Dossier | Wat is een gravelbike? We zoeken een antwoord aan de hand van zes tests! - Ritchey Outback: de kilometervreter
Door Olivier Béart -
Dat gravelbiken hot is de laatste tijd hoeven we niet meer te vertellen, vooral over de grote plas waar de kiemen liggen van deze nieuwe tak van de wielersport! Ook bij ons duiken er steeds meer evenementen op en de merken pakken in hun catalogus meer en meer uit met echte gravelbikes. Maar wat moeten we ons bij dit laatste nu eigenlijk voorstellen? Gaat het simpelweg om racefietsen met dikkere banden? Of lijken ze meer op onze mountainbikes, maar dan zonder de veringen? Zijn het misschien kopies van onze crossfietsen? Of niets van dit alles? Omdat we het antwoord schuldig moesten blijven, hebben we een jaar lang de kans gegrepen om verschillende fietsen te testen en te kijken of we überhaupt wel een definitie kunnen plakken op een gravelfiets.
Ritchey Outback: de kilometervreter
De fietsen van Ritchey stralen een zekere vintage look uit. Ze geven nog steeds de voorkeur aan staal als gebruikt materiaal. De grote man achter het merk, Tom Ritchey, was bij de jeugd een verdienstelijk wegrenner en één van de pionniers die het mountainbiken op de kaart zette. Uit zijn geest is de Ritchey Outback ontsproten.
De Ritchey Outback is gemaakt uit zeer fijne stalen buizen. Er werd veel aandacht besteed aan de liggende en staande achtervork om de fiets zo comfortabel mogelijk te maken, zonder de zijdelingse stijfheid in het gedrang te brengen. Het geeft het frame ook een iets modernere look, want twintig tot dertig jaar geleden was dit nog niet mogelijk. De geïntegreerde klem voor de zadelpen verwijst met een knipoog naar die tijd, net als de rest van het frame.
De schijfremmen zijn dan weer een teken uit de moderne tijd. Deze werden op een prachtige manier geïntegreerd, kijk maar naar de achterste remklauw. De Shimano-remmen op onze Ritchey Outback leken ons beter te presteren dan de Sram-remmen op de andere testfietsen. De dubbele aandrijving heeft een 11-32 cassette.
De carbon voorvork is zeer stijf en heeft een steekas van 12 millimeter. Ook achteraan zien we een steekas, nog maar eens een teken dat het frame gemoderniseerd werd. De eerder stijve aluminium Ritchey Zeta-wielen (tubeless) maken het plaatje compleet. De Ritchey Alpine JB-banden hebben meer weg van slicks dan van noppenbanden. Ze zijn slechts 30 millimeter breed, wat ons aan de smalle kant lijkt om offroad overal uit de voeten te kunnen.
Ritchey Outback: de terreintest
De Outback kreeg bij Ritchey niet de stempel gravelbike op zich geplakt, maar wel ‘adventure bike’. En dat past hem goed. Beginnen deden we onze test op smalle asfaltbaantjes die vaak in slechte staat waren of op kasseiwegen. En hij kon dit wel smaken. Het frame absorbeerde de trillingen goed en voelt in die omstandigheden ook comfortabel aan. De banden geven het beste van zichzelf en bollen bijna evengoed als klassieke racebanden.
Het balhoofd van de Ritchey Outback is zeer kort en de fiets werd ons geleverd met een indrukwekkende serie spacers onder de stuurpen. Mooi is het niet, maar we hebben ze toch laten zitten. Dit omdat we vreesden dat de stuurpost anders te laag zou komen te liggen, waardoor de zitpositie te sterk zou gelijken op die van een racefiets.
Om de avontuurlijke kant van de Outback naar boven te brengen, heeft Ritchey vooral aandacht besteed aan het bewerken van de buizen, het monteren van schijfremmen en dat er banden tot 40 millimeter in het frame passen.
De Outback kunnen we niet meteen een lichtgewicht noemen (9,37 kilogram zonder pedalen en 2,1 kilogram voor het frame), maar toch accelereert hij goed. Hij is niet explosief, maar ook niet futloos. Eens gelanceerd, kun je zonder problemen het tempo van een groep bijhouden.
De Ritchey Outback mag dan wel uitblinken op slechte wegen of kasseien, op echte mountainbikepaden is het andere koek. Zolang de paden breed en vlot bollend zijn gaat het nog, maar wanneer de schokken groter worden heeft hij het moeilijker. De smalle banden helpen in die omstandigheden ook al niet om de trillingen te absorberen. Zolang het droog is, heb je voldoende grip met de banden, maar dat wordt een ander verhaal bij de minste modder of nattigheid. De banden zouden we dan ook als eerste veranderen op deze fiets.
Omdat de zitpositie sterk doet denken aan die van een racefiets, ben je niet echt op je gemak wanneer je een MTB-afdaling moet nemen. Dit is niet zijn geliefkoosde terrein en al snel zoeken we opnieuw bredere paden en grindwegen op waar we wel kilometers kunnen vreten en volop kunnen genieten van de fiets.
Verdict
De Ritchey Outback is eerder een racefiets die is aangepast om op verschillende ondergronden te rijden dan een veelzijdige fiets waarmee je ook het bos kunt intrekken om echte mountainbikepaden op te zoeken. Andere banden zouden al veel ten goede veranderen, maar er is meer dan dat. Ook de geometrie is een beperkende factor. Het is een aangename fiets en Ritchey liegt niet door hem het label ‘adventure bike’ te geven, ook al is hij niet gek van smalle paadjes. Het liefst van al vreet hij dan ook de nodige kilometers op goed bollende paden.
Meer info op https://eu.ritcheylogic.com/eu_en/outback-frameset
Op de laatste pagina lees je onze eindconclusie van dit grote graveldossier>>