Column | Jens Schuermans: ''Een nieuw seizoen, een nieuwe kans!'' ⋆ Vojo

Vorig jaar had ik me voorgenomen om een column te schrijven om een inzicht te geven in het leven achter de schermen van een professionele mountainbiker. Het ontbrak me echter vaak aan tijd en motivatie en de column is daardoor wat op de achtergrond verdwenen. Aangezien het begin van een nieuw wielerseizoen gelijk staat aan een nieuwe kans, is dit het ideale moment om de column terug op te nemen en met een jaar vertraging een ‘behind the scenes’ inkijk te geven.

Vooraleer dat nieuwe seizoen van start gaat, is er eerst een lange winter die met een van de mooiste periodes van het jaar begint. De boog kan niet altijd gespannen staan en vooraleer de voorbereidingen voor het nieuwe seizoen van start gaan, heb ik zoals andere jaren een lange rustperiode ingelast. Die rustperiode is naast het fysiek herstellen ook het moment om mentaal tot rust te komen en andere passies aandacht te geven.

Een van mijn vele passies is de wereld ontdekken. Afgelopen winter stond een vakantie naar Singapore en Bali gepland, een locatie waar ik samen met mijn vriendin al een tijdje naartoe wilde. Onze drie weken durende vakantie zat boordevol activiteiten. Zo heb ik voor het eerst surflessen gevolgd en mijn eerste volledige ‘wave’ was een unieke ervaring. Verder zijn we meermaals gaan duiken in een van de mooiste duiklocaties ter wereld, hebben we een lange hike ondernomen in het subtropische Bali en trok ik een aantal keren de loopschoenen aan om ’s ochtends op het strand te gaan lopen bij zonsopgang.

Zoals je merkt staat rustperiode niet gelijk aan geen sport. Ik ben iemand die graag een actieve rustperiode neemt en deze sportieve activiteiten zijn veeleer relaxerend als inspannend. Ik doe zowat alles graag waar adrenaline bij komt kijken. De fiets blijft gedurende deze periode wel aan de kant en komt zelden in mijn gedachten voor. Het is belangrijk om voor mezelf de juiste balans te vinden en na zo’n rustperiode voel ik me weer klaar voor een nieuw jaar vol trainingen en wedstrijden. Mentale frisheid is de sleutel tot prestaties leveren en een vaak onderschatte schakel in het leven van een topsporter.

Al snel was het weer 1 november. Voor mij het moment om aan te knopen met de trainingen. November stond voornamelijk in het teken van stabiliteit opwerken, het begin van vele krachttrainingen bij de kinesist en tussendoor toch ook al wat uurtjes in het zadel. Deze taken stonden tot midden december centraal in mijn trainingsagenda.

Er was wel een klein intermezzo in Lanzarote, waar naar jaarlijkse gewoonte door het BOIC de olympische stage werd georganiseerd. Tijdens deze week krijgen een groep potentiële olympische atleten de kans om in perfecte omstandigheden te trainen onder een stralende zon. De stage heeft echter veel meer voordelen. Je leeft er samen met topsporters van andere olympische sporten en van elk van hen valt er wel iets te leren om te implementeren in mijn eigen leven of trainingen. Ook zijn er tal van specialisten aanwezig op gebied van voeding, hoogtetraining, trainingsleer en een uitgebreide medische staf die volledig is gericht op het ten dienste zijn van de atleten. Gedurende de week kan je al je vragen in verband met deze thema’s afvuren om zo verder te groeien als atleet.

Voor de kerstvakantie ben ik ook nog een kleine week naar Marseille geweest. Hier woont mijn vaste mecanicien en samen met hem en enkele materiaalsponsors hebben we een aantal dagen uitvoerig nieuw materiaal getest en geoptimaliseerd naar mijn noden. Sinds mijn overstap naar een buitenlands team heb ik gezien dat op vlak van materiaal, en voornamelijk het juist afstellen ervan, een grote winstmarge zat.

Mountainbiken is niet alleen zo hard mogelijk trappen. Om het beste uit jezelf te halen, moet je je fiets goed leren kennen. Je kan het een beetje vergelijken wanneer je moet samenwerken met een collega op het werk of een klasgenoot tijdens een schoolopdracht. Om de samenwerking zo vlot mogelijk te laten verlopen is het belangrijk om elkaar goed te leren kennen en te begrijpen. Op deze basis kan je verder bouwen en waar nodig elkaar helpen om het beste uit het duo te halen.

Wanneer je de weg als individu bewandelt, kom je vaak tekort. Je moet je fiets dan ook zien als je meest waardevolle collega waarmee je een team vormt!

Net zoals op het werk of op school kom je vaak tekort wanneer je de weg als individu bewandelt, je moet je fiets dan ook zien als je meest waardevolle collega of klasgenoot waarmee je een team vormt. Ten tijde van de start van het wereldbekerseizoen weet ik dat mijn fiets en ik volledig zijn afgesteld op elkaar. Hierdoor kan ik me volledig concentreren op het leveren van de best mogelijke prestaties.

De kerstvakantie was niet alleen gezellig samenzijn met familie en vrienden. Het is ook jaarlijks het moment dat duurtrainingen toenemen en het krachtuithoudingsschema bij de kinesist meer specifiek evolueert naar snelkracht en plyometrie. Een zes weken durend trainingsblok werd in die periode afgerond met een deugddoende stage onder de Spaanse zon samen met concullega en vriend Kevin Panhuyzen, waarbij voor mezelf ook de eerste intensievere prikkels op het programma stonden als aanvulling naast vele uren op de koersfiets.

Na een weekje van recuperatie en quality time met mijn vriendin, vrienden en familie, stond er al vroeg in het seizoen een goed gevulde wedstrijdkalender op mij te wachten. Door de vlekkeloze winter op gebied van training enerzijds en de nood voor UCI-punten – om als land twee landgenoten naar de Olympische Spelen te kunnen afvaardigen – anderzijds, was deze periode de uitgelezen kans voor een experiment.

Mijn trainer wilde me graag eens uit mijn comfortzone zien treden en dit zorgde ervoor dat ik in februari alleen al 12 wedstrijddagen zou afwerken in een tijdspanne van 18 dagen. Daarvoor nam ik deel aan drie MTB-meerdaagsen. Ons experiment, the sufferfest camp, was een hele belevenis. Het was net zo uitdagend op mentaal vlak als fysiek vlak. Mijn lichaam werd met de dag vermoeider, maar vooral mezelf opladen om elke dag voluit van start te gaan was een heuse uitdaging.

Dat was echt wel nodig wilde ik een goed resultaat behalen. Elke dag opnieuw wordt er voluit gestart en als je mee wil doen, moet je vol aan de bak om bij de kopgroep te blijven. Aangezien dat het doel van dit trainingsblok was, kon ik me goed uitleven en mijn lichaam geraakte als het ware in een ritme dat ik nog nooit eerder had ervaren.

Na een deugddoende korte rustperiode begint stilaan het wereldbekerseizoen om de hoek te loeren en daar ben ik alvast superblij mee. Het zijn namelijk die wedstrijden, samen met de kampioenschappen, waar ik me volledig op richt. Hoe ik me daarop voorbereid komt in het volgende column aanbod.

I’ll keep you posted.

Jens Schuermans volgen kan via zijn Facebookpagina of Instagram

Het eerste deel gemist? Dat vind je hier: www.vojomag.nl/column/jens-schuermans-bouwen-aan-mijn-toekomstdroom

Met dank aan de jeugd van WestFit Fietsacademie.