Catalunya Bike Race: een warm aanbevolen seizoensafsluiter!

Na een lange dag in de auto komen we aan in het Spaanse Puigcerda, een dorpje op de grens met Frankrijk en op een steenworp van Andorra. Het hartje van de Pyreneeën dus en we zijn dan ook behoorlijk onder de indruk van de gigantische bergen. We installeren ons ‘basecamp’ voor de komende dagen in een bungalow op camping Stel en vervolgens begeven we ons naar het bikedorp naast het sportief centrum.

De inschrijving verliep zeer vlot, zeker voor een grote massa van 960 ingeschreven bikers. De Catalunya Bike Race is nog maar aan zijn tweede editie toe, maar de touwtjes zijn hier in handen van een team dat ook achter events als de Andalucia Bike Race en Rioja Bike Race staat.

Op de vooravond van de eerst^e etappe gaan we op zoek naar een restaurant waar ze traditionele pasta opdienen. Aangezien we niet meteen iets geschikts vinden, staken we onze zoektocht bij een tapasbar. Misschien niet de beste carb loading, maar wel verdomd lekker en goedkoop!

Bij het ontwaken geeft de thermometer 7 graden celcius aan, best normaal wanneer je op een hoogte van 1200 meter vertoeft. Aangezien we pas op het middaguur moeten starten, heeft het kwik nog alle tijd om de hoogte in te gaan. Bij de start is het dan ook aangenaam warm met een temperatuur van meer dan 20 graden.

Tijdens een korte opwarming in de straten van Puigcerda geven we onze ogen de kost. De trendy wieleroutfits van de Spanjaarden en de nieuwste fietsen springen onmiddellijk in het oog. Dat de zenuwen gespannen staan, merken we aan onze verhoogde hartslag. We nemen plaats in het master 30 startvak, net achter de elitemannen en -vrouwen. We proberen nog even wat schaduw mee te pikken en dan is het zover, het startschot wordt gegeven en we schieten met een hoge snelheid door de straten van Puigcerda naar de vallei richting La Molina, een lokaal skistation.

Op het menu staat een rit van 67 kilometer met 1400 hoogtemeters door “La Cerdanya”. Het landschap verandert na haast elke bocht. De eerste klim verloopt afwisselend langs brede bergpaden en steile smallere stroken waardoor de massa langzaam op een lint wordt getrokken. Vermits we redelijk vooraan mochten starten, worden we tijdens de eerste klim herhaaldelijk voorbijgestoken. Dit is niet goed voor de moraal!

Na de klim, die volledig in het rood verliep, gaan we over tot de eerste singletracks. Aan een paar technische stukken is het even aanschuiven. Ideaal om stiekem even op adem te komen. Het laatste klimgedeelte verloopt door een landschap lijkend op een alpenweide met bijhorende koeien.

De afdaling voert over stoffige bergpaden die duidelijk geteisterd zijn door de droogte. Puntige stenen loeren venijnig op onze banden. We verlaten het bredere pad en duiken een singletrack in door een loofwoud. De schaduw van de loofbomen doet deugd tijdens het nemen van de zeer technische stroken. Na 50 kilometer zijn de meeste hoogtemeters achter de rug. Het laatste deel van het parkoers bestaat uit een kronkelend pad naast een brede rivier terug naar Puigcerda. Hier kunnen we nog even tempo maken voordat we voldaan de finish bereiken.

Aan de aankomst is er een uitgebreide recovery-zone. De deelnemers liggen er uitgeteld op een weide in het najaarszonnetje te genieten van een gazpacho of een bocadillo. Haast niet te geloven dat je hier over twee maanden terechtkunt voor de wintersport. Nadat we bekomen zijn, maken we nog snel onze fietsen proper. Nadien hebben we niet veel fut meer om terug eten te gaan zoeken in het dorp, dus eten we op de camping een driegangenmenu van 13 euro. Wederom niet ideaal, maar we zijn wel voldaan.

De tweede rit gaat van start onder een stralende zon en wordt getekend door één hoofdklim en drie kleinere beklimmingen. De startvakken worden vanaf nu bepaald op basis van de finishtijd. Tijdens de eerste klim moeten we 700 hoogtemeters overwinnen. Deze klim voert grotendeels door een naaldbos, op een rotsachtig weggetje waar voorbijsteken steeds maar moeilijker wordt.

Veel tijd om uit te rusten is er boven op de top niet, want er wacht ons een uiterst moeilijke en toch wel gevaarlijke afdaling. Hier worden we meermaals opgehouden door een trechter die ontstaat aan de meest technische stroken. De ambulance jeeps moeten meermaals uitrukken om de slachtoffers van valpartijen bij te staan.

Met nog 25 kilometer te gaan raak ik een spaak kwijt, waardoor mijn achterwiel licht begint te slepen. Godzijdank kan ik blijven fietsen en haal ik de eindstreep van deze tweede etappe. De laatste twintig kilometer waren trouwens identiek aan die van de eerste rit. Net na mijn aankomst begint het te bliksemen en het onweer blijft niet uit; de helft van de renners bereikt dan ook kletsnat de finish.

Mijn gemiddelde hartslag lag vandaag al tien slagen lager dan tijdens de eerste etappe, zoals gebruikelijk bij een meerdaagse als gevolg van een sluipende vermoeidheid en waarschijnlijk ook als gevolg van een slechte indeling …

In een gezellige wijn-tapasbar drinken we ons wat moed in voor de laatste etappe

’s Avonds trekken we Puigcerda in waar we dit keer een gezellige wijn-tapasbar vinden. We drinken er ons wat moed in voor de laatste etappe. Die telt slechts 30 kilometer en 1400 hoogtemeters, maar als we de organisatie mogen geloven is dit de ‘ultieme’ etappe.

De koninginnenrit dus en daarvoor verhuist het hele circus naar La Molina, een skigebied twaalf kilometer verder de Pyreneeën in. De rit bestaat uit twee gigantische beklimmingen die vrijwel identiek lijken. Voor mij, en vele anderen, was het vaak op het randje van afstappen. Diegene met een Sram Eagle zijn hier duidelijk in het voordeel vergeleken met mezelf; ik moet het stellen met een 1×11-speed en een 30-42 als kleinste versnelling.

De afdalingen zijn voor mij een openbaring. Tweemaal moeten we een downhillparkoers nemen. Deze track is zodanig aangelegd dat het technisch te doen is zolang je met vertrouwen rijdt. Wanneer je te veel nadenkt, maak je gemakkelijker fouten, met alle gevolgen van dien!

Ons gemiddelde bij aankomst? Slechts twaalf kilometer per uur! Dat zegt genoeg. Toch was dit voor ons een ultieme mountainbike ervaring die je zeker niet kan beleven in onze Belgische Ardennen. Na een te gekke drie dagen vol bikeplezier vinden we ons terug in de middenmoot van het klassement. We weten nu wat ons te wachten zal staan wanneer we aan een volgende wedstrijd in het hooggebergte willen meedoen.

Volgend jaar telt de Catalunya Bike Race vier dagen, maar op dit moment is nog niet geweten hoe die vierde dag zal ingevuld worden. Wordt het een individuele tijdrit of toch een rit in lijn? Daar moeten we het antwoord nog op schuldig blijven tot het parkoers officieel wordt voorgesteld. Wel kunnen we de datum al meegeven: de derde editie van de Catalunya Bike Race vindt plaats van 26 tot 29 september 2019.

Meer info op www.catalunyabikerace.com

Foto’s copyright Catalunya Bike Race