Gravel Ride | Dirty Boar: laat het (ever)zwijn in je los ⋆ Vojo

Een graveltocht met de welluidende naam Dirty Boar? Onze nieuwsgierigheid is meteen gewekt. Met de beste vrije vertaling komen we uit bij vuil of smerig everzwijn. Dat we vuil gaan worden, nemen we er met onze mountainbike achtergrond graag bij. Maar navraag bij de organisatie leert dat het bijvoegsel “dirty” eerder een knipoog is naar twee grote gravel events in het buitenland. De Dirty Reiver (200 kilometer) in Engeland en de Dirty Kanza in de VS (200 mijl oftewel 322 kilometer). Naast deze twee iconische gravelritten wil de organisatie er (met de nodige dosis humor) een derde klassieker naast zetten. En wat klinkt er beter dan een everzwijn met de totem kenmerken groot, krachtig en woest? Bovendien zit het in de Hoge Venen vol everzwijnen en laat dat net de locatie voor het evenement zijn. Hoog tijd om er eens rond te snuffelen …

Everzwijnen zijn sociale dieren en leven grotendeels in groep; ook de Dirty Boar wordt gepresenteerd als een social gravel ride. Niettegenstaande de tijdsregistratie en massastart staat plezier voorop in plaats van harde concurrentie en sportieve prestaties. Maar de rit is absoluut niet voor doetjes en zonder training kan je er niet aan beginnen.

Je krijgt namelijk 165 kilometer voorgeschoteld, doorheen de bossen en velden in de Hoge Venen, niet toevallig het meest uitgestrekte natuurpark van België. De start en finish liggen in Ovifat, vanwaar we langzaamaan afdalen richting Duitsland (Rijnland), bijna het Eifelgebied raken, om vervolgens nabij Eupen op de skipiste in Ovifat terug naar boven te “wroeten”.

Everzwijnen moeten het vooral hebben van relatief gemakkelijk verteerbaar voedsel en de ondergrond die wij tijdens de rit voorgeschoteld krijgen, is naar mountainbikenormen ook gemakkelijk verteerbaar. De paden zijn breed en vlot berijdbaar, een technische passage met enkele brute boomwortels en wat dikke keien vormen een absolute uitzondering.

Obstakels zijn er niet, een verdwaalde gesloten slagboom niet te na gesproken. Of om organisator Tom te citeren: “Een perfecte gravelweg bevat een dubbel spoor, bezaaid met fijn steengruis, met daartussen een fijne grasstrook.” Het gevolg is dat je steeds het gevoel hebt dat je een stevig tempo kan rijden en snelheid kan maken.

Maar miskijk je niet enkel op de ondergrond en de keuze van gravelwegen, want de route zit vol met verraderlijk lange beklimmingen (niet erg steil) en dito afdalingen. Al bij al toch goed voor 2700 hoogtemeters. Niet onaardig en bovendien hou je best nog wat energie in de tank voor de laatste 10 kilometer. Hier krijg je de steilste klimmen voor de wielen geschoven en ligt de ondergrond er het zwaarst bij. Het venijn zit hem duidelijk in de everzwijnenstaart.

Zwijnen nemen regelmatig een modderbad (een “zoel” genaamd) en de passages door rivierbeddingen en modderige stroken (veelal op het einde van de tocht) maken net zoals everzwijnen dat je vuil, moe en voldaan de finish bereikt. Deze rit valt onder de noemer van een gravelrit (of “gravel grinder”), maar toch waren er veel deelnemers met een mountainbike op pad.

Op zich is het ook niet nodig om te investeren in een gravelbike (alhoewel er pareltjes op de markt zijn). Wat wel de investering waard is, zijn smallere banden met minder profiel en een extra fietstas voor reserveonderdelen (bijvoorbeeld de Roll Top bag van Wolf Tooth). Dat laatste is niet onlogisch als je weet dat je relatief “ver” van de bewoonde wereld aan het biken bent en er “alleen” voor staat bij materiaalpech.

Wat bevoorrading betreft kom je niets tekort en zonder veel aarzelen zetten we onze (hoek)tanden in het lekkere pak friet aan de finish. Tel daarbij een lekker streekbier en het zwijn in ons komt alweer naar boven.

Een groot en volwassen everzwijn word je niet zomaar en dus is een degelijke voorbereiding voor deze rit een absolute must. Wanneer je 7 uur of meer op een gravelfiets zit, wordt ook comfort en duurzaamheid van het materiaal een belangrijke factor. Maar daar komen we in dit artikel op terug.

Je moet met andere woorden hard werken voor je finishers badge (een stem cap van de Dirty Boar) annex collectors item. “Gravel and more” staat onderaan het logo van de Dirty Boar en dat zou inderdaad wel eens de best mogelijke samenvatting van het event kunnen zijn. Het is een gravelrit, maar het is tevens véél meer. Het is een stevige sportieve inspanning, een social ride met de nodige dosis pit, een puur natuur beleving en een ontmoeting met gelijkgestemde vettige everzwijnen …

Meer info op www.dirtyboar.be

Wil je meer weten over onze fietskeuze voor deze Dirty Boar? Lees er hier alles over: https//www.vojomag.nl/bike-check-eerste-test-cannondale-slate-force-1-een-gravelbeest-ten-top