Interview | Jay Bytebier: met gierende banden door de straten!

In aanloop naar de wereldkampioenschappen Eliminator, die later dit jaar in Leuven zullen plaatsvinden, lieten we de snelle benen van Jay Bytebier al een keertje opwarmen op de pleinen en in de smalle straatjes van de Belgische studentenstad. Zonder aan onze remmen te komen, werd het een kennismaking in vijf explosieve heats.

Corona strooide bijna roet in het eten, want net op de dag van afspraak verstrengde Leuven de maatregelen. Met mondmasker en de fonkelnieuwe Trek Procaliber trokken we door de Leuvense binnenstad op zoek naar de mooiste plekjes. Tussendoor zochten we uit wat er omgaat in het hoofd van de Belgische MTB-sprinter.

Straatraces

Jay: Eliminator-wedstrijden vinden de laatste jaren vooral plaats in – gelukkig geheel legaal – stadscentra. Al zou ik het ook leuk vinden dat er op een dag wat meer afwisseling in de serie komt. Wanneer je tussen de bomen scheurt, moet je toch weer op andere zaken letten en wordt de grip van je banden ook belangrijker.

Veel tijd om onze wedstrijden te verkennen is er niet, omdat het parkoers dezelfde ochtend pas wordt uitgezet. Een uurtje voor de start mogen we even trainen. De hindernissen zelf kennen we wel omdat ze mee verhuizen van de ene wedstrijd naar de andere. Die krijgen we dan vaak in een andere volgorde voorgeschoteld. Maar er zijn ook plaatselijke obstakels, vaak trappen, die nergens hetzelfde zijn. Of het kan lichtjes bergop gaan.

Door het supertechnische karakter van Eliminator is het zeer belangrijk jezelf goed te kennen. Eén zijn met de fiets is hier nog belangrijker dan in crosscountry. Met een explosief optrekvermogen en de skills om supersnel door de bochten te scheuren, heb je alvast twee unieke features in handen. Eliminator is ook een stukje een joker-spel waarin je weinig kansen krijgt om voorbij te steken. Fouten kunnen we ons alleszins niet veroorloven, daarvoor zijn de wedstrijden die maximaal twee minuten duren veel te kort. Te snel in de remmen gaan, een verkeerd genomen bocht of een voetje zetten en je wedstrijd is over.

Gevaren

Jay: In mijn debuutjaar trok ik vol ambitie naar het BK in Gent. In de halve finale ging ik echter zwaar onderuit en kwam ik terecht op een metalen plaat van een hindernis die niet goed beveiligd was. Eerst nam ik de vijf centimeter diepe wonde niet al te serieus, maar volgens de chirurgen miste de snee op een haar na mijn hart en kroop ik die dag door het oog van de naald.

Eliminator mag er spectaculair en gevaarlijk uitzien doordat we met z’n vieren met hoge snelheid over het smalle parkoers vliegen, toch gebeuren er relatief weinig valpartijen. De start is heel bepalend en het helpt ook dat iedereen elkaar kent en fair is. Je zit achter elkaar en soms haal je elkaar in op cruciale momenten. De ene keer gebeurt dit volgens het boekje, de andere keer kan het op het randje zijn, maar ook dat is een eigenschap van XCE.

Remmen als eerste staat zeker niet in mijn woordenboek …

Iedereen zoekt de limieten op, maar toch veilig genoeg. Als er al een val is, komt dit door een stuurfout of een gladde ondergrond. Bij nieuwe renners merk je wel dat je in die reeks extra attent moet zijn omdat er dingen kunnen gebeuren die je niet verwacht. In Frankrijk moet je tijdens een Coupe de France echt opletten met de junioren die het gat zoeken en niet echt bewust zijn van de regels. Maar remmen als eerste staat zeker niet in mijn woordenboek …

Los van de gevaren in de races, moet ik ook opletten wat ik eet. Ik ben allergisch aan pindanoten en aanverwanten en moet zelfs opletten voor een slaatje waar een dressing op basis van olie in verwerkt wordt. Of voor energiebars waar bijna altijd noten in zitten. Ik weiger dan ook vaak om iets te eten dat ik niet ken. Op de vooravond van de slotmanche van de World Cup XCE 2019 kreeg ik in het restaurant van het hotel waar ik verbleef een aanval doordat er pindakaas in de saus was gebruikt. Nochtans verwittig ik steeds op voorhand dat ik een allergie heb en instinctief had ik de saus ook van mijn vlees gedaan. Toch moet ik ergens nog een restje vergeten zijn en van bij de eerste hap voelde ik dat het mis was. Ik begon jeuk te krijgen, mijn tong begon te zwellen, … Gelukkig was ik tijdig in het ziekenhuis en na een nacht op intensieve hartbewaking ging het beter. Maar ik kon wel de slotmanche op mijn buik schrijven, waardoor ik mijn vijfde plaats in de eindranking niet kon verdedigen.

Snelle bolides

Jay:Toen ik voor mijn studies in Harderwijk stage liep bij Trek, volgden ze mijn voorbereidingen voor de wedstrijden op de voet. Sindsdien mag ik me in de wedstrijden en trainingen uitleven op een Trek Procaliber. Voorlopig nog op de oude versie, want het 2021-model dat ik vandaag bij me heb is niet mijn persoonlijke fiets, maar wel het eerste testmodel dat in de Benelux beschikbaar is (nvdr: onze presentatie van de nieuwe Procaliber kan je hier nalezen: www.vojomag.nl/nieuw-een-exclusief-dagje-leuven-met-de-trek-procaliber-2021).

Uiteraard hoort het ‘opfokken’ van de fiets erbij en tune ik hem hier en daar. In vergelijking met het seriemodel kies ik de minst grove banden uit, plaats ik een kettingblad van 38 tanden en een 10-33 cassette. Sommige XCE-renners kiezen zelfs voor een 7-speed DH-cassette, maar persoonlijk vind ik dat de schakelstappen dan te groot worden.

Ik heb achterhaald dat een Sram Red-aandrijving – normaal voor de racefiets – mits wat kleine aanpassingen ook op een mountainbike past. Ik kies steeds voor een geveerde voorvork. Ik doe er dan zoveel druk in dat ze bijna niet meer inveert, maar wel nog net dat tikkeltje comfort geeft op de hindernissen of bij het landen na een jump. Zeker wanneer je niet neerkomt waar je had gewild, vangt een geveerde voorvork een deel van de klap op. Ook een lichter wielsetje mag niet ontbreken.

De tegenstanders

Jay: In Eliminator sta je met z’n vieren lijnrecht tegenover elkaar. Vooral de Fransen zijn top in XCE. Daar draagt de Coupe de France zeker voor iets bij, die serie zou je een echte kweekvijver voor talent kunnen noemen. Titouan Perrin Ganier is een echte pieker naar de kampioenschappen, wat je ziet aan zijn palmares. Hugo Briatta is ijzersterk en wint veel manches puur op zijn klasse en snelheid. Als hij aanzet en op kop vertrekt, is hij moeilijk te kloppen.

Fabrice Mels is dan weer iemand die altijd in vorm is. Als hij start, behoort hij altijd tot de topfavorieten, net zoals Jeroen van Eck. Dit zijn snelle mannen met een hele goeie start, techniek en sprintsnelheid. En de Duitser Simon Gegenheimer is ook iemand die altijd goed is. Net als diens landgenoot Felix Klausmann, een pure powerman die nog jong is. Het leuke is dat we allemaal een grote familie zijn buiten de koers. In de heats zijn we uiteraard tegenstanders.

Ambities

Jay: In 2014 ontdekte ik voor het eerst hoe snel het er aan toeging in de Eliminator. In de City Mountainbike van Waregem kwam ik meteen uit tegen Fabrice Mels die twee weken later XCE-wereldkampioen zou worden, zelf werd ik tweede in de kleine finale. Dat gaf me veel motivatie om verder te trainen met het oog op de wereldbeker, die toen nog samenviel met de weekends van de wereldbeker XCO. Jammer genoeg verdween de World Cup XCE in 2015, kort na mijn debuut in de discipline, van het toneel.

Later sprong City Mountainbike op de kar, waardoor we terug voor een wereldbekertrui kunnen vechten. Sindsdien stond ik drie keer als vijfde op het podium (de laatste keer afgelopen week in Waregem), maar de grote finale in een wereldbeker haalde ik nog niet. In de Franse Beker lukte dat wel al, die serie wist ik in 2019 ook winnend af te sluiten.

Als buitenlanders tillen we het niveau van de Franse Beker omhoog, wat ons veel respect oplevert!

Het niveau van die serie ligt heel hoog, want alle goede Fransen staan daar aan de start. En dat zijn er heel wat, kijk de uitslagen in de wereldbeker maar eens na die vaak gedomineerd worden door onze zuiderburen. Met soms meer dan 100 renners aan de start, inclusief junioren, is het deelnemersveld er ook zeer groot. Ik krijg veel respect van hen omdat we als buitenlanders het niveau van hun wedstrijden en van elkaar omhoog tillen.

Of Jay Bytebier ook tijdens het WK XCE in Leuven zijn ambitie om de grote finale te halen, kan waarmaken, is het nog wachten tot zondag 25 oktober. En in zo’n finale weet je maar nooit …

Met dank aan Trek Bikes Benelux & Jay Bytebier.

Meer over de wereldbeker en het WK Eliminator op de website www.citymountainbike.com.

Onze presentatie van de nieuwe Trek Procaliber, de fiets die het merendeel van onze foto’s opfleurde, vind je hier: www.vojomag.nl/nieuw-een-exclusief-dagje-leuven-met-de-trek-procaliber-2021