Cape Epic: over valpartijen en ontploffen van de hitte

Het was ondertussen van 2008 geleden dat de Cape Epic nog halt hield in het kuststadje Hermanus, waarvan de baai vooral gekend is als broedplaats van walvissen. Die kleurrijke baaien zorgen samen met de bergen op de achtergrond voor een waar visueel feest. En voor een visueel feest zorgde ook de eerste etappe van de Cape Epic, kijk maar even mee naar de mooiste beelden van de dag die we verzameld hebben.

In groep vatten de renners de eerste klim van de dag aan, genaamd Nine One One (lees: het noodnummer 911 – of ons eigen Vojo-Scott team daar al voor hulp belde, lees je wat verderop).

De Hemel-en-Aarde Valley (what’s in a name).

Christoph Sauser’s tweet van gisteravond sprak al boekdelen: ‘Back in business en zeer blij met hoe de proloog verliep!’ Benieuwd hoe hij zich na afloop van de eerste etappe zal voelen. Er was dan wel de tegenslag van zijn ploegmaat Jaroslav Kulhavy (het volledige ritverslag lees je hier: www.vojomag.nl/news/cape-epic-tweede-dagsucces-op-rij-voor-fumic-avancini-drama-voor-sauser-kulhavy), maar de Zwitser was duidelijk de sterkste man van de dag. Sauser leidde de ganse beklimming van de Haarkappers Roete met Nino Schurter in zijn wiel, en hij nam ook de Barber’s Cut-afdaling voor zijn rekening.

In de jaren vijftig nam oom Jannie elke vrijdagmorgen blootsvoets het pad over de Klein River Mountains, met zijn schoenen over zijn schouders, zodat ze zeker niet zouden verslijten op de rotsige stenen. In Stanford ging hij op de stoep zitten voor Oom Japie Schoonwinkel om met zijn schapenschaar het haar van de mannen te knippen.

Tot daar de legende en zo weet je meteen waar al die prachtige namen als Haarkappers Roete en Barber’s Cut vandaan komen.

Zou één van de redenen waarom Sauser vervroegd uit pensioen is teruggekeerd, kunnen zijn dat Karl Plat vorig jaar op gelijke hoogte kwam wat betreft het aantal eindzeges? Beiden hebben nu vijf streepjes achter hun naam en jagen hetzelfde record achterna. Al zal de Duitser de komende dagen dan toch sterker uit de hoek moeten komen dan wat hij vandaag heeft laten zien. Platt was de eerste die op de Haarkappers Roete de anderen moest laten gaan, en als we de reacties van bij het derde waterpunt mogen geloven, dan nam hij daar omzeggens een douche om te bekomen van de hitte …

Het was dan ook bloedheet vandaag. Om tien uur in de ochtend steeg het kwik al boven de dertig graden, ziedaar de reden waarom het peloton zich al om zeven uur ‘s ochtends op gang trekt. En die hitte zorgde voor heel wat slachtoffers vandaag.

Eén van die slachtoffers was Matthias Stirnemann. De Zwitser zag sterretjes vandaag, al is dat relatief als je toch nog als vierde weet te eindigen. Het is dan ook niet niks om aan de zijde van Nino Schurter te debuteren in de Cape Epic. Schurter zelf heeft al aangegeven dat ze dit jaar van de Cape Epic geen hoofddoel hebben gemaakt, maar dat dat in 2018 anders zal zijn. “Ik heb reeds alles gewonnen wat er te winnen valt, maar de Cape Epic ontbreekt nog …”

Ook het Topeak-Ergon duo, bestaande uit Alban Lakata en Kristian Hynek, beleefde geen al te leuke eerste anderhalve dag, al kwamen ze op het einde nog opzetten om finaal als zesde te eindigen.

Ons eigenste Vojo-Scott team, bestaande uit Jeffry en Olivier, beleefde van op de eerste rij mee hoe Esther Süss en Jennie Stenerhag naar de overwinning snelden bij de dames. “Ongelooflijk hoe hard zij gingen, we moesten er dan ook niet aan denken om te proberen ze te volgen”, aldus Olivier.

En Olivier vervolgt: “Als je een blik werpt op het profiel van de dag, dan denk je easy … vooral na de beklimming van de Haarkappers Roete. Niet dus. De snelle, ruwe en gevaarlijke afdaling van de Barber’s Cut was al geen lachertje, ook al was ze niet te technisch. Maar de finale was veel pittiger dan gedacht, met een opeenvolging van steile klimmetjes, technische singletracks, los zand en ook nog eens wind op kop. Het profiel toont dan ook maar de halve waarheid van hoe zwaar het hier echt is.”

En dan was er nog die ondraaglijke hitte. Bikers vielen als dode vliegen uit de lucht van de hitte. En ook Jeffry had het moeilijk: “We verloren in de finale veel tijd, compleet choco van de ganse dag in een heuse bakoven te hebben gereden. Maar we waren niet de enigen. Groot was onze verrassing toen we voor ons Sven en Sven zagen opduiken, ofwel de ex-veldritkampioenen Sven Nys en Sven Vanthourenhout. Van Nys is geweten dat hij niet gek is van de warmte en hij ontplofte dan ook volledig tijdens de laatste dertig kilometer. Bewijs, we maakten maar liefst twintig minuten goed op hen, ook al reden we zelf al in het rood. Nys zat stokstijf op zijn fiets en hij trapte zelfs niet meer. Zijn maatje Vanthourenhout duwde Nys naar de finish (en we hebben heel eventjes geholpen, …). We eindigden de etappe dus net voor de twee veldritlegendes …”

Morgen drie op een rij voor Avancini en Fumic? De tweede etappe brengt de renners van Hermanus naar Greyton. Tussenin wacht de renners wederom een etappe van 102 kilometer en een slordige 2300 hoogtemeters.

Bly ingeskakel* voor meer moois uit Zuid-Afrika en de West-Kaap. (*Stay tuned)

Ons ritverslag van vandaag vind je hier: www.vojomag.nl/news/cape-epic-tweede-dagsucces-op-rij-voor-fumic-avancini-drama-voor-sauser-kulhavy/

Een terugblik op de proloog lees je hier: www.vojomag.nl/cape-epic-een-terugblik-op-de-proloog