Gravel Ride | Dirty Blessings: niet voor heilige boontjes

In de naam van de gravel (de nieuwsgierigheid en de heilige conditie) zetten we koers naar Sint-Niklaas en omstreken voor de allereerste gravel ride van het seizoen. Pandemie of niet, straf van God of niet, wij trekken de koersbroek (hét boetekleed van de gravelbiker) aan en gaan op pad voor een straffe rit door het Waasland.

Kruistochten

De biljartvlakke wegen liggen er kurkdroog en vlot berijdbaar bij en de zandlaag geeft zelfs een dempend effect voor schokken en bobbels. Gas geven is de boodschap en op weg naar het Beloofde Land verschieten we meteen al heel wat kruit. Net zoals de kruisvaarders plannen we trouwens ook maar “even” weg te blijven.

De zondeval

De zondeval, was dat niet Eva die een hap van de verboden vrucht nam en bijgevolg de hele mensheid met verdoemenis opzadelde? Wat er ook van zijn mag, op een onbewaakt moment tikt mijn gravelbroeder Pieter met zijn pedaal tegen een omhoog stekende homp gras en komt in aanraking met de aardkorst. Mijn kompaan gaat eerder “liggen” dan dat het een valpartij kan genoemd worden en na wat modder van de bil te kloppen is hij er terug klaar voor.

Vreemd is onze aanblik als blijkt dat niet zijn ego maar wel zijn stalen frame een flinke deuk in de bovenbuis heeft opgelopen. Hier kan je onmogelijk mee verder en dit betekent een abrupt einde van de offroad verovering van het Waasland voor mijn onfortuinlijke metgezel. Zonde van de val, maar vooral zonde van het frame …

Kapellekesshot

We trekken verder en doorkruisen Eksaarde waar in lang vervlogen tijden twee Jezusbeeldjes zijn teruggevonden die (in de 13e eeuw) door de kruisvaarders als oorlogsbuit uit het Oosten werden meegenomen. Opvallend aan deze beeldjes is het feit dat Jezus zijn armen niet zijwaarts, maar boven zich houdt en als het ware een cirkel maakt. Wij strekken op deze manier ook al even de armen en de onderrug want dat trekken en sleuren door de veldwegen hakt er stevig in.

Er zijn weliswaar weinig hoogtemeters te bespeuren, maar de strakke wind krijgt in dit landschap vrij spel en blaast regelmatig fors in het nadeel. Later werd op deze vindplaats trouwens de monumentale kruiskapel van Eksaarde gebouwd. Leuk detail: wie goed kijkt, vindt op de linkergevel de namen van de vier bouwvakkers die de kapel gebouwd hebben terug. Uiteraard stoppen we heel even om onze passage aan de kapel te vereeuwigen met een onder gravelbikers bekend kapellekesshot.

Maagdelijkheid

Deze regio ligt bezaaid met droge zandwegels en rechttoe-rechtaan tracks doorheen de open vlakte. Vaak worden deze paden slechts onderbroken door het kanaal van Stekene of een andere waterweg. Ter hoogte van Moerbeke bijvoorbeeld, waar we kilometers lang op het jaagpad langs de vaart tegen de wind beuken. Hier is het harken en sleuren om de snelheid op het grindpad te behouden en dat laat zich voelen in de bovenbenen.

De groep scheurt in twee, we verliezen onze maagdelijkheid en gooien alle troeven op tafel. Tel daarbij de strakke zandwegels tussen hoge bomen die een uitgerekte erehaag vormen en je hebt een goed beeld van deze tocht. Stevig stoempen doorheen de Waaslandse polders …

Gezegend

Wanneer we het laatste deel van de tocht aanvatten, gaat onze hartslag de hoogte in. Stiekem fietsen we door een gebied met de welluidende naam het “Stropersbos” en hier geven we een laatste maal het volle pond. Statige bossen om door te crossen en snelle paadjes vormen trouwens een welgekomen afwisseling ten opzichte van die lange stukken zonder beschutting tegen de felle wind.

Het pad trekt gezwind door het bos en we doen zowaar wat mul zand opwaaien. Hier en daar worden we zelfs aangemoedigd door een bubbel wandelaars. We voelen ons gezegend door zoveel enthousiasme en met een brede glimlach en verzuurde benen rijden we Sint-Niklaas terug binnen.

De Heilige Drievuldigheid van een gravel ride

De Dirty Blessings ride wordt georganiseerd door Wildhood, een gravel community opgericht in 2020 door 3 musketiers met als doel offroad avonturen te beleven en deze te delen met andere gravelbikers. Ze leggen bewust het accent op een authentieke en kleinschalige beleving van de sport, met zeer veel respect voor de natuur (en een zo klein mogelijke impact hierop) als absolute kernwaarde.

Om af te sluiten verwijzen we graag naar de Heilige Drievuldigheid van een goede graveltocht: een gevarieerde track, een prima bevoorrading en een amicale sfeer tijdens en achteraf. De bevoorrading is omwille van de covid-19 pandemie nog niet aan de orde op dit moment maar we rijden een prima rit en er heerst een uitstekende sfeer. Wildhood weet in samenwerking met Manuvèl (tevens de lokale fiets- en koffiebar) flink wat punten te scoren. Met dat laatste in het achterhoofd kunnen we maar één ding besluiten: de verlossing is nabij …

Meer info via www.wildhood.eu

Foto’s copyright Philippe Michiels & Jan Van Herck