Canyon Ride Green: 3D-printen ten dienste van de planeet?

Er zwerft al een week een leuke fiets langs beurzen en op internet die te danken is aan Canyon. De bikeproject:Ride Green maakt gebruik van 3D-printen met als doel een fiets aan te bieden die zo gemakkelijk mogelijk te recyclen is en zo min mogelijk afval genereert.Het is (voorlopig) slechts een concept, maar het ontbreekt dit project niet aan interessante ideeën.

Natuurlijk zijn er veel manieren om de milieu-impact van onze fietsen te verminderen, maar Bike heeft hier een beperking opgelegd, namelijk het volgen van een Cradle-to-Cradle-benadering, ook wel regeneratief ontwerp genoemd.Met andere woorden, het doel is om de hoeveelheid gebruikte grondstoffen tot een minimum te beperken en het product zo recyclebaar mogelijk te maken (met hergebruik van materialen).

En dit is het resultaat: een geweldig frame + stijve vork van Canyon die verder uitgerust werden door Sram, Syntace, Schwalbe en Trickstuff.

Dit frame is volledig gemaakt van aluminium, wat veel gemakkelijker te recyclen valt dan carbon, en is het resultaat van een additieve fabricage met behulp van de techniek van selectief lasersmelten of SLM (Selective Laser Melting).Kortom, een laser reist over een bed van metaalpoeder (in dit geval aluminium) en smelt de deeltjes samen, waardoor het frame wordt gevormd.

Het proces verloopt veel langzamer dan de processen die gewoonlijk worden gebruikt om een ​​aluminium frame te bouwen (het duurt 6 uur om elk van de 3 onderdelen van het frame te “printen”) en is mogelijk meer energieverslindend vanwege de krachtige laser. Toch heeft deze techniek twee grote voordelen: het levert bijna geen afval op omdat het ongesmolten poeder na zeven opnieuw kan worden gebruikt, en je kunt er veel complexere vormen mee tekenen.Ontwerpers en ingenieurs kunnen daarom frames ontwerpen die technisch veel efficiënter zijn, om zo het gebruik van grondstoffen tot een minimum te beperken.

Dat is precies wat er gebeurde voor deze fiets, met vormen die lijken te zijn ontworpen door artificiële intelligentie met als doel de meest efficiënte structuur te creëren die mogelijk is in productie.

In deze versie zou het frame + vork ongeveer 2 kilogram wegen, maar Canyon en Materialise, het Duitse bedrijf dat verantwoordelijk is voor de productie door SLM, erkennen dat het mogelijk is om veel lichter te gaan door alle mogelijkheden van dit proces te benutten. Het frame zou dan de vorm aannemen van een “skelet” bedekt met een “huid” voor de afwerking en bescherming, zoals in het concept hierboven.Minder gewicht betekent minder materiaalgebruik en dus een nog lagere impact op het milieu.

Een ecologisch ontworpen raamwerk is goed, maar als de onderdelen daar niet op zijn afgestemd, verliest het project veel waarde.Gelukkig zijn Bike en de betrokken merken niet in deze valkuil getrapt.

De keuze voor een stijve vork werd dus bepaald door het probleem om te recyclen: met zijn samengevoegde elementen (bijvoorbeeld de stuurbuis en vorkpoten in de vorkkroon) en de vele kleine onderdelen en oliën, is een klassieke verende voorvork veel gecompliceerder te recyclen aan het einde van zijn levensduur dan een stijve vork uit één stuk, die overal van hetzelfde materiaal is gemaakt.

Sram leverde zowel een X01 Eagle-groep als een NX Eagle-crankstel.De eerste werd gekozen vanwege zijn levensduur en het aantal beschikbare reserveonderdelen, terwijl de tweede werd gekozen vanwege zijn eenvoud (as en cranks in dezelfde aluminiumlegering, stalen kettingblad).Er moet ook worden opgemerkt dat de cassette speciaal voor deze gelegenheid werd gemaakt en volledig uit staal is, dit in tegenstelling tot de standaardmodellen die een groot aluminium tandwiel gebruiken.

De remmen komen van Trickstuff, een merk dat aangeprezen wordt als bijna onverwoestbaar en gemakkelijk te repareren mocht zich ooit een probleem voordoen.

Er valt minder te zeggen over de Syntace-wielen, die “gewoon” ontworpen werden om sterk en duurzaam te zijn om hun levensduur te maximaliseren en voortijdige vervanging te voorkomen.De naven en de stuurpen, ook gesigneerd door Syntace, werden niet geanodiseerd. Dit laatste proces mag dan wel interessant zijn om de levensduur van de onderdelen te verlengen, het is ook behoorlijk vervuilend.Al deze onderdelen worden in Duitsland gemaakt.

De banden komen uit de Schwalbe-catalogus, dat elk jaar probeert de impact op de planeet een beetje meer te verminderen.Er is al een recycleprogramma voor binnenbanden en binnenkort zou een ander voor banden het levenslicht moeten zien.

Ook over de verschillende vetten en smeermiddelen werd nagedacht, aangezien het Duitse bedrijf Danico Biotech, dat volledig recyclebare producten zonder chemicaliën op basis van zonnebloemolie aanbiedt, ook deel uitmaakt van het project.

Het is duidelijk dat niet alle elementen van de bikeproject:Ride Green gemakkelijk kunnen worden overgebracht naar de seriemodellen, maar dit project heeft in ieder geval de verdienste om de aandacht te vestigen op een probleem dat maar al te vaak over het hoofd wordt gezien.Maar misschien niet voor lang, want het regelgevingskader verandert en wordt steeds restrictiever voor fabrikanten.Daarom is de bikeproject:Ride Green misschien een voorbode van hoe de fiets van morgen eruit zal zien.En jij, zou jij bereid zijn om met een 300 gram zwaardere fiets te rijden om het recyclen veel gemakkelijker te maken?

Meer info via bike-magazin.de (in het Duits)