Ontdekking | Indian summer in Quebec #4: Bromont
Door Olivier Béart -
Aan het begin van vorige herfst hadden we het geluk om een prachtige Indian Summer te mogen beleven in het Canadese Quebec. We deden dit uiteraard in het gezelschap van onze mountainbike en in dit vierde en laatste deel van onze trip trekken we naar een in mountainbikekringen legendarische plaats: Bromont. In een ondertussen al ver verleden werden hier nog wereldbekerwedstrijden georganiseerd, maar vandaag leeft de legende vooral verder dankzij een kleine schare lokale fans die de trails onderhouden.
Na Saint-Raymond en Shannahan, Lac-Beauport en Sentiers du Moulin en Mont-Sainte-Anne, sluiten we ons avontuur in Quebec af in de omgeving van Montreal. Onze laatste stopplaats luistert naar de naam Bromont; een naam die best bekend in de oren klinkt, want ooit hield de wereldbeker MTB hier nog halt.
Om in Bromont te geraken, moeten we wel eerst een drietal uurtjes met de auto rijden. De fietsen moeten uiteengehaald worden om mee te kunnen en we profiteren ervan om even te checken of alles nog oké is. Het is bewolkt en grijs en de autosnelweg eentonig en doods, op het randje van het deprimerende zelfs. Geen heuvels, zo goed als lege rijstroken, … Hoe dichter we bij Bromont komen, hoe meer we ons afvragen waar we hier in godsnaam leuk kunnen mountainbiken.
Het is alsof het zo moet zijn, want bij het naderen van onze bestemming begint de zon terug te schijnen. Nog maar eens worden de mooie herfstkleuren extra benadrukt. De regio is ook geliefd bij de rijken uit Montreal en overal zien we grote villa’s. Het huis van onze gidsen, Emilie en Bob, valt klein uit tussen de grote stulpjes in de omgeving. Maar het is een droomhuis voor mountainbikers, met een kelder die gewijd is aan de mountainbike en paden die om de hoek beginnen.
In de winter is Bromont een mondain skistation. Nu er geen sneeuw ligt, maken we gebruik van de skipistes om boven op de top te geraken. Soms gaat het stevig bergop, maar al bij al valt het nog mee. Gelukkig zijn we hier onderweg met een niet al te zware trailbike en niet met een loodzware endurofiets.
Tijdens onze beklimming krijgen we ook regelmatig een stukje singletrack voor de wielen. Wanneer het bos wat opener wordt en er bij het naderen van de top van de Mont Chevreuil (iets minder dan 500 meter hoog, terwijl het skistation op een hoogte van 139 meter ligt) minder blaadjes aan de bomen hangen, merken we dat we op enkele heuveltjes aan het rijden zijn die in het midden van een immense vlakte liggen.
Al snel duiken we de eerste trails in die perfect geshaped werden. Vergelijk het met een goede wijn: door te proeven, herken je de terroir en de meesterlijke hand van de wijnbouwer. Hier is dat net hetzelfde!
De granieten ondergrond is helemaal verbrokkeld en zorgt ervoor dat de ondergrond het water perfect afvoert. Aan de rand van de trails zijn varens koning, net zoals de esdoorns en coniferen.
We rijden en we rijden en we amuseren ons in de vele, met het nodige respect voor de omgeving, aangelegde bochten.
Het is duidelijk dat men hier niet op een uur gekeken heeft om de trails aan te leggen. Deze trails zijn dan ook een levenswerk. In het begin van enkele bikers, maar vandaag brengen meerdere groepen het massief tot leven.
Maar de magie van Bromont houdt hier niet op. Plots doet Emilie ons halt houden en toont ze een houten paneel met het opschrift ‘Hummus’, de naam van de trail. “Dit is een van de eerste panelen die ik gemaakt heb. Ondertussen hangen ze bijna overal. En sommige, zoals die van de Mordor, zijn nog mooier afgewerkt.” En nu we toch zo aandachtig opletten, valt het ons ook op dat er hier en daar aan de rand van de trails kleine objecten zijn achtergelaten. Een soort offerandes zeg maar van anonieme bikers die daarmee hun waardering betuigen aan de trail builders.
Op sommige plaatsen zitten er ook stickers verstopt onder de rotsen of onder de kleine zonnepanelen. Ze vinden is een sport op zich en wie er één vindt, kleeft hem fier op zijn fiets. Mountainbiken is hier meer dan een sport, het is een echte levensstijl.
Waar de trails rond Bromont in het begin nog ‘illegaal’ waren, worden ze ondertussen officieel erkend. Jammer genoeg hangt er een grote schaduw over dit idyllische plaatje.
Wanneer we de bocht omgaan, komt een oorverdovend geluid ons tegemoet. Enorme machines zijn bezig met het aanleggen van nieuwe skipistes. Ze deinzen er hier zelfs niet voor terug om dynamietstaven te gebruiken. Onze gezellen begrijpen het niet. “Ze verwoesten hele gebieden om een makkelijke blauwe skipiste aan te leggen. En dat terwijl er steeds minder sneeuw ligt. Eerlijk gezegd begrijpen we dat niet. En onze mountainbikepaden zijn het laatste van hun zorgen.”
We maken dan ook dat we van deze plek weg zijn en keren terug naar de paden die zoveel rust uitstralen.
Hier heerst de natuur gelukkig nog en het geluid van onze banden schrikt de bewoners van het bos niet af. Tussen de bomen worden we door vele ogen gadegeslagen.
We dringen nog wat dieper het bos in en er liggen zoveel paden, dat we steeds een ander pad volgen, ook al kruisen we regelmatig een pad dat we eerder al genomen hadden.
Zelfs de paden bergop zijn hier deels aangelegd. De stenen werden hier een voor een op hun plaats gelegd, zodat je voldoende grip zou hebben. Toch hield men er rekening mee dat de beklimming op technisch vlak nog voldoende uitdagend zou zijn. We hebben er geen woorden voor …
De zon maakt zich op om onder te gaan en iemand stelt voor om nog een beetje hoger te klimmen om op de top te genieten van het schouwspel.
Een gelukzalig gevoel overvalt ons. Het is toch mooi dat we dankzij onze sport zo’n prachtige omgevingen mogen ontdekken, geweldige personen mogen ontmoeten en fantastische avonturen mogen beleven.
Lang kunnen we echter niet blijven staan en we haasten ons om voor het donker beneden te zijn … waar we net op tijd zijn voor het obligate ‘biertje op de parking’!
Ons Canadees avontuur zit er nu helaas helemaal op! Maar zoals het spreekwoord zegt “Ik herinner het me als de dag van gisteren”. Dit was inderdaad een belevenis die we niet snel zullen vergeten. Hopelijk mogen jullie op een dag ook van deze paden in Quebec komen genieten, we wensen het jullie alvast toe!
De andere artikels van onze trip vind je hier:
– #1 : Saint Raymond en Shannahan
– #2: Lac-Beauport en Sentiers du Moulin
– #3: Mont-Sainte-Anne