Ontdekking | Davos, een verborgen parel

Op een boogscheut van het door de World Cup bekende Lenzerheide wordt zo een heerlijk singletrackparadijs gecreëerd. Geen wonder dat de Nederlandse marathonkampioene Hielke Elferink hier haar thuisbasis heeft. In 2017 verhuisde ze en daar heeft ze nog geen moment spijt van. Het avontuur en de berglucht trokken haar aan. Ze zocht er een goedkope kamer en hoopte haar leven als mountainbikester te combineren met een baan als fysio. Ondertussen woont ze er in een berghuisje, heeft ze een ideale baan, veel vrienden en kent ze de trails op haar duimpje.

Wat hadden we graag met haar deze paadjes verkend. Helaas besliste het lot er anders over. Op het moment van ons bezoek was ze nog maar net ontslagen uit het ziekenhuis na een knieoperatie. Een ongelukkige blessure die haar geplande comeback nog even uitstelt. De immer positieve Hielke kijkt al halsreikend uit naar de start van het volgende seizoen.

De gidsen van Bike-Academy voorzagen ons van een aardig alternatief. Dominik en Marcel vulden twee dagen met trails die tot ieders verbeelding spreken. Dat vullen mag je vrij letterlijk nemen, onze arm- en kuitspiertjes hebben het geweten! Boek je een overnachting in de regio dan krijg je een Davos Klosters Card, een soort gastenkaart die onder meer toegang geeft tot alle liften. Met de afzonderlijke bikepass mag ook je fiets mee tot boven. Get the party started!

We starten met een kleine opwarming onder de Jakobshorn-lift. Met een paar haarspeldbochten en de nooit ontbrekende verse koeienvlaai is de sfeer meteen gezet. Aan het tussenstation kan onze gids-van-de-dag het niveau al redelijk inschatten. Het tweede deel van deze afdeling laten we nog even links liggen. Terug naar de top, op naar de volgende trail.

Deze keer trekken we naar de andere kant van de Jakobshorn. Een kort pittig klimmetje en we mogen genieten van het prachtige uitzicht over de vallei. Dit is nu zo’n trail waarvoor je naar Zwitserland komt. Starten boven de bomen in het rotsige landschap van de alpine bergen en steeds verder dalen tot de trail je tussen de bomen door zwiert. Magnifiek.

Alps Epic Trail

Het eindpunt ligt in het dorpje Teufi. Een 200 hoogtemeters lager duiken we de Nollenweg in om kennis te maken met de Zwitserse wortelpaden. De verraderlijke boomwortels krioelen tussen de mulle bosgrond, die op zijn beurt voor de nodige grip zorgt. Zalig om met zoveel vertrouwen over deze tapijtjes te razen.

In een wirwar van straatjes en paadjes volgen we Dominik naar Kaffeeklatsch. Een cafeïneshot later, starten we aan de bekendste trail in de regio: de Alps Epic Trail. Dit is één van de eerste Europese IMBA Epic Trails en voorlopig de enige trail in Zwitserland met deze erkenning. Het parcours tussen Jakobshorn en Filisur behoort hiermee tot ‘s werelds beste mountainbiketracks.

In tegenstelling tot de Teufitrail, die heel natuurlijk gehouden werd, is dit stuk duidelijk meer onder handen genomen door de trailbuilders. Dat komt vooral de flow ten goede. De bochtjes zijn goed geprepareerd, pumps en jumps zijn toegevoegd. Nergens te veel gemanipuleerd, overal overheerst het originele. Zeven kilometer lang duimen en vingers aflikken, één lange rush.

De Alps Epic Trail vervolgt in een lastige klim naar de Rinerhorn. Dominik zit echter vol goede ideeën en laat ons omgekeerd rijden. Via de Rinerhorn-lift staan we in geen tijd terug boven en dalen we af waar anderen zwoegend en zwetend hun eerste hoogtemeters overwinnen.

Remmen los, remmen dicht, remmen los, …

De laatste trail van de dag start opnieuw aan de Rinerhorn. Dit keer dalen we niet naar Sertig, maar richting Äbirügg. Het eerste deel verloopt over een breder paadje in een open veld. Het tweede deel geeft ons een voorsmaakje op wat komen gaat. Smal en steil, doorspekt met technische passages van wortels tot rotsen. Remmen los, remmen dicht, remmen los, … Wel even opletten dat je de splitsingen niet mist, een gids doet wonderen!

We dachten dat we nu toch al wel veel moois gezien hadden, en dan moest de volgende dag nog komen. Het kabeltreintje brengt ons tot de Totalp, op bijna 2600 meter hoogte, waar we via de Panoramatrail tot de Gotschnagrat traverseren. Marcel toont ons de lonkende trails die we zullen rijden op deze flank. Eentje rechts, eentje links. We vliegen er meteen in, geen opwarmertjes vandaag. De gids was ingelicht. Een “double black diamond-trail” als ontbijt en je bent meteen wakker. Veel rotsen, drops, nauwe bochtjes en een uitzicht dat voortdurend afleidt, … Gelukkig hebben we in de bikeshop een straffe espresso mogen nuttigen.

Na een tweetal kilometer duiken we het bos in en verandert het landschap, de ondergrond en de trail. De lokale gids tovert een eerste pareltje uit de hoed en loodst ons over steile wortelpaadjes tot aan een idyllisch brugje. Zonder het te beseffen staan we terug aan de lift voor de tweede run. We zijn hier niet alleen!

Uit de talloze bekende en minder bekende trails is het niet makkelijk om een favoriet te kiezen, maar de Chalbersäss steekt er toch een tikje bovenuit. In het alpine eerste deel volgen we dat éne grijze streepje in het groene uitgestrekte landschap. De natuur voorziet ons van onverwachte drops, moeilijke step-ups, onnoemelijk veel losse stenen en nog meer boomwortels. Het is moeilijk de flow erin te houden en dat maakt deze trail niet alleen technisch veeleisend, maar ook fysiek absoluut de moeite.

Het stuk dat ons naar de volgende lift moet leiden, zou makkelijk overbrugd kunnen worden via gravel- en asfaltpaden. Maar daar houdt onze gids niet zo van. Door dichte bossen en versgemaaide weiden, over zichtbare en minder zichtbare paadjes, komen we uit aan de Madrisabahn.

Ver uit mijn comfortzone denderen we over paadjes die mijn technisch level ietwat overschrijden

Tweehonderd hoogtemeters klimmen op eigen kracht en de ‘secret trail’ ligt te blinken voor ons. Ver uit mijn comfortzone denderen we over paadjes die mijn technisch level ietwat overschrijden. Mijn duikrol onderweg geeft het vertrouwen nog een extra knauw. Met knikkende knieën ben ik blij dat ik min of meer heelhuids beneden sta. Het moet gezegd, Marcel kent de paadjes en de regio op zijn duimpje.

Met het beetje lef dat ergens bleef liggen op de vorige trail, moet ik terug op zoek naar wat flow. Geen probleem, Marcel weet hier wel raad mee. Vanaf de Gotschnagrat rijden we de Panoramatrail in de tegengestelde richting. Halverwege draaien we het laatste stuk van de Totalpsee-trail op. Perfecte bochtjes, veel flow, hier en daar een bescheiden dropje. Een ideale recuperatie om de meer technische Meierhoftäli-trail aan te vatten. Na een paar krappere bochten komen we al weer snel in het bos terecht en opnieuw wordt het beste van het beste voorgeschoteld om uiteindelijk bijna letterlijk in het meer van Davos te plonsen.

After-work shuttle

De plons wordt nog even uitgesteld, want er staat nog meer op de menukaart voor vandaag. Net te laat voor de Parenseelift, cruisen we door de stad richting Jakobshornlift. Een tussendoortje. De starttrail van onze tweedaagse wordt overgedaan. En nu rijden we ook het onderste bikepark-deel. Zoef, zoef, zoef, … de bochten zijn perfect geprepareerd, de pumps en jumps zorgen voor wat pit. Het vertrouwen is helemaal terug. Timecheck: negen minuten en de lift in Parensee vertrekt terug. Vering gelockt, racemodus on. Als gekken zetten we ons in het wiel van Marcel. Met nog één minuutje respijt, stappen we hijgend in de lift voor nog meer lekkers.

En dat het de moeite was. Misschien niet de meest uitdagende trail, maar wel een pareltje. Langs een steile rotswand gravellen we tot aan het startpunt. Genietend van het uitzicht op Davos en Klosters, nagenoeg alleen in de bergen. De trail slingert letterlijk naar beneden in 1001 bochten. Hoewel de shortcuts verleidelijk zijn, zit de uitdaging net in de bochtjes. Respect voor de trail! Zalig.

We hebben nog maar net het stof van onze kleren geveegd, als de laatste “after-work” shuttlebus arriveert. Of we hier ook graag nog mee naartoe trekken? Uiteraard! Wat een geniaal idee van Bike-Academy. Op vrijdagavond organiseren ze een aantal shuttles om het weekend goed in te zetten. Vandaag is de Fluëlapass de eindbestemming.

De trailbuilders zijn al enkele dagen aan het werk op deze trail. Onze afsluiter kon niet beter zijn. Het eerste deel is nog hard labeur, zeker aan het eind van een fantastische dag. Het tweede deel is supersnel, superflow. Eindigen doen we aan de Chalet Vélo met een pizza en een fris pintje. Thanks guys!

Praktisch

Wij logeerden op de camping aan de Rinerhorn. Wens je het iets luxueuzer, dan zijn er voldoende bikehotels te vinden. Neem zeker een kijkje op de website van Davos Klosters (www.davos.ch).

Voor de beste trails kan je terecht bij Bike-Academy (www.bike-academy.ch). Zij organiseren verschillende evenementen en hun gidsen staan steeds paraat. Er zijn vier levels, van beginners tot profis. Iedereen vindt hier wel zijn gading. Door met een gids te rijden, haal je eenvoudigweg het meeste uit de streek. Ze lussen de trails op de juiste manier aan elkaar zodat je het maximale uit je kostbare vakantietijd kan halen. Trek je er liever zelf op uit, check dan een website als Trailforks of steek je licht op in de bikeshop. Ze zullen zeker bereid zijn om wat tips te delen.

In Davos Klosters ben je al gauw een weekje zoet. Zoek je nog meer trails dan ben je vlakbij het bikepark van Lenzerheide, de trails in St-Moritz en al het lekkers van Arosa. Vervelen wordt moeilijk in deze regio.

Wedstrijdrenners vinden dan weer hun gading in ofwel de Mondraker Enduro Team (enduro-team.ch) of de Swiss Epic (www.swiss-epic.com). Eerstgenoemde is de opvolger van de Enduro2 Davos en staat in 2020 van 3 tot 5 september op de kalender en richt zich op de gravity liefhebbers, laatstgenoemde is dan weer eerder bedoeld voor de marathonrenners en gaat in 2020 door van 18 tot 22 augustus. Wie erbij wil zijn zal snel moeten zijn, want de inschrijvingen lopen als een trein.

Meer over Zwitserland via MySwitzerland.com