Wereldbeker MTB XC en DH: een stand van zaken voor de zomer

We zijn nog niet eens halfweg de wereldbeker MTB 2019, maar met de drukke zomerperiode die er aankomt, lijkt het ons het geknipte moment om even terug te komen op wat voorafging, de tussenstand, de geblesseerden en de komende wedstrijden.

XC: Courtney en Van der Poel domineren de tabellen

Kate Courtney en Mathieu van der Poel hebben dit seizoen amper iets laten liggen. Beiden wonnen ze drie van de vier gereden wereldbekerwedstrijden (2 shorttracks en 2 klassieke crosscountry’s) en ook tijdens de komende wedstrijden behoren ze tot de favorieten, al zullen we MVDP zo nu en dan een keer moeten  missen aan de startlijn.

Vrouwen

Bij de vrouwen liet Kate Courtney een grote maturiteit zien in wat nog maar haar tweede seizoen is bij de elites. Ze bewees de voorbije maanden dat haar wereldtitel van vorig jaar geen toeval is. En dat doet ze op verschillende manieren. Door het snelst te sprinten in de shorttrack of solo te finishen in de crosscountry (beiden in Albstadt). In Nove Mesto wist ze alsnog een scheve situatie recht te zetten en te profiteren van de lekke banden van Jolanda Neff en vooral Anne Tauber, al moeten we er eerlijkheidshalve aan toevoegen dat Courtney ook te kampen had met een lekke band eerder in de wedstrijd.

In de tussenstand heeft Courtney dan ook al enkele lengtes voorsprong op haar dichtste achtervolgsters. Als we de top tien bekijken, zien we ook enkele verrassende namen. Jolanda Neff uiteraard niet, de Europese kampioene staat voorlopig tweede.

Verrassender zijn de namen van de nummers drie en vier, Chloe Woodruff en Rebecca McConnell. En voeg de Canadese Haley Smith (8ste) ook maar toe aan dit lijstje. Al mogen we Rebecca McConnell na een veelbelovende start bij de beloften misschien niet helemaal een verrassing noemen. In 2013 won de Australische de wereldbeker XC bij de beloften, maar bij de profs kwam haar talent er tot hiertoe nog niet volledig uit. Lukt het haar dit jaar wel om een heel seizoen mee te draaien aan de top?

Diegene die Kate Courtney het meeste het vuur aan de schenen wist te leggen, is Anne Tauber. In Albstadt leek ze lange tijd op weg naar een tweede plaats tot een val haar ritme verstoorde. In Nove Mesto zag het er nog beter uit, want daar reed de Nederlandse zowaar comfortabel aan de leiding. Haar eerste World Cup lag voor het grijpen, maar een fout in de laatste ronde kostte haar alsnog die felbegeerde zege. Tauber moest tevreden zijn met plaats zeven en daardoor staat ze voorlopig vijfde in de tussenstand. Als Tauber die kleine foutjes in de komende wedstrijden echter kan vermijden, zou ze wel eens snel het hoogste podiumtrapje kunnen innemen! En met Anne Terpstra staat er nog een Nederlandse in de top tien. Na haar voorlopig beste wereldbekercampagne mengt Terpstra zich op de zevende plaats stevig in de debatten.

Waar winnaars zijn, zijn ook verliezers en de grootste verliezers van dit seizoen zijn niet de minsten. Annika Langvad, Maja Wloszczowska en Emily Batty zijn dan ook namen die we de voorbije seizoenen meermaals op het podium zagen eindigen. Het is koffiedik kijken waar het aan ligt, maar alle drie jagen ze dit seizoen hun beste benen nog na. Annika Langvad won samen met Anna van der Breggen nog wel de Cape Epic, maar in de wereldbeker kende de Deense dit seizoen minder succes. En haar lijdensweg is nog niet ten einde, want Langvad brak in juni haar hand en ziet daardoor ook een groot deel van de zomerwedstrijden aan haar neus voorbijgaan.

Ook Maja Wloszczowska zal er in Vallnord nog niet bij zijn. De Poolse keerde in maart ziek terug uit Zuid-Afrika waar ze voor het eerst deelnam aan de Cape Epic. Is het omdat ze in die wedstrijd koste wat het kost het einde wilde halen, dat het nu vierkant draait? Helemaal zeker weten we dat niet en ook Wloszczowska zelf kan geen sluitend antwoord geven op die vraag, maar feit is wel dat ze sindsdien geen wedstrijd meer heeft gereden.

Emily Batty stuurde enkele weken geleden via Instagram het bericht de wereld in dat het de voorbije maanden mentaal en fysiek allemaal wat minder liep, zonder echt in detail te treden wat de redenen waren. Ze eindigde echter met een positief signaal dat ze hoopvol is dat er stilaan toch wat licht komt aan het einde van de tunnel. We hopen het voor haar.

En wat mogen we de komende weken verwachten van Yana Belomoina, de eindwinnares van de wereldbeker 2017? Kan de Oekraïense opnieuw aanknopen met dat succes? Nog een vraag die iedereen zich stelt, is wanneer we de comeback van Alessandra Keller mogen verwachten? De Zwitserse brak net voor de start van de wereldbeker haar beide handen en de wereldkampioene bij de beloften staat ook op de voorlopige deelnemerslijst van Vallnord, maar of ze daar effectief van start zal gaan wordt pas kort voor de start beslist. In Les Gets zou ze er volgende week in principe wel weer bij moeten zijn.Wat ons ook nog bijblijft van Albstadt en Nove Mesto, zijn de sterke prestaties van de jonkies Sina Frei en Malene Degn (lees hier het interview dat we onlangs met haar hadden), beiden nieuw bij de elites. Frei is nog steeds een belofte, maar met het oog op een eventuele deelname aan de Olympische Spelen van Tokio besliste ze om dit jaar van start te gaan bij de elites. Met succes, want in Nove Mesto eindigde ze als vierde, net voor haar vroegere teamgenote bij Ghost, Malene Degn.

De Française Pauline Ferrand-Prévot lijkt eindelijk verlost van haar gezondheidsproblemen die haar afgelopen winter enkele maanden aan de kant hebben gehouden. De ex-wereldkampioene beleeft weer volop plezier aan het stuur van haar fiets en met een flink pak trainingsachterstand wist ze in Nove Mesto toch een negende plaats uit de brand te slepen. Mag ze in Vallnord hoger mikken of spaart ze dat op voor haar thuiswedstrijd in Les Gets?

En wat met de twee nog actieve olympische kampioenen in dit peloton? Ook Julie Bresset zag haar winter verstoord met blessureleed en wist voor haar nieuwe werkgever BMC nog niet echt te schitteren. Jenny Rissveds maakte in Nove Mesto dan weer haar comeback na een zeer lange inactiviteit wegens depressies allerhande. De Zweedse lijkt het mountainbiken echter nog niet verleerd en na een furieuze start, waarbij ze met de top tien flirtte, viel ze in Nove Mesto uiteindelijk toch nog terug naar een 33ste plek. Krijgen we de komende wedstrijden meer te zien van dit duo?

We eindigen ons overzicht bij de vrouwen met Githa Michiels. De Belgische kampioene had haar seizoensbegin zelf heel wat anders voorgesteld, maar door knieproblemen kon ze nooit over haar volle potentieel beschikken en moest ze tevreden zijn met een 15de plaats in Albstadt en een 17de in Nove Mesto. Ondertussen lijkt de lucht opgeklaard en Michiels mag met een eindzege in de Alpentour Trophy en een derde plaats in de UCI-ranking (de hoogste plaats ooit bereikt door een Belgische) in haar achterzak vol vertrouwen de komende wedstrijden tegemoet zien.

Mannen

Ook bij de mannen zijn er voorlopig nog veel kandidaten die aanspraak maken op de eindzege in de wereldbeker, alhoewel er toch één iemand was die er bovenuit stak. Maar die gaf al aan dat hij dit seizoen niet het volle wereldbekerprogramma zal rijden en dus daarmee zijn kansen op de eindzege te grabbel gooit. We hebben het natuurlijk over Mathieu van der Poel die dit voorjaar de hele wereld in extase heeft gebracht met zijn offensieve manier van koersen (zowel op de weg als op de mountainbike).

In Vallnord is de huidige leider in de tussenstand er alvast niet bij en we moeten dan ook nog een weekje langer geduld hebben om het Nederlandse talent opnieuw in actie te zien (ziehier zijn kalender voor deze zomer). Van der Poel had deze week nog goed nieuws, want hij kondigde aan dat hij ook de komende vier seizoenen ambassadeur zal blijven van het Duitse fietsenmerk Canyon. Of dit een teken is dat hij ook na Tokio 2020 nog de combinatie zal blijven maken met het mountainbiken, kunnen we nu nog niet zeggen, maar feit is wel dat er in de World Tour op de weg momenteel slechts twee teams met Canyon onderweg zijn (Katusha-Alpecin en Movistar). Of heeft zijn huidige team Corendon-Circus plannen in die richting?

De vraag is dan ook wie het meeste zal kunnen profiteren van de afwezigheid van Mathieu van der Poel en wie er voldoende punten kan sprokkelen om met een gerust hart de confrontatie met de Nederlander aan te gaan in Les Gets? De grootste kanshebber is Mathias Flückiger. De Zwitser lijkt op zijn 30ste eindelijk regelmaat te kunnen leggen in zijn prestaties, wat beloond werd met winst in Albstadt en een derde plaats in Nove Mesto.

Wereldkampioen Nino Schurter moet voorlopig tevreden zijn met rang drie en dat is een vrij ongewone situatie voor de Zwitser. Kan hij de komende weken zijn vertrouwde positie aan kop van het klassement terug innemen of moet hij stilaan toegeven dat er een nieuwe generatie is opgestaan die hem het leven zuur maakt?

Cannondale-boys Maxime Marotte en Henrique Avancini maken de voorlopige top vijf compleet, maar beiden kennende hebben ze daar geen vrede mee. De Braziliaan is de regerende wereldkampioen MTB Marathon en was vorig jaar in Vallnord de snelste in de shorttrack. Last met de hoogte heeft hij dus niet en we zijn dan ook benieuwd of hij dit weekend in Andorra ook weer met de bloemen mag zwaaien?

Of herhaalt de Italiaan Gerhard Kerschbaumer zijn huzarenstukje van vorig jaar, toen hij hier in Vallnord iedereen het nakijken gaf? Kerschbaumer heeft ondertussen ook de eerste plaats in de UCI-ranking afgesnoept van Nino Schurter en tankte het voorbije weekend in het Zwitserse Andermatt het nodige vertrouwen met een klinkende overwinning.

En laat ons ook de Zwitser Lars Forster niet vergeten. In zijn jeugdige enthousiasme nam hij in Albstadt iets te veel risico’s waarna een val een streep trok door zijn voorjaar. Maar dat de Europese kampioen tot een van de grootste talenten behoort, daar is iedereen het over eens. Als alles goed gaat, staat hij in Vallnord gewoon weer aan de start.

In de Benelux kijken we natuurlijk ook uit naar renners als Jens Schuermans, Milan Vader en Kevin Panhuyzen. De Belgische kampioen reed in Albstadt naar zijn beste resultaat ooit in de wereldbeker (12de) en wil dat de komende weken maar wat graag overtreffen.

We geven tot slot nog even de zomerkalender mee van de WB crosscountry 2019: Vallnord (5-7 juli) – Les Gets (12-14 juli) – Val di Sole (2-4 augustus) – Lenzerheide (9-11 augustus) – Snowshoe (6-8 september).

DH: Australië neemt de bovenhand

Voor het eerst dit seizoen krijgen we in Vallnord een triple event te zien (XCC, XCO en DH) en dat geldt trouwens voor de rest van dit wereldbekerseizoen. De downhillers hebben er al één wedstrijd meer opzitten dan de xc-renners en voor hen ligt de laatste wedstrijd nog frisser in het geheugen, vermits het slechts vier weken geleden is dat ze elkaar in Leogang in de ogen hebben gekeken (tegenover zes weken in crosscountry).

Mannen

Drie wedstrijden, drie Franse zeges. Je zou kunnen zeggen dat de Franse dominantie ook dit jaar blijft verder duren, want Loïc Bruni, Loris Vergier en Amaury Pierron wonnen maar liefst 8 van de 10 laatste wereldbekers downhill!

Toch is het een Australiër die de ranking aanvoert, Troy Brosnan. Maar de verschillen zijn enorm klein, want Brosnan telt amper vijf punten meer dan Bruni. Het verschil met Pierron en Hart is iets groter, maar een kleine fout kan het klassement hier compleet op zijn kop gooien.

Door deze kleine verschillen is het moeilijk om te voorspellen wie de komende weken de bovenhand zal nemen. Loïc Bruni en Danny Hart lijken in goede doen, terwijl Aaron Gwin dit seizoen meer moeite lijkt te hebben om zijn snelle benen van de voorbije jaren terug te vinden, al willen we ook hem nog niet afschrijven.

Maar het zou evengoed Greg Minnaar kunnen zijn, die dankzij zijn tweede plaats in Leogang vijfde staat in de tussenstand. En dat ondanks het feit dat hij het seizoen in Maribor met een valse noot begon door naast een kwalificatie voor de finale te grijpen.

Vrouwen

Bij de vrouwen ligt het klassement minder open, maar ook bij hen kregen we drie verschillende winnaressen in drie wedstrijden. In Leogang ging de zege eindelijk naar Tracey Hannah, na een derde plaats in Maribor en een tweede in Fort William. Het was trouwens van 2017 (in datzelfde Leogang) geleden dat ze nog een World Cup DH wist te winnen.

Rachel Atherton domineert dus niet meer zoals ze dat de voorbije jaren wel deed, maar de Britse won wel in Fort William. Tahnee Seagrave schreef dan weer de openingsmanche in Maribor op haar naam, maar zij blesseerde zich later op training in Fort William. Wanneer we haar terug in actie zullen zien, weten we niet, maar gevreesd wordt dat ze dit jaar zelfs een streep mag trekken door de wereldkampioenschappen die eind augustus in Mont-Sainte-Anne plaatsvinden.

Met de Française Marine Cabirou en de Duitse Nina Hoffmann zagen we de voorbije weken enkele nieuwe gezichten verschijnen op het podium. Kunnen zij de komende weken hun goede seizoensstart bevestigen?

In het klassement leidt de Australische Tracey Hannah voorlopig voor Rachel Atherton en Nina Hoffmann.

Aan het kamp van de afwezigen mogen we ook de naam van Myriam Nicole toevoegen. Zij brak aan het begin van het seizoen op training haar voet en hoopt deze zomer weer op de fiets te mogen kruipen, maar wanneer is nog een groot vraagteken.

De kalender van de rest van de WB downhill 2019 ziet er dus exact hetzelfde uit als in de XC: Vallnord (5-7 juli) – Les Gets (12-14 juli) – Val di Sole (2-4 augustus) – Lenzerheide (9-11 augustus) – Snowshoe (6-8 september).