Jenny Rissveds: ”Never give up!”

“Never give up”, dat was de boodschap die een emotionele Jenny Rissveds na afloop van de wereldbeker in Lenzerheide betekenisvol de wereld instuurde. En de olympische kampioene heeft alle recht van spreken na twee heel donkere jaren waarin ze al haar levenslust verloor. Maar de Zweedse vocht terug, en hoe …

Iedereen heeft weleens een donkere of moeilijke periode in het leven en zo ook Jenny Rissveds. De Zweedse bezweek na het behalen van haar olympische titel in Rio onder de druk en gleed weg in een diepe depressie waarin ze in de donkerste momenten alle zin om te leven verloor.

Op dat moment leek het erop dat er een (veel) te vroeg einde kwam aan de carrière van de toen nog maar 23-jarige Rissveds

Vechtend tegen eetproblemen, uitputting en donkere gedachten, besliste ze begin 2018 om haar nog lopende contract met Scott-Sram te ontbinden, nadat ze al een jaar geen wedstrijden meer had gereden. Op dat moment leek het erop dat er een (veel) te vroeg einde kwam aan de carrière van de toen nog maar 23-jarige Rissveds.

De eerste tekenen van lichte hoop volgden in datzelfde 2018 toen ze zich in eigen land opnieuw tot Zweeds kampioene wist te kronen. Begin dit jaar zette ze opnieuw een stap in de goede richting toen ze met het nieuws kwam dat ze in de schoot van haar eigen team een comeback zou maken in internationale wedstrijden.

Niemand echter die op dat moment kon – of wilde – vermoeden dat Rissveds zo snel weer haar plaats vooraan in het peloton zou komen opeisen, net zoals ze in 2016 als een komeet naar de top schoot. Nochtans begon het seizoen met een valse noot toen ze forfait moest geven voor Albstadt. Een week later in Nove Mesto was ze er wel bij en liet ze al enkele flitsen van haar kunnen zien.

Maar op het moment dat ze de top 15 binnenreed, namen de donkere gedachten in het hoofd van Rissveds weer de bovenhand. “Ik hoor hier niet thuis tussen die andere meiden die zoveel beter zijn dan ik”, dacht ze toen bij zichzelf, waarna de kracht in haar benen wegvloeide en Rissveds uiteindelijk met een 33ste plaats naar huis moest.

Na een stop van een zestal weken stond in Vallnord de derde grote afspraak van het seizoen op het programma. Weer reed Rissveds een sterke wedstrijd, maar dit keer kon ze haar gedachten wel onder controle houden. In een spannende slotronde wist ze in extremis nog op en over Githa Michiels te wippen en tot tranen toe bewogen, mocht ze als vijfde mee op het podium naast winnares Anne Terpstra, Daniela Campuzano, Jolanda Neff en Yana Belomoina.

In Val di Sole botste ze vorige week als kersverse Zweedse kampioene op twee rensters die te sterk waren voor haar. Een daarvan was goede vriendin Pauline Ferrand-Prévot die haar in Val di Sole stevig vastpakte en de woorden “Never give up” toefluisterde. Ook voor de Française was het op dat moment al van 2015 geleden dat ze nog eens wist raak te schieten in een wereldbeker mountainbike.

Na een goede shorttrack op vrijdagavond, waarin ze als derde eindigde, stonden de sterren dit weekend in Lenzerheide alvast gunstig voor Rissveds. Voor het eerst dit seizoen moest ze zich niet van de achterste regionen helemaal naar voren werken, maar mocht ze starten vanop de eerste rij.

Rissveds was in de crosscountry het snelst uit de startblokken, al leek het even later toch mis te gaan wanneer ze, nog steeds in de startloop, ten val kwam in een steile afdaling. De Zweedse herpakte zich snel en vond aansluiting bij een groepje onder leiding van de Zwitserse Jolanda Neff.

Wanneer Anne Terpstra haar duivels ontbond, was Rissveds de enige die in staat was om mee te schuiven. Nauwelijks bewegend met haar lichaam, plaatste Rissveds in de slotronde een verschroeiende aanval waar Terpstra geen antwoord op had. De ontlading aan de meet was zo mogelijk nog groter dan in Vallnord, daarbij de woorden van Ferrand-Prévot stamelend: “Never give up!”

Dat Rissveds nu plots weer in het middelpunt van de belangstelling staat en zo een happy ending aan haar olympisch verhaal weet te breien, is mooi, maar de Zweedse jaagt niet langer enkel persoonlijk succes na in het leven.

Voortaan wil Rissveds haar succes en naamsbekendheid gebruiken voor iets dat er echt toe doet!

Doordat ze in haar moeilijkste periode zelf op zoek moest gaan naar antwoorden en mensen die hetzelfde hadden meegemaakt, maakte ze de keuze om steeds heel open te spreken over haar ervaringen, om zo anderen te helpen. Voortaan wil ze haar succes en naamsbekendheid gebruiken voor iets groters, voor iets dat er echt toe doet.

Met Team 31, de naam van haar team en verwijzend naar artikel 31 van de Verenigde Naties en de rechten van het kind, wil ze aan kinderen leren wat echt belangrijk is. Door haar eigen ervaringen wil ze kinderen die het moeilijk hebben, leren dat ze zich meer op het positieve in het leven moeten focussen. Dat iedereen recht heeft om te spelen, rusten en vrije tijd en dat diegenen die graag een sport willen uitproberen maar zich niet goed genoeg voelen, toch uit hun comfortzone moeten stappen. Want dat het mogelijk is om uit de hel te raken en opnieuw succesvol te zijn.

En alleen daarom is het van goudwaarde dat Jenny Rissveds opnieuw deel uitmaakt van onze MTB-familie!

Never give up! Never!

PS: de uitslag van Lenzerheide vind je hier.