De Appenninica MTB Stage Race door de ogen van winnaar Hans Becking

Veel kansen kregen de liefhebbers van etappewedstrijden niet dit jaar. In Italië – nota bene een van de zwaarst getroffen landen tijdens de coronapandemie – lukte het op de valreep nog wel om de tweede editie van de Appenninica MTB Stage Race op poten te zetten. Hans Becking heerste er op keizerlijke wijze en reed er van begin tot einde aan de leiding. We waren dan ook benieuwd hoe hij deze zevendaagse beleefd heeft.

© Michael Chiaretta / The Outdoor Lab

De eerste editie van de Appenninica wist ons vorig jaar al meer dan te charmeren en we keken dan ook uit naar deze tweede editie. Met onder meer Tiago Ferreira, Hans Becking en Esther Süss stonden er dit jaar ook enkele grote namen aan de start.

© Marius Holler / The Outdoor Lab

Hans, het was je eerste deelname aan de Appenninica, hoe verliep de kennismaking?

Yes, de eerste keer voor mij in deze mooie bergen. Ik was aangenaam verrast door de prachtige trails en de vriendelijkheid van de mensen hier. En de vergezichten die je erbij krijgt, zijn fenomenaal. Daar heb ik enorm van genoten.

© Francesco Narcisi / The Outdoor Lab

Je rijdt voor een Italiaans team, maar vaak zijn jullie niet aan de slag in Italië. Gaf dit extra druk?

Ik heb het geluk dat de ploeg weinig druk oplegt, dus ik ervaar zelden druk van buitenaf. Zelf wou ik in goede conditie starten aan de race, want dit jaar hebben we maar weinig kansen gekregen om onszelf te tonen.

© Alyona Blagikh / The Outdoor Lab

Was de inleidende tijdrit beslissend om het kopmanschap binnen het team aan te duiden? In andere wedstrijden zien we vaak dat je voor Tiago Ferreira moet werken.

Tiago is bij ons vaak de kopman, simpelweg omdat hij de sterkste is op vele parkoersen. Tijdens de tijdrit startte ik een minuut achter Tiago en ik verloor weinig tijd in de lange klim die een uur duurde. De trails waren bijzonder technisch en al snel reed ik de minuut tijdsverschil dicht. Ik zag aan de wattages dat ik een sterke tijd aan het rijden was en van zodra ik bij Tiago kwam, zijn we samen naar de finish gereden. Nadien hebben we het van dag tot dag bekeken en werd het al snel duidelijk dat deze wedstrijd meer iets voor mij was door de vele technische trails waar ik mij beter op thuis voel dan Tiago.

© Michael Chiaretta / The Outdoor Lab

Waar heb je de wedstrijd gewonnen, denk je?

Na de tijdrit was het verschil met de concurrentie al aardig groot. Nadien heb ik afwachtend kunnen koersen. Het was een luxe dat ik Tiago aan mijn zijde had. Samen waren we conditioneel erg goed en omdat we samenwerkten had de concurrentie weinig kans.

© Francesco Narcisi / The Outdoor Lab

Kan de Appenninica op termijn wedijveren met het niveau van een Alpentour of Brasil Ride en Cape Epic?

Het verschil is toch nog wel groot. De concurrentie was (met alle respect) een stuk minder dan normaal. Zeker voor mijzelf haal ik meer voldoening uit het winnen van bijvoorbeeld een Brasil Ride, maar winnen is winnen aan het eind van de dag. De organisatie heeft de ambitie om uit te groeien tot een grote race en die mogelijkheid is er zeker. Ze zijn heel begaan met de renners en steken hun hart en ziel erin.

© Alyona Blagikh / The Outdoor Lab

De organisatie vindt het ook belangrijk dat er in de rand van de wedstrijd veel aandacht is voor de lokale Italiaanse levensflair en cultuur? Wat vond je daarvan?

De wedstrijd is duidelijk niet enkel specifiek gericht op het race-element. Dat is wel relaxed en ik vind het geweldig. De sfeer wordt er gezelliger door en een wijntje bij het eten kan toch geen kwaad. Normaal zien wij een paar uur per dag enorm af en liggen we in bed om te rusten. Nu was er ook tijd voor ontspanning en kreeg ik wat cultuur mee, wat een leuke extra is.

© Marius Holler / The Outdoor Lab

Kan je ons iets meer vertellen over het parkoers? En wat voor type fiets zou je aanraden voor de Appenninica?

Ik raad een fully aan met brede, sterke banden. Ook een dropper post is geen overbodige luxe. De organisatie is niet bang om de moeilijkste trails op te zoeken. Het klimwerk is vooral over gravel en asfalt. De snelheden liggen zelden boven de 20km/h gemiddeld, dat zegt genoeg over de zwaarte!

© Marius Holler & Francesco Narcisi / The Outdoor Lab

Door de regen lagen de afdalingen er in de laatste dagen gevaarlijk glad bij. Nog maar aan remmen denken, was al voldoende om weg te slippen! De beste tactiek was toen om niet te remmen en snelheid te houden. Met de angst om te sterven ben ik toen veilig beneden geraakt en won ik de rit.

© Marius Holler / The Outdoor Lab

Hoe kijk je terug op de afgelopen coronamaanden en wat volgt er dit seizoen nog?

Ik hoop dat ik dit jaar nog het Nederlands kampioenschap kan betwisten, dat op 8 november wordt gereden tijdens de Bart Brentjens Challenge. Eerder had ik besloten om het WK MTB Marathon (in Turkije, nvdr) dit jaar over te slaan omdat ik nadien in quarantaine moet en mezelf moet laten testen. Daardoor loop ik het risico dat ik het NK misloop, al bestaat de kans dat die wedstrijd ook niet doorgaat.

© Marius Holler / The Outdoor Lab

Het is een raar jaar geweest en op vele fronten oneerlijk omdat alle landen andere regels handhaven. Zelf ben ik blij dat ik de Costa Blanca Bike Race, Colina Triste en deze Appenninica heb kunnen winnen. De motivatie heeft een behoorlijke deuk opgelopen, maar dat is voor iedereen zo en ik hoop vooral dat de organisatoren de hoop niet verliezen.

© Michael Chiaretta / The Outdoor Lab

Als we het goed hebben bijgehouden, zijn je drie seizoenen bij DMT voorbij. Blijf je volgend jaar aan boord bij hen?

Inderdaad, mijn contract bij DMT was voor 3 jaar. Die zijn voorbijgevlogen met de nodige successen. Ik ben ondertussen 34 en zeker door corona is de motivatie veranderd. Ondanks een seizoen met weinig wedstrijden heb ik opvallend veel opties om mijn sportieve carrière voort te zetten. Momenteel ben ik nog aan het wikken en wegen of ik volgend jaar nog verder ga en in welk shirt.

© Michael Chiaretta / The Outdoor Lab

Wat ons betreft heeft Hans Becking nog vele jaren tegoed in het profpeloton, zeker wanneer we naar de leeftijd van de winnares bij de vrouwen kijken. De jaren lijken maar geen vat te hebben op Esther Süss die nog steeds rondrijdt als een twintiger, ook al is ze er ondertussen 46.

© Marius Holler & Alyona Blagikh / The Outdoor Lab

Hans Becking was niet de enige Nederlander die schitterde in Emilia-Romagna, ook Rob van der Werf (elites) en Peter Wouters (grand masters) pikten er een ritje mee.

Wanneer de Appenninica in 2021 georganiseerd zal worden, is op dit moment nog niet geweten, maar van zodra de datum ons ter ore komt, zullen we daarover communiceren.

Meer info via www.appenninica-mtb.com