Interview | De comeback van Julie Bresset: ”Het was nu of nooit!”

Het was niet langer een geheim, maar deze week kwam de officiële mededeling dat Julie Bresset in 2018 onder de vlag van Scott haar comeback zal maken in het wedstrijdcircuit. De Bretoense behaalde in het verleden onder meer een olympische en twee wereldtitels, maar lichamelijke problemen noopten haar om eind 2016 de competitie vaarwel te zeggen. Vandaag kondigt ze echter haar comeback aan waarbij ze één doel voor ogen heeft: het plezier terugvinden waarmee ze in het verleden de top bereikte. We spraken met haar na afloop van de persconferentie in Annecy.

Niet enkel haar burn-out sloeg genadeloos snel en onverwacht toe, ook al haar overwinningen en titels zijn zeer snel gekomen! In drie jaar tijd (van 2010 tot 2013) won ze alles wat er maar te winnen viel. “Ik had mij daar niet aan verwacht,” geeft ze toe. Net zomin als ze had verwacht om in 2014 van de hemel in de hel te verglijden. Vandaag blikt ze openhartig terug op wat ze de moeilijkste periode uit haar leven noemt. “Ik ben toen mentaal totaal gekraakt. Ik kon zelfs niet genieten van mijn regenboogtrui en mijn passie kwam me mijn strot uit.”

“In 2014 verdween de goesting om te fietsen en vervolgens liet mijn lichaam me in 2015 (ondanks een nationale titel XCM en de zege in de Roc d’Azur) en 2016 in de steek, met als dieptepunt de diagnose mononucleose. Toen heb ik het einde van mijn sportieve carrière aangekondigd. Ik wist niet wat ik ging doen, maar ik wist dat ik een pauze moest inlassen.”

Ik vertoef te graag in het wielermilieu en ik wil en zie mezelf ook niets anders doen. Vandaar dat ik een wielerdiploma heb behaald.

Tijdens die verplichte pauze nam Bresset de tijd om haar wielerdiploma te behalen. “Mijn leven zag er plots anders uit. Ik ondekte andere sporten en andere activiteiten en ik hernam een opleiding omdat ik te graag in het wielermilieu vertoef. Ik wil en zie mezelf dan ook niets anders doen. Tijdens mijn opleiding deed ik een stage waar ik aan de rand van de wielerpiste de atleten heb gevolgd. Daar heb ik heel wat ideeën opgedaan voor de toekomst.”

Haar comeback is stilaan gerijpt. “Afgelopen zomer gaf ik commentaar bij enkele xc-wedstrijden op tv en terwijl ik dat deed droomde ik ervan dat ik zelf ter plaatse zou zijn. Ik had niet verwacht dat de goesting voor de competitie ooit zou terugkeren, want op mijn fiets ging ik niet vooruit. Ik kende het gevoel niet meer dat ik vroeger tijdens wedstrijden wel voelde, het gevoel dat je je sterker voelt dan de rest en dat je in staat bent om te presteren.”

“En dan was er 11 augustus 2017. Dag op dag vijf jaar eerder werd ik olympisch kampioene in Londen. Die gedachte bracht één en ander los in mij en er ging terug een vuurtje branden. Ik zei dan ook tegen mezelf, komaan, doe het.” En dat is wat Julie Bresset nu dus ook doet, maar niet alleen, want haar levensgezel Olivier zal haar bijstaan aan haar zijde. “Dit project doen we samen. Als Olivier beslist had om er niet mee in te stappen, dan had ik dit niet gedaan.”

Dat Julie Bresset niet de enige is die in haar carrière een moeilijke periode heeft moeten doorstaan weten we allemaal, denk maar aan Jenny Rissveds, Marianne Vos of Pauline Ferrand-Prévot. Allemaal jonge vrouwen die ten onder zijn gegaan toen ze aan de top stonden. “Ik denk dat vrouwen hier gevoeliger aan zijn dan mannen. Misschien omdat vrouwen van nature zichzelf meer wegcijferen en dat we niet genoeg naar onszelf luisteren en te ver gaan als we onszelf pushen. Veel te ver.” Ergens stelde me het ook gerust dat ik niet de enige was wie dit overkwam.

Nu dat alles terug op zijn plooi begon te vallen, wist ze dat ze een eigen team op poten wilde zetten. In 2017 was Julie Bresset in Frankrijk ambassadrice voor Scott en het merk sprong meteen mee op de kar om haar comeback mogelijk te maken.

Bresset zal in 2018 dan ook rondrijden op een Contessa Scale en een Spark 29. Ook heel wat andere partners uit het verleden blijven haar trouw, zoals DT Swiss bijvoorbeeld dat de wielen levert, het merk waarmee ze trouwens naar de zege reed op de Olympische Spelen. Maar er kwamen ook nieuwe partners aan boord, zoals Hope dat haar meteen een speciale remset bezorgde in de Bretoense kleuren. Toch kreeg ze van sommige ex-sponsors ook het deksel op de neus en de vraag waarom ze in godsnaam een comeback zou maken.

Ik verwacht niet meteen topresultaten en ik zal ook eerst mijn plaats in het peloton terug moeten vinden. En mijn lichaam moet terug dat van een atlete worden.

Voor die comeback geeft Julie Bresset zichzelf trouwens de tijd: “Ik geef mezelf drie seizoenen. Ik ben me heus wel bewust van mijn conditie en ik verwacht dan ook niet meteen topresultaten. Ik zal ook eerst mijn plaats in het peloton terug moeten vinden. En mijn lichaam moet terug dat van een atlete worden. Maar sinds een maand heb ik de trainingen hervat en ik voel dat ik een klik heb gemaakt. Dit doet me denken aan het prille begin toen ik me alleen maar wilde amuseren. En het is op die manier dat ik toen de top heb bereikt. En het kan vanaf nu alleen maar beter worden.”

De vele kritiek die ze op sociale media kreeg toen ze het moeilijk had, raakte haar diep en ook nu is ze daar nog gevoelig voor. Gelukkig kan ze de dag van vandaag deze berichten negeren en doen wat ze dolgraag wil doen, namelijk op zondag een rugnummer opspelden. En ook al geeft ze zichzelf de nodige tijd, toch zal ze in 2018 meteen aan de start verschijnen van vijf World Cups, al geeft ze toe dat de nationale wedstrijden volgend jaar nog iets belangrijker zullen zijn.

Tegenover haar angsten staat ook een Bretoense koppigheid, een koppigheid waarvan ze nu weet dat die heeft bijgedragen tot haar burn-out. “Maar ik heb zoveel goesting om een comeback te maken omdat alles de voorbije jaren veel te snel is gegaan. Dit was niet het einde dat ik voor ogen had. Ik ga dan ook proberen om mijn verhaal in de sport af te maken zodat ik er later geen spijt van zal hebben. Het is nu of nooit.”