Test | American Eagle Atlanta 2.0: olympisch racebloed in een modern jasje

Door Jurgen Groenwals -

  • Techniek

Test | American Eagle Atlanta 2.0: olympisch racebloed in een modern jasje

Wanneer mountainbiken in 1996 in Atlanta aan de Olympische Spelen wordt toegevoegd, rijdt Bart Brentjens op zijn American Eagle prompt naar de gouden medaille en de daarbij behorende onsterfelijkheid. Het merk American Eagle verwerft meteen een zekere cultstatus alvorens rond het nieuwe millenium van het toneel te verdwijnen. In 2017 besliste ‘Sir’ Bart himself echter om het merk nieuw leven in te blazen. Wij gingen de voorbije maanden aan de slag met de American Eagle Atlanta 2.0, het enige compleet afgemonteerde model van het merk.

Het hele palmares van Bart Brentjens opsommen, is schier onbegonnen werk, onlangs werd de Absa Cape Epic er nogmaals bijgeschreven. De olympische medaille is niet enkel een hoogtepunt uit de loopbaan van Bart, maar ook voor het merk American Eagle. Niet dat American Eagle daarvoor geen succes kende. Verschillende wereldbekeroverwinningen, medailles op wereldkampioenschappen, de ondertussen ter ziele gegane VTT Tour de France (de Ronde van Frankrijk voor mountainbikers), … Ook namen als Richard Groenendaal, Adrie van der Poel, Gunn-Rita Dahle, Gerben de Knegt en Roel Paulissen reden ooit voor American Eagle. Dit om je maar even te duiden dat American Eagle flink wat impact heeft gekend binnen de mountainbikewereld. Maar in 2000 is het over, dat was het laatste jaar waarin het logo van American Eagle zichtbaar was op mountainbikewedstrijden.

First Olympic Champion, helemaal mee naar de tijdsgeest tot hashtag #FOC verworden.

Twintig jaar na de olympische overwinning bundelen Henk Schipper en Bart Brentjens de krachten en halen het legendarische American Eagle terug vanonder het stof. Henk Schipper is niet onbekend met de wielerwereld. Als medeoprichter van Team Roompot en oprichter van wielenfabrikant Fast Forward kent hij het klappen van de zweep van de wielermarkt. American Eagle is terug. En hoe!

Om de nodige ruchtbaarheid te geven aan de wedergeboorte, wordt (uiteraard) het team van Bart Brentjens uitgerust met de nieuwe American Eagle. En de heropstanding is op competitief vlak een schot in de roos, want Yana Belomoina stuurt de American Eagle in de tweede seizoenshelft van 2017 meteen naar eindwinst in de wereldbeker crosscountry.

American Eagle Atlanta 2.0: het frame

De tijd dat American Eagle zijn frames uit staal en vervolgens aluminium bouwde, ligt reeds ver achter ons. Maar zelfs in 1996 droeg één van de American Eagle-modellen reeds de naam Atlanta. De Atlanta 2.0 is daar dus een logische carbon voortzetting van.

American Eagle maakt gebruik van Toray en Matrix T700/800 carbon vezels. Licht, sterk en stijf zijn de voornaamste karakteristieken van deze vezels. Dat lichtgewicht uit zich in het opgegeven framegewicht van 950 gram voor een frame in maat 17,5” (medium).

Een massief BB30 bottom bracket staat garant voor een directe krachtoverbrenging.

Zoals het hoort, doet de Atlanta 2.0 het met interne kabelgeleiding. Op ons testexemplaar maakten die kabels in de carbon klankkast behoorlijk veel kabaal. Dat is een aandachtspuntje voor zowel de mecanicien die jouw complete Atlanta 2.0 in elkaar bokst, als voor de doe-het-zelver die enkel het frame aankoopt en zelf aan de slag gaat.

Comfort moet komen van de smalle 27,2 millimeter zadelpen. Om je toch niet al te veel hoop te geven, heel erg comfortabel is deze racebak niet, hoor. 

De liggende achtervork is flink uit de kluiten gewassen. De staande achtervork daarentegen is rank en smal en doet op die manier een extra duit in het zakje voor het verhoopte comfort.

Geometrie

American Eagle was vroeger makkelijk herkenbaar door de geometrie waarbij met name een lange top tube kenmerkend was. De geometrie van de 2.0-versie is uiteraard in een modern sausje gegoten, maar toch valt ons in de geometrietabel een aantal dingen op.

Een steile balhoofdhoek van 71 graden is in tijden waarin meer en meer fabrikanten net opteren voor een vlakkere balhoofdhoek een opmerkelijke keuze. Chainstays en wielbasis zijn kort, de reach behoorlijk lang. Alles aan deze geometrie schreeuwt compromisloos racen.

Onderdelen

Deze American Eagle is – voorlopig althans – de enige complete bike die je kan kopen. Normaal koop je bij American Eagle een frame en ga je vervolgens zelf aan de slag. Daar komt met deze ‘build kit’ verandering in.

Op Shimano XT-onderdelen hebben wij nooit iets aan te merken. Ze hebben een prima prijs-kwaliteitverhouding, ze zijn duurzaam en de nieuwe versies ogen daarenboven ook nog eens best fraai. Op ons testexemplaar is een 32-tands voorblad gemonteerd. Een mogelijkheid tot voorderailleur ontbreekt logischerwijze op deze bike. Een 11-speed met een cassette met een bereik van 11-46 tandjes moet als racer ruimschoots volstaan.

De remklauw is tussen de staande en liggende achtervork geplaatst en dat heeft zijn invloed op de algehele stijfheid van de achterdriehoek. De Ice-technologie zorgt voor een snelle koeling waardoor de remprestaties constant blijven. Center lock zorgt voor een snelle en eenvoudige montage. Schijven van 180 en 160 millimeter diameter zijn voor een pure racebak ruimschoots voldoende.

Legendes onder elkaar. Dat Bart Brentjens voor onderdelen van die andere legende Tom Ritchey kiest, mag niet verwonderlijk heten. De World Championship Series is mooi, licht en uitstekend spul. Met de negatieve stuurpen zal niet iedereen meteen vriendjes worden. Geen nood, een stuurpennetje is zo vervangen.

Weinig verrassingen aan de voorkant van de bike met een uitstekend functionerende Fox StepCast-vork en 100 millimeter veerweg. De lockout op de vork mag dan wel heel goed werken, een remote lock op het stuur was welkom geweest.

Fast Forward is het wielenmerk van mede-eigenaar Henk Schipper. Zij leveren dan ook de wielen op deze build kit van de Atlanta 2.0. De Fast Forward Outlaw XC DT350 is gebouwd met een carbon velg die rond een DT Swiss 350-naaf draait. Het asymmetrisch spaakpatroon levert een erg stijf wiel op. Met een opgegeven gewicht van 1445 gram past deze wielset netjes bij het racekarakter van de Atlanta 2.0.

Vele en kleine noppen duiden meteen het inzetgebruik van de CST Jack Rabbit II-banden: droge en snelle parkoersen. Het was onze eerste ervaring met CST-banden en we waren best onder de indruk van de lage rolweerstand en grip die ze bieden. Op een droge ondergrond welteverstaan. De fotoshoot deden we in de winter, in de sneeuw, en neen, daar zijn deze banden duidelijk niet voor gemaakt. De Jack Rabbit-banden lijken sterk op de oude Maxxis Ignitor en dat mag niet verbazen, want CST is het moederbedrijf van Maxxis.

Kleuren, maten en prijzen

De American Eagle Atlanta 2.0 is beschikbaar in vier kleuren. Kleuren en smaken verschillen, maar deze Arctic Blue kan ons toch wel meer dan gewoontjes bekoren. Nederlandse trots leidt tot de Dutch Orange en verder is er nog een Gun Metal Grey en een behoorlijk exclusieve Olympic Gold. Je hebt de keuze uit de maten S, M en L.

Voor 5995 euro is deze complete bike de jouwe. Dat is gezien het bijzonder knap, licht en stijf frame, de carbon wielen en de keuze voor duurzame onderdelen een te rechtvaardigen bedrag. Wil je enkel het frame kopen en vervolgens je bike à la carte opbouwen, betaal je 2695 euro.

American Eagle Atlanta 2.0: de terreintest

Iets wat we eigenlijk steeds doen zodra we een fiets in onze handen krijgen, is hem aan de weeghaak hangen. 9,64 kilogram duidt die aan, onze goedkeurende hoofdknik is zijn beloning. Dat is gelet op de keuze van onderdelen op deze hardtail een uitstekende waarde. Natuurlijk kan je lichter gaan, maar dat zal dan meteen zijn invloed hebben op je bankrekening.

Minder dan tien kilogram, dat voel je op het terrein. Een tip geven we je graag mee: stop deze Atlanta 2.0 niet in handen van de beste klimmer onder je bikemakkers. Hij zal zich snel gaan vervelen, jij blijft gefrustreerd puffend achter. Klimmen gaat zo hard dat het lijkt alsof je elektrisch onderweg bent. Op het einde van de klim nog even extra accelereren en je schiet vooruit als een sprinter uit de startblokken. Het is natuurlijk niet uitsluitend dat lage gewicht dat hiervoor verantwoordelijk is, het massieve bottom bracket zorgt voor een erg directe krachtoverbrenging. Zelfs wanneer je staand gaat klimmen, blijft het achterwiel grip houden. Elke trap die je geeft is raak en leidt tot voorwaartse energie. Stukken vals plat lijken plots bergaf te lopen, net zoals het lijkt alsof je steeds de wind in de rug hebt op de American Eagle Atlanta 2.0.

De Atlanta 2.0 is een pure, compromisloze hardtail. En ook al is er geopteerd voor een ranke staande achtervork en een smalle zadelpen, veel comfort hoef je hier echt niet te verwachten. Supersnel over een technisch crosscountryparkoers naar een podiumplaats scheuren, dat staat er op het wensenlijstje van deze American Eagle. Komt daar nog bij dat er door de negatieve stuurpen veel druk op de voorkant en dus ook op polsen en schouders ligt. We deden een aantal testritten met een gewone stuurpen en dat verhoogde ons rijcomfort en dito plezier toch aanzienlijk. We kunnen hier niet voor iedereen spreken, dus testen is de boodschap.

De steile balhoofdhoek en bij uitbreiding de gehele geometrie maakt hier een erg nerveus koerspaardje van. De Atlanta 2.0 vraagt de hand van een ervaren rijder om er het volle potentieel van te benutten. In de afdalingen is het zaak erg geconcentreerd te blijven, het minste foutje wordt afgestraft. Niet voor rookies, noch voor broekies.

We zijn verder behoorlijk onder de indruk van de wielen. Die zijn stijf en licht en kunnen wel wat klappen verdragen. De Atlanta 2.0 reageert op elke trapimpuls als door een wesp gestoken. De combinatie wielen/banden draagt zeker een steentje bij om die snelheid vast te houden. Wat ons betreft hadden de banden iets dikker mogen zijn. Een 2.25″ rond deze velg levert meer volume, controle en grip op dan de hier gemonteerde 2.1″.

Waar we meer problemen mee hebben, is onze snelheid behouden op flowy trails. Het lijkt te veel op een ‘stop-and-go’ en het rijgedrag is wat hoekiger dan we op andere snelle hardtails ervaren. Door de korte chainstays hadden wij aanvankelijk een meer flitsend stuurgedrag van de Atlanta 2.0 verwacht. Het vraagt even wat gewenning, maar eens je je kunt vinden in het rijkarakter van deze hardtail, wordt het behoorlijk opgewonden razen over trails. En … na een bocht versnellen is op de American Eagle niet bepaald een straf. 

Verdict

De American Eagle Atlanta 2.0 is een snelle, nerveuze en agressieve racehardtail. Daar moet je mee om kunnen. Hij is licht, stijf en pijlsnel. Klimmen en versnellen zijn een heus pretje aan boord van de Atlanta 2.0, in de afdalingen is het alle hens aan dek. Het is een fiets die best tot zijn recht komt in de handen van een ervaren, goed getrainde crosscountry-racer. En laat dat nu net ook de doelgroep van de American Eagle Atlanta 2.0 zijn.

Meer info op americaneagle.online/nl

DoorJurgen Groenwals