Bike Check | De Scott Spark RC 2022 van Nino Schurter
Door Olivier Béart -
Hij mag dan niet meer de heerser zijn van het verleden, toch wist Nino Schurter in Val di Sole een fameus nummer uit zijn benen te schudden en er voor de negende keer wereldkampioen te worden. Na de Europese titel van zijn ploegmakker Lars Forster is dit de tweede grote titel voor de nieuwe Scott Spark RC en zijn geïntegreerde demper met een veerweg van 120 millimeter. Tijdens de presentatie daarvan mochten we samen met Yannick The Mechanic ook een blik werpen op het exemplaar van … Nino Schurter.
We hebben de nieuwe Scott Spark 2022 al eerder aan jullie voorgesteld, alsook onze eerste rij-indruk. Ook de mening van vijf van onze lezers passeerde al de revue. Maar vandaag hebben we het over een bijzonder exemplaar van de Spark, namelijk de fiets van Nino Schurter die zich in Val di Sole na een spannende strijd met zijn landgenoot Mathias Flückiger opnieuw tot wereldkampioen wist te kronen.
Het is Yannick, de beroemde mecanicien van Nino Schurter, die ons alles over diens fiets zal vertellen. Met Schurter zelf konden we dan weer een woordje wisselen over de evolutie in vergelijking met de vorige generatie – een generatie die overigens nog steeds uitstekende prestaties kan voorleggen, ook al bestaat die generatie nu bijna vijf jaar.
Laat ons meteen beginnen met de bevindingen van de kersverse wereldkampioen: “Voor mij zitten de grote veranderingen in de geometrie en de veerweg. De vorige Spark speelde nog wel mee, maar we voelden toch dat hij stilaan zijn limiet had bereikt. De voorbije twee jaar hebben we geprobeerd de veerweg te verhogen naar 120 millimeter, maar dat was niet hetzelfde en we eindigden met een configuratie van 110/100 millimeter. Nu moeten we niet langer toegevingen doen. Vandaag is dit een echte 120 millimeter bike die uitermate geschikt is voor de afdalingen, maar die wel het rendement van de vorige generatie behoudt, of zelfs nog beter is. Om vooraan mee te strijden moet elk detail kloppen en op de alsmaar moeilijkere WB-circuits is het belangrijk om snel en vol vertrouwen te kunnen afdalen.” Akkoord, de fiets alleen volstaat niet om buitenaardse prestaties neer te zetten, maar als we kijken naar de manier waarop Schurter in Val di Sole naar de overwinning reed, dan begrijpen we zijn woorden van enkele weken eerder des te beter …
Onder de laklaag (in de kleuren van het team) vinden we de lichtste HMX-SL vezels zodat Scott een gewicht kan aankondigen van 1870 gram inclusief de geïntegreerde RockShox-demper (de seriemodellen in dezelfde teamkleuren hebben een frame met ofwel HMX-vezels ofwel HMF-vezels, die modellen komen respectievelijk uit op een gewicht van 1990 of 2150 gram). Op de Olympische Spelen reed Nino Schurter op een speciale versie die de naam Supersonic meekreeg, daarvan werden maar enkele exemplaren aangeboden en dat model was dan ook snel uitverkocht.
Yannick wil ook meteen een cliché de wereld uithelpen en doordat we hem zelf aan het werk zagen, kunnen we zijn woorden enkel maar bijtreden: “Ondanks de integratie van de demper is het veel makkelijker om aan deze Spark te sleutelen dan aan de vorige generatie. Met het grote luik voor het bottom bracket hebben we gemakkelijk toegang tot alle kabels en de demper. Het verschil is vooral merkbaar wanneer je aan de leiding van de achterrem moet werken of wanneer je een dropper seatpost met kabel gebruikt. Ook aan het balhoofd heb je nu meer ruimte om te werken, ook al betekent dit dat we enkele gewoontes moeten afleren. Eens je het in de vingers hebt, kom je nooit meer voor slechte verrassingen te staan van kabels die maar niet willen komen piepen. We werden als mecaniciens ook al vroeg in het ontwikkelingsstadium betrokken bij het ontwerp en dit is echt een aangename fiets om aan te werken. Als je enkel naar een foto kijkt van de nieuwe Spark, zou het kunnen dat je vooroordelen hebt, maar eens je aan deze fiets werkt, zal je snel merken dat het beter is.”
Nino rijdt met een medium (hij meet 1m73) en om de ideale afstand te bekomen tussen de hoogte van zijn stuur en de hoogte van zijn zadel – met het oog op de best mogelijke prestaties – werd er een specifieke Fraser iC SL stuur/stuurpen combo ontwikkeld met een stuurpen van 90 millimeter en een stuur dat werd afgezaagd op 700 millimeter (tegenover 740 millimeter op het originele model). Lars Forster gebruikt dezelfde combo die ook in de aftermarket beschikbaar is, met versies met een hoek van -30 en -20 graden (de cockpit die van origine wordt gemonteerd op de nieuwe Spark heeft een hoek van -8 en -14 graden naargelang de lengte van de stuurpen die gaat van 90 tot 50 millimeter).
De kabels verdwijnen discreet in de stuurpen en het balhoofd of ze duiken meteen het frame in. Ook een GPS-houder werd geïntegegreerd. Onder de stuurpen heb je op onze foto’s ongetwijfeld reeds een klein doosje opgemerkt. Dit is een zender voor de Sram AXS dropper seatpost. Nino Schurter gebruikt een ‘blipper’ uit het triatlon die in het linkerhandvat werd geïntegreerd om zijn RockShox Reverb AXS met een drop van 100 millimeter te bedienen.
De meest aandachtigen is het ongetwijfeld al opgevallen dat Nino Schurter tijdens de wedstrijden geen beroep doet op de Reverb AXS. Het team wil daar geen officiële verklaring over geven, maar off the record krijgen we te horen dat Nino het extra gewicht van de Reverb AXS te veel vindt, ook al is hij ondertussen wel overtuigd van het nut van een dropper (die hij als een der laatsten begon te gebruiken). Uiteraard is het not done om een exemplaar van grote rivaal Fox te monteren – wat op de seriemodellen wel het geval is – wanneer je voor een team als Scott-Sram rijdt, en dus werd er gekozen voor een exemplaar van het kleine Zwitserse merk YEP. De 360 graden bediening zit tussen de lockout voor de veringen en de remhendel en kan in alle richtingen bediend worden. Niets revolutionairs, want dit bestaat al langer bij meerdere merken, maar het valt op omdat grote namen als Nino Schurter en ook Kate Courtney, die er enorm fan van is, er nu mee naar buiten komen.
Nog iets dat in het oog springt: Nino Schurter kiest niet voor de carbon Syncros Silverton SL-wielen. Niet in Tokio en ook niet tijdens de voorbije wereldkampioenschappen. Schurter verkoos in beide gevallen wielen die klassieker gespaakt werden. Yannick legt uit waarom: “De renners van het team hebben de keuze uit de Silverton SL-wielen of de 1.0S. Beide wielsets hebben velgen met een breedte van 30 millimeter, wat tegenwoordig de standaard is wanneer je banden van 2.4 monteert zoals we vandaag de dag bijna altijd doen. Het gedrag van de wielen is wel anders. Qua gewicht is het verschil niet zo enorm (1280 gram voor een set van de SL en 1340 gram voor de 1.0S) en het is dus echt een kwestie van de feeling op het parcours.”
Zelf vonden we de eerste versie van de Silverton SL-wielen – met velgen van 25 millimeter – geweldig omdat ze heel homogeen aanvoelden. Maar op ruwe circuits met steeds meer drops lijkt het erop dat Nino de Silverton SL-wielen wat stijf vindt en de voorkeur geeft aan het zachtere gedrag van de 1.0S. Je zal hem in bepaalde gelegenheden nog wel zien met de spectaculaire SL-wielen, maar Nino laat zich door de marketing boys niet opleggen met welk model hij aan de start moet verschijnen. En dat is maar goed ook!
Ook op het hoogste XC-niveau lijken banden met een breedte van 2.4″ gemeengoed te worden – behalve in modderige omstandigheden waarvoor men nog naar een 2.25 grijpt – in combinatie met velgen van 30 millimeter. “Die twee samen vormen een mooi geheel”, aldus Yannick. “Het heeft dus geen zin om brede banden te monteren op smalle velgen of omgekeerd. En deze brede banden komen ook van pas op circuits waar gedurende de week intensief op wordt gereden waardoor wortels en stenen steeds meer bloot komen te liggen. Brede banden met kleine noppen kunnen zodanig vervormen om snel en toch met voldoende grip over deze obstakels te rijden.”
Dit laatste is minder van tel voor gewone bikers zoals jij en ik, omdat wij niet telkens hetzelfde korte, platgereden rondje rijden zoals in een wereldbekermanche. Onze tests hebben al uitgewezen dat in sommige omstandigheden banden van 2.4″ beginnen driften (natte ondergrond/modder/bladeren op de grond). Dit is dus een goed voorbeeld dat je niet altijd blindelings de keuzes van de profs moet overnemen. In dagelijks gebruik is een band van 2.25 of 2.3″ met iets grovere noppen nog steeds een interessantere en veelzijdigere keuze. Vergeet ook niet dat profs een heel arsenaal aan banden ter beschikking hebben naargelang de omstandigheden en dat wij beter af zijn met een allround model. Nog een laatste weetje: Nino rijdt met een bandendruk van 1.2/1.25 bar vooraan en 1.25/1.3 achteraan in zijn Maxxis Aspen 2.4 Wide Trails die zijn voorzien van een speciaal en zeer soepel 170 TPI-karkas.
Het is logisch dat Scott-Sram een XX1 Eagle AXS-aandrijving gebruikt, hier met de 10/50 ‘regenboog’-cassette die net zoals de derailleur een gewoon seriemodel is. De shifter op het stuur is bijna gelijk aan het seriemodel, er werd enkel wat materiaal toegevoegd aan de bediening die vlak bij de wijsvinger zit om ook met die vinger makkelijk te kunnen schakelen.
De cranks zijn ook een seriemodel en werden bevestigd op een monobloc Quarq-kettingblad/ster. Dit laatste doet tevens dienst als vermogenssensor. Dit model is momenteel niet te koop en zou preciezer zijn dan het model dat in de handel verkrijgbaar is omdat kettingblad en sensor een geheel zijn. Nadeel is wel dat wanneer het kettingblad versleten is, je alles dient te vervangen. Dat is ook het geval op het seriemodel dat op de weg wordt gebruikt, op de mountainbike is dit systeem voorlopig enkel voorbehouden voor de profs. Nino gebruikt een kettingblad van 38 tanden in XCO en tot zelfs 40 tanden in de shorttrack!
Na het beëindigen van de overeenkomst met Ritchey, gebruikt Nino voortaan HT-pedalen waarvan de “oil slick” afwerking mooi samengaat met die van de cassette …
De Sram Level Ultimate-remmen zijn een seriemodel en worden afgewerkt met titanium ‘rainbow’ bouten en zwevende centerlock remschijven van 180 millimeter vooraan en 160 millimeter achteraan.
We keren nog even terug naar de veringen, die voortaan dus zowel vooraan als achteraan een veerweg van 120 millimeter hebben. De voorvork is een RockShox SID Ultimate met poten van 35 millimeter en 1 volume spacer en een luchtdruk die zeer dicht bij de aanbevelingen ligt (15% SAG). De Rockshox-demper is een specifieke versie voor de Spark, en zit tussen de SID en de Deluxe. Nino Schurter beschikt nog steeds over de lockout op het stuur die in drie standen kan worden bediend.
Leuk detail over de bidonhouder. In XC worden de bouten van de tweede bidonhouder achterwege gelaten – enkel in marathons gebruikt men deze – en Yannick dicht de gaten met een plastic boutje waarmee Topeak zijn bidonhouders in de winkels op het presentatiepaneel bevestigd.
Nog iets waarover veel te doen was na de zeer natte wedstrijd in Les Gets. Om te vermijden dat de schuine buis vol zou hangen met modder, plakken sommige mecaniciens (waaronder Yannick) die buis vol met een tape die ze in de vorm van een accordeon plooien. De ‘vinnetjes’ die daardoor ontstaan, zijn constant in beweging door de trillingen en zorgen ervoor dat de modder niet blijft hangen.
Eindigen doen we met het gewicht! De fiets zoals op onze foto’s te zien is – inclusief pedalen en bidonhouder – kwam uit op 10,55 kilogram. Maar een collega die in Val di Sole de Scott Spark 2022 van Nino Schurter aan de weeghaak wist te hangen, vertrouwde ons toe dat die fiets afklokte op een gewicht van 10,44 kilogram. Niet slecht voor een fiets met 120 millimeter veerweg en banden van 2.4″!
Meer over de nieuwe Scott Spark 2022:
Meer info via www.scott-sports.com