OS Parijs 2024 | MTB mannen: Koretzky vs Pidcock, een duel op het scherpst van de snee

Deze keer kende Tom Pidcock (helemaal) geen gemakkelijke wedstrijd, ook al wist de Brit zijn olympische titel met succes te verdedigen. Pas in de laatste momenten van de wedstrijd wist hij afstand te nemen van Alan Hatherly en vooral van Victor Koretzky, zijn naaste belager.

Voor de start was de grote vraag hoe het gesteld zou zijn met de vorm van Tom Pidcock. De Britse alleskunner moest op de ochtend van de 14^de rit de Tour de France verlaten na een positieve test op Covid, en dat met enkel een 2de plaats in de 9de etappe als uitschieter (achter winnaar Anthony Turgis). Was hij echt zwaar getroffen of toonde hij slechts milde symptomen en was het slechts een beschermende maatregel voor zijn teamgenoten en de rest van de concurrenten?

Dat zullen we waarschijnlijk nooit weten en uiteindelijk maakt het niet uit. Voor zijn tegenstanders is de strategie steeds hetzelfde: zo snel mogelijk starten om te proberen Pidcock in moeilijkheden te brengen voordat diens motor warm wordt. Tot nu toe is die tactiek nog niet vaak gelukt, maar je weet maar nooit …

In de eerste ronde zetten Charlie Aldridge en Alan Hatherly om de beurt een zeer hoog tempo neer, waardoor het peloton onmiddellijk werd uitgerekt. De twee mannen droegen vandaag hun nationale kleuren (Groot-Brittanië voor de eerste, Zuid-Afrika voor de tweede) maar kennen elkaar heel goed omdat ze de rest van het seizoen teamgenoten zijn bij Cannondale.

In de tweede ronde moest Aldridge even op adem komen en ook Hatherly moest even temporiseren. Toch verzwakte het tempo niet, want daar was Mathias Flückiger om het peloton (of beter gezegd de lange rij) op sleeptouw te nemen. Best verrassend overigens om de Zwitser zo actief te zien in de intense hitte, hij van wie bekend is dat hij de voorkeur geeft aan kou en regen, maar hij spaarde zich niet! Achter hem volgden ​​Victor Koretzky en Nino Schurter zeer attent.

En Tom Pidcock? Na een rustige start wist de Brit zoals gewoonlijk geleidelijk op te schuiven, maar we moesten tot de derde ronde wachten om hem de leiding te zien nemen. En dat had iedereen geweten. Met één versnelling liet hij iedereen achter, behalve Flückiger en Koretzky. Een tweede aanval in een kronkelige passage en ook de Zwitser was eraan voor de moeite.

Victor Koretzky zat vast achter Flückiger terwijl de Brit wegreed, maar zodra er ruimte was om te passeren zette de Fransman de achtervolging in op Pidcock. Nog voordat de vierde ronde begon, voegde hij zich bij de Brit.

Als Tom Pidcock aanvalt, komt het zelden voor dat een van zijn tegenstanders erin slaagt zijn wiel te houden. Het zorgde ervoor dat de race volledig opnieuw begon. Het doet ons denken aan de World Cup in Nove Mesto in 2023, waar we Joshua Dubau (dit voorjaar geblesseerd en niet in staat om deel te nemen aan de strijd om de olympische selectie) de Brit tot het uiterste zagen drijven. Heeft Victor Koretzky een kans?

Het duurde niet lang vooraleer de wedstrijd weer van beeld veranderde. Pidcock reed in de vierde ronde lek en met een tire noodle in zijn voorwiel wist hij de technische zone te bereiken zonder al te veel tijd te verliezen … maar zijn mecaniciens waren er helemaal niet klaar voor! Er was tijd nodig om het juiste wiel en gereedschap te vinden en als 9^de kon de Brit zijn wedstrijd verderzetten in het gezelschap van Nino Schurter, Martin Vidaurre en Riley Amos. Belangrijker was de achterstand, 35 seconden om precies te zijn op Victor Koretzky, die nu alleen aan de leiding reed.

Het doet ons opnieuw denken aan Nove Mesto 2023: Pidcock was er gevallen in een afdaling waardoor Joshua Dubau alleen wegglipte … voordat Pidcock net voor de laatste ronde weer kwam aansluiten en de wedstrijd alsnog won. In eerste instantie leek het er voor Koretzky beter uit te zien. Pidcock wist wel plaatsen op te schuiven, maar maakte daarbij geen tijd goed op de Fransman.

Net wanneer we langzaam begonnen te geloven in een goede afloop voor Koretzky, trok Pidcock in de zesde ronde de motor weer in gang. Op dat moment waren er nog drie ronden te gaan. Van 36 seconden ging het naar 27 s, 25 s, 17 s … Bij elke tijdmeting werd het verschil kleiner. In één ronde kwam hij terug bij Alan Hatherly die alleen op de tweede plaats reed en nog vóór halfweg de zevende lus voegden de twee mannen zich bij Victor Koretzky. Er waren nog anderhalve ronde te gaan, en alles moest herspeeld worden!

De tijd verstreek en schuchtere pogingen leverden niets op. Het drietal observeerde elkaar, vooral Pidcock en Koretzky in feite, terwijl Hatherly discreet achterbleef. Niemand wilde zijn kaarten te vroeg op tafel gooien. Alles zou beslist worden op de laatste klim!

We zaten te wachten op de ultieme aanval van Tom Pidcock, maar tegen alle verwachtingen in was het Victor Koretzky die de Brit achter zich liet. De sterke Fransman ging met een bijna comfortabele marge de afdaling in, maar hij kon zich geen fouten veroorloven.

En toch maakte hij een fout. In een ogenschijnlijk onschuldige bocht, ver van de camera’s (maar gelukkig niet van het publiek), gleed zijn voorwiel weg en botste hij tegen een boom. Tom Pidcock maakte van de gelegenheid gebruik om de leiding over te nemen om die enkele meters verder weer te moeten afgeven aan … Koretzky. Op dat moment zijn we op minder dan een kilometer van de finish verwijderd, het enige wat nog rest was een singletrack in het bos voor het zeer korte rechte stuk – 60 m bergop en dan 50 m vlak – naar de finish.

Terwijl we dachten dat Koretzky bijna verzekerd was van de overwinning, slaagde Tom Pidcock er in het bos toch weer in om op het wiel van de Fransman te komen. Over wat dan volgde zal nog veel gepraat worden, want op een passage waar de singletrack zich rond enkele bomen in tweeën opende, nam de Fransman de lijn die iedereen al heel de dag volgde en wat het langste pad leek. De Brit aarzelde niet en sprong in de opening. Wanneer het pad weer smaller werd, lag Pidcock een half wiel voor, maar het contact konden ze niet voorkomen. Het achterwiel van Victor Koretzky gleed even weg en op de tijd die hij nodig had om zijn evenwicht te herstellen, was Pidcock gaan vliegen richting de verlossende finish.

Sommige toeschouwers vonden dit manoeuvre te gevaarlijk, te agressief en een gebrek aan fair play vinden, maar de meeste specialisten zullen het erover eens zijn dat dit erbij hoort en dat geen van beide coureurs schuld treft. In onze ogen werd de koers vooral net daarvoor beslist, toen Koretzky een fout maakte in de afdaling …

Uitgefloten door het aanwezige publiek (rode kaart, waar zijn de waarden van respect die worden bepleit door de Olympische Spelen en getoond door de atleten zelf gedurende het mountainbikeseizoen?) vierde Tom Pidcock aan de vooravond van zijn 25^ste verjaardag zijn tweede olympische titel op rij.

Ter vergelijking: Nino Schurter had op dezelfde leeftijd één wereldtitel bij de elites op zak en een olympische bronzen medaille. Als de Brit zijn avontuur in het mountainbiken verderzet, heeft hij het potentieel om te concurreren met de Zwitserse legende op het gebied van records.

Victor Koretzky redde nog wel zijn tweede plaats met twee luttele seconden op de Zuid-Afrikaan Alan Hatherly. Zeer teleurgesteld, bijna in tranen, toonde hij toch een grote sportiviteit voor de camera’s: “Het is een gemengd gevoel, ik droomde echt van goud en het scheelde een haar. Tom was heel sterk, hij had een lekke band en ik probeerde om informatie te krijgen om erachter te komen waar hij was. Toen hij terugkwam wist ik dat ik hem kon verslaan omdat hij een grote inspanning had geleverd om het gat te dichten. Ik slaagde erin opnieuw een gaatje te slaan, maar helaas maakte ik een kleine fout in de afdaling. Een fout van onoplettendheid […] ik ben echt teleurgesteld, want deze fout kostte me de gouden medaille.”

“Naderhand in het bos haalde hij mij in en raakten we elkaar waarbij mijn schoen loskwam. Hij was heel sterk, hij is echt een groot kampioen, maar ik denk dat ik hem vandaag had kunnen verslaan, dus ik ben tegelijkertijd een beetje teleurgesteld en tevreden. Er zit veel werk achter, veel opofferingen, de tijd die ik buitenshuis heb doorgebracht … Een zilveren medaille is een hele mooie beloning, maar momenteel kan ik er nog niet echt van genieten […] maar het is enorm, we dromen allemaal van een olympische medaille en vandaag heb ik die en de voldoening is groot.”

Alan Hatherly, die net voor deze Olympische Spelen voor het eerst een World Cup XCO wist te winnen, werd voor zijn inzet beloond met een mooie bronzen medaille. Luca Braidot, die net als Tom Pidcock lekreed, werd vierde.

Mathias Flückiger was de enige die drie jaar geleden echt weerstand wist te bieden tegen Tom Pidcock op het parcours van Tokio. In Parijs was hij zeer actief in het begin van de wedstrijd, maar aan het eind moest hij Braidot laten gaan, een vijfde plaats werd zijn deel. Sam Gaze werd 6^de voor Riley Amos, de leider in de World Cup XCO U23 (met 9 overwinningen in 10 wedstrijden dit seizoen) die vandaag voor het eerst meedeed met de elites en indruk maakte op iedereen.

De top 10 werd vervolledigd door Charlie Aldridge, Nino Schurter (die aan zijn laatste Olympische Spelen deelnam) en David Valero. Aan Belgische kant werd Pierre de Froidmont 18de en Jens Schuermans 26ste. De aanwezigheid van deze laatste was al een klein mirakel na zijn polsbreuk vorige week na het BK XCC, maar eerstgenoemde zal ongetwijfeld op meer gehoopt hebben, gezien het kleine deelnemersveld (slechts 36 atleten aan de start, tegen 100 tot 150 in een wereldbekermanche).

Volledige uitslag Olympische Spelen Parijs 2024 MTB XCO mannen: uci.org/competition-details/2024/MTB/70539

We komen spoedig een laatste keer terug op deze Olympische Spelen met een reportage over het randgebeuren en de sfeer in het publiek. De volgende grote internationale wedstrijd komt er eind augustus aan, met de wereldkampioenschappen in Vallnord (Andorra)!