Mountainbike marathons en meerdaagsen zijn hot in Zuid-Afrika, dat is het minste wat je kan zeggen. Jaarlijks staan er dan ook een dertigtal MTB-meerdaagsen op de kalender, met als hoogtepunt natuurlijk de Cape Epic. Maar ook de andere MTB stage races behalen er een hoog niveau. Tijdens de BC Bike Race van 2017 liepen we de organisatoren van de joBerg2c tegen het lijf en meteen begon het plan te rijpen om dit jaar aan de Zuid-Afrikaanse wedstrijd deel te nemen.

Zo gezegd, zo gedaan en dus stonden we eind april aan de start van de joBerg2c. Meer nog dan een wedstrijd, is dit een avontuur dat de deelnemers van de suburbs van Johannesburg naar de oevers van de Indische Oceaan iets ten zuiden van Durban brengt. 910 kilometer in negen dagen mag dan wel een copieuze maaltijd lijken, maar ze blijkt makkelijker te verteren dan gedacht.

We kunnen jullie warm aanbevelen om reeds enkele dagen voor de wedstrijd in Johannesburg te arriveren. Niet enkel om van de lange vlucht te recupereren, maar ook om al het moois in de omgeving te bekijken. Op amper twee uur van de luchthaven ligt het Pilanesberg-reservaat, waar je met wat geluk de Big Five kunt spotten.

De dag voor de start pikken we in Johannesburg onze rider bag op met daarin, naast de traditionele t-shirt, vest, grote reistas en rugnummers ook een powerbank om onze elektronica op te laden, een mug voor onze koffie en een beker voor ons bier. De volgende dag brengt een bus ons naar de startplaats op 70 kilometer van de hoofdstad, dit om veiligheidsredenen. Door een overeenkomst tussen de joBerg2c en verhuurmaatschappij Avis kunnen we onze huurwagen zelfs achterlaten op de parking in startplaats Karan Beef. Knap toch!

We zijn klaar voor ons avontuur: negen dagen op de mountainbike van Johannesburg tot de Indische Oceaan met tussenin de oversteek van de Drakensbergen.

Rit 1: Karan Beef – Frankfort

De eerste etappe van 114 kilometer wordt volledig geneutraliseerd afgelegd.

Het begin van de rit wordt gekenmerkt door een dual singletrack. Het peloton splitst dan ook in twee en rijdt gedurende enkele kilometers op twee verschillende paden die speciaal voor de gelegenheid werden aangelegd. Het is een snelle etappe met weinig hoogteverschillen. Die hoogteverschillen worden pas later in de wedstrijd verwacht, wanneer we de Drakensbergen betreden. Snelle pistes wisselen voorlopig af met paden door de weiden en enkele stroken zand. Technisch is het dus niet, maar voor deze eerste etappe vinden we het allemaal goed.

Halverwege de rit wisselen we onze fietsen in voor een boot om een meer over te steken. Gelukkig loopt de chrono nog niet mee. Toch eindigen we deze eerste dag met een gemiddelde van 24 km/u …

Aan de finish wacht ons een ruime maaltijd. Zonder gluten, vegetarisch, vegan, zonder lactose, … het is er allemaal. Om nog maar te zwijgen over de zelfbereide desserten! Gelukkig kwamen we hier niet om te vermageren, want ondanks de verbruikte calorieën ben ik twee kilogram bijgekomen. En dan moest de grootste verrassing nog komen. Heerlijk om na afloop van de rit uit te kunnen blazen op een … dikke matras. De dagen zijn in deze periode van het jaar al wat korter, om 18 uur wordt het hier donker, dus werd de start meestal rond 7 uur ‘s ochtends gegeven. Dat betekent opstaan om 5 uur en dus kropen we steevast rond 21 uur in bed.

Rit 2: Frankfort – Reitz

De speeltijd is voorbij, vandaag begint het serieuze werk met een rit van 93 kilometer en 1000 hoogtemeters.

Het parkoers is leuker en afwisselender dan gisteren. We rijden van de ene farm naar de andere en doorkruisen heel wat weiden en plassen die onze vooruitgang belemmeren. We hebben onze rit echter goed ingedeeld en kunnen aan het einde nog eens stevig versnellen. Via een singletrackafdaling bereiken we de camp site. We eindigen uiteindelijk vijfde bij de mixed en weten dat het moeilijk wordt om de komende dagen nog beter te doen, want het gaat hier snel.

Rit 3: Reitz – Sterkfontein Dam

Vandaag proeven we voor het eerst van de bergen! Ondanks het feit dat de rit 122 kilometer lang is, ligt het tempo meteen heel hoog. Op de eerste de beste moeilijkheid in het parkoers ontstaan er heel wat kleine groepjes. Sophie knalt tegen een steen en kan een val net vermijden. Toch zijn we verplicht om te stoppen om de band te repareren. Een shot CO2 en we zijn terug weg. Ondertussen kon een achterblijvende groep ons voorbijsteken. We sluiten snel terug aan en gaan op zoek naar onze oorspronkelijke groep.

Ach, waarom ons moe maken. Zo belangrijk is dat niet. De dag is nog lang en we kunnen beter onze krachten wat sparen. Bij de start scheen de zon nog, al was het niet zo warm, maar die heeft ondertussen plaatsgemaakt voor een dikke laag mist.

Wanneer we de Mont Paul bestormen, klaart het gelukkig op en kunnen we genieten van een prachtig uitzicht. Dit stukje is het hoogtepunt van de dag. Een mooie klim, gevolgd door een singletrackafdaling met zicht op de stuwdam en het gebergte.

Rit 4: Sterkfontein Dam – Emseni

We verlaten onze camp site en leggen de eerste zeven kilometer geneutraliseerd af. Een impala steekt enkele meters voor onze neus de weg over, aandachtig blijven is de boodschap.

Via een hele resem beklimmingen en afdalingen trekken we naar een rotsig plateau met de naam Great Wall of China. Het zicht op de vallei onder ons is fenomenaal. Ook de zon is van de partij …

‘s Avonds zoeken we al snel onze tent op, want morgen staat er weer een rit van 122 kilometer op het menu.

Rit 5: Emseni – Clifton

Vandaag moeten we iets vroeger uit de veren, want de start is reeds om 6u30. Doordat het de voorbije weken hard geregend heeft, staat het water overal zeer hoog en dus rijden we de eerste 24 kilometer geneutraliseerd.

We rijden door immense boerderijen en steken geregeld een riviertje over. In het tweede deel van de rit gaat het stevig omhoog en hier zien we drie toegepaste technieken bij de mixed-koppeltjes: goed in het wiel kruipen, duwen op de rug of aan de achterzak hangen.

Maar ook deze rit brengen we weer tot een goed einde.

Rit 6: Clifton – Glencairn

Starten doen we vandaag op een glooiende weg. We nestelen ons in de kopgroep en een blik op onze fietscomputer leert ons dat we na twintig kilometer een gemiddelde hebben van 30,6 km/u.

Dan volgt er een steile klim van twee kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van 22%.

Boven op de top komen we op een plateau en rijden we door het domein van de farm Ivanhoe, een van de belangrijkste boerderijen hier in de omgeving. De afdaling met de naam Harrison’s Pass ligt vol haarspeldbochten. Heerlijk.

Na een nieuwe beklimming volgt een nieuwe afdaling, dit keer met vrij veel stenen. Dit is de meest technische afdaling die we tot hiertoe voor onze wielen gekregen hebben tijdens deze joBerg2c. Wat verderop moet een touw ons helpen bij het oversteken van een rivier. Het water reikt hier tot onze middels.

Rit 7: Glencairn – McKenzie Club

We mogen iets langer slapen vandaag, want het startschot klinkt pas om acht uur.

Eerst rijden we onze benen nog los op brede pistes, maar vervolgens duiken we de singletracks in.

En dan zijn ze daar eindelijk: de drijvende bruggen! Links of rechts, welke wordt het?

Deze mooie etappe eindigt met snelle singletracks en een laatste stukje piste om het kamp te bereiken. Het is vanzelfsprekend dat we dat doen met een grote glimlach op ons gezicht.

Rit 8: McKenzie Club – Jolivet

Na een warme en zwoele nacht staat vandaag de laatste gechronometreerde etappe op het programma.

De start gebeurt in golven, want kort na de start krijgen we al een singletrack voor de kiezen.

Nadien volgen glooiende wegen met pittige beklimmingen, leuke afdalingen, river crossings, … In de finale gaat het snel en bij aankomst klokken we voor een laatste keer af.

Rit 9: Jolivet – Scottburgh

Geen chrono tijdens de laatste dag, dus kunnen we volop genieten van de laatste kilometers richting de oceaan. De benen wegen zwaar, maar de voldoening is groot dat we dit avontuur tot een goed einde wisten te brengen.

Avontuur is hier het juiste woord, ook al hangt er een klassement aan vast. Of beter, een vijfsterrenavontuur dat het verdient om op je bucket list te staan.

De inschrijvingen voor de editie van 2019, van 26 april tot 4 mei, zijn reeds geopend. Meer info op joberg2c.co.za.