Dusty Gravel 2025 | Cerfontaine: strijd rond de Lacs de l’Eau d’Heure
Door Christophe Bortels -
Een week na de grote lancering in het Belgische Andenne was de Dusty Gravel Series dit weekend alweer terug voor de tweede van de vijf manches van het seizoen. Rond de Lacs de l’Eau d’Heure in het zuiden van de provincie Namen werden twee prachtige routes uitgestippeld. En deze keer was ook de beloofde laag stof van de partij!
De setting van de tweede manche van de Dusty Gravel Series was heel anders dan vorige week in Andenne (lees Open MTB Tour en Dusty Gravel 2025: de nieuwe Belgische wedstrijdseries zijn gelanceerd), dit keer lagen start en aankomstzone aan de oevers van de bekende Lacs de l’Eau d’Heure …
De start en finish zelf lagen op de dam van Plate Taille. Vrij ongebruikelijk! De gravelwedstrijd vond plaats een dag voor de Gran Fondo België die op Paaszondag op dezelfde locatie zou worden georganiseerd. Deze laatste viel echter compleet in het water na een massale valpartij kort na de start en de chaos die daarop volgde noopte de organisatie het evenement stop te zetten.
Terug naar het gravel, waar de deelnemers de keuze hadden uit twee afstanden: 75 km (L-formaat) en 96 km (XL-formaat).
Daar gaan we! De langste afstand start om 9.00 uur, de kortste een half uur later.
Na een tweetal kilometer op de weg om het peloton uit te rekken, komen de eerste gravelstroken eraan …
… en meteen zien we al de eerste technische problemen, voornamelijk lekke banden.
In tegenstelling tot Andenne was het stof dit keer wel aanwezig!
Voor sommigen leuk, voor anderen te technisch: deze technische singletrack met veel wortels langs de rand van het meer deed de tongen loskomen. Mooi is het alvast.
Na ongeveer twintig kilometer brak een kwartet los van de rest van het peloton. Owen Valcke, Steven Dillen, Kamiel Notebaert en Sander Hubrechts tellen al bijna een minuut voorsprong.
Volgens de organisatoren zelf is de regio rond de Lacs de l’Eau d’Heure niet bekend om zijn gravelwegen. Toch zijn ze erin geslaagd een route te bedenken die, volgens onze rondvragen bij de finish, de deelnemers wist te plezieren.
Uiteraard werden de gravelstroken afgewisseld met asfalt.
Maar ook met enkele mooie stroken door het bos.
Halverwege de race rijden dezelfde vier mannen nog steeds op kop.
Een tiental renners zet de achtervolging in, maar ligt ruim tweeënhalve minuut achter.
Nadat ze een lus van 54 kilometer hebben voltooid, passeren de deelnemers voor de eerste keer de finishlijn, waarna een nieuwe lus van 21 km begint. De kortste afstand moet deze één keer afleggen, de langste afstand twee keer.
De tweede lus mag dan korter zijn, maar ze ligt bezaaid met kleine puisten die pijn doen aan de benen!
Maximale concentratie is vereist om dit soort krappe bochten op een droge ondergrond te nemen, voor je het weet schuif je hier weg en lig je op de grond.
Bij het ingaan van de laatste ronde bleven ze vooraan nog met drie over. Het tempo lag te hoog voor Steven Dillen.
Vijftien kilometer voor de finish is de situatie nog steeds onveranderd. Wordt het een sprint met drie?
Bij de finish kan Sander Hubrechts alleen maar zijn hoofd buigen en applaudisseren voor Kamiel Notebaert die wint in een sprint met twee. Owen Valcke finishte xx seconden later als derde.
De podia van de 96 km: bij de vrouwen was Joyce Vanderbeken (1ste) de sterkste voor Julie Sap (2de) en Tine Waes (3de); bij de mannen ging de winst zoals reeds gezegd naar Kamiel Notebaert voor Sander Hubrechts (2de) en Owen Valcke (3de).
De podia van de 75 km: Liesl Meeus (1ste en 12de in de scratch) voor Marijke De Smedt (2de) en Veronique Florizoone (3de) en Joeri Deleener (1ste en reeds winnaar van de eerste manche in Andenne) voor Laurens Christiaens (2de) en Jordan Baumann (3de).
Op zaterdag 17 mei is het al de beurt aan de derde van vijf manches van de Dusty Gravel Series, tot ziens in Miavoye!
Volledige uitslagen Dusty Gravel Lacs de l’Eau d’Heure en tussenstand Dusty Gravel Series