Cape Epic: profrenner Frans Claes beantwoordt enkele prangende vragen van een amateurdeelnemer!

Cafébaas Arne Mortelmans van café ’t Werrek in Wijgmaal rijdt dit jaar voor de eerste keer de Cape Epic. Arne is zich volop aan het voorbereiden, maar zit nog met een aantal prangende vragen. Wie beter dan stadsgenoot en ervaren marathonmountainbiker Frans Claes, die dit jaar voor de vierde keer meedoet, om duidelijkheid te scheppen en de voorzitter van de Jasper Stuyven Fanclub gerust te stellen. Of net niet …

Arne: Hoe belangrijk is het om hier al voluit te gaan?

Frans: Voor jou is het absoluut niet belangrijk om nu al voluit te gaan. Je moet vooral zien dat je de acht dagen kan overleven. Dus in het begin rij je best rustig zonder al je pijlen te verschieten. De eerste opdracht is recht blijven en valpartijen vermijden. Geniet van het uitzicht en de natuur en probeer de finish heelhuids te bereiken. Voor de profs ligt het uiteraard anders. Wij rijden tegen de limiet om zo weinig mogelijk tijd te verliezen. Toch zullen mijn teamgenoot Soren Nissen en ik ook voor een behouden start gaan. We knallen niet vanaf de eerste meters en we rijden ook niet alles kapot van bij het begin. Anders is de kans groot dat we ons daar al opbranden, zoals sommige teams doen.

Arne: Vanaf welke dag begint de Cape Epic echt door te wegen? Met andere woorden: wanneer is de moeilijkste dag?

Frans: Je kan het een beetje vergelijken met op skivakantie gaan. In het begin is het een beetje aanpassen, je weg wat proberen te vinden en het juiste ritme zoeken. Maar eenmaal je vertrokken bent, dan voel je je onoverwinnelijk sterk en neem je soms meer risico’s dan je zelf denkt. Je denkt: deze afdaling ging goed, de volgende zal ook wel goed gaan.

De Cape Epic bevat altijd onverwachte passages en dan is het gevaarlijk om je onoverwinnelijk te voelen

Maar de Cape Epic bevat altijd onverwachte passages en dan is het gevaarlijk om je onoverwinnelijk te voelen. Ik schat dat je vooral rond de vierde of vijfde dag moet opletten om zonder kleerscheuren de finish te halen. Dus vooral niet overmoedig worden dan. Eenmaal over de helft is het kwaadste gepasseerd en kan je normaal gezien zonder problemen de laatste drie dagen overleven. Arne, bij jou zal het puur op karakter zijn en het zal bloed, zweet en tranen kosten om de finish te bereiken in Val de Vie. Maar na de vijfde en zeker na de zesde dag moet het je normaal gezien wel lukken.

Arne: Moet ik me vooraf telkens warm rijden op de rollen en na de etappe ook telkens een cooling down doen?

Frans: Voor een amateur is het niet belangrijk om op te warmen voor de race. Je moet immers niet voluit gaan vanaf de eerste meters. Probeer je energie te sparen voor tijdens de etappe. Opwarmen vraagt ook energie en je bent sowieso al zeker acht uren per dag onderweg. Dat is lang genoeg in de hitte. Na de finish moet je vooral veel hydrateren, voldoende eten en rusten. Als je teamgenoot sterker is dan jij, dan kan hij best alles in orde brengen, zodat jij met je benen omhoog kan liggen. Zorg voor een goede nachtrust zodat je de volgende ochtend op tijd aan de start kan staan. En dan is de boodschap opnieuw: rustig starten, je ritme vinden en op tijd binnenrijden.

Arne: Welke zijn de belangrijkste aandachtspunten voor mijn mountainbike? Welk onderdeel is het meest kwetsbaar in het onherbergzame gebergte van Zuid-Afrika?

Frans: Het is zeker belangrijk om het tussenstuk tussen de derailleur en het frame bij te hebben. Als dit afbreekt en je hebt geen reserve bij je, dan kan je niet verder. Zo’n pat is specifiek per fiets en zelfs per frame. Elk merk heeft zijn eigen derailleurpat en dat verschilt vaak nog per type fiets. Voor de rest zou ik zeker extra stevige banden meenemen om de kans op lekrijden zo klein mogelijk te maken. Dus je kiest best voor banden met zijdelingse protectie. Beter iets meer gewicht meenemen dan te staan sukkelen met technische moeilijkheden onderweg en buiten tijd binnen te rijden. Een verstelbare zadelpen, bij bikers gekend als dropper post, zou ik niet aanraden. Het geeft meer kans op technische defecten. Er kan altijd iets met de kabel gebeuren of met de batterij en dat wil je vermijden. Bovendien zijn het extra kosten. Moest de afdaling echt te steil zijn, dan kan je best een minuutje te voet naar beneden stappen.

Arne: Zal ik ook wat kunnen genieten van de mooie landschappen? Of is het enkel afzien als de beesten?

Frans (twijfelend): In het begin van de etappe en zeker in het begin van de Cape Epic zal je wel wat kunnen genieten, maar elke dag zal je meer en meer afzien. Ik kan je nu al verzekeren dat het een lijdensweg wordt. Je moet je echt instellen op doorbijten, afzien en pijn hebben zoals nooit tevoren om toch de finish te kunnen bereiken. Het gaat echt zwaar worden, zeker als je ziet vanwaar je komt. Van zero to hero, letterlijk dan: je was geen fietser en nu wil je de Cape Epic rijden. Veel respect, maar je zal alle aandacht en alle aanmoedigingen van je teamgenoot kunnen gebruiken om de finish te bereiken. Ik duim alvast voor je.

Arne: We rijden allebei voor een top 5 plaats: jij bovenaan, ik onderaan. Als ik de Cape Epic uitrijd, trakteer je me dan op een alcoholvrije pint in Kaapstad?

Frans: Uiteraard trakteer ik je graag wanneer je de finish bereikt. Want het zal een huzarenstukje worden. Ik zal nog veel blijer zijn als je nadien de mountainbikemicrobe echt te pakken zal hebben. Hopelijk heb je die nu al. Dus hopelijk blijf je fietsen, sporten en letten op je gezondheid, want dat zal je helpen voor de rest van je leven. Zowel privé als in je zakelijke leven. Niemand is onoverwinnelijk of onverwoestbaar, dus je moet je lichaam blijven verzorgen. Ik zou zeggen: blijven fietsen, blijven gaan, blijven lopen, blijven sporten, blijven zwemmen … maakt niet uit wat het is. Maar om op je vraag te antwoorden, zou ik zelfs verder gaan: ik trakteer op een vat alcoholvrij bier, op voorwaarde dat mijn vader Johan Claes hier zijn steentje in kan bijdragen. Binnenkort komt het eerste alcoholvrije bier van zijn brouwerij Broeder Jacob op de markt. En dan kom ik met plezier de eerste alcoholvrije pint bij jou in ’t Werrek tappen.

In de laatste rechte lijn naar de Cape Epic rijdt Arne elke donderdagavond met Zwift op de rollen in zijn café. Sportievelingen en supporters kunnen samen met hem trainen en hem een hart onder de riem steken; connecteer via Zwift onder Arne Mortelmans. Wie in zijn café een pint komt drinken, steunt daarmee ook de zelfmoordlijn, het goede doel waarvoor Arne zich inzet.

Meer info via www.facebook.com/Arne-en-Jan-in-Cape-Epic-2020-team-t-Werrek