Exclusief | Interview Peter Sagan: “Ik ben begonnen met MTB en ik wil eindigen met MTB!”

Tegenwoordig zien we renners als Mathieu van der Poel of Tom Pidcock die het mountainbiken, het wegwielrennen en het veldrijden combineren. Was dat niet mogelijk toen je in 2010 prof werd op de weg?

Toen ik junior was, combineerde ik ook alle drie de disciplines. Ik vond het erg leuk! Maar toen ik bij Liquigas prof werd op de weg, was het duidelijk dat ik de andere disciplines moest verlaten. De mentaliteit is sindsdien enorm veranderd en dat is heel goed voor Mathieu en Tom. We mogen niet vergeten dat toen ik prof werd, ik nog maar een jonge Slovaakse belofte was. Ik zat toen nog niet in de positie dat ik mijn willetje mocht volgen. Toen gaandeweg de resultaten volgden, bleef ik op de weg koersen. Pas toen ik wereldkampioen werd kon ik mijn stem meer verheffen, maar de inzet op de weg was te hoog. Ik had graag zo nu en dan een mountainbikewedstrijd willen doen, maar zelfs dat was bijna onmogelijk, op enkele uitzonderingen na. Het team vond het te gevaarlijk en bovenal had ik er geen tijd voor. Gezien het type renner dat ik was – een sprinter/puncher – heb ik veel wedstrijden gereden. Tot 90 koersdagen per jaar! Dat laat niet veel ruimte over om iets anders te doen, en als ik niet aan het koersen was, moest ik absoluut rust nemen.

Je nam wel deel aan de Olympische Spelen in Rio in 2016 …

Ja, dat is waar, maar het liet me ook achter met het gevoel dat ik iets niet afgemaakt had. Ik heb die wedstrijd in het midden van mijn wegseizoen gestopt en hoewel ik in goede vorm was en een tactiek had die bijna werkte (n.v.d.r.: door achteraan te beginnen, nam Peter Sagan een vliegende start, wat niet verboden is, waardoor hij in de eerste ronde al vooraan zat … voordat hij verschillende keren lek reed), besefte ik dat ik niet zo nu en dan een mountainbikewedstrijd kon doen en hopen dat het zou werken. Vooral niet op de Olympische Spelen.

Wanneer besloot je na je wegcarrière weer te gaan mountainbiken?

Ik had dit idee altijd al in mijn achterhoofd, ik dacht er vaak over na en dat al sinds geruime tijd. Maar de trigger was waarschijnlijk mijn deelname aan het wereldkampioenschap e-bike in Les Gets. Ik vond het zo leuk om offroad te rijden, in de paddocks van een mountainbike-evenement te zijn, momenten te delen met het Specialized-team, … Toen wist ik dat ik absoluut weer wilde gaan mountainbiken wanneer ik mijn racefiets aan de wilgen zou hangen.

Wat zijn je verwachtingen voor het seizoen 2024, wat in feite je eerste volledige MTB-seizoen in de Elite-categorie zal zijn?

Ik heb eigenlijk geen verwachtingen. Ik doe het echt voor mezelf en voor de lol, gewoon omdat ik diep van binnen dit verlangen heb! Het mountainbiken heeft een enorme vooruitgang geboekt sinds ik de sport de rug toekeerde. Ik ben dan ook heel nederig voor mijn comeback. Er is veel talent, jong en oud, en het niveau in het mountainbiken is ongelooflijk. Dus ik weet dat het niet gemakkelijk zal zijn. Maar ik denk nog steeds dat ik een kaart te spelen heb. En ik heb een doel dat mij motiveert: mijn plek veroveren voor de Olympische Spelen van Parijs in de zomer van 2024. Er is nog niets zeker, ik moet aan het begin van het seizoen zoveel mogelijk punten scoren, maar het kan en het is een grote motivatie voor mij.

Dit alles vergt veel voorbereiding. Wijkt dit veel af van hoe je een wegseizoen voorbereidde?

Tot nu toe niet zozeer, omdat je ook een basis moet leggen om op de mountainbike te presteren. Maar ik ben wel al begonnen met een techniektraining. Destijds was ik bij de junioren redelijk goed, maar de circuits zijn enorm geëvolueerd en het niveau van de renners ook. Ik moet daarin een kloof dichten, maar het is iets waar ik van hou. Ik doe ook veel aan gym om aan mijn balans en reflexen te werken. Dan start ik begin 2024 met meer specifieke trainingen. Op de weg is mijn lichaam behoorlijk fors geworden, ik moet erin slagen het een beetje te transformeren om het geschikter te maken voor het mountainbiken. Het is ook leuk om nieuwe uitdagingen te hebben. Het seizoen zal heel anders zijn, met minder wedstrijddagen dan op de weg, maar daar staat tegenover dat ik voor elk evenement langer moet reizen. In het mountainbiken mag je rekenen op doorgaans 5/6 dagen dat je weg bent voor een wedstrijd, terwijl ik, afgezien van etappekoersen, soms minder dan 24 uur weg was voor bepaalde wegwedstrijden.

Ook het materiaal is sterk geëvolueerd …

Ja, het klopt dat het materiaal er enorm op vooruit is gegaan, maar ik vind dat niet erg omdat ik zie dat de ontwikkelingen in de richting van een groter gebruiksgemak gaan. De huidige geometrieën maken de fietsen technisch capabeler, we hebben lichte en betrouwbare 29 inch wielen en banden, in de aandrijvingen en ophangingen zit elektronica, … Uiteindelijk maakt dit alles het leven van de renner veel aangenamer. De fietsen van tegenwoordig zijn echt geweldig om mee te rijden.

Denk je soms ook aan gravelen?  

Ja, maar in 2024 ga ik mij echt focussen op het mountainbiken. Na de Olympische Spelen zien we wel verder. Maar in het gravelen zul je me wel nooit meer aan de start van een wereldkampioenschap of een UCI-wedstrijd zien. Het doet me te veel aan de weg denken. Als ik weer gravel, is het om massa-events of meer avontuurlijke evenementen te rijden, zoals de Unbound Gravel of dat soort dingen.

Laatste vraag: in welke mountainbikewedstrijden zullen we je in 2024 voor het eerst aan het werk zien?   

Ik begin mijn seizoen met een nieuwe race in Abu-Dhabi, daarna trek ik naar Marseille voor de opening van de Coupe de France en ga ik ook wedstrijden rijden in Spanje. Mijn wedstrijdschema aan het begin van het seizoen zal behoorlijk druk zijn om alvast zo veel mogelijk punten te scoren met het oog op kwalificatie voor de Olympische Spelen en ook om te hopen een correcte startplaats te hebben in de eerste World Cups. Ik kijk er nu al naar uit!