Cape Epic: het doek valt over de editie 2017!
Door Jan Geys -
Vandaag viel met de verwachte eindzege van het duo Schurter en Stirnemann (Scott-Sram) het doek over de Absa Cape Epic 2017. Maar we nemen geen afscheid van Zuid-Afrika alvorens we nog een laatste keer terugblikken op een intense week. En we eindigen in schoonheid met enkele reacties van de belangrijkste protagonisten van deze Cape Epic. Beginnen doen we met de ritwinnaar van de dag, de Nederlander Michiel van der Heijden.
Voor de laatste keer deze week namen de renners voor de start plaats achter de wagen. Wat zit er nog in hun tengere lijven en mogen we in deze slotetappe nog onverwachte wendingen verwachten?
Nino Schurter: “Dit is zo speciaal. Na Rio was het altijd al mijn bedoeling om naar hier te komen om de Cape Epic te winnen, maar eerlijk gezegd had ik niet gedacht dat al dit jaar voor elkaar te krijgen. We liggen voor op schema, want zelf dachten we eerder dat 2018 ons jaar zou moeten worden … Maar deze overwinning verrast ons toch. Om dit event te winnen heb je een back-up team nodig, en liefst een goed. Ons back-up team was geweldig. Ze deden het zo goed in hun eerste Cape Epic en ze maakten geen fouten. Samen met Fumic en Avancini hebben we de aanblik van de Cape Epic wat veranderd. We hebben getoond dat ook xc-renners deze wedstrijd kunnen winnen, en dat hadden slechts weinigen verwacht.”
Matthias Stirnemann: “Dit is geweldig, gewoonweg geweldig! Ik kan het niet geloven dat ik bij mijn eerste deelname aan de Cape Epic meteen eindwinnaar wordt. Dit zal thuis nog even moeten bezinken. Ik voelde me elke dag sterker worden en het is een geweldig gevoel om in het geel te rijden, maar nog meer om in het geel te eindigen en de Cape Epic te winnen! Vandaag voor de start was ik nerveus dat er nog iets zou gebeuren, maar toen ik zag dat Sauser het moeilijk had, werd ik rustiger.”
Christoph Sauser drukte ons op het hart dat deze Cape Epic zijn definitieve afscheid is van de wedstrijdsport, al weet je met de Zwitser natuurlijk nooit: “Voor de start wist ik al dat er niet meer zou inzitten dan de tweede plaats. De benen waren er niet meer, en op de fiets heb je nu eenmaal de benen nodig om te winnen. Ik heb de Cape Epic dit jaar ook een ander gezicht zien krijgen, met een andere manier van racen. Vroeger kon je rustig starten en het eerste uur gebruiken om op te warmen, maar dat is nu voorbij. Het tempo ligt hoog van bij de start. De renners zullen zich in de toekomst dan ook nog beter moeten voorbereiden en zich bij het naderen van de wedstrijd meer op snelheid moeten focussen dan enkel op uithouding.”
Geen enkele renner of fietsenmerk kan nog rond de Cape Epic
Sauser onderstreepte na afloop nog maar eens het belang van de Cape Epic: “Ik had onze jonge teamrenners Simon Andreassen en Sam Gaze zelfs gevraagd om hun vluchten uit Zuid-Afrika te verzetten, zodat ze de proloog live konden beleven. Want geen enkele renner of fietsenmerk kan nog rond de Cape Epic! De coverage die je wereldwijd krijgt gedurende deze acht dagen is fenomenaal groot. Ik merk dat elke dag als ik zie hoe de sociale media ontploffen …”
Yell for Cadel
De Zuid-Afrikanen schreeuwden Cadel Evans en George Hincapie in de laatste etappe nog naar de eindzege bij de masters. De Spanjaarden Misser en Zugasti droegen dan wel bijna de hele week de blauwe leiderstrui, maar het is een torenhoog cliché dat enkel de laatste trui telt! De ex-Tourwinnaar en zijn meesterknecht hebben duidelijk genoten van dit weekje Zuid-Afrika, al gaf Hincapie toe dat hij de wedstrijd wat onderschat had en zich wat weinig had voorbereid.
De start van de twee ex-profs verliep dan ook moeizaam, maar in de laatste vier etappes behaalden ze een perfecte vier op vier. Op de vraag of ze volgend jaar terugkomen, antwoordde Cadel met een veelbetekenende blik naar Hincapie: “Als ik een goede ploegmaat heb wel …” Die Hincapie hield zijn antwoord nog even in beraad.
Op het eindpodium van die masters mocht met Bart Brentjens (CST-Sandd-American Eagle) ook een Nederlander plaatsnemen. Samen met zijn maatje Abraao Azevedo werd Bartman derde, achter Evans en Hincapie en Misser en Zugasti.
Uittredend winnaar Karl Platt (Bulls) beleefde geen al te beste Cape Epic, en ook de slotrit bracht geen beterschap. Erger nog, Platt kwam amper 300 meter na de start ten val en geraakte vreselijk verstrikt in zijn fiets. Met de steun van zijn team slaagde hij er toch in om de etappe uit te rijden, maar hij en Urs Huber tuimelden wel uit de top tien.
En daardoor slaagden de Belgen Frans Claes en Sébastien Carabin (Merida Wallonie-Loving Hut) er op de valreep nog in om de top tien binnen te sluipen, dit nadat Seba enkele moeilijke dagen had moeten doorworstelen. Carabin verteerde de koude ochtenden zeer slecht, maar zette toch door met een knappe tiende plaats als resultaat. Claes: “Dit was onze eerste Cape Epic en we eindigden meteen in de top tien. Hopelijk kunnen we volgend jaar nog een beetje sterker terugkomen, maar dan moeten we wel op zoek naar extra steun!”
Ook voor olympisch kampioene Jenny Rissveds kwam haar eerste Cape Epic ten einde. Ze mocht aan de zijde van Thomas Frischknecht al een eerste keer van de eindzege in de Cape Epic proeven, maar ze stak aan de finish haar ambities voor de toekomst niet onder stoelen of banken: “Ik startte dit jaar samen met Thomas in de mixed-categorie, zodat Thomas me met al zijn ervaring de weg kon wijzen in mijn eerste stage race. Maar het is wel degelijk de bedoeling om hier in de toekomst weer te keren om een gooi te doen naar de eindzege bij de dames!”
De damesteams zijn meteen gewaarschuwd. Al zal dat momenteel de minste zorg zijn voor winnaressen Esther Süss en Jennie Stenerhag. Jennie Stenerhag: “Ik kan niet stoppen met wenen, ik ben zo blij. Het is dan ook amper een jaar geleden na mijn opgave in de Cape Epic (die ze samen met Robyn de Groot reed) en mijn hartoperatie. Mijn grootste doel nadien was om een comeback te maken en de Cape Epic te winnen.”
De slotsprint van deze Cape Epic werd bij de dames gewonnen door Sabine Spitz en Robyn de Groot, die het haalden voor Mariske Strauss en Annie Last.
Robyn de Groot: “We hebben deze week gewoon wat veel pech gehad, maar dat hoort erbij. Sabine en ik zullen deze week niet snel vergeten. We zijn echt dikke vriendinnen geworden in de loop van de week. Gisterenavond keken we elkaar in de ogen en vroegen we ons af of we volgend jaar zouden terugkomen … Ach, over een paar dagen zullen we waarschijnlijk ja antwoorden.”
Bij de grand-masters (50+) stond er geen maat op Heinz Zoerweg en Barti Bucher (Meerendaal CBC). Het duo eindigde overall als 34ste in deze Cape Epic! De leeftijd heeft duidelijk geen vat op hen ….
De obligate groepsfoto met alle eindwinnaars.
Het laatste woord laten we aan Manuel Fumic en met zijn woorden zwaaien we de Cape Epic 2017 uit: “We kenden ups en downs, maar zeker meer ups dan downs … Henrique en ik hadden een fantastische tijd hier. Volgend jaar zullen we nog harder trainen en wie weet wat er dan gebeurt … Maar vanavond is het eerst tijd voor veel rode wijn en veel gin-tonics …”
Ek sal jou volgende jaar sien!*
Het verslag van de rit van vandaag, met daarin ook de uitslag van de beste Belgische en Nederlandse teams, gemist? Dat vind je hier: www.vojomag.nl/news/cape-epic-slotrit-voor-van-der-heijden-frischknecht-eindwinst-voor-schurter-stirnemann
Heb je zelf ook zin gekregen in het avontuur? Weet dan dat de ‘early bird’-inschrijvingen voor de Cape Epic 2018 morgen beginnen. Meer info op www.cape-epic.com.
*Tot volgend jaar!