Interview | Kate Courtney, een goedlachse wereldkampioene

Kate Courtney weet met haar brede glimlach steeds alle aandacht naar zich toe te trekken. We mochten in haar gezelschap enkele kilometers afmalen op de trails rond Tucson en we maakten er kennis met een jongedame die duidelijk stevig in haar schoenen staat. Natuurlijk wordt ook zij weleens overmand door twijfels en angst, maar op dit moment leeft ze op een wolk en dat is er aan te zien.

Thomas Frischknecht hield Kate Courtney al een tijdje discreet in de gaten, zoals elke goede teammanager die aan de toekomst denkt. Maar niet meer dan dat. Tot het moment waarop zijn beschermelinge Jenny Rissveds besliste om de competitie vaarwel te zeggen toen ze ten prooi viel aan een depressie. Dat was begin 2018. Frischknecht kon op zoek naar een vervangster en deze winter slaagde hij in zijn opzet om Kate Courtney weg te halen bij Specialized en binnen te halen bij Scott-Sram. De Zwitser heeft duidelijk een goede neus voor talent, want Courtney brengt meteen ook de regenboogtrui mee naar haar nieuwe team. Het komende seizoen rijden er bij Scott-Sram dan ook twee wereldkampioenen rond nadat het team eerder ook al twee olympische kampioenen in zijn rangen had.

Toen het nieuwe draadloze Sram AXS-schakelsysteem werd voorgesteld (ziehier onze presentatie: www.vojomag.nl/presentatie-sram-eagle-axs-daar-is-de-draadloze-aandrijving) was ook Kate Courtney ter plekke aanwezig, wat ons onze stoute schoenen deed aantrekken om enkele vragen op haar af te vuren. Ook teammanager Thomas Frischknecht haalden we even voor de micro en we bestudeerden de nieuwe Scott Spark RC van Kate Courtney in detail. Op dat laatste onderwerp komen we nog uitgebreid terug in een volgend artikel, hier laten we het woord aan Thomas Frischknecht en Kate zelf.

Een ontmoeting met Kate Courtney

Vojo: Kate, we kunnen er niet omheen om nog eens stil te staan bij die fantastische dag in september 2018 (de 8ste om precies te zijn) toen je in je eerste jaar bij de elites meteen de wereldtitel wist te veroveren. Besefte je meteen wat je gepresteerd had?

Kate Courtney: “Het heeft even geduurd voor ik goed en wel besefte wat me overkwam. Ik was vooral blij dat mijn familie ook in Lenzerheide aanwezig was en dat ik mijn eerste grote titel voor hun ogen kon veroveren. Dat was zeer speciaal. Daar kwam nog bij dat de sfeer in Lenzerheide ongelooflijk was met een record aantal toeschouwers, iets wat ik nog nooit had meegemaakt tijdens een MTB-wedstrijd. Maar Lenzerheide betekende ook het einde van mijn seizoen en ik heb sindsdien mijn regenboogtrui nog niet kunnen tonen in een wedstrijd. Ik kan me best voorstellen dat dat ook een kippenvelmoment zal zijn en ik ben dan ook reuzebenieuwd. Toen ik de regenboogtrui voor het eerst droeg toen ik na afloop van de wereldkampioenschappen de Stelvio ben gaan beklimmen, kwam het wel allemaal naar boven wat ik die dag gepresteerd heb.”

Je titel kwam eerder plots, terwijl je voordien jaar na jaar bleek te groeien …

Bij de beloften maakte ik elk jaar progressie. Zo werd ik in 2014 tijdens mijn eerste jaar bij de U23 achtste in de eindstand van de wereldbeker om vervolgens als vierde te eindigen in 2015 en als tweede in 2016. In mijn laatste jaar bij de beloften was het eindelijk raak en won ik de wereldbeker. De overgang naar de elites verliep vlot en ik merkte dat ik meteen de strijd kon aangaan met de concurrentie. Tot hiertoe was ik er echter nog nooit in geslaagd om goed te presteren tijdens een wereldkampioenschap, ook niet bij de beloften. Daar wilde ik iets aan doen. In juni blesseerde ik mijn knie en ik moest toen een kleine pauze inlassen. Daardoor kon ik het tweede deel van mijn seizoen toespitsen op slechts één doel: de wereldkampioenschappen. Ik ging er dan ook in topvorm naartoe wetende dat het parkoers van Lenzerheide me enorm goed ligt. En als dan alle puzzelstukjes de dag zelf ook nog in elkaar passen …

Was het bijzonder om je teamgenote Annika Langvad, met wie je de Cape Epic hebt gewonnen, te verslaan?

Nee, niet echt. Maar ik ken haar manier van rijden wel goed en ik wist dat ze sterk zou zijn, maar ook dat ik haar zou kunnen verslaan. Toen ik zag dat ik naderde, kreeg mijn vertrouwen een enorme boost. Maar ik concentreer me nooit op de wedstrijd van anderen, maar wel op mijn eigen tactiek en wedstrijd.
Wat zijn je doelen voor de toekomst? Je hebt nog geen wereldbekermanche gewonnen bij de elites. Is dat belangrijk voor je?

Absoluut en dat wordt meteen een van mijn doelen voor het nieuwe jaar. Dat zou bewijzen dat mijn wereldtitel slechts mijn eerste topprestatie is en geen gelukstreffer. Ik zou dan ook graag een of meerdere overwinningen boeken in de wereldbeker en liefst al dit seizoen. De regenboogtrui zorgt er wel voor dat ze me meer in het oog zullen houden. Vorig jaar reed ik al enkele keren top tien en dit seizoen wil ik mijn trui tonen door op het podium te eindigen. Regelmaat was ook bij de beloften al een van mijn sterkste punten en ik ga er alles aan doen dat dat ook zo is bij de elites. Maar het niveau ligt zeer hoog bij de elites en iedereen is aan elkaar gewaagd.

Is dat een van de redenen waarom je van team bent gewisseld?

Ja, dit is een belangrijke stap voor mij. Ik ben opgegroeid met Specialized en wil hen danken voor de voorbije jaren. Bij Scott-Sram heb ik echter de kans om veel te leren van de besten zoals Nino Schurter en teammanager Thomas Frischknecht. Ook de uitrusting is belangrijk. Dit is niet enkel een fabrieksteam van een fietsenmerk, maar ook het team van Sram dat enorm rekent op de renners om nieuwigheden te testen en materiaal te ontwikkelen. Dat vind ik belangrijk, want daardoor ben ik zeker dat ik steeds op het beste materiaal kan rekenen. Om terug te komen op de sportieve kant van het verhaal, dit is een team van kampioenen en door voor hen te kiezen weet ik dat ik alle kansen krijg om mijn toekomstige doelen na te jagen, in de wereldbeker maar ook op de Olympische Spelen. 

Had je al voor het WK beslist dat je van team wilde veranderen?

Ik had er al wel aan gedacht en de eerste gesprekken dateerden ook van voordien. Frischi komt steeds naar de wedstrijden van de vrouwen kijken, ook nadat Jenny Rissveds gestopt is. We hadden al enkele keren met elkaar gebabbeld en ook al was er toen nog geen sprake van een mogelijke transfer naar Scott-Sram, toch gaf hij me hier en daar wat raad. En ik vond hem een leidersfiguur, een mentor die een unieke ervaring heeft en waarvan ik weet dat hij me kan helpen.

Hoe belangrijk was het dat ook je mecanicien Brad Copeland welkom was bij Scott-Sram?

Heel belangrijk. Brad is meer dan een mecanicien voor me, hij is een heel goede vriend. Ik wilde hem dan ook graag aan mijn zijde behouden. Hij wisselt veel van gedachten met Yannick, de mecanicien van Nino, en dat helpt om heel snel vertrouwd te raken met de nieuwe fiets. Het hele team heeft daarin trouwens straf werk geleverd, want zowel qua zitpositie als qua veringen stond mijn nieuwe Scott Spark RC snel op punt, ook al is hij heel verschillend met mijn vorige fiets. Daardoor verlies ik niet veel tijd en hoop ik meteen van in het begin competitief te zijn.

Zien we je dit jaar terug in de Cape Epic?

Nee, ik vond het fantastisch om er in 2018 aan deel te nemen, het was zelfs een van mijn mooiste belevenissen ooit op de fiets, maar ik wil me tot de Olympische Spelen van 2020 enkel op crosscountry concentreren. Het is een lange en zware wedstrijd waardoor je veel risico loopt om ziek te worden. Maar op een dag zal ik er zeker opnieuw starten, waarschijnlijk in 2021!

Je denkt duidelijk al aan Tokyo 2020 …

Ja, absoluut. Ik leg me geen druk op en zie het als een opportuniteit. Maar ik moet wel eerst zien dat ik gekwalificeerd geraak en dat ik vervolgens op de dag zelf ook in mijn beste vorm verkeer om er te kunnen meespelen voor de overwinning.

Je bent in je eerste jaar bij de elites meteen wereldkampioene geworden. Ben je niet bang dat je je vleugels zult verbranden? We kunnen het niet laten om aan Jenny Rissveds te denken die je voorging in het team …

Dat begrijp ik, maar de ene persoon is de andere niet. Ik wil deze titel zien als een kans. Ook in het verleden was regelmaat al mijn sterkste wapen en ik zal er alles aan doen dat dat ook bij de elites het geval is. In de komende periode tot de Olympische Spelen wil ik nog bijleren en progressie maken.

Teammanager Thomas Frischknecht over Kate

Thomas Frischknecht wijkt nooit veel van de zijde van zijn nieuwste beschermelinge. Nadat hij in het verleden Nino Schurter op jonge leeftijd ontdekte, wist hij deze winter zowel Europees kampioen Lars Forster als wereldkampioene Kate Courtney in te lijven. Zij moeten bij Scott-Sram het team in de breedte ondersteunen naast Nino zelf en zoon Andri. Ook met Frischknecht hadden we het over de komst van Kate.

“Ik volg Kate al langer en we hadden ook al een tijdje contact”, opent hij meteen. “Ze viel me al snel op. Niet alleen omdat ze sterk is, maar ook omdat ze de wedstrijd goed weet in te delen. Ze observeert veel en analyseert de wedstrijd zeer goed zodat ze zeker geen onnodige inspanningen zal leveren. Ze weet uit elke situatie het beste te halen.”

Ik voelde dat ik haar nog iets zou kunnen bijbrengen en dat ze vragende partij zou zijn voor iemand als mij aan haar zijde, als een soort mentor

Maar wat Frischknecht ook overtuigde om Kate aan te werven was het volgende: “Ik voelde dat ik haar nog iets zou kunnen bijbrengen en dat ze vragende partij zou zijn voor iemand als mij aan haar zijde, als een soort mentor. Ze is van nature zeer nieuwsgierig en leergierig en stelt veel vragen. Zelf geeft ze ook veel informatie. Dat vind ik geweldig en zeer motiverend. Nino en Lars zijn atleten die dat minder nodig hebben en mijn zoon Andri is uiteraard een speciaal geval. Op sportief vlak is de samenwerking met Kate echter een mooie uitdaging om het beste uit haar naar boven te halen.”

Ook met Frischi is het onvermijdelijk om even de naam Jenny Rissveds boven te brengen. Sereen en kalm antwoordt hij dat er geen enkel contact meer is. “We hebben dat onderling zo afgesproken, want voor haar eigen bestwil wilde ze compleet breken met het wedstrijdmilieu en met het team. Ik respecteer dat en sinds we begin 2018 het contract hebben verbroken, spraken we elkaar niet meer. Ik hoop nog steeds dat ze op een dag een comeback zal maken, voor haar, maar ook voor de sport (ondertussen kondigde Rissveds aan dat ze het komende seizoen terug in wedstrijden te zien zal zijn, nvdr). Maar als teammanager kon ik niet meer blijven rekenen op een hypothetische terugkeer en we wilden absoluut een vrouwelijke renster in het team. Niet enkel op vraag van de sponsor, maar ook omdat ik dit belangrijk vind.”

Frischknecht kan zijn geluk niet verbergen dat hij nu twee wereldkampioenen en de Europese kampioen in zijn team heeft, nadat hij eerder dus al twee olympische kampioenen in zijn stal had. “Maar dit was niet echt verwacht”, geeft hij toe. “Lars Forster was al Europees kampioen toen we serieus begonnen te praten en van Kate wist ik wat ze in haar mars had en dat ze tot het kransje vrouwen behoorde dat ik graag in het team zou hebben, maar ik had niet verwacht dat ze zo snel wereldkampioene zou worden. Al is het ook weer niet zo’n grote verrassing als ik erop terugkijk. En het is best uitzonderlijk om deze drie verschillende truien in een team te zien. Misschien dat dit zelfs nooit meer zal gebeuren, ook al hebben we uitzonderlijke atleten in het team die nog heel wat jaren meekunnen. Ik geniet er dan ook met volle teugen van en kijk al uit naar het nieuwe seizoen!”

Mini bio – Kate Courtney

Geboortedatum: 29/10/1995
Afkomstig van: Marin County, Californië
Begon met MTB: Op een leeftijd van tien jaar, op een tandem samen met haar papa
Eerste stappen in competitie: In 2009, wanneer ze meteen Amerikaans kampioene werd bij de junioren
Prof sinds: 2013
Belangrijkste zeges:
– De eerste Amerikaanse die in 2012 een wereldbekermanche wint bij de junioren
– Eindwinnares van de wereldbeker U23 in 2017 (3 zeges)
– Eindwinnares van de Cape Epic 2018 samen met Annika Langvad
– Wereldkampioene bij de elites in 2018
Sociale media:Facebook – Instagram
Fun fact: Er bestaat een Instagram-account waarin Kate vergeleken wordt met dieren! Niemand weet wie hier achter zit, maar neem zeker is een kijkje, ook Kate vindt dit trouwens grappig!

We hadden niet enkel een aangenaam gesprek met Kate Courtney in Arizona, ook haar fiets moest er aan geloven. De bike check van haar nieuwe Scott Spark RC vind je hier: www.vojomag.nl/bike-check-de-nieuwe-custom-scott-spark-rc-van-kate-courtney