Gravel Ride | Mijn thuis is waar mijn Origine staat

Met deze slogan, schaamteloos overgenomen van een populair biermerk, in het achterhoofd haalden wij onze gloednieuwe Origine gravelbike op in Frankrijk en reden hem naar (t)huis. Onderweg zochten we zoveel mogelijk offroad paden en kasseistroken op en hadden we de wind voortdurend in het nadeel. Ontdek hier het verslag van een memorabele graveldag. 

Origine

Het Franse merk Origine is een buitenbeentje wat hun verkoopstrategie betreft. Zoek niet naar een fietshandelaar want de verkoop verloopt uitsluitend online. Zoek ook niet naar twee dezelfde fietsen want de klant kan zowel de kleur van het frame als de wielen als de afmontage à la carte kiezen. Wij gingen op bedrijfsbezoek (daarover lees je later meer), pikten er onze nieuwe op maat gezette gravelbike op en reden ermee naar (t)huis.

Graxx

Daar staat hij dan te blinken: de Origine Graxx gravelbike. Voor de materiaalfreaks: 950 gram voor het carbon frame (zonder vork), afgemonteerd met Shimano GRX 600, Ritchey-onderdelen zoals stuur en zadelpen en afgewerkt met Origine hun eigen Prymahl C35 hoge velgen. Het frame is supermooi gelakt in een hippe groene kleur en de sportieve fiets in zijn geheel weegt iets meer dan 8 kilogram.

En route

Als een pijl naar het noordoosten, dat is kort samengevat de route. Via Komoot stippelden we de route uit en zochten we naar een combinatie tussen rustige asfaltbaantjes en gravelpaden door bos en veld. Aangevuld met highlights zoals een wereldberoemde kasseistrook, een jaagpad langs een kanaal en het immer mooie Zoniënwoud. Voor de statistieken, we krijgen in totaal 165 kilometer met 910 hoogtemeters voor de wielen geschoven.

De Hel van het Noorden

Als je in het Noorden van Frankrijk bent én een gravelbike ter beschikking hebt, zou het zonde zijn om geen kasseistrook van de “Hel van het Noorden” mee te pikken. Aangezien het bos van Wallers, eigenlijk gekend onder de naam Trouée d’Arenberg, op een boogscheut van de fabriek ligt, slaan we hier twee vliegen in één klap en zetten we meteen in die richting aan. Op naar Arenberg. Vrijwel meteen geeft de fiets een sportieve maar betrouwbare indruk. We worden aangespoord om vaart te maken, en dat doen we dan ook. De gravelwegen liggen er heerlijk bij.

Het zogenaamde bos van Wallers is gekend onder wielerfans omdat hier vaak het kaf van het koren wordt gescheiden tijdens Parijs-Roubaix. Uiteraard is deze kasseistrook redelijk lang (2,4 km) en pittig. De kasseien liggen her en der verspreid en de schuine zijkant steekt omhoog. Op die manier bots en buts en dokker je dat het een lieve lust is. En dat kruipt in de benen en maakt die passage vermoeiend. Dan hebben we liever de allereerste kasseistrook van de dag, genaamd de Chemin d’Hélesmes. Hier ligt de middenberm van de anderhalve kilometer lange strook wél nog mooi egaal en hier heb je het gevoel dat je met de Graxx over de stenen heen zweeft. Handen losjes op het stuur en stoempen maar …

Bos en nog eens bos

Na de passage door het “bos” krijgen we pas echte gravel voor de wielen geschoven. Gedurende lange tijd loopt de route kaarsrecht door het bos van Raismes met bij momenten zelfs rode, Rolland Garros-achtige gravelwegen. Dat bos lijkt eindeloos lang te duren, slechts af en toe afgewisseld door een terril of immense lift die ons doet terugdenken aan de periode van mijnbouw en de ontginning van steenkool in deze regio. We houden even halt aan het étang d’Amaury, een 60 hectare groot meer dat ontstaan is na een reeks implosies van de ondergrond ten gevolge van die mijnbouw. Indrukwekkend!

Intussen is het opgenomen op de Unesco-lijst met werelderfgoed omwille van de aanwezige biodiversiteit aan planten en dieren. Hier nuttigen we met veel plezier een welgekomen sportkoek en brengen we de vochtbalans weer in evenwicht. Eens de grens met België over, gravelen we verder door de provincie Henegouwen. Wie een snelle blik op de kaart werpt, ontdekt hier een hele wirwar aan kanalen die de verbinding vormen tussen Brussel, Bergen en Charleroi.

Extra handig aan die waterwegen is het gegeven dat er vlak naast die waterweg een asfalt of grindpad is aangelegd. Perfect om rustig en ongestoord te fietsen en de gedachten de vrije loop te laten. En ideaal om langs die paden de Graxx eens flink op snelheid te trekken.

Van de regen in de drop

De weergoden zijn ons niet gunstig gezind. Niet alleen blaast de wind nagenoeg onafgebroken in het nadeel, we worden ook getrakteerd op grote hoeveelheden neerslag. We ploeteren maar wat verder terwijl zowel de offroad als de asfaltwegen herschapen worden in kleine riviertjes. Daardoor wordt het steenpuin meegesleurd en worden de gravelpaden bij momenten omgetoverd in uiterst hobbelige wegen.

De Graxx klieft er zich wel doorheen, maar je krijgt af en toe wel wat schokken op je armen en rug te verduren. Ook op de bospaden met wortels moeten we geconcentreerd blijven. We zijn tenslotte op pad met een gravelbike en bij passages waar we vering hadden kunnen gebruiken, voel je dat uiteraard aan lijf en leden.

Mijn (t)huis is waar mijn Origine staat

Zoals zo vaak is er licht aan het einde van de tunnel. Na een extra pauze omwille van de regen, rijden we vol goede moed verder richting huis. Intussen zijn we de 100 kilometer gravel ruim gepasseerd en als de fiets niet goed zou zitten of oncomfortabel zou zijn, hadden we dat al lang gevoeld. Niets daarvan.

De fiets blijft agressief, krachtig en toch ook comfortabel zijn ding doen. Want naar het einde van de rit duiken er nog enkele venijnige hellingen op. Zoals in het bekende Zoniënwoud of de regio rond Tervuren, Vossem en Leefdaal. We krommen de rug nog een laatste keer op de Graxx en trekken de tank helemaal leeg richting de eindbestemming, de Oude Markt in Leuven. Met een frisse Stella en een besmeurde fiets ploffen we neer aan de langste toog van Europa. Moe maar voldaan. Schol.

Meer informatie over Origine: https://www.origine-cycles.com/en-BE en de gpx downloaden van deze Gravel Ride kan via onze Komoot-pagina.