La Forestière 2022: de essentie van mountainbiken in de Jura

Vorig jaar waren we aanwezig bij de viering van de 30ste editie van La Forestière, en het beviel ons zo goed dat we dit jaar zijn teruggekeerd. Er hangt een familiale maar toch professionele sfeer en de routes zijn veeleisend maar toch gevarieerd. Met dank aan een renner in de wedstrijd, herbeleven we hieronder de marathon van 100 kilometer, terwijl onze fotografen ook oog hadden voor de wedstrijd van de dames die 70 kilometer moesten afleggen. Het verhaal van weer een mooie dag op de fiets!

Het is eigenlijk een bijna onmogelijke missie, maar als we La Forestière in één beeld zouden moeten samenvatten, zou het er zo uit kunnen zien.Maar vooraleer je de hooglanden van de Jura met zijn majestueuze panorama’s bereikt, moet je ze eerst verdienen!

Om een keertje verandering te brengen in ons artikel in vergelijking met vorig jaar, konden we rekenen op de hulp van Geoffrey Bessy. Deze inwoner van Annecy is kind aan huis bij de Franse redactie van Vojomag, die in dezelfde stad gevestigd is.

De 100 kilometer van La Forestière door de ogen van Geoffrey Bessy

Het is zondagochtend wanneer ik na een goede nachtrust om 6 uur wakker word.Voordat ik vertrek, doe ik het deksel terug op het doosje Comté dat ik de dag ervoor bij de plaatselijke groenteboer heb gekocht en werk nog wat ontbijtgranen naar binnen.

Het is 7 uur ‘s ochtends en de thermometer duidt slechts 2°C aan! Rond 7u30 plaats ik me in de startbox, klaar alsof ik op expeditie ga naar het dak van de wereld.

Vooraan zie ik Hugo Drechou en zijn teamgenoot Peeter Pruus die goed ingepakt zijn. Wat is het toch praktisch om gesponsord te worden door een bedrijf dat nekwarmers produceert …Het Bulls-team is er ook met Simon Schneller en Urs Huber.Sascha Weber staat ook bekend als een naam uit de internationale marathon scene en ook AG2R-renner Lilian Calmejane is van de partij.

Net voor de start verschijnt de zon eindelijk over de bergen die de temperatuur in de loop van de ochtend de hoogte in zal sturen. De omstandigheden zijn dan ook perfect.Ikzelf start in box 3, waar de eerste box gereserveerd is voor de eliterenners en de tweede voor de deelnemers aan de drie wedstrijden van de Alpine Cup (naast La Forestière zijn dat de Grand Raid Verbier en de MB Race). Eindelijk is het8 uur, het startsein wordt gegeven!

Terwijl men vooraan meteen vol gas geeft alsof het een crosscountry betreft, kies ik ervoor om op een smalle hobbelige weg op veilig te spelen.

Voorzichtig beginnen, ja, maar ook niet te langzaam!Ik heb de ambitie om een tempo te vinden dat ik net tot het einde van de wedstrijd kan volhouden. De eerste lus rond startplaats Les Moussières is erg snel en de paden zijn perfect, al zijn ze hier en daar bestrooid met gladde wortels en stenen.

Aan het einde van deze lus heb ik het gevoel dat min of meer iedereen op zijn plek zit.Er hebben zich reeds kleine groepjes gevormd en de groepjes voor je zie je alleen bij het oversteken van de weg of in de uitgestrekte weilanden.

Onderweg verneem ik dat Hugo Drechou en zijn ploegmaat Peeter Pruus (beiden ploegmakkers van Hans Becking bij het Buff-Megamo Team) al een kleine voorsprong hebben genomen op de rest van het peloton.Niet slecht voor de Franse renner die bezig is aan zijn eerste marathonseizoen na een mooie carrière in XC op het hoogste niveau.

De paden liggen er in deze ochtenduren nog nat en glibberig bij en door de opeenvolging van enkele steile hellingen slaat de eerste vermoeidheid al toe. Velen van ons moeten dan ook van de fiets.

Onverstoord grazen de koeien verder terwijl we door de alpenweiden passeren …

Na anderhalf uur koers mis ik de splitsing die ons naar de bodem van het dal brengt. Deze fout kost me ongeveer twintig minuten, maar ook de overtuiging om er vol tegenaan te gaan is daarmee gaan vliegen.

Echt erg is dat niet, want het parcours is prachtig met geweldige singletracks en afdalingen. Enkele kilometers verder krijg ik de smaak om voluit te gaan weer te pakken, al blijft er toch een bittere nasmaak hangen.

De helling die vanuit St-Claude omhoog gaat, is even slecht voor de benen als voor het moreel.De klim is in totaal bijna 15 kilometer lang, maar wel zeer afwisselend. Wanneer ik het dorpje Les Bouchoux passeer, verneem ik dat er aan het front een hergroepering heeft plaatsgevonden en dat de Megamo’s het gezelschap hebben gekregen van de jongens van het Bulls-team en Sascha Weber.

Dat het publiek zo goed op de hoogte is van de wedstrijd, komt doordat de race live te volgen is dankzij GPS-trackers waarmee de eersten zijn uitgerust, en omdat het evenement ook live wordt uitgezonden op TV8 Mont Blanc. Hiervoor werd de hulp ingeschakeld van Thomas Dietsch en zijn teamgenoot Stefan Sahm die, na hun rijke carrière in mountainbike-marathons, op hun e-bike beelden uit het hart van de wedstrijd naar de huiskamers sturen, zoals ze ook doen in de Cape Epic (Lees: Cape Epic: de livebeelden danken we onder meer aan Thomas Dietsch en zijn e-bike!).

De rest van de klim om het dorpje La Pesse te bereiken, is veel steiler.Nogmaals, je moet de fiets in een aantal extreem steile passages duwen.

De bomen staan ​​minder dicht op elkaar, de zon breekt door … we voelen dat de top van de langste klim van de dag nabij is.

Nog een laatste technisch pad en dan ...

… word je beloond met dit uitzicht aan het Croix des Bouchoux!

Ondanks het melkzuur in mijn benen dat recordhoogtes heeft bereikt en mijn wazige zicht, neem ik de tijd om het panorama te bekijken.

Maar ik moet me snel weer concentreren omdat de passage over de bergkam technisch is en ik er een erezaak van maak om te proberen alles op de fiets te doorstaan. Ik ben vertrokken met twee bidons in het frame en ik kies ervoor om de eerste ravito te negeren.De tweede bevoorrading wordt echter in dank aangenomen omdat het parcours zwaar is en de temperatuur enorm is gestegen!Twee bidons gevuld met water, een glaasje cola en … een klein stukje Comté-kaas ter afwisseling met de energierepen gaan vlotjes naar binnen en daar ga ik weer.

Nvdr: Wie meer wil weten over eten en drinken in een marathon, kan dit stukje even lezen: SKS Bike-Marathon: eten en drinken tijdens de 100K.

Iets verder sluiten we aan bij de toertocht van 60 kilometer. Door de passage van meer bikers is het terrein nog glibberiger geworden en ik voel me alsof ik op een gigantisch stuk zeep zit met een stuur.Ik laat de fiets gaan naar waar hij wil, met succes, aangezien ik (bijna) alles heb kunnen passeren en ik niet één keer op de grond heb gelegen.Maar ik was ook zeker niet de snelste.

Tijdens de wedstrijd heb ik vaak moeten denken aan al die keren dat ik te horen kreeg dat La Forestière een snelle en vlot berijdbare wedstrijd is. Snel is de wedstrijd wel, maar vlot berijdbaar daar heb ik toch mijn twijfels aan. Op steile hellingen ging ik toch meermaals te voet of zat ik helemaal vooraan op het puntje van mijn zadel te trekken aan mijn stuur.

Ik finish in 6u15 en eindig daarmee op de 55ste plaats.Ik ben duidelijk uitgeput, met het gevoel dat ik toch niet alles heb gegeven of heb bereikt wat ik wilde, maar ben blij met de mooie landschappen die ik gezien heb.Tevreden ook dat ik heb kunnen deelnemen aan een mythische race op de kalender en genoten heb van de afdalingen.

Het enige minpuntje was dat de bepijling een tikkeltje beter kon. Ik ben echter geen organisator, en het is makkelijker om kritiek te leveren dan om met vrijwilligers al jonglerend een wedstrijd van 100 kilometer te organiseren en de door de autoriteiten opgelegde beperkingen te volgen.

Bedankt voor alles, ik kom terug! Misschien voor een beter resultaat, maar zeker om meer Comté-kaas te eten en me tegoed te doen aan de prachtige landschappen en trails van de streek!

De wedstrijd: Drechou haalt het na een fotofinish!

Als epiloog van dit artikel geven we ook nog graag de uitslag mee. In een spannende zij-aan-zij sprint ging de zege naar de Fransman Hugo Drechou die Simon Schneller met enkele centimeters verschil naar de tweede plaats verwees.

Urs Huber werd op meer dan drie minuten derde, terwijl Sascha Weber en Peeter Pruus de top vijf compleet maakten. Wegrenner Lilian Calmejane kwam als 23ste over de streep.

Na zijn overwinning in de MB Race behield Remi Groslambert zijn voorsprong om het eindklassement van de Alpine Cup te winnen.

Léna Gérault met kop en schouders bij de dames!

De dames vochten hun wedstrijd uit over een iets korter parcours van 70 kilometer.

Katazina Sosna, de huidige nummer één in het mondiale mountainbike marathon, nam al snel de controle in de wedstrijd in handen en nam daarbij drie Franse rensters mee in haar schaduw: Léna Gérault, Estelle Morel in haar leiderstrui van de Alpine Cup, en Margot Moschetti.

Halverwege de wedstrijd lieten Katazina Sosna en Léna Gérault de anderen achter …

… maar aan de finish was het Léna Gérault die alleen opdook. “Katazina Sosna is erg sterk en ik was blij om haar op het vlakke te volgen. Maar bergop merkte ik dat ik sterker was. Dus viel ik aan op een lange klim en nadien kon ik in de technische delen rekenen op mijn ervaring van de XCO World Cup om een ​​goede voorsprong uit te bouwen. Het is geweldig om hier in zo’n mythisch evenement te winnen”, wist Léna Gérault ons aan de meet te vertellen.

Als derde in de wedstrijd verzekerde Estelle Morel zich van de eindzege in de Alpine Cup, waarvan je hier het podium ziet met de mannen en vrouwen.

Ten slotte kan dit verhaal niet worden afgesloten zonder hulde te brengen aan de vele vrijwilligers die de routes uitzetten en beveiligen, voor de bevoorradingen zorgen, de deelnemers in de watten leggen en meer dan 1.000 maaltijden hebben geserveerd (en daarna de afwas hebben gedaan!). Aan jullie allemaal, bedankt … en tot volgend jaar!

Uitslag La Forestière 2022:https://yaka-events.com/resultats/2022/Forestiere/Dimanche/

Meer info via www.la-forestiere.com