Porquerolles: per boot en per fiets

Begin december is het overal grijs en miezerig. Het kwik haalt nog nauwelijks de vijf graden. Op zo’n momenten is het verleidelijk om onder de dekens te blijven liggen of aan de haard te blijven zitten. En dan hebben we het nog niet gehad over een glas glühwein of andere lekkernijen waar we ons in dit prachtige winterseizoen kunnen aan te goed doen. En als we nu eens naar de eilanden trekken? Oké, ‘mijn’ eiland wil zeggen Porquerolles, op een half uurtje van Hyères aan de Franse Azurenkust. Zin om met ons het eilandgevoel te gaan ontdekken op onze twee wielen? Let’s go!

7 uur 30. We stappen aan boord van de ferry die het puntje van het schiereiland Giens verbindt met Porquerolles. Zeggen dat er op deze zaterdagmorgen geen kat aan boord was, zou een leugen zijn. We maakten de overtocht in het gezelschap van enkele werklieden die vergezeld werden door hun trouwe viervoeters. De enkele wolken die zich aan de horizon aftekenen, laten reeds de eerste zonnestralen door. De dag belooft prachtig te worden. Ik zou bijna vergeten dat ik door de schuld van Morgane al om vijf uur uit mijn bed moest.

Op het eiland doorkruisen we eerst de haven en het dorp alvorens richting het oosten te rijden en de Cap des Mèdes.

De eerste kilometers rijden we rustig over een brede weg. We genieten van het uitzicht en bewonderen de kustlijn van Toulon in de verte. Een klein pad voert ons naar de seintoren op het hoogste punt van het eiland.

Het pad wordt omzoomd door aardbeibomen. We doen ons te goed aan de vruchten, die rijp zijn op dit moment, en we genieten van de granietstenen ondergrond, van de dikke wortels, van het zand en van de dichte maquis (die de moeite nam om sporen achter te laten op elk stukje blote huid).

Na een afdaling op het asfalt en een stop ‘om de kaart te lezen’ (Morgane en ik zijn best in staat om op een eiland van 12,54 vierkante kilometer verloren te rijden), veranderen we van richting en vervolgen onze weg naar het Pointe de la Galère, met zijn steile kliffen en grillige inhammen.

Mijn (te zware) rugzak begint al door te wegen …

Dit keer dalen we af via een bochtig pad met stenen en wortels dat ons doet uitkomen aan een klein kreekje dat grenst aan de zuidkant van het eiland.

We besluiten om het kustpad te volgen tot een rotspunt met de naam Pointe Rouge.

De perfecte omgeving voor een stop om een zelfgemaakte energiereep te verorberen, terwijl we naar de wiegende zeilboten kijken op de achtergrond en luisteren naar het gekrijs van de meeuwen!

We keren terug naar het brede pad naast de wijngaarden op de vlakte van Notre Dame, dat omzoomd wordt door riet van de Provence. Eindigen doen we deze ochtend op het strand van Notre Dame.

Een groot fijn zandstrand met azuurblauw water en geen enkele ziel te bespeuren aan de horizon, meer hebben Morgane en ik niet nodig om in het water te springen.

We vinden een duikbril op het strand (onder de andere rommel die door de golven verzameld werd en dat zal opgeruimd worden voor het toeristenseizoen begint, zodat de toeristen kunnen genieten van een idyllisch plekje aan het strand waarvan ze niet zullen aarzelen om dit opnieuw te vervuilen met plastic flessen en slippers …) waar we wat mee dollen, alvorens onze picknick op te peuzelen en een dutje te doen onder de winterzon …

Alvorens we naar het meest westelijke puntje van het eiland rijden om er de namiddag door te brengen, keren we even terug naar het dorp voor een koffie. In het dorpje zijn enkele restaurants, winkeltjes en ook fietsverhuurders.

Want Porquerolles is sinds 1988 een geklasseerd natuurgebied en voorbehouden aan wandelaars en fietsers! Deze periode van het jaar is het er erg rustig en het merendeel van de winkels is gesloten. Maar dat geeft niet, want wij zijn hier om te fietsen!

We beginnen met een makkelijke klim die ons naar de vuurtoren van Cap d’Arme brengt. Daar duiken we een pad in dat de kustlijn volgt tot het meest westelijke punt van het eiland.

Het pad is leuk en heuvelachtig, met kleine trialachtige afdalingen en rotsachtige beklimmingen. Dan weer rijden we door de maquis, dan weer komen we op een uitzichtpunt aan de rand van de kliffen met zicht op de diepblauwe zee.

De wolken zijn verdwenen, de rotsen vangen het licht op en krijgen een roodachtige schijn. Op onze gezichten verschijnt een grote glimlach. Maar het is tijd om terug te keren … de laatste ferry vertrekt om 17 uur 15! Met pijn in het hart keren we terug naar het dorp. We hebben niet de tijd gehad om helemaal tot in Langoustier te rijden, aan de westkant van het eiland. Reden te meer om eens terug te keren.

Eens op de boot werpen we nog een laatste blik naar het mooie Porquerolles. Zijn vuurtoren, net aangestoken, lijkt ons ‘tot ziens’ te zeggen. We zijn enthousiast over onze dag en maken een balans op: een prachtig eiland met adembenemende landschappen, enkele geweldige trails en een mooie plek om in het laagseizoen een dag door te brengen! Moest je ooit in de omgeving zijn, laat dan niets je tegenhouden om hier zelf op ontdekking te gaan. Het enige nadeel is de prijs van de oversteek: 16,80 euro per persoon (laagseizoen) + 14,50 euro per fiets … Maar dat hadden we er wel voor over.