Test | Kona Hei Hei AL custom: een leuke aluminium instapper

Het Canadese Kona staat erom bekend perfect uitgekiende fietsen te bouwen; fietsen die een waar plezier zijn om mee te rijden. De Kona Hei Hei mag achteraan dan wel slechts over 100 millimeter veerweg beschikken, toch is hij niet bedoeld voor de pure xc-circuits. We hebben het instapmodel met een aluminium frame getest, in een door de invoerder nog lichtjes gepersonaliseerde versie.

De veerweg is eerder bescheiden, met 100 millimeter achteraan en 120 millimeter vooraan. Hij is ook uitgerust met 29″-wielen, maar toch zijn er heel wat elementen (te beginnen met de geometrie) die erop wijzen dat hij eerder ontwikkeld is om de lange Canadese (en Europese) singletracks te bestormen dan om op een kort circuit rondjes te draaien. Wij gingen op pad met het instapmodel van de Kona Hei Hei-familie, de AL, met een frame uit 6061 T6 aluminium.

Ons testmodel is een gepersonaliseerde versie die afkomstig is van de vloot van de Nederlandse invoerder. Hij is gebaseerd op het model van 2017, maar waar deze laatste van origine is uitgerust met een Shimano-aandrijving doet onze testfiets een beroep op een Box One-aandrijving. Ook de DVO-dropper post is custom. We komen er later op terug als we de verschillende onderdelen bespreken, maar deze twee wijzigingen zullen ons oordeel over de fiets niet beïnvloeden omdat het fundamentele – het frame, de wielen, de veringen – wel identiek is.

Het Kona Hei Hei-gamma is vrij ruim en is onderverdeeld in drie grote families: de Hei Hei met 100/120 millimeter veerweg, de Hei Hei Race met 100/100 millimeter veerweg en de Hei Hei Trail met zowel vooraan als achteraan 140 millimeter veerweg en 27,5″-wielen (niet getoond op bovenstaande foto’s). De prijzen gaan van 2799 en 3499 euro voor de twee aluminium Hei Hei’s tot 4999 en 9499 euro voor de twee carbon versies. De prijzen van de Race-versie gaan van 4699 tot 7999 euro. Niet echt goedkoop dus.

Frame, ophanging en veringen

De Kona Hei Hei is één van de historische modellen van het merk. In de loop der tijd is het model overgestapt op 29″-wielen en werden de topmodellen uitgerust met een carbon frame (voorheen uit een scandium-aluminiumlegering), toch lijken de grote lijnen nog steeds op de eerste modellen.

Het aluminium frame is prachtig afgewerkt en moet de carbon modellen zeker niet benijden. Je zou er nog van in de war geraken, maar één eenvoudig detail weerhoudt je ervan. De lassen ter hoogte van het balhoofd zijn mooi gepolijst, terwijl de andere lassen goed zichtbaar zijn. De dikke laklaag kan tegen een stootje en met zijn matte afwerking geeft hij de fiets een mooi uiterlijk. Als kers op de taart krijg je ook nog eens een levenslange garantie op het frame.

De kabel van de achterderailleur loopt, in tegenstelling tot die van de rem en de dropper post, door het frame. De praktische kant primeert hier dan ook. Uiteindelijk is dit niet slechter en de kabels vallen ook niet meteen op tegen de achtergrond van het donkerkleurige frame.

Voor de ophanging deed men een beroep op een mono pivot met een link, FUSE genaamd, en een zeer compacte RockShox Monarch RL-demper. Het enige wat ontbreekt is een remote lockout op het stuur. Wat opvalt is dat het scharnierpunt op de staande achtervork verdwenen is …

Dit is wel vaker het geval op carbon frames (denk maar aan de Scott Spark of de carbon Kona Hei Hei), maar veel minder op aluminium modellen. Door het wegnemen van het scharnierpunt is het de bedoeling dat de staande achtervork in zijn geheel voor een lichte flex zorgt. Om dat te bewerkstelligen werd de staande achtervork stevig afgeplat, maar het is pas op het terrein dat we zullen merken of het metaal op dezelfde manier reageert als carbon wanneer het zo’n belangrijke taak toevertrouwd krijgt.

Geometrie

Kona heeft er altijd een erezaak van gemaakt om de geometrie tot in de puntjes uit te werken. En ook deze laatste generatie van de Hei Hei vormt geen uitzondering op die regel. Een balhoofdhoek van 68 graden helpt om de fiets vlot te besturen en op je gemak de afdalingen aan te vatten. Door de zithoek van 74 graden zit je dan weer vrij rechtop waardoor je beter op de pedalen kan trappen.

We zien ook een liggende achtervork van 430 millimeter, wat bijna een record moet zijn op een 29″ full suspension. De reach is met 420 millimeter in de maat M niet bijster lang. Op papier ziet deze cocktail er alleszins al goed uit.

Onderdelen

Dit instapmodel van de Kona Hei Hei is niet luxueus afgemonteerd, maar alles is wel aan boord voor een intensief gebruik. Je merkt dat de ontwikkelaars van het merk zelf ook met de fiets rijden, want op de belangrijkste punten heeft men geen toegevingen gedaan. Dit zien we bijvoorbeeld aan de RockShox Recon Gold RL-vork. Deze mag dan wel iets zwaarder zijn dan de Reba – deze laatste beschikt over een lichter chassis – maar binnenin is er wel alles aanwezig om de schokken goed te absorberen en om het voorwiel goed over de paden te leiden.

Hetzelfde stellen we vast bij de wielen: de WTB-velgen zijn dan geen superballerina’s (reken op 600 gram per stuk), net zomin als de spaken of de Formula-naven, maar het geheel is wel zeer correct gemonteerd en de velgen met een interne breedte van 29 millimeter zorgen er ook voor dat de Maxxis Ardent en Ikon-banden het beste van zichzelf kunnen geven. En de wielen zijn zo goed als onverwoestbaar … we hebben ze nochtans niet gespaard tijdens onze test.

Op ons testmodel werd de aandrijving toevertrouwd aan de eerder originele Box One (11-46 cassette gecombineerd met een Race Face-crankstel met een kettingblad van 32 tanden). De Box One schakelt zeer aangenaam dankzij een fijn systeem dat je met slechts één vinger bedient. En het is eens iets anders dan de gebruikelijke Sram- en Shimano-aandrijvingen. De Box One-aandrijving staat van origine echter niet op de seriemodellen, dus gaan we er hier ook niet over uitweiden. Op het model 2017 deed Kona een beroep op Shimano (XT/SLX), maar in 2018 stapt het merk over op Sram (NX 11-speed met een 11-42 cassette). En ook de Shimano-remmen van ons testmodel moeten in 2018 plaatsmaken voor Sram (Level T).

De andere onderdelen komen van Kona zelf; ze zijn niet van de lichtste maar de stuurpost is wel zeer ergonomisch. Standaard is de Hei Hei ook uitgerust met een droppper post, zij het wel met een basic model (Trans-X). Op ons testmodel heeft hij plaatsgemaakt voor een zeer soepel werkend model van DVO.

Ondanks het feit dat het geheel best samenhangend is, is het verdict op de weegschaal eerder hard: maar liefst 14 kilogram geven de wijzers aan. Zelfs voor een aluminium instapmodel (dat toch nog meer dan 2500 euro kost) en voor een aluminium frame (met slechts 100/120 millimeter veerweg) is dit toch wat aan de hoge kant. Hopelijk zullen we ons dit op het terrein niet beklagen!

Kona Hei Hei AL Custom: de terreintest

Het was al een tijdje geleden dat we nog eens met een Kona op stap konden gaan. Het leuke is dat we ons er meteen op thuisvoelen. We zitten op de Hei Hei niet met onze neus op het stuur en de zitpositie heeft dan ook niets extreems, het is eerder een positie die bedoeld is voor het maken van sportieve tochten. We zouden hem dan ook zelfs de meer trendy naam trailfiets durven geven.

Omdat de Hei Hei meteen veel vertrouwen inboezemt, duurt het niet lang vooraleer we ons gretig op paden gooien die we normaal met een goede endurofiets nemen. In vergelijking met een endurofiets met 160 millimeter veerweg worden we wel wat meer door elkaar geschud, maar eerlijk gezegd trekt onze kleine Hei Hei zich hier goed uit de slag. Hij is ontzettend wendbaar in krappe bochten en op bochtige paden is hij één van de aangenaamste fietsen die we de laatste jaren getest hebben, alle categorieën in beschouwing genomen.

De geometrie van de Kona Hei Hei zorgt ervoor dat hij zeer speels is om te besturen. Hij sluit echter geen compromissen en weert zich ook uitstekend wanneer er stevig op de pedalen moet getrapt worden

Er zijn volgens ons meerdere factoren die in deze omstandigheden in het voordeel van de Kona Hei Hei pleiten, waardoor hij zich zowel thuisvoelt in afdalingen als op de bochtige singletracks zonder al te veel hoogteverschil die we in onze contreien vaak tegenkomen. Allereerst is er de geometrie van de Kona Hei Hei, die in onze ogen gewoonweg perfect is. Hierdoor is hij zeer speels om te besturen. Hij sluit echter geen compromissen en weert zich ook uitstekend wanneer er stevig op de pedalen moet getrapt worden.

En daar hebben ook enkele onderdelen een grote rol in. Denk maar aan de goed presterende voorvork, ondanks zijn statuut van instapmodel, en de wielen met brede velgen. Het geheel is ook aangenaam om er langere tijd stevig mee door te rijden op de tussenstukken om de mooiste paden uit de streek met elkaar te verbinden.

Waar we volledig tevreden zijn over de voorvering, zijn we dat iets minder over de achtervering. We snappen niet echt waarom Kona het scharnierpunt op de staande achtervork heeft geschrapt, want we hebben helemaal niet het gevoel dat de aluminium achterdriehoek evenveel flex biedt als een carbon achterdriehoek. De achtervering van de Hei Hei is duidelijk niet gevoelig genoeg en reageert soms wat droogjes op kleine schokken, al zit er geen duidelijke logica in, want soms reageert ze wel aangenaam en perfect (een opeenvolging van iets grotere schokken bijvoorbeeld wordt wel goed opgevangen). Bergop hebben we dankzij de werking van de veringen wel een goede grip. Voor het gewicht had men op een aluminium frame het scharnierpunt bij de achteras niet moeten schrappen, want ook zonder weegt de fiets zoals reeds gezegd meer dan 14 kilogram.

Het rendement kan ook beter. Pas op, de fiets rijdt echt wel goed, en dat ondanks zijn 14 kilogram, maar we zouden hem niet omschrijven als een marathonbike en je moet er al zeker niet van dromen om in die marathons aan zijn stuur de chrono te verslaan. We zouden hem ook niet omschrijven als een pure XC-fiets, want accelereren is niet meteen zijn sterkste punt. Kortom, je kan aan zijn stuur meerdere uren doorbrengen, maar wel als je er je tijd voor neemt.

Verdict

De Kona Hei Hei AL is een zeer leuke fiets. Hij zit bergaf vol levenslust, hij is zeer wendbaar op bochtige paden en hij is zeer aangenaam te besturen. Deze aluminium versie met een uitgekiende geometrie zal iedereen bekoren die in zijn of haar contreien niet meteen veel veerweg nodig heeft (lees, als je er niet mee naar het hooggebergte trekt). Jammer dat hij zijn gewicht tegen heeft en dat de achtervering niet in alle omstandigheden even soepel reageert. En we vragen ons ook nog altijd af waarom men een kruis heeft gezet over het gouwe ouwe scharnierpunt op de staande achtervork. Als we ons strikt en objectief aan onze criteria houden, en als we ook zijn prijs in aanmerking nemen, dan is de Kona Hei Hei verre van perfect. Wat hem dus een score van slechts 3,5/5 oplevert. Maar als we ons hart laten spreken, dan voelen we dat het DNA van Kona aanwezig is en dat de magie werkt. Je bent dan ook gewaarschuwd, moest je hem ooit uitproberen, dan riskeer je dat je als een blok voor hem zult vallen.

Meer info op www.konaworld.com/hei_hei_al