SKS Bike-Marathon: eten en drinken tijdens de 100K

Wij reden dit voorjaar de SKS Bike-Marathon in Sauerland. De start van de 100 kilometer lange wedstrijd met 2500 positieve hoogtemeters is aan het hoofdkantoor (en de belangrijkste productiefaciliteit) van SKS Germany in Sundern. Onderweg staan er, na een verbinding van ongeveer 10 kilometer, twee identieke ronden van 45 kilometer op het programma. We hadden zin om stevig door te knallen en tegelijk leek het ons een ideale testcase om te bekijken hoe en wanneer je moet eten en drinken tijdens een marathon.

SKS Germany is een producent van tal van handige accessoires. Zo heb je onder andere pompen in alle maten en vormen, verscheidene multi-tools, spatborden, … en ook drinkbussen en de bijhorende houders (hier komen we later nog op terug). Ze sponsoren elk jaar het Mega-Sports Bikefestival en zijn dan ook de naamdrager van de marathon.

Het is trouwens niet alleen de naam, maar ook de startplaats die in de kenmerkende zwart/oranje kleuren wordt gewikkeld. De inschrijvingen en start bevinden zich in en tussen de gebouwen van het hoofdkantoor van de Duitse fabrikant. Het is een zondag en er is dus geen volk aan het werk. Parking en ruimte genoeg!

Wij kwamen net terug van twee weken trails rijden in Finale Ligure, hadden naar onze mening daar onze voorjaarsconditie aangescherpt en liepen dus over van de “goesting” om eens vol door te vlammen. Duitse marathons kenmerken zich door een relatief hoge gemiddelde snelheid, doordat er wat minder technische single-tracks zijn en meer schotterpaden. Maar het blijft nog altijd wel mountainbiken en 100 kilometer is hier, voor ons, waarschijnlijk een inspanning van om en bij de vijf uur … Dan moet je al eens nadenken hoe je gaat eten en drinken.

De eerste 20% (en ook kilometers in dit geval)

Ook al staat er een lange rit voor elke deelnemer op het programma en is er tijd genoeg om plaatsen goed te maken, toch is IEDEREEN stiknerveus in de startbox. Het ziet er naar uit dat er de eerste meters zal gedrumd worden om doorheen de straten van het dorpje te komen en nadien zal de gas zeker en vast volledig worden opengedraaid. Er zal tijdens het eerste uur weinig tot geen tijd zijn om te drinken, laat staan te eten.

Wij drinken 10 minuten voor de start nog een halve liter water met elektrolyten en plannen een eerste (hydro)gel te nemen na ongeveer 45 minuten. Het is een kwestie van het verlies aan vocht, mineralen en suikers in het begin van de wedstrijd zo veel mogelijk te beperken.

Wij drinken 10 minuten voor de start nog een halve liter water met elektrolyten en plannen een eerste (hydro)gel te nemen na ongeveer 45 minuten. Het is een kwestie van het verlies aan vocht, mineralen en suikers in het begin van de wedstrijd zo veel mogelijk te beperken, terwijl we tegelijk vol blijven doorrijden en de aansluiting bij een gepast groepje niet missen.

We hebben op onze Berg hardtail bewust gekozen voor één drinkbus (de Monkey Bottle met Monkey Link), terwijl er toch twee op kunnen. Ervaren marathonrijders zullen beweren dat je ALTIJD twee drinkbussen moet meenemen als je fiets dat toelaat. Wij zijn daar niet per se van overtuigd. Ten eerste betekent een tweede volle drinkbus meer dan 800 gram extra gewicht die je gedurende 80% van de wedstrijd mee moet sleuren bergop en ten tweede moet je met twee drinkbussen ook stoppen aan een bevoorrading om bij te vullen.

Met één drinkbus moet je dan weer tweemaal gaan stoppen en loop je het risico zonder drinken te zitten indien een bevoorrading te lang op zich laat wachten. Tijdens de meerdaagse wedstrijd in Andalucia hebben we dat één keer meegemaakt en dat is geen lachertje. Het is ook dikwijls geen optie om te stoppen bij de eerste bevoorrading. Dan zit je meestal nog in een groepje en verlies je zo de aansluiting. Wij lossen dit op door het gebruik van hydrogels. Dit zijn de typische gels met een enorme hoop suikers, maar ook met meer vocht om je te hydrateren.

20 – 60 procent

De start van de wedstrijd was nog sneller dan verwacht. Bij het uitrijden van Sundern reden we de eerste 10 kilometer over grote wegen en schotterpaden aan meer dan 25km/u gemiddeld. Het ging ook al regelmatig behoorlijk bergop. We verbruikten veel kracht en energie en na de eerste 20% van de wedstrijd bevonden we ons rond plaats 40 in vlot rondmalend gezelschap. De eerste bevoorrading (op kilometer 23) sloegen we over. We hadden al een hydrogel genomen en onze drinkbus was nog meer dan halfvol, je hebt in dat eerste uur gewoon weinig tijd om te drinken. Er was bovendien al op kilometer 40 een volgende bevoorrading.

In dit gedeelte van de wedstrijd denken wij ook aan vaste voeding. Je kunt van alles verorberen, maar wij eten graag de Powergel Shots die naast suikers ook wat cafeïne bevatten. Hardere en moeilijk verteerbare voeding eten wij niet op een eendaagse marathon.

In dit gedeelte van de wedstrijd denken wij ook aan vaste voeding. Je kunt van alles verorberen, maar wij eten graag de Powergel Shots die naast suikers ook wat cafeïne bevatten. Hardere en moeilijk verteerbare voeding eten wij niet op een eendaagse marathon, maar tijdens een meerdaagse, zoals de Cape Epic in 2017, eten we zo weinig mogelijk snelle suikers onderweg en kiezen we voor hartigere voeding (zoals de gezouten aardappeltjes aan de bevoorradingen).

Als we de eerste passage aan de aankomst bij kilometer 55 naderen is ons groepje helemaal aan het verbrokkelen. We waren gestopt aan de tweede bevoorrading (40% van de rit), maar toen waren wij al weggereden in een klim en konden we, na het vullen van onze drinkbus, met de sterksten weer aansluiten. Net voor de aankomst was er een muur met stukken van 20% en meer, vanaf daar reden we de rest van de wedstrijd eigenlijk alleen.

De laatste 40%

Op dit moment zijn we bijna drie uur aan het vlammen en moeten we geleidelijk aan ons tempo wat temperen. De laatste 45 kilometer zijn exact hetzelfde als het stuk tussen kilometer 10 en 55. We weten dus wat we mogen verwachten. We proberen zo veel mogelijk vocht en energie binnen te spelen om de zware finale (met onder andere die muur) nog fatsoenlijk door te komen. Op kilometer 67 stopten we een laatste keer aan de bevoorrading om onze Monkey Bottle bij te vullen. Hier namen we ook twee extra gels (onze beide hydrogels waren er ondertussen al doorheen). De zonnebril ging hier ook in onze achterzak, die was te besmeurd met zweetdruppels.

We waren beetje bij beetje opgeschoven en zaten ondertussen rond plaats 30 in de scratch. Maar het beste was ervan af. Tien kilometer voor het einde kregen we dan ook nog eens krampen. En dit kwam niet door te weinig te drinken of te eten, wel door de de vele klimkilometers aan hoog tempo. We hebben een kleine spier (M. Gracilis) in de bovenbenen die veel gewenning nodig heeft aan onze klimpositie en in het voorjaar durft die regelmatig wel eens tegen te pruttelen.

Het nadeel is dat deze zowel een knie- als heupbuiger is en dat we het verkrampen meestal aan beide benen tegelijk voorgeschoteld krijgen. Enige oplossing is effectief te stoppen en recht te gaan staan. We verliezen onvermijdelijk nog enkele plaatsen en rollen als 33ste over de streep in 4u36. Dik onder de vijf uur en dus aan bijna 22km/u gemiddeld. Phew!

Nog even dit …

Dat onze voeding en vochtbalans in orde was en de krampen dus geen oorzaak hadden bij eten en drinken werd op het einde wel duidelijk. Ons Duits is niet zo betrouwbaar en de briefing hadden we maar halvelings doorlezen. De aankomst bleek niet op dezelfde plek te zijn als het vertrek. We moesten met andere woorden nog 10 kilometer terug naar onze auto aan de SKS Germany gebouwen rijden. Er lagen op die terugweg nog 250 hoogtemeters op ons te wachten. Maar omdat we nu niet vol doorreden en de helling niet te steil was, hadden we geen last meer van de krampen. We voelden ons prima zelfs!

Je ziet ook dat wij steevast gekozen hebben voor de producten van PowerBar. En we kunnen je absoluut garanderen dat dit geen commerciële achtergrond heeft. Bij voeding is het belangrijk dat je de smaak weet te appreciëren (zodat je zeker genoeg binnen neemt) en je maag het allemaal kan verwerken. We zijn niet mega gevoelig, maar met zowel de electrolyten-bruistabletten, de Powergel-snoepjes als de hydrogels hebben we nooit problemen gehad.

Onze drinkbus was zoals je al hebt kunnen zien de Monkey Bottle van SKS Germany. Deze maakt gebruik van het magnetisch bevestigingssysteem van Fidlock, hier onder de naam Monkey Link. Het in- en uitklikken vergt een beetje gewenning, maar de bevestiging is wel bombproof. We gebruiken deze immers al de ganse zomer op onze endurofiets en is er (in tegenstelling tot onszelf) nog nooit afgerammeld. Het voordeel is dat zonder drinkbus het een heel low-profile drinkbushouder is. Wij hebben ondertussen toch zo’n tweede drinkbushouder op onze Berg hardtail gemonteerd, zo kunnen we in geval van nood toch met twee drinkbussen rijden.

Maar in het geval van één drinkbus weegt dit systeem slechts 22 gram. De drinkbussen zelf zijn ietsje zwaarder (30-40g). Het totale systeem weegt ongeveer hetzelfde als een klassieke drinkbus en houder combo. Let op! Een gewone drinkbus past vanzelfsprekend niet op de Monkey Link. Hier heb je een overzicht van de verschillende Monkey producten van SKS Germany.

Foto’s zonder watermerk: SKS Bike-Marathon/Sportograf

Meer informatie over de SKS Bike-Marathon (enkel in het Duits): https://mega-sports.de/

Komoot – Jouw route naar avontuur. Komoot is een app voor het vinden, plannen en delen van avonturen. Gedreven door het verlangen om de wereld te verkennen en met behulp van aanbevelingen van vele outdoorliefhebbers, is het hun missie om unieke avonturen te inspireren en voor iedereen mogelijk te maken.