Ontdekking | Monschau en haar feeërieke kerstmarkt

Zaterdag 22 december, een dikke laag mist bedekt de toppen van de Hoge Venen en er waait een huiveringwekkende wind. In de winter heeft het hier wel iets weg van het Hoge Noorden. Men zegt niet voor niets dat het hier 120 dagen per jaar vriest. Maar magisch is het wel.

Ik heb met Hugo en Pascal afgesproken in Sourbrodt, een dorpje in de Belgische Ardennen op een steenworp van de Duitse grens. De wegen lijken hier nergens naartoe te leiden, zo eindeloos is het landschap.

We zien weinig menselijke invloeden. Tot de negentiende eeuw ontginde men hier turf, de enige brandstof die in deze streken voorhanden was. Onopvallend steken we de grens over. Het riviertje de Jägersief vormt hier de natuurlijke grens en doet ons eraan herinneren dat we vanaf nu op Duits grondgebied rijden.

Via Kalterherberg volgen we de Narzissen Route. Het pad is met Duitse gründlichkeit bewegwijzerd; perfect dus.

Ondanks de vochtige koude zweet ik me te pletter op de steile beklimmingen en de gladde boomwortels en rotsen. Pascal amuseert zich hier rot op zijn elektrische mountainbike.

Bij het naderen van Monschau worden we getrakteerd op enkele singletracks die de loop van de Roer volgen. Heerlijk, en ik kan mezelf wel voor het hoofd slaan dat ik nooit eerder deze richting ben uitgegaan.

In de vallei horen we de fauna van het bos tot leven komen. Een tak breekt in de verte. Een hert? Een everzwijn? Of een wilde kat, die zo verwant is met onze huiskatten maar in alle schuwte door de bossen jaagt.

Monschau

Via een smalle vallei dalen we steeds verder af. Bij het buitenrijden van het bos zien we in de verte voor het eerst de lichtjes van Monschau verschijnen. Monschau is een pareltje in het hart van de Eifel en trekt jaarlijks vele toeristen aan.

De lakennijverheid bracht in de 18de eeuw rijkdom naar het burchtstadje. De drie toegangspoorten in barokstijl herinneren aan deze periode. In tegenstelling tot heel wat andere dorpen in de streek bleef het historische centrum van Monschau tijdens de Tweede Wereldoorlog gespaard. Smalle vakwerkhuisjes plakken er tegen elkaar, diep in de vallei van de Roer.

Enkele kilometers geleden reden we nog door de stilte van het bos met enkel het geluid van de uil van de Tengmalm op de achtergrond, hier vullen de kerstliederen de smalle straatjes van het stadje. De overvloedige kerstverlichting doet wat kitscherig aan, maar tegelijkertijd doet het ook heel wat leuke herinneringen uit onze kindertijd bovenkomen. Via een kasseiweggetje rijden we het dorp binnen, de menigte neemt toe. Uit de kraampjes komen de heerlijkste geuren ons toegedwarreld die onze magen doen knorren. Doe ons maar een Flammkuchen met een glühwein van Amaretto …

We verlaten het geroezemoes van de kerstmarkt en na amper enkele tientallen meters rijden we in alle rust door de kronkelende Middeleeuwse straatjes van Monschau. De lange klim om het dorp te verlaten doet ons al meteen de das om.

Boven op de top loopt de oude spoorlijn die de mijnen rond Aken moest verbinden met de staalbekkens van het Groothertogdom Luxemburg en het Franse Lotharingen. De Vennbahn is nu een prachtig fietspad dat we in het licht van onze fietslampen bestormen. We genieten van het licht van de volle maan. Wat een contrast met enkele minuten geleden. Op dit uur moeten we niet bang zijn om andere fietsers te kruisen, moederziel alleen zoeven we over het gladde asfalt. Sneller dan we zouden willen staan we terug in Kalterherberg. Wat had ik nog graag even genoten van deze magische nacht in het bos. Prettige feesten!