Bike Check | De fietsen van de wereldbeker XC 2023 (deel 1/2)

Als pre-olympisch jaar belooft het XC-seizoen 2023 spannend te worden! Ter gelegenheid van de hervatting van de wereldbeker in het Tsjechische Nove Mesto, hebben we de stands van de teams in de paddocks afgezocht en de fietsen van de beste XC-renners “gestolen” voor een paar foto’s voordat we met de kampioenen en hun mecaniciens spraken. Beginnen doen we deze Bike Check van de XC-teamfietsen van 2023 met de fietsen van de vrouwelijke atleten; in het tweede deel is het de beurt aan de bolides van hun mannelijke collega’s. 

Voordat we tot de kern van de zaak komen, een belangrijke verduidelijking: de fietsen die je in dit eerste artikel ziet, mogen dan wel allemaal van vrouwelijke mountainbikesters zijn, maar je zal merken dat – op enkele uitzonderingen na – de fietsen van heel wat vrouwen en mannen identiek zijn. Uiteraard wordt de maat van het frame aangepast evenals de instellingen van de veringen, want voor dat laatste heeft iedereen zo zijn voorkeuren. Dus beschouw de scheiding van de XC-fietsen voor vrouwen en mannen als een eenvoudige en praktische manier om de bijna 30 fietsen die we in totaal in handen hebben gehad, gelijkmatig te verdelen!

De Cervélo ZFS 5 van Fem van Empel

Dit is een van de grote nieuwigheden in de paddocks van dit jaar: de intrede van de ZFS 5 full-suspension van Cervélo en de officiële intrede van het Jumbo-Visma team in het mountainbiken met Fem van Empel en haar teamgenoot Milan Vader bij de mannen.

We toonden deze fiets al vlak na de officiële presentatie die enkele dagen voor de wedstrijd in Nove Mesto plaatsvond (zie hier), maar dit is de gelegenheid om de specifieke configuratie te beschrijven waarop de atleten in de World Cup rijden.Het team wordt gesponsord door Sram en we merken meteen de nieuwe XX SL T-Type aandrijving op, met vermogenssensor geïntegreerd in de ster van het crankstel. We merken ook de aanwezigheid op van wat een nieuwe RockShox SID-demper lijkt te zijn, met meer volume dan de huidige SIDLuxe. Fem van Empel rijdt achteraan met 120 millimeter veerweg.

We zien ook een mooie afgedekte verbindingsstang tussen de staande achtervork.

Omdat DT Swiss een van de belangrijkste partners van het team is, zijn zowel demper als vork (F232 One) van dit merk.

Ook de wielen komen van DT Swiss: de XRC1200 heeft een breedte van 30 millimeter. Voor de shorttrack koos men voor de Schwalbe Thunder Burt met weinig rolweerstand, maar voor de XCO worden deze door verschillende renners vervangen door een ander profiel.

We zagen met name de teammanager en enkele renners met prototypes rijden van Schwalbe die een intermediair willen zijn tussen de Thunder Burt en de Racing Ralph. Of anders gezegd: met de zeer lage rolweerstand van de eerste en zowel de grip als de veelzijdigheid van de tweede.

Nog een interessant punt is dat het BiXS-team rijdt met een cockpit van het Spaanse ambachtelijke Darimo. Het carbon stuur zou minder dan 100 gram wegen en de aluminium stuurpen minder dan 80 gram, terwijl ze het voordeel hebben dat alles op maat wordt gemaakt, wat vaak wordt gewaardeerd door kleinere rijders om een ​​perfecte positie te verkrijgen.

Noëlle Buri kiest voor een montage met de bediening van de vering en de telescopische zadelpen links, op en onder het stuur, en de enige versnellingsshifter rechts. Voor de rest gebruikt het team Shimano voor de aandrijving en heeft het ook een samenwerking met Ergon voor het zadel en de handvatten. Over de voetsteun die de Crankbrothers Eggbeater 4ti-pedalen bieden bestaat geen unanimiteit, maar ze vallen wel op door hun gewicht van 185 gram per paar.

De Trek Suparcaliber van Jolanda Neff

Olympisch kampioene Jolanda Neff heeft recht op een gepersonaliseerde Trek Supercaliber.

De basis van de afwerking is dezelfde speciale Project One-lak als voor de andere leden van het team (wit met “rook”-effecten), maar die kreeg hier en daar goudkleurige accenten om de gouden medaille van de Zwitserse te eren.

De Fox-demper is specifiek ontworpen voor de Supercaliber, met slechts 60 millimeter veerweg en een uniek schuifsysteem. Het doel van deze fiets is om de prestaties van een hardtail te benaderen terwijl de fiets toch een echte achtervering heeft (niet te verwarren met de nieuwe Specialized Epic WC die, hoewel visueel erg gelijkend, een ander ophangingsconcept heeft). Ondanks haar status als olympisch kampioene en de samenwerking van het team met Sram/RockShox, behoudt Jolanda Neff vooraan het huidige seriemodel van de SID op haar fiets, terwijl sommige andere atleten wel met een prototype rondrijden dat een voorbode is van een evolutie van de XC-vork van RockShox (zie bijvoorbeeld de fietsen van Loana Lecomte of Rebecca Henderson verderop). Dit wordt waarschijnlijk verklaard door het feit dat het 120 millimeter-model het meest lijkt te evolueren, en niet het SL-model met 100 millimeter veerweg dat hier door Neff wordt gebruikt.

Jolanda Neff maakt wel al gebruik van de grip shift om de veringen te blokkeren. Dit roterende handvat kreeg een herzien ontwerp. Door de grip shift is de onderkant van het stuur vrij voor de bediening van de telescopische zadelpen. Je zult ook de goudkleurige Nokon-kabelmantels opmerken. Deze mantels, gemaakt in Duitsland, waren erg in de jaren 2000 erg in de mode en zijn gemaakt van kleine aluminium kralen die op een plastic voering zijn geschoven. Naast het uiterlijk wordt hun werking als uitstekend beschouwd en hun flexibiliteit maakt het mogelijk om hun lengte te beperken dankzij het nemen van kortere hoeken dan bij conventionele kabelmantels. Let ook op de “goudkleurige” bouten.

Voor de aandrijving is het team overgestapt op de gloednieuwe Sram XX SL T-Type aandrijving zonder derailleurhanger. De batterijen van het systeem zijn gemarkeerd met de naam van elke atleet. In de paddocks wordt het al snel duidelijk dat Sram meer teams uitrust dan Shimano, dat technologisch een beetje achter lijkt te lopen met zijn functionele, maar nog steeds mechanische XTR.

Remmen doet Jolanda Neff met de nieuwe Sram Level ULT met 4-zuiger remklauwen. Interessant detail: Jolanda Neff rijdt achteraan met een Centerline-schijf die door zijn aluminium kern lichter is, gecombineerd met een zwaardere en dikkere HS2-schijf waarmee meer kracht kan worden verkregen aan de voorkant. De diameter van beide remschijven is wel hetzelfde, namelijk 160 millimeter.

De cockpit is afkomstig van Bontrager. Op de carbon RSL stuur-stuurpencombinatie zien we ook een GPS-houder. Ook de carbon Kovee-wielen komen uit de stal van Bontrager. Zij hebben een interne breedte van 30 millimeter waarrond Pirelli XC RC-banden van 2.4″ zijn gemonteerd.

De Ibis Exie USA van Jenny Rissveds

Dit is een merk dat we niet vaak zien in de paddocks van de XC World Cup! Door zich in 2022 aan te sluiten bij Team 31 van Jenny Rissveds, Kelsey Urban en Linn Gustafzzon, stortte Ibis zich voor het eerst in zijn geschiedenis in de XCO. Een kleine verrassing, want het Californische merk had daarvoor nog nooit veel interesse getoond in competitie, ook al begon enduro de boel op gang te brengen.

De Exie USA is ook relatief recent in de catalogus van het merk, aangezien deze pas begin 2021 aan het gamma is toegevoegd. Zoals de naam al doet vermoeden, wordt deze full-suspension met 100 millimeter veerweg (met de hand) vervaardigd in Amerika, in Noord-Californië. Pas op dat je hem niet verwart met de “klassieke” Exie, wiens frame 250 gram zwaarder is en die gemaakt wordt in Vietnam om de kostprijs te drukken.

Het frame is een seriemodel en zoals je op de afbeelding hierboven kunt zien, was Jenny Rissveds op het moment van onze review nog dingen aan het uitproberen met haar houding en cockpithoogte. De vorkbuis wordt later ingekort eens ze haar keuze heeft gemaakt, legt Jonatan Östlund, een van de monteurs van het team, uit. Met Shimano als teampartner rijdt de Zweedse logischerwijs met XTR-remmen …

En hetzelfde geldt voor de aandrijving.

Een minimalistische bescherming voor de liggende achtervork en ingangen voor de kabels zonder afdekking … is dat om gewicht te besparen? Ja, maar het is standaard ook zo! Zoals we al zeiden, is het frame in alle opzichten identiek aan het frame dat op de markt te verkrijgen is en zelfs de afwerking met minimale lak is origineel.

Ook de Ibis S28 Carbon-velgen komen uit de catalogus, maar ze worden gecombineerd met Chris King-naven in plaats van Industry Nine en uitgerust met Continental-banden in plaats van Maxxis. In Nove Mesto en op de meeste circuits van het seizoen rijdt Rissveds met Race King-banden, behalve in extreme omstandigheden, .

De spiraalvormige mantel rond de kabels is een klassieke en bekende oplossing om de cockpit overzichtelijk te houden, want met een kabel voor de derailleur en twee voor de lockouts en de remmen kan het vrij druk worden. En het maakt het gemakkelijker om aan de fiets te werken terwijl het geklapper van de kabels wordt beperkt …

Deze vreemde beugel op de zitbuis heeft niets te maken met een bidonhouder en je zult hem zeker terugzien op andere fietsen: het is de montage-interface voor een box geleverd door ESO/Discovery, de promotor van de wereldbeker. Dit is nieuw voor 2023 en moet het mogelijk maken om de coureurs op elk moment op het parcours te lokaliseren en in realtime gegevens te verzenden, zodat deze vervolgens kunnen worden gebruikt voor live-uitzendingen.

De Canyon Lux WC van Loana Lecomte

De Europees kampioene Loana Lecompte heeft in onze ogen een van de meest stijlvolle fietsen uit het circuit met dit wit/blauwe exemplaar versierd met een paar sterren.

Het team is een van de eerste teams die een van de zeldzame prototype-exemplaren van de toekomstige RockShox SID Ultimate 35 heeft weten te bemachtigen. We zien een nieuwe, lichtere kroon en het lijkt erop dat er ook binnenin wat verandert, zonder dat we veel meer weten over dit punt. Hier heeft de vork een veerweg van 110 millimeter, maar dat kan oplopen tot 120 millimeter.

Ook de demper is nieuw, met een groter volume dan bij de vorige SIDLuxe. Het heeft een naar boven gerichte blokkering, waarvan de kabel rechtstreeks in het frame loopt. Ook de Française beschikt over de nieuwe roterende handgreep om de dubbele lockout van de veringen op het stuur te bedienen, zonder de plaatsing van een bediening voor de telescopische zadelpen onder het stuur te hinderen.

Voor de aandrijving viel de keuze op de nieuwe Sram XX SL T-Type, maar Loana Lecomte is een van de rijders die zonder vermogenssensor racet, althans tijdens de shorttrack waarvoor ze een kettingblad met 36 tanden monteert dat niet beschikbaar is met de nieuwste generatie van de Sram Quarq-sensor (alleen beschikbaar met 32 en 34 tanden). Voor de race van zondag worden de Quarq-sensor en het kettingblad met 34 tanden gemonteerd.

DT Swiss is verantwoordelijk voor de wielen, met de XRC 1200 en 30 millimeter brede velgen tijdens de XCO en 25 millimeter brede velgen voor de erg snelle shorttrack van Nove Mesto. De “First Ride”-banden van Schwalbe verbergen niet alleen een bijzonder karkas, maar ook een nieuw profiel (zie Noëlle Buri’s BiXS).

Handvatten en zadel komen van Ergon, terwijl de cockpit identiek is aan die van de standaardfietsen, met een carbon Canyon-montage uit één stuk.

De Liv Pique Advanced Pro 29 van Jennifer Jackson

Bij Liv zijn we meer gewend om te praten over Linda Indergand of Ronja Blöchlinger (U23), maar het team heeft nog een derde renster in haar rangen: de Canadese Jennifer Jackson. Nadat ze vorig seizoen de kleuren droeg van het Canyon MTB XCO-team van Emily Batty (een team dat net als Batty ondertussen gestopt is), sloot ze zich deze winter aan bij Liv Factory Racing. En dus rijdt ze nu op een Pique Advanced Pro 29. De afgelopen jaren hebben Liv en haar zustermerk Giant ons gewend gemaakt aan mooie dingen. De Pique is geen uitzondering: dit frame, volledig standaard, is zeker een van de mooiste van het seizoen!

Achteraan beschikt de fiets over 100 millimeter veerweg. Voor het grote publiek wordt hij verkocht met een Fox 32 SC met eveneens 100 millimeter veerweg, maar Jennifer Jackson gaf, net als vele andere renners, de voorkeur aan de 34 SC van 120 millimeter.

Het is niet verwonderlijk dat de fiets is uitgerust met een volledige Shimano XTR-groep. De Japanse gigant en Liv/Giant zijn altijd heel hecht geweest en dat is ook te zien op de fietsen van de teams die bij de competitie betrokken zijn.

Onder de kleine exotische accenten wijst monteur Jessica Brousseau op de achtervorkbeschermer die helemaal niet standaard is.

De Maxxis Aspen behoort bij heel wat renners tot de favoriete banden zo lang de omstandigheden droog blijven. De circuits zijn snel en vooral erg goed ingereden door de vele verkenningspassages en de verschillende races die aan de Elite-evenementen voorafgaan, dus grip is zelden een probleem en men probeert vooral het volume, de flexibiliteit en de rolweerstand te optimaliseren. Een ultraflexibel prototype karkas (One70, 170 tpi in plaats van 120 tpi, Exo), grote diameter (2.4“), hard rubber (MaxxSpeed) en kleine noppen zijn daarom aan de orde. Aan de achterkant koos de Canadese zelfs voor een Aspen ST met nog minder rolweerstand.

We eindigen met deze prachtige goudkleurige HT M2T-pedalen met titanium as en een gewichtslimiet van 80 kilogram!

De Specialized Epic WC & Evo van Laura Stigger & Haley Batten

Bij Specialized hebben de rensters verschillende fietsen om uit te kiezen. Niemand lijkt de “klassieke” Epic met zijn automatisch vergrendelende Brain-ophanging nog te gebruiken, maar de voorkeur te geven aan twee andere versies van de Epic: de Epic WC met zijn nieuwe, zeer bijzondere ophanging, en de meer klassieke Evo met 120 millimeter veerweg.

Laura Stigger was altijd een grote fan van hardtails, maar in de nieuwe Epic World Cup vond ze een oplossing die perfect bij haar past. Hij geeft een gevoel dat nauw aanleunt bij een hardtail, maar heeft achteraan toch 75 millimeter veerweg met dank aan een demper die samen met RockShox werd ontwikkeld en een specifiek ophangingsconcept dat weinig te maken heeft met de Supercaliber van Trek ondanks de visuele gelijkenis (lees ons volledige artikel over de nieuwe Epic World Cup om dit beter te begrijpen).

Aan de voorkant is de SID wel nog steeds met een Brain uitgerust en biedt hij 110 millimeter veerweg.

De Amerikaanse Haley Batten geeft dan weer de voorkeur aan de Specialized Epic Evo met 120/110 millimeter veerweg voor en achter en een handmatige lockout op het stuur voor de veringen. Het frame is niet zwaarder dan de WC-versie, het is meer een kwestie van smaak en rijstijl.

Batten heeft op haar fiets de nieuwe RockShox SID-demper staan met een groter volume voor de luchtkamer en de nieuwe grip shift bediening. We merken op dat dit de versie met 3 standen is, met een tussenliggende “climb”-modus die de vering niet volledig blokkeert.

Op het gebied van banden heeft Specialized een zeer groot gamma en de meeste rijders rijden met een Renegade en Fast Trak. Afhankelijk van hoe groot het risico op lekrijden is, kiezen ze voor de S-Works of Control-versie. Voor de shorttrack legt de monteur ons uit dat ze ook kunnen beschikken over het “Captain”-model, een superrollende en lichte band die zo exclusief is dat hij niet op de planning staat om hem voor het grote publiek op de markt te brengen (foto rechts).

Speciale vermelding ook voor de gereedschapskist van de tweede monteur van het team, die hij zelf heeft gemaakt met leren zakjes voor elk stuk gereedschap!

De Ridley Raft van Lotte Koopmans

Het KMC-team van Bart Brentjens is dit jaar niet enkel van hoofdsponsor en look veranderd, het heeft ook een andere fietsenleverancier. Het Belgische Ridley nam de plaats over van American Eagle en op bovenstaande foto zien we de nieuwe Raft van dat merk.

De veringen en wielen komen van DT Swiss. Sommige rijders rijden met 100 millimeter veerweg, anderen verkiezen 120 millimeter.

Voor de shorttrack kozen sommige renners voor de gravelversie van de Vittoria Terreno voor nog meer rendement.

Het team wordt gesponsord door Rotor en dus gebruikt het hun crankstel, gecombineerd met een Sram Eagle AXS-derailleur van de vorige generatie … die nog steeds erg efficiënt is!

Geen technische reden, alleen de look: de Magura MT8-remklauwen zijn voor en achter verschillend gekleurd.

De Berria Mako BR LTD van Léna Gérault

Het KTM Vittoria Team van Léna Gérault is deze winter overgestapt op Berria en dat geeft ons de kans om een merk te ontdekken waar we tot nu toe weinig over wisten. Het merk is van Spaanse afkomst en nog jong (ontstaan in 2012). Voor XC beschikt het over deze Mako BR LTD, maar het gerucht gaat dat dit snel zou kunnen veranderen.

In afwachting daarvan rijden Léna Gérault, Lucie Urruty, Sean Fincham en Jana Czeczinkarova op deze fiets. Hij is relatief eenvoudig en heeft achteraan een veerweg van 105 millimeter.

Het team vond een ​​vrij originele combinatie bij haar partners. De remhendel en remklauw komen van Sram, net zoals de derailleur en shifter (let trouwens op de zeer vlakke positie die Léna Gérault heeft gekozen) …

… maar de remschijven komen van Galfer en het crankstel van FSA, zonder kettinggeleider. We merken ook dat Léna Gérault met de nieuwe Level 4-zuigerremmen rijdt in plaats van met de exemplaren met twee zuigers. Hier zie je de zilveren versie (ja, ondanks de zwarte kleur), dat in de catalogus een stapje lager staat dan de Ultimate-topklasse.

De stuurpen, ook van FSA, duikt royaal naar beneden, wat tegenwoordig niet langer noodzakelijkerwijs de norm is. Maar de Française is niet erg groot en met de 29″-wielen moeten er oplossingen gevonden worden om de voorkant laag genoeg te houden.

De veringen komen van SR Suntour, maar het team heeft (nog?) geen recht op het prototype van de elektronische besturing dat met name te vinden is op de Pinarello’s van Tom Pidcock en Pauline Ferrand-Prévot.

Ook de wielen dragen de stempel van FSA (er worden op dit moment meerdere prototypes getest door het team, dat is niet het geval voor het model op de foto) voorzien van Vittoria-banden, wat ook prototypes zijn. Het profiel is dat van de nu bekende Mezcals, dus de nieuwigheid is waarschijnlijk te zoeken op het niveau van het rubber of het karkas … of beide!

Minimalistische beschermers voor de liggende achtervork zijn er in overvloed te vinden in de paddocks, maar weinige teams gaan zo ver als het Berria Vittoria Factory Team: een simpele plastic hoes. Afgezien daarvan zien we een mooie KS Lev-Ci zadelpen met carbon pen en een drop van 100 millimeter.

De Rockrider Race 940 S van Emeline Detilleux

De Rockrider Race 940 S is nog in ontwikkeling en er is geen officiële release gepland voor volgend jaar, maar door hem te zien, beginnen we hem al te kennen! Voor de start van het seizoen in Nove Mesto ontvingen de renners van het team hun finale exemplaar. Waar de rest van het team op pad wordt gestuurd met een fiets in het karakteristieke turkoois van het team, kregen Savilia Blunk (VS) en Emeline Detilleux (België) een aangepaste versie in hun handen gestopt als eerbetoon aan hun nationale titel.

Technisch is er weinig bekend over de fiets. De veerweg zou 120 millimeter bedragen, met een klassieke single pivot + link architectuur, maar de geometrie is nog onbekend. We kunnen wel een woordje uitleg geven over de onderdelen … en de afwerking! De fiets van Emeline Detilleux kreeg een heel mooie donkerrode tint die speelt met de carbon vezels, versterkt door felrood en een paar gele accenten. Met een gemaskeerde Manitou-vork als bonus, is het onmogelijk om onopgemerkt te blijven.

Het team is een van de weinige, zo niet het enige, in de paddocks dat is uitgerust met Manitou-veringen. Het Amerikaanse merk is een grote partner van Rockrider en de lancering van het Rockrider Ford Racing Team heeft de synergie nog verder opgedreven, ook al rest er nog veel werk aan de ontwikkeling. Aan de voorkant lijkt de vorkboog dunner dan op de R7 Pro in de catalogus. Aan de achterkant lijkt het demperlichaam op niets dan wat we van Manitou kennen.

De bronzen kleur van de TRP Salte X2-remmen, die nog in volle ontwikkeling zijn en gereserveerd zijn voor de atleten, past perfect bij de Belgische kleuren van de Race 940 S.

De aandrijving is klassieker. Bij wijze van spreken dan toch, want de Sram XX SL-aandrijving is zeer recent en we hebben hem nog niet veel gezien, maar iedereen kan deze kopen!

Belgische kleuren voor de fiets, maar wel een Frans onderstel. De Mavic Crossmax SL Ultimate-wielen worden geassocieerd met Hutchinson-banden. In de XC World Cup wordt het zeer rollende Skeleton-profiel vaak gebruikt en bijna altijd met speciaal voor hen ontwikkeld “Racing Lab”-compounds of karkassen. De Kraken wordt ook regelmatig gebruikt.

We eindigen met deze grappige vondst. Onder het verbluffende Fizik Vento Adaptive-zadel met 3D-geprinte vulling bevindt zich een BikeYoke Divine SL-zadelpen … waarop de naam Manitou werd geplakt.

De Santa Cruz Blur CC van Martina Berta

Martina Berta’s Santa Cruz Blur CC heeft nogal wat visuele overeenkomsten met de Cervélo ZFS5 van Fem van Empel waarmee we dit artikel hebben geopend. Dat is niet zo abnormaal, want de twee merken maken deel uit van dezelfde groep. Maar sommige details laten zien dat het verschillende fietsen zijn en Santa Cruz heeft het voorrecht de ‘oudste’ te zijn aangezien hij vorig jaar werd uitgebracht.

De twee merken delen dezelfde Reserve 28 XC-wielen uitgerust met Vittoria-banden (Terreno in shorttrack en soms ook op zondag, vooral voor montage achteraan, en de Mezcal in XCO), altijd in een diameter van 2.25 inch.

RockShox en Sram zijn titelsponsors van het team en dus is het logisch dat we op de fiets de nieuwe XX SL-aandrijving terugvinden. Aan de andere kant zien we hier nog niet de nieuwe prototypes van de RockShox-veringen die we op andere fietsen wel al zien.

Martina Berta neemt haar toevlucht tot een zeer originele oplossing voor haar cockpit: ze gebruikt de draadloze “blips” die door Sram voor triatlon worden aangeboden. Ze zijn aan de voorkant van het stuur geplaatst, met uitgesneden ESI-grepen. Ze worden gebruikt om te schakelen (opschakelen aan de ene kant, terugschakelen aan de andere kant), terwijl ze met de nieuwe Sram-bediening aan de rechterkant van het stuur de dropper post kan bedienen. De lockout van de veringen bevindt zich links onder het stuur en is een klassieke RockShox-hendel.

De Lapierre XR van Annie Last

Na Sébastian Fini-Carstensen was het de beurt aan Annie Last om een ​​volledig gepersonaliseerde Lapierre XR in ontvangst te nemen.

Als Brits kampioene XCC en XCO kreeg ze natuurlijk een fiets in de kleuren van de Union Jack, met een zilveren achtergrond voor een mooi effect.

De veringen komen van Fox. De vorkkeuze viel op de F32, die lichter is dan de F34 en aan de voorkant 100 millimeter veerweg behoudt. De aandrijving combineert een Shimano XTR met een FSA-crankstel.

Vanuit ergonomisch oogpunt koos Annie Last ervoor om de vering links onder het stuur te vergrendelen en de hendel voor de KS dropper-zadelpen rechts bovenaan het stuur te plaatsen.

Het team wordt voor de wielen gesponsord door Mavic (Crossmax SL Ultimate met een breedte van 30 millimeter) en voor de banden door Michelin. Denk je dat je gravelbanden ziet op de twee foto’s rechts? Je vergist je niet! Het is de keuze van sommige teamrijders voor de zeer snelle shorttrack van Nove Mesto die fel contrasteert met de zeer technische omloop van de XCO op zondag. Kortom, een minimale rolweerstand en zo min mogelijk gewicht tellen!

De Mondraker F-Podium van Rebecca Henderson

De nummer twee van de World Cup 2022, Rebecca Henderson (die haar meisjesnaam opnieuw heeft aangenomen na haar scheiding van Daniel McConnell), heeft opnieuw grote ambities in 2023. Haar machine: de Mondraker F-Podium.

Met Sram en RockShox als partners heeft het team de beschikking over het nieuwe prototype van de SID-vork met een veerweg van 120 millimeter. We vermoeden dat de vork een lichter chassis heeft, maar in dit stadium is het moeilijk om meer te zeggen …

Uiteraard is ook de nieuwe Sram XX SL-aandrijving van de partij, met vermogenssensor.

De On-Off Helium cockpit komt uit de eigen Mondraker-stal. De stuurpen is erg kort om harmonieus samen te gaan met de Mondraker-frames die een vrij grote reach hebben. We merken ook de zichtbare stuurlager op om elke millimeter hoogte te schrapen door de bovenste kap te verwijderen. De lockout van de vering bevindt zich links onder het stuur en de RockShox Reverb-dropper post wordt bediend via een kleine “blip”-bedieningsknop aan de rechterkant, net naast de handgreep. Net links van de stuurpen zie je de Sram Blip Box die de Reverb draadloos aanstuurt. De nieuwe geribbelde ESI Chunky-handvatten moeten zorgen voor een betere grip.

Voor de wielen wordt het team ondersteund door Mavic met de Crossmax Ultimate 20 millimeter. Maxxis levert de banden, een prototypeversie met een karkas van 170 tpi dat niet te koop is. Merk op dat Rebecca Henderson trouw blijft aan banden van 2.25″ en niet wil overschakelen naar 2.4″ waarvoor ze geen voordeel ziet gezien haar lage gewicht en haar rijstijl.

De Ghost Lector FS van Anne Terpstra

Ghost heeft een zeer hoogstaand 100% vrouwelijk team, waarvan Anne Terpstra de grootste naam is.

De Ghost Lector FS World Cup is uniek en heeft zowel vooraan als achteraan RockShox SID-veringen. De aandrijving is ook hier de nieuwe Sram XX SL, die zeer prominent aanwezig in de paddocks!

De spectaculaire Bike Ahead full carbon wielen met 6 spaken zijn ongetwijfeld een van de meest in het oog springende accessoires op de fiets. Ze hebben 28 millimeter brede velgen, hier gemonteerd met Maxxis-banden met een breedte van 2.25 inch. Net als Rebecca Henderson geeft Anne Terpstra de voorkeur aan 2.25-banden, die lichter en beter geschikt zijn voor haar lengte en rijstijl dan 2.4″. Ze rijdt in XCO vooraan en achteraan met een Aspen, maar in de shorttrack kiest ze achteraan voor een band met nog minder noppen, de Aspen ST.

Bike Ahead levert ook een erg mooie cockpit uit één stuk en we merken op dat elke renster handvatten heeft die gepersonaliseerd zijn met haar naam.

De Wilier Urta Max van Giada Specia

Giada Specia, meervoudig Italiaans kampioene U23 en derde tijdens de laatste Europese kampioenschappen in die categorie, is dit seizoen opgeklommen naar de Elite-categorie, rijdend op een nieuwe machine gepresenteerd door haar team: de Wilier Urta Max SLR.

Dit nieuwe chassis biedt 120 millimeter veerweg met een kinematica met één scharnierpunt en een zeer dunne achterarm ter hoogte van de staande achtervork. De veringen zijn afkomstig van Fox, met de F34 vooraan vergezeld van de nieuwe en lichtere Fox Float SL aan de achterzijde.

Een klassieke mechanische Shimano XTR-groep zorgt voor de aandrijving. Enige originaliteit: de aanwezigheid van een InPeak-vermogenssensor op het crankstel.

De carbon wielen zijn origineler, zij komen van het Italiaanse merk Miche. De Pirelli Scorpion XC RC-banden zijn 2.4″ breed en de Italiaanse ‘pronkt’ op haar wielen met stickers dat ze gebruikmaakt van tire noodles. Deze oplossing verdeelt de paddocks: sommige renners gebruiken ze altijd om lekke banden te voorkomen bij het rijden met lage druk, terwijl andere renners ze niet nuttig vinden en vinden dat ze alleen maar gewicht toevoegen …

Maar ook …

Zijn er fietsen die ontbraken? Heb je bijvoorbeeld geen Pinarello, BMC of Orbea gezien? Dat en nog veel meer lees je in ons tweede deel met de fietsen van de mannen: Bike Check | De fietsen van de wereldbeker XC 2023 (deel 2/2).