MTB TT | Eerste kennismaking met een toertocht

Het is alom geweten dat onze sport tijdens de eerste lockdown aan populariteit heeft gewonnen. Wandelen en fietsen binnen een beperkte afstand rond onze woning was toen het enige dat tussen ons en de verveling stond. Binnen de kortste keren was de voorraad fietsen uitgeput en werden de trails door nieuwe bikers ontdekt. Nu zijn we meer dan een jaar verder en de zomer van 2021 ziet er al iets normaler uit. Ook de eerste toertochten verschijnen opnieuw op de evenementenkalenders en voor alle mountainbikers die we sinds corona in onze sport mochten verwelkomen is dit een totaal nieuwe ervaring. Een goede reden om Bram, die op alle vlakken aan bovenstaande omschrijving voldoet, uit te nodigenom samen met ons deel te nemen aan zijn eerste toertocht. Ondertussen stellen we hem vijf vragen over zijn nieuwe hobby. 

WTC De Biekes Wakkerzeel en de MTB TT rond Wijgmaal

Dat een wielrennersclub een MTB TT organiseert nemen we graag op als een compliment voor onze mooie sport. In dit geval waren er bewegwijzerde trajecten van 35 – 45 – 55 – 65 kilometer.  Voor de twee korte afstanden met één bevoorrading betaal je 5 euro, voor de 55 en 65 kilometer kon je rekenen op een extra bevoorrading maar betaal je 7 euro.  Wij kiezen voor de 35 kilometer net lang genoeg om kennis te maken met het concept en op tijd thuis te zijn om zondag namiddag nog wat tuin plezier te beleven.

Rond de start wordt het verkeer geregeld door seingevers die de deelnemers naar de juiste parking sturen. Voor deelnemers op het parcours wordt het verkeer indien nodig tegengehouden. Het is duidelijk dat de organisatie ervaring heeft met het organiseren van deze toertocht (TT) al weet niemand in het huidige bestuur de hoeveelste editie dit is. Maak daar maar uit op dat deze rit al een lange geschiedenis kent. 

Codewoord: “Coronaproof”

Ook al is er deze zomer opnieuw meer mogelijk, Corona blijft zijn lelijke kop opsteken. Het is nog niet voorbij, en net daarom is het organiseren van dergelijke evenementen geen vanzelfsprekende zaak. Het parcours werd maanden geleden aangevraagd, en toch was dit voor de organisatie in realiteit een lastminute beslissing. Ook al lag het parcours vast, zekerheid is er op voorhand niet. WTC De Biekens konden rekenen op steun van de stad Leuven o.a. bij het invullen van het CERM formulier (Covid Event Risk Model). Een risicoanalyse die verplicht is voor outdoor evenementen met een bezoekersaantal boven de 200 deelnemers.

WTC De Biekes hebben ingezet op veiligheid met onder andere stewards die de deur bewaken met ontsmettingsspray in de hand. Zonder mondmasker, en ontsmette handen kom je er niet in. Het hamburgerkraam dat traditioneel deel uit maakt van deze rit werd eveneens om veiligheidsredenen achterwege gelaten. Waar deze rit in 2019 nog 1100 deelnemers wist aan te trekken klokt de organisatie voor 2021 af op 489 deelnemers. En dat merk je op het parcours, zelden rijden we met andere deelnemers in de buurt. De gezelligheid die we gewoon zijn op dit soort evenement blijft daardoor nog even achterwege.

Het parcours

Deze rit vond plaats op zondag 18 juli. Het land is nog vol op bezig om zijn wonden te likken na het noodweer van de laatste dagen. Naar alle waarschijnlijkheid is ook dit een factor bij de lagere opkomst. Het parcours werd last minute herleid om ook in de Dijlevallei de zwaarste getroffen plekken in de natuur te vermijden. En dat is wonderwel gelukt, op een verloren gelopen plas water na lag het parcours er perfect bij.

De rit gaat van start in Wezemaal en leidt ons richting de Vaart in Leuven waarna we onze weg verder zetten naar Bertembos. Een groot deel van het traject loopt over de Bloso route die ook Herent doorkruist. Technische afdalingen vinden we niet terug op het traject van 35 kilometer, aan pittige klimmetjes echter geen gebrek. De bossen rond Bertem worden afgewisseld door weidse velden en grindpaden.

Als Bram die naast kersverse mountainbiker vooral doorwinterd Bourgondiër is naast een leuke rit nog een argument had nodig gehad om deel te nemen, dan was de bevoorrading genoeg geweest om hem te overtuigen. Voor de rit van 35 en 45 kilometer is dat er eentje en die bevond zich op 15 kilometer voor het einde van de rit.

De laatste kilometers waren vlak, tussen velden, onder een brandende zon. Het water dat we op de bevoorrading wisten aan te vullen, mede dankzij de drinkbus die we kregen bij de inschrijving, kwam van pas. De laatste kilometers zijn voor elke afstand identiek. Wanneer we de laatste meters afleggen is er één ding duidelijk. Dit zal niet de laatste keer zijn dat we Bram tegen komen op de bevoorrading van een TT. De voormiddag loopt op zijn einde maar niet voordat ik een antwoord heb op enkel vragen …

5 vragen voor een “Corona Biker’

Vojo: Waarom heb je voor de mountainbike gekozen?

Bram: Ik ben eigenlijk volleyballer en teamsporten werden verboden tijdens de eerste Coronagolf. Om toch nog fit te blijven zocht ik een leuke sport ter vervanging. Een vriend heeft me zijn oude mountainbike geleend en ik was op slag verkocht. Het was voor mij een totaal nieuwe manier om de natuur te verkennen, en te beleven. Een racefiets biedt in dat opzicht niet waar ik naar opzoek ben, en ik heb ook het gevoel dat die te efficiënt is. Met de mountainbike moet je werken om vooruit te geraken. Een kort uitje levert je daarom meteen veel op. Ik ben niet opzoek naar ritten van meer dan 100 kilometer maar ik wil op een kortere tijdspanne zoveel mogelijk waar voor men geld. De mountainbike is perfect.

Welke fiets heb je gekocht, en waarom?

Bram: Ik kende voordien niets van het materiaal. Dezelfde vriend die me zijn fiets heeft geleend is opzoek gegaan naar een geschikte mountainbike. Bij de fietsenhandel bij ons in de buurt stond deze Scott Spark RC, toevallig in mijn maat, en in een kleurencombinatie die ik nog mooi vond ook. Ik heb hem onmiddellijk gekocht. Ik heb meteen ook een dropper post besteld. Ik had er nog nooit van gehoord, maar nu ben ik ongelofelijk blij dat ik er eentje op men fiets heb. Voor mijn kledij en al het overige materiaal heb ik ook gewoon het advies van vrienden gevolgd. Tot op vandaag ben ik tevreden met alle keuzes die ik gemaakt heb, of die voor mij gemaakt werden.

Wat heeft je tot hiertoe het meest verassend aan deze sport?

Bram: De eerste rit zat ik na 5 kilometer volledig uitgeteld tegen een boom. Ik kon nog net de bladeren van de bomen zien tussen alle zwarte vlekken die voor mijn ogen dansten. Dat was verrassend. Ik kreeg de tip om zo licht mogelijk te klimmen. Ik had nog nooit echt moeten nadenken over welke versnelling ik moet gebruiken en ik heb me die eerste klim volledig gek getrapt. De rit was eigenlijk nog niet eens begonnen. Goede raad letterlijk opvolgen werkt dan misschien om een fiets te kopen, om er mee te rijden neem je sommige dingen toch beter met een korreltje zout.

Het andere dat me heeft verast is dat het spectaculairder is om met een mountainbike te rijden dan het is om er naar te kijken. Het ziet er allemaal zo makkelijk uit wanneer je iemand ziet rijden, als je het dan zelf probeert is dat een ander paar mouwen. De eerste keer dat ik iemand een sprong zag nemen leek me dat nog mee te vallen. Zodra ik zelf op de fiets zat leek het me totaal onmogelijk.

Wat vond je van je eerste TT?

Bram:  Het was een leuke ervaring. Alles was zo goed aangegeven, je hoeft je letterlijk nergens zorgen om te maken. De keren dat ik er op men eentje op uit ben getrokken ben ik misschien niet altijd thuis geraakt op het geplande uur. Hier hoef ik me geen zorgen te maken om verloren te rijden. Het is dus een erg veilige manier om nieuwe plaatsen te ontdekken. Alles was erg goed georganiseerd en de bevoorrading is de beste uitvinding ooit. Een buffet van lekkere hapjes tijdens een fietstocht lijkt te mooi om waar te zijn maar hier hoort het er gewoon bij.

Wat hoop je in de toekomst nog te beleven met je mountainbike? 

Bram: Ik ga hier en daar proberen om een route van sport Vlaanderen te rijden. Zo staat het Hageland binnenkort op het programma. Ondertussen geniet ik volop van de verkenning op de fiets in het gezelschap van goede vrienden. Elke mountainbiker heeft zo zijn kliekje wel en wij noemen onszelf de Modder Brothers. Ik zie hier mensen rijden van alle leeftijden, ik ben er zeker van dat we ons allemaal even jong voelen zodra we op die fiets zitten. Dat kind in ons gaat nooit helemaal weg en hier kunnen we die kant van onszelf helemaal tot uiting laten komen. Dus wat er in de toekomst ook nog mag komen, ik hoop dat ik het met die ingesteldheid ga beleven.