Europees kampioenschap MTB: vreugde en verdriet

Afgelopen weekend viel het doek over het Europees kampioenschap MTB 2017 en behalve dat het er bloedheet was, zullen vooral de eerste gouden medaille van Yana Belomoina en de tweede van Florian Vogel bijblijven. Maar er was meer dan dat, want ook in Italië lagen vreugde en verdriet weer zeer dicht bij elkaar.

Om 12 uur stipt trekken 32 elite dames zich op gang voor hun Europese titelstrijd. Grote afwezigen waren de geblesseerde Maja Wloszcsowska en de olympische kampioene Jenny Rissveds.

Yana Belomoina trekt zich op het pittige Italiaanse parkoers van niets of niemand iets aan en zet opnieuw een indrukwekkende solo neer.

De enige die de schade enigszins weet te beperken, is deze Pauline Ferrand-Prévot. Het doet deugd om de ex-wereldkampioene eindelijk nog eens vooraan mee te zien strijden nadat ze de voorbije 18 maanden vooral veel op zoek is moeten gaan naar zichzelf. Prévot lijkt op weg naar een oververdiende zilveren medaille tot …

… een lekke band vooraan roet in het eten komt gooien. De Zwitserse Linda Indergand is de eerste die op en over Prévot gaat.

Indergand neemt daardoor een stevige optie op de zilveren medaille, iets wat de Noorse Gunn-Rita Dahle op haar beurt ook doet voor de bronzen medaille.

Positief nieuws uit het Nederlandse kamp, want daar rijdt deze Anne Terpstra op de zevende plaats rond. Haar beste resultaat ooit tijdens een EK en een teken dat ze op 26-jarige leeftijd nog steeds marge heeft om sterker te worden. Voeg daar nog de bronzen medaille aan toe die ze tijdens de XCE won en Terpstra kan terugblikken op een zeer geslaagd EK.

Ook de Belgische Githa Michiels had lange tijd uitzicht op een top tien notering, tot een val in de laatste ronde haar naar de elfde plaats verwees. Schaafwonden aan het gezicht en een pijnlijke hand waren haar deel, maar achteraf bleef Michiels vooral optimistisch door te stellen dat de vorm goed is.

Anno 2017 kunnen we duidelijk niet meer om deze Yana Belomoina heen, zelfs de Oekraïense vlag kon haar feestje niet verstoren. De ruwe diamant is onder de hoede van Bart Brentjens duidelijk een fijn juweel geworden die niet nalaat om op tijd en stond te schitteren. Zo won ze dit seizoen al de World Cups in Albstadt en Vallnord, staat ze aan de leiding in de tussenstand van de wereldbeker en aan dat lijstje voegde ze nu een eerste Europese titel toe. We zijn benieuwd waar dit verhaal gaat eindigen! Linda Indergand geeft als tweede bijna drie en een halve minuut toe. Gunn-Rita Dahle wordt derde.

Het verschil met de vreugde van Belomoina kon niet groter zijn. Pauline Ferrand-Prévot komt als een hoopje ellende over de finish en moet met lege handen huiswaarts. Gelukkig kon ze na afloop van de wedstrijd bij de heren opnieuw lachen!

De heren

Als slotstuk van deze Europese kampioenschappen MTB is het de beurt aan de heren om onderling uit te maken wie er met deze mooie trui naar huis mag!

De eerste die zijn hand uitsteekt naar de trui is deze Stéphane Tempier. De Fransman telt op een bepaald moment een voorsprong van 50 seconden …

… tot deze David Valero de volgende is die een poging onderneemt. De Spanjaard, de nummer twee van de World Cup in Nove Mesto, rijdt in de voorlaatste ronde het gat met Tempier toe, maar gaat daarbij iets te enthousiast tekeer op de technische omloop. Hij parkeert zijn fiets dan ook tegen een boom die weigerde een stap opzij te zetten … Door technische problemen geeft hij er iets verder diep ontgoocheld de brui aan.

Tempier neemt terug over, maar even verderop kent ook hij zijn deel van de pech. Doordat zijn lockout afbreekt verliest hij kostbare seconden en ziet hij onder meer Florian Vogel en Manuel Fumic voorbijrijden. Weg medaille …

Florian ‘Flo’ Vogel rijdt zich ondertussen aan de kop van de wedstrijd de ziel uit het lijf om zijn naaste achtervolgers af te houden.

Die naaste achtervolger is niemand minder dan de uittredende Europese kampioen Julien Absalon, al moet de Franse kampioen vandaag erkennen dat er iemand beter is.

Want net als in 2008 is het Florian Vogel die zijn armen in de lucht mag gooien aan het einde van het Europees kampioenschap. Een bekroning van een mooie carrière die toch vaak in de schaduw stond van zijn bekendere landgenoot Nino Schurter.

Acht weken zonder competitie laten duidelijk sporen na, ook al heet je Julien Absalon. De Fransman maakte in Darfo Boario Terme zijn comeback na een sleutelbeenbreuk en hij kon dan ook leven met de zilveren medaille tijdens zijn laatste EK, een zilveren medaille die ook troost bood aan zijn vriendin Pauline Ferrand-Prévot. Manuel Fumic nam na afloop het brons mee naar Duitsland.

Nederland vaardigde bij de elites enkel Michiel van der Heijden af en de kersverse Nederlandse kampioen moest na afloop tevreden zijn met de 24ste plaats. Een matige prestatie, want we hadden stilletjes toch gehoopt op meer. Ook van de Belgische selectie werd meer verwacht, ook al kwam ze na het forfait van Ruben Scheire (geblesseerd) gehavend aan de start. Terwijl Belgisch kampioen Jens Schuermans er wegens rugproblemen de brui aan gaf, redde Kevin Panhuyzen de meubelen. Hij werd 31ste.

Onderschat de ‘oudjes’ niet, want de nummers één, twee en drie zijn respectievelijk van het bouwjaar 82, 80 en 82.

De resultaten vind je hier: Heren elites – Dames elites – U23 Heren – U23 Dames en junioren – XCE – Team Relay

Een videoverslag vind je hier: Heren elites – Dames elites