Maxxis MTB-banden: de complete gids voor het trail- & endurogamma ⋆ Vojo

Rijden in de winter is, afhankelijk van waar je woont, niet altijd leuk of gemakkelijk en het zal je zeker niet kwalijk worden genomen als je de fiets een tijdje aan de kant laat staan in afwachting van de terugkeer van betere dagen. Aan de andere kant is het misschien het uitgelezen moment om voor jouw fiets te zorgen! Wat dit betreft, zijn de banden een essentieel onderdeel van onze fietsen, maar het is niet altijd gemakkelijk om door de jungle van mogelijkheden die de markt biedt alles duidelijk te zien. Met name bij Maxxis is het trail/AM/enduro-assortiment bijzonder uitgebreid. Om daar klaarheid in te scheppen, hebben we al onze ervaring met dit gamma in deze gids verzameld:

Assegai of DHF vooraan? Dissector of DHR II achteraan? En hoe zit het met de Agressor? Om nog maar te zwijgen over de verschillende karkassen en rubbercompounds … Het Taiwanese Maxxis (de marktleider op gebied van mountainbikebanden) bezit het grootste gamma voor trail/AM/enduro met tal van referenties die elkaar kunnen overlappen, wat gemakkelijk kan leiden tot verwarring bij de keuze.

Op de fietsen die we testen, krijgen we (heel) vaak de kans om met Maxxis-banden te rijden, en hoewel bepaalde combinaties zich de afgelopen twee of drie jaar min of meer als ‘standaard’ hebben opgelegd, zijn we er toch in geslaagd om met het hele gamma te rijden. Wanneer we de ervaringen van al onze redacteurs samenbrengen, mogen we wel zeggen dat we heel wat kilometers hebben afgelegd met deze banden. In dit artikel hebben we de feedback verzameld voor de categorie fietsen gaande van een nerveuze 120 millimeter downcountry-fiets, over een veelzijdige 150 millimeter e-bike tot een grote 170 millimeter endurofiets.

We moesten hier en daar nog een klein aanvullend experiment doen met enkele minder gangbare profielen en de karkassen onder dezelfde omstandigheden met elkaar vergelijken om jullie een volledig artikel aan te bieden, en dat is nu gebeurd. Dit is onze complete gids van het trail/AM/enduro-gamma van Maxxis, gezien door de redactie van Vojo:

De profielen

Beginnen doen we met het profiel. Hoe belangrijk het karkas of het rubber ook is, het profiel is het eerste dat opvalt aan een band en het meest bepalend. Een slechte keuze van karkas of rubbercompound kan verhinderen dat een goed profiel echt tot uiting komt, maar het beste karkas of de beste rubbercompound ter wereld zal nooit een slechte keuze van noppen redden. Bij Maxxis tellen we tot 7 verschillende profielen voor alles wat trail, all-mountain en enduro aangaat, wij hebben daar de 6 meest gebruikte en meest interessante uit geselecteerd.

Een laatste opmerking voordat we tot de kern van de zaak komen: hoewel bepaalde banden of combinaties erg populair zijn als eerste montage, betekent dit niet dat ze overal zullen werken. Sommige merken zijn gevestigd in Noord-Amerika, andere in Europa en productmanagers worden onvermijdelijk beïnvloed door het terrein waarop ze rijden. Denk bijvoorbeeld aan Santa Cruz dat zijn 5010 en Hightower zowel voor als achter uitrust met een DHR II: deze combinatie is misschien heel geschikt voor de trails bij hun in Californië, maar dat geldt minder voor andere regio’s zoals bij ons in Europa.

Maxxis Assegai

De Assegai, die in 2018 werd gepresenteerd, wist zich in enkele maanden tijd te ontpoppen tot de nieuwe maatstaf als voorband voor enduro, e-bike en downhill. Sindsdien werd hij ook uitgebracht met een lichter karkas zodat hij ook vaker wordt aangetroffen op all-mountain of zelfs trailfietsen.

De Assegai werd ontworpen met de hulp van Greg Minnaar en vernoemd naar een Zulu-speer. De band is een ‘potpourri’ van de Maxxis-catalogus: het loopvlak herken je van een Minion DHF en DHR II, de zijnoppen zijn geïnspireerd op de High Roller II en de nophoogte op de Shorty.

Op onze redactie en de kring errond, kennen we niemand die niet van deze band houdt. Hij is stabiel op harde grond, agressief op losse ondergrond en kan ook in modder uit de voeten. Als je er nog nooit mee hebt gereden, dan zal het niet lang duren voordat je begrijpt waarom deze band een maatstaf is geworden. Je kunt hem zelfs achteraan monteren wanneer je bang bent dat je voet aan grond moet zetten en rendement niet je eerste zorg is.

Dit is inderdaad de enige (kleine) fout van de Assegai: met zoveel rubber op de band en het grote contactoppervlak van de noppen, voelt de band zowel zwaar als ‘plakkerig’ aan. Vooraan gaat het nog wel, maar achteraan voel je dit enorm!

Maxxis Dissector

De Dissector werd een jaar na de Assegai gelanceerd en draagt de handtekening van de Australische downhiller Troy Brosnan. Deze is bedoeld voor een montage rond het achterwiel (bijvoorbeeld gekoppeld aan een Assegai vooraan) en is ontworpen om een lage rolweerstand te bieden, maar met een betere afvoer van modder of stof dan een DHR II.

Hoewel hij niet hetzelfde succes heeft gekend als de Assegai, gaat hij toch redelijk goed samen met de DHR II. In onze ogen is de Dissector iets geschikter voor trail dan de DHR II, met een zeer goed rendement voor een band in deze categorie, maar hij is iets minder agressief bij het remmen wanneer hij nieuw is. Aan de andere kant vinden we dat de prestaties bij slijtage minder snel achteruitgaan, waardoor hij vooraan beter bruikbaar is. In de modder zijn de beweringen van Maxxis niet overdreven en doet de Dissector het eigenlijk beter dan de DHR II, maar dat geldt vooral in modder op een losse ondergrond. Op harde of op vettige modder doet de Dissector het niet beter dan zijn tegenhanger.

De Dissector heeft echter een zwak punt. De noppen aan de zijkant bevinden zich erg ver van die van het loopvlak en er is geen overgang tussen de twee, alleen een gat. Om de zijdelingse grip van de band te vinden, die trouwens erg goed is, moet je lef hebben in de bochten en niet aarzelen om de fiets plat te gooien. Dit is niet aan iedereen gegeven en dit beperkt de veelzijdigheid van de Dissector, vooral bij een montage vooraan. In die configuratie is hij eerder beperkt tot droog en rotsachtig terrein op fietsen met iets minder veerweg, waarop je iets anders rijdt en die vaak wat minder werk verlangen van de banden.

Maxxis Minion DHR II

Ah, de Minion … Dit is een echt instituut bij Maxxis die onderverdeeld is in een DHF-versie met grote noppen, een SS semi-slick (ondertussen niet meer verkrijgbaar) en een veelzijdige DHR II. En laten we dit debat eens en voor altijd beslechten: DHF en DHR betekenen niet “DH Front” en “DH Rear”, maar eerder “DH Freeride” en “DH Race”. Terug naar de DHR II. Door de jaren heen is deze band een maatstaf geworden voor velen die hem zien als het summum van de MTB-band die overal goed in kan zijn. Dat gezegd hebbende, op de redactie hebben we er een beetje (sommigen zelfs veel!) meer moeite mee.

Nieuw is de DHR II inderdaad een interessante band die goede prestaties bij het remmen en in de bochten weet te combineren met een goed rendement. Achteraan is het gebruiksgebied enorm en dekt de band zowat alle omstandigheden die je kunt tegenkomen, zolang het maar niet te plakkerig is. We vinden de tractie op licht los (en droog) terrein ook zeer goed, wat hem met name een interessante mountainbikeband maakt voor een montage achteraan op een e-bike.

De andere kant van de medaille is dat hij door het overgewicht van de achterkant van e-bikes aan rendement moet inboeten en veel energie opslorpt. Vooraan bereik je dan weer sneller zijn limieten omdat het profiel agressiviteit mist. Dat profiel werkt goed op harde grond en het gaat nog op losse ondergrond, maar in dode bladeren of een tapijt van naalden drift en glijdt hij heel gemakkelijk weg.

Wanneer de randen van de noppen beginnen te slijten, wordt het echter complexer. De grip blijft in eerste instantie behouden, maar tijdens het remmen verlies je aan stabiliteit en krijg je een band die aan de zijkanten snel zijn grip verliest. Zolang de zijnoppen nog in goede staat zijn, lukt het ons om tijdig te corrigeren, maar van zodra deze slijtage vertonen wordt het een lastiger verhaal. De DHR II moet daarom worden beperkt tot droog en hard terrein, met weinig helling gezien deze neiging tot gripverlies.

Maxxis Minion DHF

De DHF / DHR II-combinatie heeft lang de markt gedomineerd. Waar de DHR II vandaag nog steeds schittert, heeft de DHF zijn glans verloren met de komst van de Assegai. Die laatste doet het qua frontmontage inderdaad onder alle omstandigheden beter dan de DHR II. Hij is systematisch scherper en nauwkeuriger.

De toekomst van de DHF ligt misschien wel achteraan: daar rendeert hij beter bij het trappen dan de Assegai, terwijl zijn prestaties na verloop van tijd beter behouden blijven dan bij een DHR II. Zijn gedrag is constant en voorspelbaar. Je kan afzonderlijk voor alle omstandigheden beter vinden, maar het is een allround mountainbikeband die overal goed presteert. Op losse, droge grond is de tractie iets minder dan bij de DHR II, met name door de oriëntatie van de noppen, maar elders is het verschil minder uitgesproken. Voor degenen die op zoek zijn naar een vertrouwd alternatief voor de DHR II en Dissector achteraan, is de DHF wellicht de juiste keuze.

Maxxis Aggressor

De Maxxis Aggressor is een band die alleen voor het achterwiel is bedoeld. Vergeleken met alle hierboven gepresenteerde banden, streeft hij naar het beste compromis tussen rendement, gedrag bij het remmen en tractie. Aanvankelijk was hij enkel verkrijgbaar in een diameter van 2.30”, wat relatief smal is in vergelijking met de huidige norm op fietsen met veel veerweg. Deze versie moet dan ook 0,1 tot 0,2 bar meer opgeblazen worden dan zijn neven in 2.4/2.5 inch. Ondertussen verscheen er ook een 2.5-versie in de catalogus, die volume en dus comfort toevoegt, met behoud van een goed rendement. Bij de Aggressor heb je slechts keuze uit twee karkassen – Exo en DoubleDown – terwijl je bij het merendeel van de banden van Maxxis meer keuze hebt wat betreft de rubbercompound en de versterking van de band.

Op het terrein is het inderdaad een van de banden in het segment die het beste rendement levert. Geen dof geluid bij het trappen over vlakke wegen, maar wel een licht en makkelijk gevoel. Hij zal diegenen aanspreken die met hun “grote fiets” veel kilometers malen om de beste spots in hun regio te zoeken. Hij is enkel verkrijgbaar in een Dual-compound en het is een band die relatief langzaam slijt. Tijdens het remmen zijn de prestaties behoorlijk, en we waarderen het vermogen om voorspelbaar te driften dankzij een uitgebalanceerde zijdelingse grip.

Op schuin liggende paden of in bochten waar je veel druk moet uitoefenen, biedt hij een goede grip zonder uitzonderlijk te zijn. In zijn kleinste diameter zorgt de noodzaak om hem meer op te blazen ervoor dat hij sneller zal stuiteren over ruwe paden. Dat ongemak wordt door de 2.5-versie, die veel comfortabeler en toleranter is, weggewist. Natte omstandigheden zijn niet de omstandigheden waarin hij zich het meest op zijn gemak voelt, ook al doet hij het daarin naar behoren.

Best is om grote hoeveelheden modder te vermijden omdat zijn dicht bij elkaar geplaatste noppen deze modder moeilijk kunnen afvoeren. Kortom, de Aggressor is een atypische band die we natuurlijk niet zomaar aan iedereen kunnen aanbevelen, maar die een interessant aanbod vormt voor wie op zoek is naar een goed rollende achterband die weinig slijt, maar toch de grip- en remeigenschappen behoudt van een enduroband.

Maxxis Shorty

De Shorty is een modderband, maar er is meer … Hij is een veilige gok op los terrein en hij werd in 2021 herzien om zijn veelzijdigheid verder te accentueren. Het resultaat is dat het nieuwe model nog steeds erg goed presteert in modder of grof stof, maar we merken dat hij verbeterd is in het bos, wanneer we jongleren tussen echte modder, natte grond, wortels en stenen. De band is nauwkeuriger geworden en het gefladder dat de oude zou kunnen kenmerken, is veel minder voelbaar. We waren ook verrast door zijn gedrag op zeer harde grond (zoals droge kleigrond): dit is niet meteen zijn kopje thee, maar als modderband trekt hij zich aardig uit de slag. Het werk aan de zijnoppen heeft duidelijk zijn vruchten afgeworpen.

Het enige minpunt is, zelfs in de 2.4 WideTrail-versie (vorm geoptimaliseerd voor velgen met een interne breedte van 30 tot 35 millimeter), dat het volume kleiner is dan bij de andere banden en dus dempt hij minder en is hij minder comfortabel. Dit is geen band om het hele jaar mee te rijden, maar wel een goed alternatief voor de winter of voor endurowedstrijden in de modder. Hij is voorbehouden voor een montage aan de voorkant, behalve in extreme omstandigheden, aangezien de Shorty aan de achterkant de zwakke punten opstapelt. Daar maakt het gebrek aan volume hem minder comfortabel dan andere mountainbikebanden en verslijt hij snel omdat de noppen klein zijn en in kleine getale aanwezig zijn.

De karkassen

Van zodra je jouw profiel hebt gekozen, dien je te kijken naar het karkas. Vaak wordt het karkas verwaarloosd of gereduceerd tot zijn anti-lekfunctie, maar het karkas is niettemin essentieel en zijn eigenschappen gaan veel verder. Het karkas is het skelet van de band dat hem zijn vorm geeft, maar ook zijn vermogen om te vervormen, schokken op te vangen, een aandeel heeft in het rendement, … Een karkas kan het gedrag van een band volledig veranderen. Bij Maxxis zijn er vier verschillende karkassen voor het mountainbiken, waarvan we er twee hebben weerhouden om te bespreken in dit dossier: Exo+ en DoubleDown.

Maxxis Exo

Waarom iets vertellen over het Exo-karkas als deze geen deel uitmaakt van onze selectie? In de eerste plaats om je de reden te vertellen waarom we dit karkas niet hebben weerhouden. Ondanks zijn populariteit is de Exo in onze ogen niet geschikt voor trail, enz. Hij is te licht en niet robuust genoeg. Het is een licht verstevigd XC-karkas en zijn domein reikt niet verder dan downcountry en fietsen met een veerweg van 130 millimeter aan de voorkant.

We zien dit karkas echter nog steeds (te) vaak op fietsen met 150 of zelfs 160 millimeter veerweg. Helaas is de enige reden daarvoor dat men een paar euro’s en een paar gram op de technische fiche wil besparen, zonder rekening te houden met de technische overwegingen en of dit karkas wel geschikt is voor de beoogde praktijk.

Aan de andere kant is het DH-karkas een structuur voor … DH, bedoeld voor de meest veeleisende of traumatische (voor een band natuurlijk) toepassingen. Sommige zeer goede rijders zullen hem kunnen gebruiken in endurowedstrijden, maar voor de meesten van ons zijn Exo+ en DoubleDown veel geschikter.

Maxxis Exo+

Tussen de Exo en de DoubleDown in, heeft het Exo+-karkas lange tijd de slechte rol gespeeld van de bastaard. Sommigen hoopten dat het gewicht ervan zou aanleunen bij dat van de Exo en de stevigheid bij de DD, maar in het terrein was de Exo+ vooral een nauwelijks versterkte Exo … zoals de naam al doet vermoeden.

Begin 2022 besloot Maxxis de constructie volledig te herzien om rekening te houden met deze feiten. Zoals te zien is in het bovenstaande diagram, wordt er afscheid genomen van het karkas van 120 tpi met een versterking van zijde die van bandhiel tot bandhiel loopt. Voortaan bestaat het karkas uit 60 tpi en een klein butyl-inzetstuk op elke bandhiel. Wat verandert dit? Een karkas met minder draden per inch (tpi, threads per inch) is stijver en zwaarder, maar ook steviger omdat de draden dikker zijn.

Hierdoor kon men afzien van de versteviging die doorloopt van hiel tot hiel, waardoor de gewichtstoename beperkt blijft. Maxxis spreekt van een extra gewicht van 1 tot 5% afhankelijk van het profiel. Ten slotte vermindert het kleine butyl-inzetstuk het risico op snake bites. De naam “Exo+” verwijst inderdaad naar een technische link met de oude versie, maar dit nieuwe karkas heeft niet veel meer te maken met de Exo en had evengoed heel anders kunnen heten.

Als je niet echt familiair bent met dit domein, kan het effect van deze veranderingen op papier moeilijk te meten zijn, maar in het veld is het direct voelbaar. Het nieuwe Exo+-karkas biedt veel meer steun en een veel betere weerstand tegen lekke banden dan in het verleden, tot het punt dat we hem voor het grote publiek zelfs zouden overwegen in enduro. Het rendement heeft wel iets geleden onder de veranderingen, want we hebben het gevoel dat hij iets minder dynamisch is dan voorheen.

Zijn limiet zal vooral voelbaar zijn door de goede piloten, aangezien deze limiet vooral voelbaar is bij hoge snelheden. Dan heb je minder steun en demping in moeilijke passages zoals een puinhelling. Voor de rest is dit karkas veel interessanter dan voorheen, vooral omdat het gewichtsverschil ten opzichte van een DoubleDown niet te verwaarlozen is (130 tot 140 gram per band in 29×2.5). Naar onze mening is dit het veelzijdige karkas bij uitstek, aan te bevelen voor 90% van de beoefenaars met de hierboven genoemde profielen.

Maxxis DoubleDown (DD)

Het DD-karkas is de volgende stap. We gaan naar een dubbellaagse structuur (twee lagen stof aan elke kant), maar deze keer met 120 tpi om een beetje flexibiliteit te behouden en te voorkomen dat hij te zwaar wordt. Op sommige profielen hebben we nu al te maken met een gewicht van meer dan 1300 gram. Daarnaast krijgt hij aan elke kant een butyl-versteviging die tot het midden van de zijwanden loopt, om de bandhielen te beschermen en de zijwanden verder te verstevigen.

Op de trails ligt het rendement vanwege het overgewicht en het verschil in constructie nog steeds een trapje lager dan bij de Exo+, maar het verschil is minder groot dan in het verleden. Logischerwijs zijn het gedrag bij grote impacts en de stabiliteit in bochten beter, maar het is ook een veeleisender karkas, dat een minimum aan engagement vereist om echt te werken. Sommigen bekritiseren dit karkas misschien vanwege een iets te homogeen gedrag en vanwege de zijwanden die in extreme gevallen de neiging hebben om te “rollen” (zoals alle Maxxis-banden), maar in het algemeen is dit karkas de referentie voor enduro dat moeilijk te bekritiseren valt.

De rubbercompounds

Heb je je profiel gekozen? En je karkas? Dan rest er enkel nog om het juiste rubber te kiezen. Nogmaals, de Maxxis-catalogus is rijkelijk gevuld met unieke rubbercompounds als de SuperTacky voor downhill of met uit twee rubbers samengestelde verbindingen zoals de DualCompound en zelfs drie samengestelde verbindingen zoals de 3C MaxxTerra en 3C MaxxGrip.

Onze keuze ging uit naar de laatste twee, omdat we die het vaakst tegenkomen, zowel in de winkel als standaard op onze fietsen. Ze delen allebei dezelfde technologie, met een harde rubberen kern voor de noppen en een oppervlak van gemiddelde hardheid voor de middelste noppen of zacht voor de zijnoppen.

De rubbercompound die voor de MaxxGrip wordt gebruikt, is zachter dan die van de MaxxTerra: de basis is identiek, maar op het oppervlak en in het midden van de MaxxGrip wordt de rubbercompound gebruikt die we terugvinden op het oppervlak van de zijnoppen van de MaxxTerra. Merk ook op dat het aandeel zacht rubber ten opzichte van de harde kern groter is in de zijnoppen van de MaxxGrip, in vergelijking met de MaxxTerra.

Wanneer je eenmaal je profiel en karkas hebt bepaald, heb je niet altijd een vrije keuze voor de rubbercompound. Onthoud echter, indien mogelijk, de volgende punten:

MaxxTerra is de meest populaire rubbercompound en dat is niet voor niets. Het rendement is vrij correct en de grip is voorspelbaar. Het is dan ook de definitie van de referentieband of de vergelijkingsbasis. Er zijn snellere banden of banden met meer grip, vooral op koude of natte grond, maar voor algemeen gebruik doet de MaxxTerra het overal goed zonder nare verrassingen en met een passende levensduur.
MaxxGrip biedt merkbaar meer grip en presteert iets beter in de kou (hoewel er nog beter bestaat), maar dat komt niet zonder nadelen. Het rendement gaat letterlijk in vrije val en als je van lange tochten houdt, raden we je af om achteraan een MaxxGrip te monteren. Het is niet verwonderlijk dat de slijtage ook veel sneller is dan bij de MaxxTerra; als je heel vaak rijdt zal een MaxxGrip-band moeite hebben om het tot het einde van het seizoen uit te zingen.

Onze montages

Als je het voorgaande wat veel informatie vindt, dan kunnen we je dat niet kwalijk nemen, maar we hebben geprobeerd een zo volledig mogelijk overzicht te maken. Heb je nog steeds moeite om je weg te vinden? Hier zijn de tips van het Vojo-team:

Paul en Léo: Als het rendement het minste van je zorgen is, is een Assegai-montage aan de voor- en achterkant (met het karkas aangepast aan jouw gebruik) een veilige gok. Tijdens het trappen, remmen of in bochten … deze band biedt onder alle omstandigheden grip en een grote veelzijdigheid onder verschillende omstandigheden. Wij zijn het er unaniem over eens dat dit ook de uitgelezen band is voor het hooggebergte. Wanneer de ondergrond wat losser is, is ook de Shorty goed als voorband.

Olivier: Als grote fan van de Assegai op de e-bike en in enduro, wil ik het hier ook hebben over een andere montage waar ik in België, waar technische en steile stukken worden afgewisseld met kilometers malen, graag mee rijd in all-mountain/enduro. Ik heb het over een Minion DHF 2.5 Exo+ vooraan, gecombineerd met de Agressor 2.3 achteraan. Ik waardeer de zijdelingse grip van de DHF aan de voorkant, die misschien niet op het niveau is van de Assegai, maar die goed past bij mijn vloeiende rijstijl. Achteraan is de Agressor een vrij opmerkelijke band vanwege zijn compromis tussen grip en rendement.

In zijn kleine doorsnede van 2.3 is hij niet bijzonder “comfortabel”, maar op korte afdalingen is dat geen probleem. Aan de andere kant is hij hierdoor lichter dan klassieke endurobanden, zonder minder stevig te zijn. Het centrale loopvlak van harder rubber voorkomt ook dat je het gevoel hebt dat de band aan de grond blijft ‘kleven’, terwijl de noppen nog steeds een zeer goede grip bieden, vooral bergop en wanneer je bergaf moet remmen. Dit is een zeer veelzijdige montage, uitgezonderd in veel modder, waar ik al jaren van geniet. Kleine vermelding ook voor de Dissector, die ik ook leuk vind rond het achterwiel voor hetzelfde programma, maar die sneller verslijt. Deze laatste is ook interessant als voorband op fietsen van het type downcountry (120/130 millimeter).

Christophe: De Minion DHR II (in 2.4 en EXO+) is mijn standaard achterband voor het hele jaar op mijn endurofiets. Ik waardeer zijn veelzijdigheid, zijn tractie bergop en zijn prestaties bij het remmen op hellingen, althans wanneer hij nieuw is. De keerzijde van de medaille is immers dat hij vrij snel verslijt … Daarnaast heb ik altijd een Aggressor 2.5 DoubleDown bij de hand voor stevige gravity-uitstapjes zoals in het bikepark of in Finale Ligure, enz. Het moet gezegd worden dat de Aggressor een uitzondering is in het Maxxis-assortiment, aangezien hij, voor zover ik weet, de enige band is die een versterkt karkas (DD) en een harde rubbercompound (Dual) combineert. Dat voorkomt dat een band die meer dan 50 euro kost al na één trip op is. Nog een klein pluspunt: het rendement is erg goed en dat maakt hem perfect geschikt voor lange dagen in de bergen. Enkel in modder kent hij zijn grenzen, maar je kunt niet alles hebben! Vooraan monteer ik het hele jaar door een Assegai, waarbij ik naargelang de omstandigheden enkel voor een ander karkas kies: standaard is dat een Exo+ / MaxxGrip en een DoubleDown in combinatie met de Aggressor waarover ik het enkele zinnen eerder had voor extremere trips.

Meer info via maxxis.com