Gravelbikes: een grootse uitvinding!?

Wanneer is iets een grootse uitvinding? Als het miserie voorkomt (denk aan tubeless banden), als het de snelheid bevordert (denk aan carbon frames) of als het het gebruiksgemak van de biker verhoogt (denk aan een dropper post)? Al deze antwoorden zijn in principe correct, maar dan is ook een wc-borstel een grootse uitvinding. En als er nu iéts niet correct is, dan is het wel de koppeling tussen een dropper post en een wc-borstel!

De discussie is dus eerder filosofisch dan wetenschappelijk en het criterium dat je in het achterhoofd neemt, gaat ook bepalen of iets een “grootse” uitvinding is of juist niet. Een mooie, alternatieve insteek is de visie die wordt gepresenteerd in het boek “Bike Snob” waarbij uitvindingen worden bekeken door de ogen van de Amish. Je kent ze wel, de besloten groep streng gelovigen in de “United States of America”.

Ze vermijden allerlei uitvindingen zoals de gsm, sneakers, elektriciteit en plastische chirurgie omdat deze de ziel zouden bezoedelen. Sterker nog, ze vermijden zo goed als alles dat de ziel enigszins bezoedelt. Maar ze vermijden niet alle aspecten van het moderne leven en zo omarmen ze vreemd genoeg ook de bike. Niet noodzakelijk op de manier zoals iemand in het “westen” dat doet (bijvoorbeeld omwille van sportiviteit en competitie), maar wel als een betrouwbaar en duurzaam vervoermiddel.

En laat dat laatste nu net een belangrijke overeenkomst zijn met wat een gravelbike nodig heeft. Betrouwbaarheid en duurzaamheid moeten op een evenwichtige manier verenigd worden. Zoals je wellicht weet wil je met een gravelbike “the best of 2 worlds” in één fiets verenigen (lees desnoods dit dossier maar eens na: www.vojomag.nl/dossier-wat-is-een-gravelbike-we-zoeken-een-antwoord-aan-de-hand-van-zes-tests). Zowel op asfaltwegen als tijdens offroadpassages moet je met die multifunctionele fiets vlot kunnen bollen.

De inspiratie voor die mengeling wordt anno 2019 echter steeds meer uit de mountainbikewereld gehaald. Met andere woorden: dé grote innovaties en trends vinden hun oorsprong in de mountainbikescene. Denk hierbij aan de toenemende trend om 27,5 inch wielen te monteren, evenals een 1×11 drivetrain, een dropper post en een kortere achterbrug voor een verhoogde wendbaarheid van de fiets. Dat alles met als ultieme doel de bovenvermelde betrouwbaarheid na te streven. Gravelbikes zijn dan ook zelden pluimgewicht bikes, een nichemerk als Open niet te na gesproken, maar ze zijn wel “built to last forever”.

Net zoals bij de vraag “Wanneer is iets een grootse uitvinding”, is ook de vraag “Wanneer is iets een échte gravelweg” op zijn plaats. De wegen en ondergrond zoals je ze in de VS kan vinden (fijn gemalen steengruis, vlot bollend, rechttoe-rechtaan) zijn in België en Nederland niet te vinden. Het kortst in de buurt komen enkele passages in de Hoge Venen. Onder andere in de “heimat” van ondergetekende (Het Belgische Vlaams- en Waals-Brabant) is de ondergrond totaal anders met meer zand, leem en bezaaid met oneffenheden zoals stenen en kasseien.

Volgens de (té) enge definitie is het dan geen gravel meer. Dat klinkt bijna als een verontschuldiging, maar dat is het zeker niet. De bredere bospaden, rasechte kassei “secteurs” en stoffige veldwegen bieden in ons land méér dan genoeg offroad bike plezier. Dit zijn geen gravelwegen volgens de enge definitie, maar ze zijn wél perfect om te doorkruisen met een gravelbike van de huidige generatie. Open minded zijn en omarmen is dus de boodschap, net zoals de Amish …

Met medewerking van www.666gravel.be