in 2012 met een favorietenrol naar Londen. In de laatste bocht werd hij echter voorbijgespurt door Jaroslav Kulhavy! Het was dan ook met de nodige revanchegevoelens en een ongekende nauwgezette voorbereiding dat Nino in 2016 in Rio aan de start verscheen. Hij stond daar met een volledig nieuw ontworpen Scott Spark die een echte technologische doorbraak betekende.

Yanick geeft meer details: “Voor deze fiets reed Nino al regelmatig met een full-suspension, maar toch ook nog heel vaak met een hardtail. Terwijl al zijn rivalen – denk aan Julien Absalon – kozen voor 29 inch wielen, kon Nino (die niet erg groot is) op de eerste Spark 29 geen optimale zitpositie vinden. Hij reed daarom altijd met een 650b/27,5″. En met tubes. Maar in de aanloop naar Rio heeft Scott alles omgegooid, en wij ook!”

De uitdaging was om van de nieuwe Spark een echte 29″ te maken, met 100 millimeter veerweg en radicaal innovatieve geometrie, 100% ontworpen voor grote wielen (ook al werd er ooit een 27,5″-versie aangeboden, maar zonder veel succes) en met een gewijzigde plaatsing van de schokdemper ten opzichte van de vorige generatie om het zwaartepunt te verlagen.

We vergeten het snel, maar noch de geometrie van deze nieuwe Spark, noch de ophanging ervan, hadden kunnen bestaan ​​als er een voorderailleur in de weg had gezeten. En dus verscheen er in aanloop naar de Spelen eerst een Sram XX1 met 11 versnellingen, en vervolgens een XX1 Eagle met 12 versnellingen.

“Deze fiets bracht ons ertoe om alles te heroverwegen op het gebied van het onderstel. Met de 29″ hadden we geen tubes meer nodig om grip te hebben en konden we teruggaan naar klassieke tubeless banden. Om te weten welk model we moesten kiezen, hebben we hypernauwkeurige rolweerstandstests en metingen gedaan in offroad-omstandigheden, en dat in samenwerking met een Zwitserse universiteit. Het was erg complex omdat we 9 profielen van verschillende merken hadden geselecteerd. En het was de Maxxis Aspen die het daarin haalde. Het is nog steeds Nino’s favoriete band en het is zelfs een van de meest voorkomende banden in de paddocks geworden. Hij was echter al voor 2016 verkrijgbaar, maar niemand gebruikte hem.”

“Op sportief vlak is het zonder twijfel een van mijn mooiste herinneringen, zo niet de mooiste. We hadden er zoveel energie ingestoken, wij allemaal, om Nino te helpen goud te winnen … Ik krijg nog steeds koude rillingen als ik die fiets zie of deze foto (die hij ons laat zien op een groot magneetbord met herinneringen van over de hele wereld) waarop Nino in de laatste ronde van de olympische wedstrijd zit en in de bevoorradingszone in mijn hand klapt. Een ongelooflijk gevoel van voldoening.”

Spark “Perfect Season”, 2017

Net na het winnen van de olympische gouden medaille die nog ontbrak op zijn palmares, ging Nino Schurter in 2017 door met een prestatie die nog nooit iemand voor hem had gepresteerd: het winnen van alle manches van de wereldbeker in hetzelfde seizoen. Als kers op de taart voegde hij dat jaar ook een extra wereldkampioenentrui aan zijn collectie toe!

Vergeleken met de Spark die op de Olympische Spelen in Rio werd gebruikt, bleef het frame identiek. Enkel kreeg hij hier een speciale decoratie om te verwijzen naar het olympisch goud en zijn andere belangrijke overwinningen. Aan de kant van de ophanging is er wel nieuws te bespeuren, want RockShox neemt de plaats in van DT Swiss. Voortaan heet het team Scott-Sram, wat nog steeds het geval is.

Spark “60th Anniversary”, 2018

Deze zeer speciale Spark werd door Nino gebruikt in Val di Sole in 2018. Hij werd speciaal gemaakt om Scotts 60ste verjaardag te herdenken, in de kleuren van de Scott Pro Racing uit 1990, een van de eerste mountainbikes van het merk. Hoewel de fietsen van Nino eerder al een speciale look kregen, was deze fiets het startsein om elk seizoen custom en gelimiteerde series aan te bieden.

Op de fiets zit een detail dat je misschien is ontgaan, maar dat verre van triviaal is: 2018 markeert de komst van de elektronische AXS-versie van de Sram XX1 Eagle-groep! Weg met kabels, vanaf nu wordt er draadloos geschakeld en dat is vandaag meer dan ooit de richting die Sram blijft bewandelen.

Spark “Lenzerheide”, 2018

Deze fiets met een heel bijzonder design koos Yanick niet om technische redenen, omdat hij bijna identiek is aan het 60-jarig jubileummodel dat je net hiervoor zag. Nee, het is om puur sportieve redenen: “Als ik deze fiets aanraak, heb ik nog steeds het gevoel dat de aarde onder mijn voeten beeft.”

Dat jaar werden de wereldkampioenschappen gehouden in het Zwitserse Lenzerheide, op een circuit dat Nino Schurter enorm goed ligt. Aan het stuur van deze fiets in Zwitserse kleuren reed de lokale held, voor misschien wel de grootste massa toeschouwers die we ooit hebben gezien in een mountainbikerace, naar een nieuwe wereldtitel. “Toen hij over de streep kwam, was het ongelooflijk. Iedereen schreeuwde, klapte, stampte met zijn voeten … Ik weet zeker dat seismografen de trillingen moeten hebben geregistreerd!”

Mont-Ste-Anne 2019

Zonder dat het zo lijkt, presenteert deze Spark – die in 2019 werd gebruikt tijdens de wereldkampioenschappen in Mont-Ste-Anne – een aantal belangrijke ontwikkelingen en het begin van technische oplossingen die nu grotendeels algemeen goed zijn geworden in de paddocks.

Een eerste punt zijn de banden. Tijdens het seizoen 2019 en op het zeer technische Canadese parcours begon Nino 30 millimeter brede velgen te gebruiken (tegenover 25 voorheen) en banden van 2.4″ met een aangepast Wide Trail-karkas (tegenover 2.25″ voorheen). “Nogmaals, we waren pioniers omdat we tests deden, nieuwe dingen probeerden. Een wereldbekerparcours is over het algemeen al erg technisch en zodanig broos dat wanneer de elites op zondag aan de beurt zijn voor hun wedstrijd, alle wortels kaal liggen en de rotsen uitsteken. Om de rolweerstand zo laag mogelijk te houden, wilden we zeer minimalistische noppen op het loopvlak behouden. Spelen met het volume van de band is daarom de beste optie om grip en efficiëntie te krijgen zonder de prestaties op de meer rollende delen te benadelen. Uiteindelijk wordt het extra gewicht grotendeels gecompenseerd. Vandaag hebben we aangetoond en realiseren we ons dat gewicht een punt van zorg moet blijven, maar secundair. We zijn ver verwijderd van de jacht op de geringste gram van het tijdperk van de Scale van 2010.”

Deze fiets maakte ook de weg vrij voor meer veerweg op XC-fietsen, aangezien hij achteraan 120 millimeter veerweg heeft (de demper maakt dit mogelijk door alleen de slag te veranderen, maar niet de lengte van de demper) en vooraan 110 millimeter. Deze hybride veerweg wordt verklaard door het feit dat deze generatie van de Spark een beetje te “all mountain” werd en aan agressiviteit verloor toen er aan de voorkant een vork van 120 millimeter op werd gemonteerd. Nino en Yanick kozen daarom voor een tussenoplossing. We merken ook de prachtige geïntegreerde Syncros-cockpit op.

Tokyo 2020, valse start en echt virus

Deze Spark met paarse kleuren heb je misschien tijdens sommige wereldbekermanches gezien. Maar in principe had hij op de Olympische Spelen van 2020 moeten staan, als ze niet waren uitgesteld vanwege de wereldwijde pandemie. Al bij al was dat goed voor Scott, dat in 2020 nog niet klaar was met het nieuwe platform!

Deze fiets roept herinneringen op aan een zeer gecompliceerde periode voor iedereen, ook voor de atleten: “Alles is klaar, de vorm gaat in stijgende lijn voor de olympische deadline en dan stort alles in. Natuurlijk zijn er veel ergere dingen geweest in de wereld aan deze pandemie dan de gemiste of uitgestelde goals van de atleten. Maar we mogen de gevolgen die dit heeft gehad op onze sport en in de hoofden van de atleten niet negeren. Nino heeft zichzelf veel vragen gesteld toen de races werden hervat, eerst zonder publiek. Hij dacht erover om te stoppen. Maar het vuur laaide terug op in hem.”  

Op de fiets zien we de nieuwe Rainbow-afwerking van de Sram XX1 Eagle-groep en vooral een nieuwe generatie van de SID met vorkpoten van 35 millimeter.

Tokyo 2021, een 4de plaats die voor een schok zorgt

Nino Schurter verscheen daardoor in niet echt optimale omstandigheden aan de start van het naar 2021 uitgestelde olympische evenement. Natuurlijk was hij goed voorbereid, maar alles was zo door elkaar gegooid dat het wat tijd kostte om alles weer in de goede volgorde te zetten. Buiten de gezondheidscrisis kwamen daar nog de sterke jongeren bij die zichzelf zien als de opvolger van Nino. En ook renners als Tom Pidcock of Mathieu van der Poel mogen we niet vergeten, zij switchen tussen de verschillende disciplines en hebben al heel wat mountainbikewedstrijden gedynamiteerd.

Uiteindelijk eindigde Nino als 4de, net naast het podium. “Natuurlijk was hij teleurgesteld, maar hij reed een goede race en hij voelde dat hij ondanks zijn twijfels nog steeds meespeelde. Het was deze 4de plaats die hem de motivatie gaf om door te gaan en nog steeds op zoek te gaan naar overwinningen. Het resultaat kennen we vandaag.”

Wat de uitrusting betreft, kon Nino rekenen op een gloednieuwe Spark die klaar was voor de Olympische Spelen van 2021. De geïntegreerde demper gaan we hier niet meer voorstellen, maar behalve dat het er mooi uitziet, verlaagt dit het zwaartepunt een beetje en is er plaats voor twee bidonhouders. Voortaan heeft de fiets zowel vooraan als achteraan 120 millimeter veerweg, wat de norm aan het worden is in XC. Nino gebruikt nu systematisch ook een telescopische zadelpen die hij als een van de weinigen nog niet volledig had geadopteerd. De Supersonic-kleuren waren specifiek voor de Olympische Spelen.

Les Gets 2022, een stressvolle tiende titel

Je herinnert je deze fiets zeker nog, want het is de fiets waarop Nino afgelopen zomer in Les Gets zijn 10de wereldtitel behaalde (nog een record in XC). Wat je niet weet is hoeveel stress hij die dag aan Yanick bezorgde, vanwege een totaal onwaarschijnlijk probleem.

De stem van Yanick verraadt nu nog een zekere spanning: “De ochtend van de wedstrijd zijn de fietsen normaal gesproken helemaal klaar en controleer ik gewoon een beetje de instellingen en de druk. Tot dan toe werkte alles perfect, inclusief de nieuwe BlackBox-aandrijving die we net hadden ontvangen. En toen kreeg ik te maken met misschien wel het grootste stressmoment in meer dan 10 jaar bij het team: er zat speling op het crankstel. Geen bout, geen lager, maar het hele crankstel. Achteraf begreep ik waarom: het was erg heet, het zwarte frame zette uit en de pressfit lager bleef niet goed op zijn plaats zitten. Onmogelijk om zo te rijden! Dus, zonder iemand iets te vertellen, vooral Nino niet, loste ik het probleem op door kleine groeven in de cup van het crankstel te snijden en deze vervolgens in de behuizing te lijmen met de sterkste lijm die ik kon vinden!”

“In eerste instantie leek alles in orde, maar ik was doodsbang. Ik was bang dat de reparatie het niet zou houden. Toen Nino viel, dacht ik bij mezelf dat het voorbij was, dat het crankstel misschien uit het frame was gekomen, maar in feite gebeurde er niets. En Nino won!”

Aan de technische kant markeerde deze fiets het eerste gebruik van de gloednieuwe Sram XX SL T-Type groepset, hier nog in de Black Box-versie gereserveerd voor de beste rijders van door Sram gesponsorde teams, die uiteraard niet langer geheimen meer heeft voor je aangezien je onze artikelen over dit onderwerp hebt gelezen!

Lenzerheide 2023, nummer 34!

En we eindigen in schoonheid met de Spark “Gold/World Champ” die door Nino naar de overwinning werd gestuurd in Lenzerheide 2023, zijn 34ste succes in de wereldbeker. Paradoxaal genoeg verwijzen de decals hier niet naar zijn wereldbekeroverwinningen, maar naar zowel olympisch goud als zijn 10 wereldtitels.

Naast de nieuwe Sram T-Type groep, kon Nino voor zijn 34ste succes met de Flight Attendant – het elektronische en draadloos aangestuurde veersysteem dat er nu ook zit aan te komen voor XC nadat het in 2022 werd uitgebracht voor een all-mountain – weer wat meer op de elektronica rekenen. De toekomst is al in beweging!

Deze 34ste wereldbekeroverwinning is heel emotioneel. Het doet me beseffen dat al die jaren erg snel voorbij zijn gegaan en dat ik enorm veel geluk heb samen met Nino deel te mogen uitmaken van deze pagina in de geschiedenis van de sport.

“Deze 34ste wereldbekeroverwinning is heel emotioneel. Ze zit nog vers in onze herinneringen, maar met Frischi hebben we erom gehuild. Het was echt een doel geworden, voor hem, voor ons. Het doet me beseffen dat al die jaren erg snel voorbij zijn gegaan en dat ik enorm veel geluk heb deel te mogen uitmaken van deze pagina in de geschiedenis van de sport. Nino is meer dan een renner voor me, het is een vriend. Het is ook mooi dat we kunnen zeggen dat dit een record is dat heel lang zal standhouden.”

Op de vraag of hij al heeft nagedacht over de dag dat Nino ermee ophoudt, barst zijn antwoord los: “Op een gegeven moment, tijdens de gezondheidscrisis, dacht ik na over een andere toekomst. Met drie vrienden brainstormden we over een project van fietsgereedschap. Vandaag denk ik daar helemaal niet meer over na, ik wil gewoon in het moment leven en van elk moment genieten. Ik weet dat ik niet met niets zal achterblijven, zodat ik mezelf de tijd kan geven om na te denken over de toekomst. In de sport blijven is niet uitgesloten, of iets met Scott.”

Yanick kan in ieder geval ook voor de fietsen van Nino blijven zorgen en deze belangrijke getuigen uit de MTB-geschiedenis koesteren!