Jenny Rissveds niet naar het wereldkampioenschap!

Jenny Rissveds mag van de Zweedse federatie niet naar het wereldkampioenschap MTB in Cairns. De reden daarvoor is een scherp conflict tussen de olympische kampioene en een lid van de federatie. Thomas Frischknecht, de teammanager van haar team Scott-Sram, gaf zijn versie van de feiten weer bij onze collega’s van Pinkbike.

Jenny Rissveds beleefde in 2016 een geweldig seizoen met onder meer de wereldtitel bij de U23, haar eerste eindzege in de wereldbeker en vooral ook de olympische titel. Ook in 2017 begon ze sterk aan het seizoen met een eindzege in de Cape Epic, waar ze een team vormde met haar teammanager en mentor Thomas Frischknecht. Nadien verdween de Zweedse voor enkele maanden van het toneel. Reden daarvoor was het plotse overlijden van haar twee grootvaders met wie ze blijkbaar heel close was, maar ook een bijzonder heftig conflict met de Zweeds federatie dat, volgens haar team, enkel bedoeld was om Jenny Rissveds diepgaand te beïnvloeden. Daardoor maakte ze pas begin augustus in Mont-Sainte-Anne haar comeback in het wereldbekercircuit.

De oorzaak van de affaire met de Zweedse bond is een probleem met de sponsors, legt Thomas Frischknecht uit aan onze collega’s van Pinkbike: “De Zweedse federatie heeft een contract getekend met POC om een volledige kit te leveren. Die kit behelst niet enkel de kledij (trui en broek, wat normaal is), maar ook de helm, de zonnebril, de handschoenen en de kousen (wat veel minder normaal is). Wanneer de Zweedse renners voor het nationale team rijden, moeten ze deze kit dragen. Jenny ligt echter onder contract bij Scott/Sram voor de uitrusting en bij Oakley voor de zonnebrillen. Vorig jaar vonden we een compromis en droeg Jenny tijdens de Europese kampioenschappen in Zweden, wat ook de thuishaven is van POC, de volledige kit van POC, maar niet tijdens de wereldkampioenschappen en de Olympische Spelen. Toen mocht ze wel de uitrusting van haar sponsors dragen. Dit jaar is de houding van de Zweedse federatie echter veel stroever. Dat is een probleem, want daardoor moet Jenny Rissveds ook contractbreuk plegen met haar eigen sponsors. We hebben haar dan ook aangeraden om dit niet te aanvaarden, wat ze ook gedaan heeft … Het gevolg is dat ze van haar federatie niet naar Cairns mag voor de wereldkampioenschappen. Wat echt een schande is!”

Het Scott-team heeft de UCI hierover ingelicht en gevraagd wat de federaties mogen eisen van hun atleten (zonder tot hiertoe antwoord gekregen te hebben), want de belangenconflicten zijn talrijk en ook het team wil voet bij stuk houden, want het risico bestaat dat er in de toekomst nog grotere probleemsituaties zich zullen voordoen. “Als we de logica verder doortrekken, dan kan de federatie evengoed een akkoord sluiten met Specialized om fietsen te leveren en de renners verplichten om met de fietsen van dat merk te rijden wanneer ze de kleuren van hun land verdedigen,” vervolgt Frischknecht, die eraan toevoegt dat het een traditie is dat de truien en de broeken wel geleverd worden door de federatie met daarop de namen van de sponsors van de federatie. “Dat is normaal en niemand heeft daar een probleem mee.” Maar voor de rest van de uitrustingen is het zo dat deze aan de basis liggen van de visibiliteit dat een team wenst uit te dragen. Meer verlangen betekent dan ook een zwaard van Troje dat boven Scott hangt, maar ook boven de andere teams.

“De Zweedse federatie haalt ter verdediging het voorbeeld van Groot-Brittanië aan … maar vergeet er wel bij te zeggen dat sommige renners (vooral bij de U23) het hele jaar door met de uitrustingen en zelfs de fietsen van British Cycling rijden. En dat ze daar ook voor betaald worden en dat het de federatie is die hen meeneemt naar de wereldbeker!” In dat geval treedt de Britse federatie naar buiten als een team, terwijl dat in Zweden niet het geval is, want Jenny Rissveds ontvangt niets in de plaats en de steun voor de rest van het seizoen en haar salaris komen van haar sponsors, met Scott en Sram op kop. Logisch dus dat deze merken een zekere retour willen voor hun inspanningen, zoals Thomas Frischknecht in zijn interview op Pinkbike vertelt: “Je mag ook niet vergeten dat het mountainbiken heden ten dage bestaat dankzij de fietsindustrie. Het is dankzij merken als Scott, Sram, Specialized, Trek en anderen, die er de nodige budgetten tegenaan gooien, dat de renners aan de wereldbekerwedstrijden kunnen deelnemen.” 

En als kers op de taart is er ook nog een persoonlijk conflict tussen Jenny Rissveds en een lid van de Zweedse federatie, een conflict dat meteen ook één van de grootste redenen is geweest waarom Jenny Rissveds dit jaar afwezig was tijdens de grote wedstrijden. “Eerst was er natuurlijk het plotse overlijden van haar twee grootvaders, wat haar enorm heeft geraakt, maar vervolgens heeft Jenny echt geleden onder de situatie en het feit dat ze zo’n strijd moest aangaan tegen de federatie. Het is overigens fout om hier slecht te spreken over de hele federatie, want het probleem zit hem bij één persoon in het bijzonder, de marketingmanager van de Zweedse federatie.” In deze omstandigheden wenst Jenny dan ook niet naar Cairns af te reizen in het gezelschap van een Zweedse federatie waar de sfeer zich onder het vriespunt bevindt.

We lezen hier natuurlijk maar één versie van de feiten, maar op de manier waarop wij de mensen achter het team van Scott kennen, lijkt ons dit toch zeer betrouwbaar. In ieder geval is dit een zeer trieste zaak voor het mountainbiken in het algemeen en moeten we daardoor één van de sterren bij de dames missen op de grote wedstrijden. Hopelijk zien we haar snel terug en worden er de nodige oplossingen gevonden waar iedereen zich achter kan vinden …

EDIT 21/08: de reactie van POC

Naar aanleiding van deze zaak hebben we contact opgenomen met POC, dat ons bij monde van zijn CEO Jonas Sjögren het volgende heeft geantwoord: “POC is een Zweeds merk en we zijn trots dat we een contract hebben met de nationale federatie. (…) Net zoals alle sportliefhebbers willen we dat de beste nationale atleten kunnen meedoen aan sportevenementen wereldwijd en we willen dan ook het maximum doen om hen daarbij te ondersteunen.” 

“Contracten zijn een ingewikkeld iets, maar wel broodnodig. Ze maken deel uit van de sportwereld. Alle betrokken partijen aan deze affaire hebben de wil om te discussiëren over dit specifiek probleem, zoals ook wij zo open en flexibel mogelijk willen zijn opdat onze nationale atleten kunnen meedoen aan wedstrijden op het hoogste niveau. In het verleden toonden we reeds onze goede wil door een oplossing te zoeken waar iedereen zich achter kon vinden, zoals bijvoorbeeld het feit dat sommige atleten tijdens de Olympische Spelen met de uitrusting van hun sponsors mochten rijden in plaats van de uitrusting van POC. We willen dan ook graag meewerken om een oplossing te vinden voor Jenny Rissveds en alle andere atleten die hierbij betrokken zijn opdat ze toch kunnen meedoen aan de wereldkampioenschappen!”

Kortom, we kunnen dan ook besluiten dat POC van goede wil is om opnieuw een ‘gentleman agreement’ af te sluiten zoals in 2016 waardoor Jenny Rissveds toch met de uitrusting van haar eigen sponsors kon rondrijden op enkele grote internationale afspraken. Hopelijk slagen alle partijen erin om tot een vergelijk te komen en wordt de strijdbijl tussen de federatie en de kampioene en haar team snel begraven.

Het volledige interview met Pinkbike kan je hier lezen: www.pinkbike.com/news/jenny-rissveds-to-miss-world-champs-2017.html