Enduro van de Amblève 2018: Martin Maes blijft onoverwinnelijk!
Door Olivier Béart -
België, mijn vlakke land … De deelnemers aan de Enduro van de Amblève zullen daar ongetwijfeld anders over denken. Ook Vojo reed mee tijdens de selectiefste Belgische enduro van het jaar, zij het in de schaduw van een nog maar eens onklopbare Martin Maes.
De Enduro van de Amblève was met 300 deelnemers ook dit jaar weer volzet. De grote lijnen van de wedstrijd zijn op voorhand al gekend, maar de organisatie vindt het leuk om op het laatste moment nog met enkele verrassingen te komen. Wat het parcours betreft kunnen ze trouwens niet anders, want buiten dit wedstrijdweekend is het verboden om je op deze paden te begeven. Dit zou echter wel eens kunnen veranderen, want uit goede bron hebben we vernomen dat de gemeente wel oren heeft naar een vaste endurotrack die het ganse jaar open is.
Valpartijen hoorden er ook in 2018 weer bij, maar iedereen was het er unaniem over eens dat men dit jaar wel een goede mix heeft gevonden tussen een zekere moeilijkheidsgraad, het nodige klimwerk en de flow zodat iedereen plezier zou beleven aan de wedstrijd.
Velen hadden het moeilijk om in de eerste specials het juiste ritme te pakken te krijgen. Loïc Maryns behoorde op dat moment tot de snelsten, maar meerdere lekke banden fnuikten zijn ambities.
Ook ondergetekende ontsnapte niet aan een van de vele lekke banden. Maar dat kon de pret niet drukken, want het parcours was weer top.
Uiteraard maakte ook dit jaar de grote rotsplaat weer deel uit van het parcours. Nadien volgde een nieuw stuk tussen de rotsen. ‘Normale’ bikers hebben het er lastig mee, maar een Martin Maes geeft hier geen krimp.
Ook de zesde special werd compleet vernieuwd. Iedereen was na afloop vol lof, behalve over die ene linkse bocht die niet goed zichtbaar was … ondanks dat er een seingever stond. Alleen al voor de finale met boomstronken, wortels en grote stenen zouden we terugkeren.
Tot slot maakte ook de show special zijn naam weer waar. Deze vindt nog steeds onder de brug van de autosnelweg plaats, op wandelafstand van het dorp. Deze special is kort, spectaculair en goed zichtbaar voor het publiek dat hier steeds talrijk aanwezig is. De houten constructies en de drop van twee meter maakten dit jaar het feest compleet. Bijna niemand nam hier trouwens de chicken way …
De wedstrijd: een familieaangelegenheid!
De wedstrijd zelf dan. Martin Maes maakte in de Enduro van de Amblève zijn comeback nadat hij tijdens de trainingen van de EWS in Colombia een schouderblessure had opgelopen.
“Het goede gevoel is terug en het is geweldig dat ik vlak bij huis een test kan afleggen op een geweldig parcours. Volgende week in Olargues zal het nog wat anders worden, maar ik heb het gevoel dat ik in vorm ben. Bij sommige bewegingen doet de schouder nog pijn, maar het weerhoudt me niet om te rijden.”
Leuk detail was dat de ganse familie Maes dit jaar aan de start stond van de Enduro van de Amblève! Broer Tom eindigde als negende en papa Patric deed mee in de e-bike categorie. In die categorie was hij ruimschoots de beste en Patric eindigde als twintigste overall. Zus Camille eindigde dan weer als derde bij de vrouwen (131ste overall).
Martin Maes was onklopbaar en Julien Soussigne, in 2017 winnaar van de Belgian Enduro Cup, eindigde op 1’31” als tweede.
Ook zijn zus doet trouwens aan enduro. Caroline Soussigne zou als vijfde eindigen bij de vrouwen.
De winnaar van twee jaar geleden, Olivier Bruwiere, eindigde dit jaar als derde en veegt daarmee zijn slechte prestatie van vorig jaar van tafel.
Nicolas Daniels viel net naast het podium en moest tevreden zijn met de vierde plaats.
Gilles Franck is duidelijk een talent voor de toekomst. Franck is nog steeds junior en eindigde als vijfde; in zijn categorie was hij ruimschoots de snelste.
Op de plaatsen 6 tot 8 eindigden de eerste drie masters 1. De Nederlander Daniel Prijkel haalde het in die categorie voor Nicolas Casteels en Jean-François Krier.
Jacques Evrard was de snelste kadet en tekende voor een 14de plaats in de scratch.
En ook zijn papa deed mee: Bruno Evrard won bij de masters 3.
Bij de masters 2 ging de zege naar Herman Hylkema, voor Laurent Georges en Julien Germay.
Bij de vrouwen ging de winst nog maar eens naar Alexandra Marchal die ondanks enkele valpartijen 70ste werd overall.
De verschillende podia van de Enduro van de Amblève 2018. Leuke anekdote: de speaker verkondigde dat Martin Maes onoverwinnelijk blijft telkens hij hier heeft deelgenomen, maar dat is niet helemaal correct. Toen hij nog kadet was werd hij geklopt door Nicolas Casteels en Christophe Lenssens die in dezelfde tijd eindigden. Om de winnaar aan te duiden moesten beiden toen drie glazen bier leegdrinken en tussenin telkens vijf keer pompen …
Morgen blikken we terug op de Translégende, de nieuwe wedstrijd die zondag gereden werd en zijn inspiratie haalde bij de Transvésubienne.
De volledige uitslag vind je hier: http://ris-timing.be/enduro-de-lambleve-5-mai-2018/