Ontdekking | Een dag in het spoor van de parcoursbouwer van de BeMC ⋆ Vojo

Iedereen die al eens een toertocht of marathon georganiseerd heeft, zal het beamen: een parcours tover je niet zomaar uit je hoed. Daar kruipen heel wat eenzame uren in, starend naar landkaarten op het computerscherm. Maar ook heel wat uren door weer en wind om op het terrein de bevestiging te zoeken dat een pad überhaupt wel kan opgenomen worden in een MTB-parcours. En dan willen het hier vandaag nog niet hebben over de ellenlange onderhandelingen met allerlei instanties. We twijfelden dan ook geen seconde toen we vanuit het kamp van de Belgian Mountainbike Challenge de uitnodiging kregen om een dagje mee op parcoursverkenning te gaan voor de straks alweer tiende editie van de BeMC, zoals de grootste MTB Stage Race van de Benelux in de volksmond gekend is.

Op een (natte) donderdagochtend stonden we dan ook voor het afgesproken uur trouw op post in La Roche-en-Ardenne vanwaar we op sleeptouw zouden worden genomen door de mensen achter de BeMC. Namens de BeMC werden de honneurs waargenomen door niemand minder dan de oprichter en het grote brein erachter, Koenraad Vanschoren. Namens Vojo tekenden we met twee present: onze jongste redactie-aanwinst (en ook jongste van de redactie) Adrien Protano en ondergetekende.

Koenraad heeft geen vastomlijnde route op zijn gps klaarstaan, maar heeft wel een vaag idee in het hoofd over de route van vandaag.

“Na tien jaar BeMC en regelmatig in La Roche vertoevend, ken ik de streek en de paden hier ondertussen wel op mijn duimpje. Alhoewel het ook weer niet de eerste keer zou zijn dat ik onderweg begin te twijfelen of ik wel juist zit”, lacht Koenraad de tanden bloot. Oké Koenraad, we willen vanavond liefst voor het donker het bos weer uit zijn …

Beginnen doen we met de startklim van rit twee tussen enkele mooie typische Ardennenwoningen. Maar het bos is niet veraf.

Met al 29 georganiseerde ritten achter zich, zou je je kunnen afvragen wat het nut nog is van deze verkenningen. Maar we zijn nog geen kwartiertje onderweg of we botsen op een omgevallen boompje. “Hier moet ik de komende dagen eens passeren om alles op te ruimen”, aldus Koenraad, die nog meegeeft dat hij inderdaad op bepaalde stroken van het parcours zelf mee instaat voor het onderhoud van de paden. Ziedaar het nut van tot het laatste moment je parcours te controleren.

We bevinden ons hier op de flanken van de Col de Haussire, en wie col zegt, zegt ook klimmen. Maar dat wordt gecompenseerd door enkele heerlijke afdalingen.

Er wordt wel eens geopperd dat de BeMC niet technisch genoeg is, en Koenraad is ook heel eerlijk in zijn antwoord op onze vraag of hij op technisch vlak alles uit de streek haalt. “Nee,” antwoordt hij resoluut, “maar extra singletracks betekenen niet alleen moeilijkere onderhandelingen voor de nodige toelatingen, voor een peloton van 500 man houdt het ook meer opstoppingen en filerijden in. En is in dat geval die singletrack nog even leuk?”

“Daarnaast houden nieuwe stukken ook het risico in dat ze zullen afgekeurd worden. In dat geval is het enige alternatief waar we zo kort voor de start van de BeMC nog een akkoord voor zullen krijgen, een stuk over de weg. En dus moeten we al bijna 100% zeker zijn dat ons voorgestelde parcours aanvaard zal worden. Maar vind je niet dat bij de UCI-renners zelfs de bredere paden die we zonet hebben gereden – vol met losliggende of uitstekende stenen – een uitdaging worden wanneer ze er in een groepje tegen meer dan 35 km/u over scheuren? Dan moet je ook alert zijn en goed kunnen sturen om de valkuilen te vermijden”, maakt Koenraad zich de bedenking.

De UCI-renners, daarmee is het woord gevallen. Voor de organisatie van de BeMC is dit een stokpaardje omdat ze er vanaf de eerste editie een erezaak van hebben gemaakt om niet alleen een event voor de amateurrenners op poten te zetten, maar ook om voor de competitierenners uit de Benelux – en voor de renners van ver buiten die grenzen – een leegte op te vullen en een wedstrijd te schenken waar ze UCI-punten kunnen sprokkelen. Maar laat het net die categorie renners zijn die de organisatie slapeloze nachten bezorgt door zeer laattijdig in te schrijven. Wanneer je als organisator de deelnemerslijst van de UCI-categorie slechts met mondjesmaat gevuld ziet worden op enkele weken voor het event, dan begin je toch te twijfelen over het nobele doel dat je ermee voor ogen hebt. Al is er ook begrip dat UCI-renners langer wachten omdat ze blessuregevoeliger zijn en daardoor pas lastminute hun kalender opmaken.

Ondertussen zijn we via een geweldige singletrack aan de voet beland van wat, volgens Koenraad, één van de highlights is van de BeMC. De naam ervan klinkt ondertussen al even berucht als de scherprechter van de Waalse Pijl voor de wegprofs (de Muur van Huy, nvdr). We hebben het natuurlijk over de Muur van Borzée! Deze offroad beklimming komt jaarlijks wel meermaals voor in het parcours en doet menig biker voet aan grond zetten.

“Ik krijg vaak reacties van mensen die zeggen, Koenraad, laat mij met frisse benen aan het begin van de klim komen en ik rijd erop, maar aan het einde van de rit is dat een ander verhaal. Welnu, ik heb geluisterd, dit jaar krijgen ze de Muur van Borzée al na drie kilometer op hun bord. Eens zien wie het nu tot de top uitzingt”, verkneukelt Koenraad zich al.

Zelf bedanken we vriendelijk voor de monsterlijke klim en zetten we koers richting de nieuwe finishlocatie waar dit jaar alle ritten zullen eindigen. Zij die vaker wedstrijden betwisten in de omgeving van La Roche-en-Ardenne zullen in dit terrein de start en finish herkennen van de Grand Raid Nisramont en ook de BeMC wijkt dit jaar dus uit van de tuin van hotel Floreal in La Roche naar Bérismenil. Momenteel is het hier nog een dooie boel, maar in mei zal het terrein helemaal aangekleed zijn met de finishboog van de BeMC, tenten van partners, een bevoorrading, … Bijkomend voordeel van deze nieuwe finish: enkele stevige knikjes die dichter bij de finish nog kunnen beslissen over winst of verlies.

Hoeveel renners gaan dit prachtig stukje natuur in volle inspanning herkennen tijdens de komende BeMC?

Vanuit Bérismenil duiken we naar de Ourthe, nog zo’n passage waar elk jaar naar wordt uitgekeken. Het water staat nog te hoog om ons aan de river crossing te wagen en dus maken we meteen weer rechtsomkeer de berg op richting de site die bekend is bij paragliders. Daar begint een geweldige singletrack (weer) naar beneden, eerst met zicht op Maboge, later tussen de bomen door.

Ook hier is het opletten voor scherpe stenen.

Beneden in Maboge slaan we rechtsaf richting Borzée, maar wanneer de batterij van mijn e-bike simultaan uitdooft met de batterijen in mijn benen, komt er een vroegtijdig einde aan onze verkenningsrit. In plaats van via de gekende finale van Borzée naar het centrum van La Roche te rijden, draaien we nu snel het asfalt op en bollen we rustig La Roche binnen.

Wie heeft er vandaag meer modder gezien? De varkens of onze fietsen?

Het laatste stukje niet meegerekend, hebben we vandaag een dertigtal kilometer van de BeMC verkend. Om te weten hoe de andere 220 kilometer eruitzien, kunnen we je enkel maar aanraden om zelf deel te nemen aan de BeMC. Eén ding staat vast: de BeMC en de omgeving rond La Roche-en-Ardenne zullen niet ontgoochelen!

Bij het napraten heeft Koenraad nog goed nieuws voor onze lezers: het inschrijvingsbedrag voor de BeMC 2023 gaat vanaf nu zondag 16 april met 20 euro omhoog, maar met onderstaande code kunnen onze lezers vanaf zondag 16 april, en dat tot en met 30 april 2023, inschrijven aan het vorige tarief van 305 euro. Dit is de code: BeMC2023Vojo

Inschrijven kan via www.bemc.be