Magura: opleidingsdag in het mountainbikemuseum van Arnhem
Door Jan Geys -
In het najaar van 2016 karden we richting de provincie Gelderland. We reden er naartoe op uitnodiging van Magura om er één van de opleidingsdagen van het merk bij te wonen. Als locatie om een dertigtal dealers te ontvangen, koos area sales manager Chiel Thomson voor het mountainbikemuseum in Arnhem. Een betere keuze had hij niet kunnen maken. Van zodra je het mountainbikemuseum binnentreedt, word je meteen meegezogen door de sfeer die er hangt. Eén blik op de uitgestalde fietsen is voldoende om weg te dromen naar lang vervlogen tijden, en ook om te beseffen dat onze sport ondertussen toch al een hele historie achter de rug heeft. Een terugblik:
Enkele jaren geleden kocht museumoprichter Jeroen van Roekel een oud schoolgebouw om er zijn steeds maar groeiende collectie fietsen in onder te brengen. In de oude turnzaal werden de klimtouwen opzijgeschoven, liet hij het klimrek en de basketringen voor wat ze waren, installeerde er een bar, plaatste wat tafels en stoelen en klaar was zijn gezellige ontvangstruimte. Dit is de ideale plek om, tussen enkele fietsen van zijn collectie en massa’s voorvorken en andere originele onderdelen, zijn bezoekers te ontvangen, zoals vandaag de gasten van Magura-verantwoordelijke Chiel Thomson voor een opleidingsdagje.
In de oude klaslokalen mochten de schoolborden en landkaarten aan de muren blijven hangen, maar de schooltafels vlogen buiten. In de plaats daarvan stouwde Jeroen de klaslokalen vol met fietsen, fietsen en nog eens fietsen. Of eerder mountainbikes. Onbegonnen werk om ze te tellen, dus ik geloof Jeroen op zijn woord dat het er ondertussen meer dan 700 moeten zijn van toch al snel een slordige 160 merken. We gaan ze hier niet alle 160 opnoemen en uiteraard zitten er veel fietsen tussen van merken die ondertussen zijn uitgegroeid tot de populairste en bekendste merken (zoals Specialized, Cannondale, Rocky Mountain, Scott of Giant).
Maar tussen de collectie zitten ook minder gekende namen. De naam Marin doet nog wel een belletje rinkelen, net zoals Ventana dat bij de kenners misschien ook zal doen. En de opvallende Corratec Teambow is ook herkenbaar uit de duizend. Maar het Texaanse merk Ellison zegt me helemaal niets. Om maar te zwijgen van de naam Kuwahara. Kuwa wat … Kuwahara! Ja, ik moet toegeven dat het zelfs bij ondergetekende de eerste keer was dat deze Japanse naam over zijn lippen rolde!
We zouden bijna vergeten dat we hier nog voor een andere reden kwamen. Chiel heeft zijn gasten ondertussen een plekje gegeven in de turnzaal en is al volop bezig met het welkomstwoord en een korte schets over het bedrijf Magura. In het mountainbiken kennen we Magura vooral van zijn remmen en veringen en beginnen doet Chiel dan ook met wat uitleg over de wereldberoemde hydraulische HS-velgremmen. Behalve de gewone tips, krijgen de aanwezige dealers (deze opleidingsdagen zijn enkel voor dealers, zodat de consument zijn spulletjes vol vertrouwen in de kundige handen van de dealer kan geven) ook wat apartere tips mee, zoals bijvoorbeeld hoe ze een rem kunnen splitten (voor als je beide remmen met één hand wil bedienen). Tussen een woordje uitleg over de veringen en dropper posts van het merk door, legt Chiel ook uit hoe de dealers makkelijk zelf kleine problemen kunnen oplossen en hoe ze efficiënter kunnen werken in de werkplaats.
Na het buffet komt Chiel pas echt op dreef en begint hij aan het hoofdstuk olie verversen en leidingen ontluchten. Strategisch trek ik me al enkele meters achteruit, want in gedachten zie ik de olie overal in het rond spuiten. Het enthousiasme schiet bij de aanwezigen ook meteen de hoogte in, want eindelijk mogen die handen uit de mouwen en dat is toch waar iedereen voor komt. Onder het goedkeurend oog van Chiel wordt er duchtig met olie gemorst, op spuitjes geduwd, leidingen doorgeknipt, …
Terwijl de deelnemers duchtig opgaan in de materie, sluip ik stilletjes weg om samen met museumeigenaar Jeroen wat over zijn collectie te praten. Hij vertelt me dat hij het erg vond dat hij in de jaren negentig al fietsen uit de jaren tachtig op de schroothoop zag belanden. Hij vond dat ons stukje cultureel erfgoed beschermd diende te worden en zo begon zijn verhaal om te verzamelen. “Ach”, zegt hij, “dit is toch beter dan postzegels verzamelen, al dat gelik is ook maar niks …”
En wat is nou zijn oudste mountainbike? “Wel, dat moet de Stumpjumper 82 zijn, inclusief tasje en bagagerek. Enne, vertrouwt hij me toe, er zit nog heel wat opgeborgen in dozen in mijn bergruimtes, tot de verkooplabeltjes van handschoenen toe.”
Elke fiets hier heeft zijn eigen verhaal
“Toch mooi”, gaat hij verder, “onbekenden brengen soms een fiets naar het museum en vertellen dan steevast wel enkele anekdotes die ze hebben beleefd met de fiets. En zo heeft elke fiets hier zijn eigen verhaal.”
Wanneer ik nog een laatste keer door de gangen van het museum dwaal, valt mijn oog op een oude Santos waarop de naam van Jaap Viergever prijkt. Misschien zegt die naam jullie niets, maar voor mij persoonlijk hangt aan die fiets wel een verhaal vast. Bij het zien van de fiets komen namelijk heel wat herinneringen boven aan het jaar ’99 van vorige eeuw. Dat jaar won Viergever op deze Santos namelijk de Crocodile Trophy, een overwinning waar ik dat jaar op de eerste rij zelf getuige van was. Nu ja, misschien eerder de laatste rij, want mijn Kona, waarvan het frame ergens ligt te verkommeren in mijn garage, en ik hebben toen heel wat uurtjes langer door de outback geploeterd dan de Santos van Jaap.
Wanneer ik terug in de turnzaal kom, zit de dag er bijna op. Chiel eindigt de opleiding met een woordje uitleg over de remblokjes en het centreren van de schijfremmen. Tot slot overhandigt hij iedereen nog een certificaat voor de gevolgde opleiding en een klein cadeautje, maar hij laat niemand naar huis vertrekken vooraleer de laatste obligate groepsfoto is genomen.
Wil je zelf ook een keertje het mountainbikemuseum ontdekken, dat kan. Je bent steeds welkom bij Jeroen. Gewoon om even weg te dromen, als start- of eindpunt van je mountainbiketochtje op de Posbank (er zijn douches en lockers aanwezig) of om gezellig wat te keuvelen (over mountainbikes natuurlijk) bij een lekker kopje koffie …
Het adres en de openingsuren kan je raadplegen op de site van het museum: www.mountainbikemuseum.com