Test | Mondraker Raze vs Mondraker Chrono DC: wat kan een moderne aluminium fiets je bieden?

Het eerste argument dat naar voren komt als we het hebben over het gebruik van carbon is uiteraard het gewicht ervan, dat onmiskenbaar lichter is, en meer in het bijzonder de betere verhouding tussen gewicht en stijfheid dan het concurrerende aluminium.

Het tweede grote voordeel van carbon is het anisotrope karakter ervan; begrijp dat de mechanische eigenschappen ervan verschillen afhankelijk van de oriëntatie waarin de koolstofvezels zijn geweven. Dit zorgt op sommige plaatsen voor een stijf frame (zoals bij de trapas) en flexibeler in andere zones.

Het klopt inderdaad dat we getuige zijn van een trend van democratisering van carbon frames en dat steeds meer merken erin slagen een carbon model aan te bieden tegen een goedkopere prijs dan in het verleden. Toch blijft aluminium een ​​goede oplossing, zowel financieel als voor bepaalde doeleinden.

Aluminium frames hadden voorheen de reputatie zeer stijf en oncomfortabel te zijn en hebben de afgelopen jaren veel vooruitgang geboekt, zowel wat betreft gewicht als stijfheid, zoals blijkt uit de vele overwinningen van aluminium frames op de internationale gravity scène (enduro en downhill), vergeleken met carbon modellen. Daarnaast maken nieuwe productiemethoden het mogelijk om veel dunnere buizen te verkrijgen dan in het verleden, en sommige fabrikanten proberen zelfs afwerkingen aan te bieden die deze van carbon benaderen, met zeer discrete, zelfs bijna onzichtbare lasnaden.

Moeten we daarom niet twijfelen en tussen een carbon frame met instap-/middenklasse onderdelen en een aluminium frame dat voor dezelfde prijs vaak voorzien is van luxueuzere onderdelen, de voorkeur geven aan deze laatste? Kan in bepaalde disciplines niet opnieuw de kaart van aluminium getrokken worden, gezien de vooruitgang die de afgelopen jaren met dit materiaal is geboekt? Om deze vragen te beantwoorden, stuurde Mondraker ons twee verschillende interpretaties toe waarvoor een aluminium model kan worden gebruikt, de Raze R en de Chrono DC R:

Mondraker Raze R: de all-mountain die een glimlach op je gezicht tovert

De Mondraker Raze is niet geheel onbekend op onze redactie, want het carbon model liet bij een eerdere testrit – in oktober 2021, toen de fiets werd uitgebracht – een goede indruk na: Test nieuw | Mondraker Raze: een kruising van twee werelden?

Vandaag willen we het hebben over het model uit 6061 aluminium, dat niet hetzelfde is, noch echt anders dan het carbon model. Dit frame met 29″-wielen is bedoeld voor een all-mountain programma en heeft een veerweg van 150/130 mm (voor/achter), net als zijn naamgenoot in carbon. Met dezelfde geometrie en dezelfde kinematica is het alleen het constructiemateriaal van het frame dat verschilt.

Mondraker voorzag ons van de high-end versie, genaamd Raze R, die op de markt wordt gebracht voor € 3.999. Ter vergelijking: het carbon instapmodel kost € 5.999, terwijl het meest toegankelijke aluminium model € 2.999 kost.

Het prijsverschil tussen de carbon en aluminium versie is opmerkelijk, maar laten we meteen verduidelijken dat er ook op de weegschaal een aanzienlijk verschil is: de Raze Carbon R weegt 13,6 kg, terwijl de Raze R 15,4 kg weegt. Dat is een verschil van 2 kg.

De Mondraker Raze R is uitgerust met een duo van Fox: een Fox 36 Rhythm-vork en Fox DPS Performance-schokdemper. Ter herinnering: de Raze profiteert van de ‘Zero Suspension System’-kinematica die eigen is aan het merk en waar we in het verleden tevreden over waren.

Om de prijs te kunnen drukken, heeft Mondraker gekozen voor een Sram NX/GX Eagle-groepset. Niets extravagants, maar een betrouwbare en duurzame aandrijving die geschikt is voor een meerderheid van de gebruikers. De Sram G2 R-remmen zijn voorzien van schijven van 180 mm.

De Mavic Crossmax XL-wielen zijn geschoeid met een Maxxis Dissector 2.4-band (3C Maxx Terra-rubber, EXO+ bescherming) aan de voorkant en een Maxxis Agressor 2.3 (dual compound, EXO-bescherming) aan de achterkant.

Mondrakers eigen onderdelenmerk, ONOFF, zorgt voor de telescopische zadelpen en de cockpit die bestaat uit een stuur van 800 mm breed en een stuurpen van 30 mm lang.

Mondraker Raze R: de terreintest

Volgens het merk is de Raze ontworpen als een fiets gericht op rijplezier en kan hij worden vergeleken met het idee dat iedereen heeft over een aluminium fiets: een leuke en comfortabele fiets, waarbij de lichtheid van een carbon frame niet de prioriteit is, maar eerder een optie.

Een karaktereigenschap die snel tot uiting komt in het frame, is dat de Mondraker Raze een glimlach op je gezicht tovert. Hij is dynamisch, speels, responsief, … Hij wil gewoon van bocht naar bocht springen. We hebben het gevoel dat we een echt speeltje in onze handen hebben, met onze singletracks als zandbak.

Deze leuke eigenschappen getuigen van de toegankelijkheid van het frame. Je hoeft geen profrenner te zijn om plezier te hebben en het frame tot leven te brengen. Aan boord van de Raze voel je je snel thuis en veilig. Toch heeft de Mondraker Raze een eigen persoonlijkheid waardoor hij niet in de categorie van neutrale en nogal saaie fietsen valt onder te brengen.

De Raze wordt door Mondraker aan de man gebracht als een “Mini-Foxy” en is zeer comfortabel, zelfs in de meest ruige delen waar de fiets stabiel en goed leesbaar blijft. Het voelt bijna alsof we op een enduro-frame zitten, totdat de wielen en remmen ons tot de orde roepen en ons herinneren aan het ‘trail’-programma waarvoor deze Raze bedoeld is.

Naast de “Zero Suspension System” kinematica uit eigen huis, en waarover we al goede dingen hebben gezegd bij eerdere modellen zoals de meest recente Neat, zijn de sensaties van de aluminium constructie van deze versie van de Raze die we op het terrein voelen ons niet onbekend. Voor een meerderheid van de gebruikers, en vooral voor amateurs, denken we dat deze aluminium versie gemakkelijker is om mee bergaf te rijden dan zijn naamgenoot van carbon, vooral vanwege zijn zeer goede filtratie en zijn uitgebalanceerde stijfheid.

Zoals uit de analyse van de technische fiche bleek, kent de aluminium constructie een aanzienlijk gewichtsverschil ten opzichte van de carbon versie. Met ongeveer 2 kg overgewicht in vergelijking met zijn carbon naamgenoot, kan de Raze R niet dezelfde capaciteiten claimen bij het klimmen of op het gebied van reactievermogen tijdens het trappen.

Als hij comfortabel blijkt en een goede klimpositie biedt, moet vooral de kinematica worden benadrukt. Zonder het gevoel te hebben dat deze pompt of energie verbruikt, egaliseert de achtervering de oneffenheden van het terrein waardoor het achterwiel aan de grond plakt, wat voor veel grip zorgt tijdens technische beklimmingen.

De Mondraker Raze is een speeltje ontworpen om je te amuseren op de paden, wat een interessante interpretatie is van waarvoor een aluminium model kan worden gebruikt. De Mondraker all-mountain is zwaarder dan zijn directe concurrenten in carbon en belooft niet als eerste bovenaan de trails te staan, maar is dat echt wat we zoeken?

Mondraker Chrono DC R: een hardtail ter amusement?

De Mondraker Chrono is het toegankelijke crosscountry-platform van het Spaanse merk. De Chrono is betaalbaarder dan de modellen uit de Podium-familie en is verkrijgbaar in de originele versie met een veerweg van 100 mm, evenals in een nieuwe toevoeging aan de catalogus van het merk voor 2023, de Chrono DC en zijn veerweg van 120 mm.

De trend volgend van crosscountry-modellen om naar een grotere veelzijdigheid te evolueren, wil de Chrono DC een “downcountry” hardtail zijn, waarbij de DC in zijn naam eenvoudigweg het acroniem is. Naast de grotere veerweg van 120 mm resulteert dit ook in kleine veranderingen in de geometrie en de keuzes van onderdelen.

Hij is verkrijgbaar in zowel carbon als aluminium, en het is in deze laatste versie waar we vandaag in geïnteresseerd zijn. De Chrono DC R is gebouwd van 6061 aluminium en ontworpen om het gat tussen crosscountry en trail te vullen.

Ons testmodel (de Chrono DC R) is de high-end versie binnen de Chrono DC-familie, met een prijs van € 2.199, of € 350 duurder dan het instapmodel (Chrono DC) dat voor € 1.849 wordt verkocht. Ter vergelijking: het meest toegankelijke carbon model kost € 2.199, terwijl het duurste carbon model € 3.499 kost.

Merk op dat Mondraker zojuist de Chrono DC-familie voor 2024 heeft onthuld. Aan het frame zelf zijn er geen veranderingen, zodat de nadruk vooral op de kleuren, de onderdelen en vooral de prijsverlaging ligt! Naast het verlagen van de prijs van de twee bovengenoemde modellen met ongeveer € 400 (Chrono DC voor € 1.499 en Chrono DC R voor € 1.799) en de stap naar beneden in het gamma van bepaalde onderdelen, heeft het Spaanse merk de Chrono DC RR aan zijn catalogus toegevoegd. Dit is het duurste aluminium model en kost € 1.999.

Op modeljaar 2024 van de Mondraker Chrono DC R is een Rockshox Recon Silver RL-vork gemonteerd en op de Chrono DC RR een Fox 32 Float Rhythm.

Sram verzorgt de aandrijving met een GX Eagle-groepset met een 11-50 cassette en een 34-tands kettingblad. De Sram Level-remmen zijn uitgerust met schijven van 160 mm.

Het onderstel bestaat uit eigen wielen met een interne breedte van 25 mm (MDK-XP1 29 TLR) en Maxxis Ardent-banden met een breedte van 2.4” met dual compound en EXO-karkas. Merk op dat het frame van de Chrono DC R plaats biedt aan banden van 2.4”, terwijl de Chrono beperkt is tot een breedte van 2.2”.

Naast de eigen Mondraker-cockpit, met een stuur van 740 mm breed en een stuurpen van 50 mm, heeft het Spaanse merk de moeite genomen om de Chrono DC R standaard uit te rusten met een telescopische zadelpen!

Mondraker Chrono DC R: de terreintest

Waar de Mondraker Raze lijkt op het typische exemplaar dat je verwacht als we het hebben over het goede gebruik van aluminium bij mountainbikes, heeft de Chrono DC R wat meer moeite om zijn argumenten op tafel te leggen. Ongetwijfeld omdat bij het ontbreken van achtervering de grenzen van aluminium duidelijker worden gemerkt.

Zijn gewicht is daar niet vreemd aan. Met een gewicht van 13,9 kg moet je van goede huize zijn ​​om de Chrono DC te meten met zijn carbon concurrenten. Als een full-suspension all-mountain vergevingsgezinder is ten aanzien van het gewicht van de aluminium constructie, is een aluminium hardtail moeilijker te verdedigen.

Let wel, de Chrono DC is geen slechte fiets, maar zijn mooie facetten gaan gebukt onder het gewicht van het frame en worden verborgen door de zeer gemiddelde prestaties die hij biedt. Als het om efficiëntie en prestaties gaat, bestaat er geen twijfel over … daar hebben de carbon modellen een enorme voorsprong.

Het probleem is dat deze Chrono DC R ook behoorlijk zwaar blijkt te zijn in gebruik, met een vrij slechte filtratie van de schokken en trillingen die van het terrein komen. Zelfs als we de vork uit het middensegment negeren, die niet zowel ondersteuning biedt bij de grootste schokken als comfort bij de kleinste, vervormt de rest van het frame licht bij trillingen.

Bergaf komt het “downcountry” DNA van dit frame – vergeleken met de originele Chrono – meer naar voren en stelt de fiets ons in staat wat wilder te doen. Deze capaciteit van de Chrono DC komt duidelijk tot stand door zijn grotere veerweg, door zijn geavanceerde geometrie, maar ook door zijn standaard telescopische zadelpen waarmee je comfortabel technische secties kunt nemen.

Helaas leek deze Chrono DC R ons verscheurd te worden tussen de twee disciplines: hij is noch efficiënt genoeg om een ​​echt goed crosscountry-frame te zijn, noch echt in staat om een ​​goed veelzijdig trailwapen te zijn. Het is alsof Mondraker niet ver genoeg is gegaan en bij een compromis naar Belgische stijl is gebleven, precies tussen de twee. Gezien zijn gewicht denken we dat de aluminium Chrono DC er baat bij zou hebben als hij de cursor verder naar de enduro hardtail zou duwen, met een capabelere geometrie, terwijl de Chrono dan behouden zou kunnen blijven als een toegankelijke hardtail voor crosscountry.

Verdict

Ja, aluminium frames hebben nog steeds nut, zelfs in het licht van het populaire carbon dat zijn weg heeft gevonden naar alle disciplines. Maar niet in welke vorm en voor welk gebruik dan ook! Met de twee frames van Mondraker konden we dit nogmaals illustreren.

Wat de crosscountry-hardtail betreft, kunnen we na deze test aanraden om te kiezen voor een carbon frame met goedkopere onderdelen in plaats van voor een aluminium frame met duurdere uitrusting. Het is gemakkelijker om je wielen en banden te upgraden om je carbon frame te verbeteren dan te proberen je aluminium fiets efficiënter te maken. Houd er rekening mee dat er uiteraard uitzonderingen bestaan. Verborgen achter zijn gemiddelde prestaties en zijn redelijke comfort als gevolg van de slechte filtratie van schokken en trillingen van het frame, heeft de aluminium versie van de Mondraker Chrono DC R kwaliteiten die hij jammer genoeg niet kan benutten in zijn aluminium versie. Maar we zouden hem heel graag willen testen in de nieuwe carbon versie die zojuist is uitgebracht!

Maar omdat het nooit echt wit of helemaal zwart is, heeft de Mondraker Raze R aangetoond dat aluminium frames een zeker nut hebben en behouden! Het kan dus zijn dat je geen carbon mountainbike nodig hebt, zeker niet als het om een full-suspension gaat. Speels, leuk, veilig … de Raze R is een machine die een glimlach op je gezicht tovert. Het is een fiets waarbij we ons niet concentreren op topprestaties. Toch staat de all-mountain van Mondraker er als het op klimmen en trappen op de pedalen aankomt. Maar er is bergop of bij het versnellen eenvoudigweg geen sprake van om hem te confronteren met de carbon modellen die een paar kilo minder wegen. Erg vinden we dat niet, want het is niet dat wat we het liefste doen aan het stuur van deze Raze.

Meer info via https://mondraker.com