Test nieuw | Pivot Mach 4 SL: lichter maar ook veelzijdiger? ⋆ Vojo

Het in Tempe, Arizona, gevestigde Pivot heeft een compleet XC-gamma tot wedstrijd hardtails toe. Vandaag is het de beurt aan de Mach 4 SL full-suspension om vernieuwd te worden. Gewicht omlaag, veerweg (iets) omhoog en geometrie herwerkt, dat is in enkele woorden wat er veranderd is. En dit is onze eerste indruk:

Vier jaar en geen dag langer was de levensduur van de oude Mach 4 SL, die gepresenteerd werd op 23 mei 2019. De lijnen zijn echter exact hetzelfde gebleven en er is een geoefend oog voor nodig om enkele verschillen op te merken. Laat je niet misleiden, hierboven zie je links en rechts het nieuwe model, in de twee kleuren die in de catalogus worden aangeboden.

Voor deze nieuwe generatie heeft Pivot vooral gestreefd naar een lager gewicht. Dat is te zien als je beter naar de fiets kijkt: de achterdriehoek, de link en de bovenbuis zijn veel dunner dan bij de oude Mach 4 SL. Uiteindelijk kondigt het merk een besparing van 300 tot 400 gram aan, afhankelijk van de maat. Een frame in maat L weegt 1930 gram met Fox Float DPS-schokdemper. Dat is nog een eind verwijderd van de lichtste frames, die uitkomen op ongeveer 1700-1750 gram. Maar alles onder de 2 kilogram is al erg interessant. We merken terloops op dat de bevestiging van de schokdemper op de voorste driehoek is uitgehold om het schoonmaken te vergemakkelijken. Goed punt!

Vooral omdat Pivot niet ten koste van alles op zoek is gegaan naar een lager gewicht. Het is bekend dat als je een lichte XC full-suspension wilt maken, de eenvoudigste oplossing de single pivot + link architectuur is. Het lijstje met modellen die deze weg volgen is behoorlijk lang: Specialized Epic, Orbea Oiz, Cannondale Scalpel, Canyon Lux, Trek Supercaliber, Lapierre XR, Rockrider Race 940 S (nog in prototype staat), Scott Spark, Thömus Lightrider, …

Pivot ging echter een andere richting uit en besloot zijn DW-Link met virtueel draaipunt te behouden voor de ophanging, zoals we in de catalogus ook terugvinden op de modellen met een grotere veerweg. Een ongewone keuze in XC die Pivot rechtvaardigt door de prestaties van het systeem: er werden tests uitgevoerd met een single pivot + link, maar het gedrag voldeed niet aan de normen van het merk, met minder grip bergaf en te veel last van trillingen. Een gelijkaardige aanpak vinden we terug bij de BMC Fourstroke, een van onze referenties op dit moment. Een goed voorteken voor de Mach 4 SL?

Pivot biedt deze ophanging in twee versies aan: met een Fox Float DPS-schokdemper van 190×40 of met een Fox Float van 190×45. Voeg daar een kleine flip chip met twee standen aan toe en je komt uit op een totaal van vier verschillende mogelijkheden voor de veerweg: 95 of 103 millimeter met de Float DPS (met 100 millimeter vork) en 106 of 115 millimeter met de Fox Float (en 120 millimeter vork). Alle fietsen worden verkocht met de flip chip in de “+”-positie, d.w.z. de langste veerweg (103 of 115 millimeter, afhankelijk van de montage).

Aan de andere kant verdwijnt de Live Valve uit de catalogus met opties. Dit elektronische beheer van de ophanging, dat Fox al enkele jaren aanbiedt en dat Pivot systematisch integreerde op zijn meest high-end XC-fietsen, werd waarschijnlijk ongeschikt (of verouderd?) geacht voor deze nieuwe generatie Mach 4 SL. Het moet gezegd worden dat het gedrag van het systeem veeleisend is en sterk op competitie is ingesteld met zijn standaardblokkering die alleen wordt geopend als het een schok tegenkomt. En dan zijn er nog de geruchten die wijzen op een nieuwe versie later dit jaar … Wordt vervolgd!

Zoals vaak bij high-end merken, is de lay-out van het carbon aangepast aan elke maat: tussen een XS en een XL zijn er niet dezelfde behoeften op het gebied van stijfheid. Dit is ook het geval voor de interne instellingen van de demper, met een configuratie voor de S en XS en een andere voor de M, L en XL.

Qua geometrie is het geen verrassing dat de fiets de trend volgt: als we het model met een vork van 120 millimeter vergelijken, verliest de balhoofdhoek 0,9° (nu 66,7°), wordt de zitbuishoek 1,2° rechter (74,7°) en wordt de reach 5 tot 15 millimeter langer afhankelijk van de maat (437 millimeter op de M). Bij het model met de 100 millimeter vork wordt de voorkant verlaagd, waardoor de balhoofdhoek toeneemt tot 68°, die van de zitbuis tot 76,5° en de reach tot 450 millimeter (steeds in maat M).

De gebruikte standaarden zijn klassiek … met één uitzondering. We zien een Sram UDH-derailleurhanger, PF92-bottom bracket, ruimte voor een remschijf van 180 millimeter aan de achterkant en een Boost-formaat voor de wielen. Boost, en niet SuperBoost zoals we gewend zijn te zien bij Pivot, wat het leven ongetwijfeld gemakkelijker zal maken voor degenen die van plan zijn de originele wielen te vervangen of tussen verschillende paren te wisselen. We zien ook twee ISCG 05-nokken om een kettinggeleider te installeren, iets wat zeldzaam is in dit segment.

Kabels en leidingen lopen ‘ouderwets’ door het frame en niet door de headset zoals we tegenwoordig vaker zien. In het frame is er geen geleiding voorzien. We zijn erg blij met het eerste, iets minder met het tweede omdat het het leven gemakkelijker maakt voor een bescheiden gewichtstoename op carbon frames zoals hier. Pivot heeft duidelijk besloten om alles zo eenvoudig mogelijk te houden.

In het frame is ook geen opbergruimte voorzien en als we naar de toespraak van het merk luisteren, zullen we er ook geen zien op de andere modellen. Het maken van een gat in zoiets belangrijks als de onderbuis, wat noodzakelijkerwijs inhoudt dat de structuur elders moet worden versterkt, wordt bij Pivot als een afwijking gezien. Als je geen zin hebt om je spullen op je rug te dragen, geeft het merk er de voorkeur aan dat je de daarvoor bestemde nokken onder de bovenbuis gebruikt. Kits ontworpen in samenwerking met Topeak zijn ook beschikbaar.

Het gamma is onderverdeeld in 4 niveaus, zoals altijd beschikbaar in een Sram- en Shimano-versie voor de aandrijving. De Ride, Pro en Team hebben een veerweg van 106/115 millimeter met een vork van 120 millimeter en enkel de World Cup wordt aangeboden met een veerweg van 95/103 millimeter en een vork van 100 millimeter. Merk ook op dat de Ride geen lockout op het stuur heeft, de Pro en Team enkel een voor de demper en dat er een dubbele lockout is op de World Cup.

Mach 4 SL Ride (SLX/XT 7199 euro / GX/X01 7699 euro): Fox Float Performance en 34 SC Performance, DT Swiss X1900-wielen, Maxxis Ardent Race Exo 2.2-banden, Shimano SLX of Sram Level TL 4-zuigerremmen.
Mach 4 SL Pro (XT/XTR 8799 euro / X0 AXS 9799 euro): Fox Float Factory en 34 SC Factory, DT Swiss XR 1700-wielen (optie Reynolds Blacklabel 309/289, + 1200 euro), Maxxis Ardent Race Exo 2.2-banden (of Rekon Race Exo 2.4 op de Reynolds), Shimano Deore XT- of Sram Level Silver Stealth-remmen.
Mach 4 SL Team (XTR 11499 euro / XX SL AXS 13599 euro): Fox Float Factory en 34 SC Factory, Reynolds Blacklabel 309/289-wielen (I9 Hydra-naven), Rekon Race Exo 2.4-banden, Shimano XTR- of Sram Level Ultimate Stealth-remmen.
Mach 4 SL World Cup (XTR 11499 euro / XX SL AXS 12999 euro): Fox Float DPS Factory en 32 SC Factory, Reynolds Blacklabel 309/289-banden (I9 Hydra-naven), Rekon Race Exo 2.4-banden, Shimano XTR- of Sram Level Ultimate Stealth-remmen.

Pivot Mach 4 SL 2023: de eerste test

Bij Vojo hebben we door de jaren heen de kans gehad om op verschillende Pivots te rijden, maar nooit op de Mach 4 SL. We waren dan ook bijzonder benieuwd welke interpretatie het merk vandaag zou geven aan het XC-segment. Voor deze test kregen we een Team XX SL AXS (dus 106/115 millimeter aan de achterkant en 120 millimeter aan de voorkant) ter beschikking in maat L.

In deze versie met een vork van 120 millimeter die de reach korter maakt, lijkt een maat L gecentreerd voor 1m78-1m80 en met mijn 1m79 zit ik er dan ook perfect op. Best ook, want vanaf de eerste omwentelingen laat de Mach 4 SL ons begrijpen dat het zijn ding is om lang te trappen.

Hij heeft niet de explosiviteit of het reactievermogen van de meest “competitie”-georiënteerde full-suspensions, maar hij pikt moeiteloos snelheid op. Het voelt bijna alsof hij daar gewoon om vraagt. Om wat meer nervositeit te hebben, is het niet nutteloos om te spelen met het blokkeren van de ophanging. Het transformeert de fiets niet, maar het is iets aangenamer, vooral op de vlakkere paden.

Hierbij moet ook worden opgemerkt dat de wielen hier zeker een rol in spelen. We reden al eerder met de Reynolds Blacklabel 309/289-wielen en dit zijn zeker niet de beste carbon wielen die we kennen. Ze zijn eerder stijf en niet erg dynamisch met betrekking tot hun gewicht. Ze helpen dus niet het gedrag van de Mach 4 SL bij het relanceren te benadrukken.

Bergop heeft de fiets een teleurstellend zwak punt: je zit veel te ver naar achteren. Met een zitbuishoek van 74,7° is dit niet echt een verrassing, dat is eerder een afmeting van een hardtail dan van een full-suspension. Op het vlakke en vals plat heeft dit geen effect, maar wanneer het steiler wordt is het lastig om je goede zitpositie te behouden. Dit was geen probleem tijdens onze testdag ten noordwesten van Parijs, maar in de bergen of op iets meer uitgesproken reliëf moet het veel minder aangenaam zijn. In onze ogen zou 1,5 of 2° rechter niet slecht zijn, zonder dat het de positie op het vlakke al te veel zou verslechteren.

Bergaf zeg je tegen jezelf dat hij uiteindelijk niet zo slecht trapt voor een all-mountain / enduro. Op dit gebied volgt de Mach 4 SL waardig de andere fietsen in de catalogus: het is een genot om mee af te dalen! Met de flip chip in de “-“-positie – dus met 106 millimeter veerweg – biedt de vering echt ondersteuning waardoor je zonder angst kunt dalen. We weten dat de achterkant het zal houden en we kunnen verder landen, hard door de bochten razen of over de rotsen vliegen. Een volkomen normaal programma voor een XC.

Vervolgens draaien we de flip chip om om het gedrag te testen met 115 millimeter veerweg en … dat is zelfs nog beter. Je voelt meteen dat je meer gevoeligheid hebt, dus meer comfort, waardoor je nog meer zelfvertrouwen krijgt en je nog harder kunt rijden! Na een paar kilometer wordt het steeds moeilijker om de interesse te zien van de positie met minder veerweg waarmee we aan het uitje begonnen. Tijdens deze test zagen we geen bijzonder voordeel bij het trappen en zodra je op een afdaling of een technische passage aankomt, doet de positie met meer veerweg het beter.

Deze montage van 115/120 millimeter geeft je meer zin om te spelen dan te racen. Met banden die iets veelzijdiger zijn, zou het een geweldige machine moeten zijn voor lange tochten en mooie raids voor degenen die een goed rijniveau hebben en graag een lichtgewicht fiets hebben.

Aan de andere kant kunnen we, net als bij het klimmen, niet anders dan denken dat er een manier moet zijn om nog beter te doen met andere componenten. Hier zijn het de remmen die we een beetje inconsistent vinden. In deze montage vinden we een Level Ultimate Stealth met 2 zuigers terug, maar de afdaalcapaciteiten behoren tot de sterke punten van de fiets en het merk legt daar ook de nadruk op in de communicatie. In dat opzicht zouden iets meer veelzijdige remmen, zoals Level 4-zuigerremmen, veel meer in overeenstemming met het programma zijn, vooral voor degenen die van plan zijn om wat hoogtemeters te maken met deze fiets. De Level 2-zuigerremmen zitten al snel tegen hun limiet, terwijl de 4-zuigerversie veel beter kan, zoals we zelf al vaststelden in onze test: Test nieuw | Sram Level en Code Stealth-remmen: veranderen zonder te veranderen.

Conclusie

“Een leuke manier om de top van het podium te bereiken”, zegt Pivot om deze nieuwe Mach 4 SL te beschrijven. Aan het einde van deze test hebben we wat bedenkingen bij de “top van het podium”, maar we valideren de “leuke manier”! Hij is duidelijk minder competitiegericht dan in het verleden (met toen enkel een 100 millimeter-versie) zonder de Live Valve en op sommige modellen geen of slechts één lockout op het stuur. De kleine full-suspension van Pivot is veelzijdiger geworden en is daar bijna met glans in geslaagd. Helaas valt hij een beetje tussen twee wateren door bepaalde keuzes bij de geometrie (zitbuishoek) en onderdelen (wielen, remmen) die niet echt in overeenstemming zijn met het programma en zijn capaciteiten. Het is nog steeds een goede fiets, bijzonder speels en aangenaam bergaf, maar het had nog beter gekund en voor deze prijs mag je veeleisend zijn …

Meer info via pivotcycles.com

Actiefoto’s Etienne Plouze / Mohawks