Test nieuw | Specialized Epic World Cup: is dit het einde van de hardtail?

Zullen we dit artikel beginnen door over een andere fiets te praten? Je kan immers niet naast de gelijkenis kijken, want van een afstand lijkt deze Specialized Epic World Cup inderdaad op een Trek Supercaliber. Bij Specialized zijn ze zich ervan bewust, maar Peter Denk, het hoofd van het Innovation Center in Freiburg dat het frame ontwierp, legt ons uit dat het project al een paar maanden was opgestart toen Trek zijn fiets presenteerde: “Toen we de Supercaliber zagen, hadden we twee verschillende reacties: aan de ene kant stelde het ons een beetje gerust dat een merk als Trek dezelfde kant op was gegaan, want het idee was erg ambitieus en we waren niet altijd zeker van onszelf. Anderzijds zagen we ook groen, omdat ze hetzelfde idee hadden als ons!”

Zoals je in dit artikel zult lezen, zijn de twee fietsen technisch echter heel verschillend en delen ze bijna niets. Uiteindelijk baart de gelijkenis Specialized niet zoveel zorgen. “Een geoefend oog kan het verschil gemakkelijk zien”, zegt Sam Benedict, de manager van de hele mountainbikedivisie.

Terug naar de Epic World Cup. Specialized zocht een oplossing voor het probleem om telkens te moeten kiezen tussen een hardtail en full suspension. Niet alleen voor bepaalde atypische circuits op het hoogste niveau, maar ook omdat niet iedereen de luxe heeft om twee mountainbikes in huis te halen.

We weten allemaal dat een full suspension onmiskenbare voordelen heeft, zelfs in XC. Hij is comfortabeler, bergaf sneller en presteert bergop vaak beter wanneer het terrein niet perfect egaal is. Het probleem is dat dit type fiets ook zwaarder is en dat je het gevoel hebt aan reactievermogen en puur rendement te verliezen, wat zo aantrekkelijk is op een hardtail.

De hardtail in de garage laten staan voor XC-wedstrijden, dat probeert men bij Specialized al langer. Dat was ook het oorspronkelijke doel met de Brain, de automatische blokkeerfunctie van de Epic. Vandaag de dag is het systeem nog steeds goed ingeburgerd (met zijn liefhebbers en zijn tegenstanders), maar je hebt net als wij gezien dat het de hardtail niet heeft vervangen, zelfs niet in het Specialized-assortiment.

Om met de Epic World Cup te overtuigen, moest Specialized dus vooral begrijpen wat mensen zo aanspreekt in hardtails. En vooral begrijpen hoe het komt dat full suspensions zelfs niet met de beste lockouts het bekende reactievermogen kunnen evenaren. Zoals te verwachten, ligt het antwoord in de achtervering.

Een nieuwe gedachtegang over de vering

Wat onderscheidt een full suspension van een hardtail? De achtervering natuurlijk. Waar is deze van gemaakt? Van een demper en minimaal één draaipunt. Als je een hardtail zo dicht mogelijk wilt benaderen, moet je de demper blokkeren. Aan de andere kant kan er niets worden gewijzigd aan de draaipunten: ze zijn er en louter en alleen door hun aanwezigheid tasten ze de stijfheid van het frame aan.

Men had een nieuwe architectuur van de ophanging kunnen overwegen, maar Specialized gaf er de voorkeur aan een ander pad te volgen. Het merk nam een klassiek systeem dat is aangepast aan XC – een single pivot + link met in dit geval 75 millimeter veerweg – en maakte de verbinding tussen de voorste driehoek en de achterste driehoek maximaal stijver. We merken op dat vooral de afstand tussen het draaipunt op het frame en het bevestigingspunt van de link belangrijk is, meer dan op een XC full suspension trouwens.

De link is miniscuul om de hefboomarm te verkleinen ten opzichte van de staande achtervork en de achterste driehoek in het algemeen.

Specialized werkte ook aan een ander belangrijk aspect voor een fiets bedoeld voor competitie: het begrijpen en vervolgens optimaliseren van het gedrag van de fiets bij het rijden op de limiet. Door zijn tests realiseerde het merk zich dat de relatie tussen de voorkant en de achterkant van de fiets een van de sleutels tot het verhaal was en dat hoe meer het gevoel van “verbinding” aanwezig was, hoe beter de fiets leek. Naast het verbeterde reactievermogen van de input op de pedalen, zou het verstevigen van de verbinding tussen de twee driehoeken (als we de redenering volgen) ook bergaf een beter rijgedrag moeten bieden. Alvast iets dat we in de terreintest moeten bekijken.

Een zeer stijve verbinding lijkt in meer dan één opzicht interessant, maar er is nog steeds een probleem: op papier is zo’n korte link niet optimaal voor de werking. En inderdaad, de curve is nogal atypisch. We zien een min of meer uitgesproken piek aan het begin van de veerweg die tegen de notie van gevoeligheid lijkt in te gaan, een echte consistentie in het midden van de veerweg die het risico loopt veel veerweg te gebruiken voor matige schokken en (toch) een piek aan het einde van de veerweg om de grootste schokken op te vangen.

In termen van pure prestaties zou dat voor een normale full suspension zeker problematisch zijn. Maar we zeiden het al, de Epic World Cup is geen klassieke full suspension en bovenal verbergt hij een unieke demper in zijn soort …

Een unieke demper

De demper is het hart van de fiets, het onderdeel zonder welke het hele concept van deze Epic World Cup uit elkaar valt. Hij werd ontworpen in samenwerking met RockShox en reageert op de naam Sid World Cup Integrated en is het enige model dat compatibel is met deze fiets. “Weer een gepatenteerde schokdemper”, horen we je vanaf hier denken, maar wacht op het vervolg.

Laten we beginnen met de buitenkant. Zoals je kunt zien, is deze Sid WC Integrated veel langer dan de dempers die we over het algemeen op XC-fietsen zien. In plaats van kort en (een beetje) breder te gaan, werkten Specialized en RockShox aan een body over de volledige lengte zodat ze de demper in de bovenbuis konden schuiven. In tegenstelling tot de Trek Supercaliber, waar de demper een integraal onderdeel vormt van het frame, hangt hij hier gewoon onder de bovenbuis zoals elke andere demper. Maar door de specifieke vorm kan hij beter en discreter worden geïntegreerd dan elders.

Afgezien daarvan is het interessante te vinden op technisch vlak: een langere schokdemper zorgt voor meer afstand tussen de lagerschalen van de drijfstang en het maakt het zelfs mogelijk om iets hoger in de body een derde lagerschaal toe te voegen. Drie lagerschalen ver uit elkaar in plaats van twee dicht bij elkaar, geeft een stijvere demper (goed voor het “hardtail” gevoel) en is beter bestand tegen zijdelingse krachten (goed voor de werking en betrouwbaarheid).

Ondanks zijn lengte heeft de Sid WC Integrated slechts een slag van 40 millimeter. Het lijkt misschien niet veel, maar dat is gemiddeld voor XC-dempers. Onthoud ook dat de vering slechts 75 millimeter veerweg ontwikkelt. De verhouding blijft daardoor vrij laag en we gebruiken relatief weinig druk in deze demper, rond de 110 psi voor mijn 65 kilogram bijvoorbeeld. Is het je trouwens opgevallen dat 75 millimeter gelijk is aan 100 millimeter veerweg met een sag van 25%?

Er is geen lockout op deze Epic World Cup. Noch een Brain, noch een lockout op het stuur, noch elektronisch, noch automatisch.

Er is geen lockout op deze Epic World Cup. Als men deze opmerking tegen je maakt, weet je dat er meer aan de hand is. In feite ligt hierin al het bijzondere van deze demper, dus van de fiets in het algemeen. Om de impact van het trappen op de pedalen op de vering te beheersen, besloot Specialized te vertrouwen op het veergedeelte in plaats van op een hydraulische demping. Met andere woorden, er is geen lockout. Noch een Brain, noch een lockout op het stuur, noch elektronisch, noch automatisch. Om trillingen te elimineren, werkten de ingenieurs natuurlijk aan de anti-squat, maar bovenal verwijderden ze de negatieve kamer van de demper.

Een zelfblokkerende veer?

Kort gezegd zorgt de negatieve kamer ervoor dat de schokdemper gevoeliger wordt. Op de afbeelding hierboven hebben de twee gewichten dezelfde massa en de twee veren hetzelfde volume, maar die aan de linkerkant heeft geen negatieve kamer terwijl die aan de rechterkant er wel een heeft.

Een negatieve kamer heft de druk op die wordt uitgeoefend op de zuiger door de lucht in de positieve kamer. Stel je voor dat je 140 psi, of 10 bar, in de positieve kamer stopt terwijl je de demper opblaast. Zonder een negatieve kamer zou de vering niet bewegen totdat de impact een nog grotere kracht uitoefent! Met een negatieve kamer daarentegen oefent de lucht – als de druk in evenwicht is of identiek is in beide kamers – vrijwel geen kracht uit op de zuiger en kan de demper in theorie met bijna nul kracht worden samengedrukt. In werkelijkheid vereist het iets meer kracht, omdat de verschillende dichtingen voor wrijving zorgen, maar je begrijpt het wel.

Het gevolg hiervan is dat er zonder negatieve kamer geen doorzakking is: als de demper is opgeblazen zoals het hoort, is het gewicht van de biker zeker niet voldoende om de druk van de lucht op de zuiger tegen te gaan en de demper te doen inzakken. Een snelle berekening: 75 millimeter veerweg en 0% doorzakking, dat geeft … dezelfde beschikbare veerweg als 100 millimeter met 25% doorzakking, een gangbare waarde voor een klassieke XC full suspension.

In feite vallen we terug op het idee van de Brain: zolang de schok geen bepaalde kracht bereikt, wordt de demper standaard “geblokkeerd”. Alleen de methode verschilt en men zou geneigd zijn te zeggen dat het hier beter is gedaan, aangezien het geen hydraulische blokkering is die de demper blokkeert. Dit is het verschil met de Trek Supercaliber die onder zijn uiterlijk een volledig klassieke demper verbergt, met een werking gemodelleerd naar die van een standaardmodel.

Merk op dat het gewicht van de persoon op de fiets nog steeds fungeert als een lichte voorspanning van de vering, om het triggeren te vergemakkelijken en ervoor te zorgen dat deze iets vaker actief is dan enkel bij landingen na jumps. Als je echter op een perfect egaal pad rijdt, beweegt er niets.

Dat was ook het oorspronkelijke doel. In de loop van de ontwikkeling realiseerde Specialized zich echter dat een beetje doorzakking niet nutteloos is: je wint aan comfort maar ook aan grip, aangezien het wiel de onvolkomenheden van het terrein beter volgt. In plaats van de negatieve kamer volledig te verwijderen, heeft het merk daarom besloten deze toch aan boord te laten, zij het heel klein en vooral instelbaar.

In tegenstelling tot een klassieke demper is er geen kuiltje in de zuigerwand om de positieve en negatieve kamers op de Sid WC Integrated te verbinden. In plaats daarvan zien we een klein ventiel waarmee je tot een sag van 10% kunt gaan. Hoe werkt dit?

Als je de demper opblaast zonder iets anders aan te raken, heeft de fiets een sag van 0%. Als je een sag van 10% wilt, het maximaal mogelijke, moet je de demper laten leeglopen en volledig indrukken. Terwijl je hem in deze positie houdt, druk je op het kleine ventiel van de negatieve kamer. Er komt een beetje lucht in de negatieve kamer en wanneer je de demper vervolgens opblaast tot de gewenste druk, heb je een kleine negatieve kamer. Tussen deze twee uiterste standen zijn alle instellingen mogelijk, druk gewoon de demper een beetje in voordat je aan het ventiel komt.

Deze instelling noemt Specialized de “gulp”, zoals de onomatopee die wordt geassocieerd met iets dat doorslikt. Bij “No gulp” hebben we 0% doorzakking. Omgekeerd slikt de negatieve kamer in “full gulp” alles wat het kan, wat betekent dat we de demper tot het maximum hebben geduwd. We hebben dus een sag van 10%.

Gezien de grootte van de negatieve kamer heeft dit alleen invloed op het begin van de slag, maar zoals we in het terrein zullen zien, is het effect echt merkbaar. Bovendien specificeert Specialized dat finetunen of de tijd nemen om jouw optimale instelling te vinden tussen de druk van de positieve kamer en de grootte van de negatieve kamer, de sleutel is tot het correct benutten van deze Epic World Cup.

Een betrouwbaardere demper dan de andere?

Een demper zonder negatieve kamer heeft in theorie nog een ander groot gebrek: de aanslagen kunnen erg bruut zijn omdat er niets is om te “bufferen” in extensie en niets om de positieve kamer aan het einde van de compressie te helpen. Specialized steekt niet onder stoelen of banken dat het oplossen van dit probleem een ​​van de grootste uitdagingen was en om dit te bereiken, moest het merk een beroep doen op alle ervaring van RockShox, met name opgedaan tijdens de ontwikkeling van de nieuwste Super Deluxe (lees Test nieuw | RockShox 2023: alles is veranderd!).

Het resultaat is dat de Sid WC Integrated bij compressie recht heeft op een extra grote rubberen buffer voor een demper van dit type, terwijl voor de terugkeer in extensie de belasting wordt verdeeld tussen een kleine hydraulische stop en een andere rubberen buffer.

Daarnaast is het hydraulische rebound- en compressiecircuit heel eenvoudig. Met alle ruimte die vrijkwam door de (bijna) afwezigheid van een negatieve kamer en de lengte van de demper, hadden Specialized en RockShox genoeg vrijheid om iets eenvoudigs en robuusts te ontwerpen dat een grote betrouwbaarheid belooft. Een stapel kleppen voor compressie, een andere voor rebound en dat is alles. De instellingen (10 klikken voor de rebound, 5 klikken voor de compressie) beïnvloeden de grootte van het ventiel met een kleine naald.

Als gevolg hiervan is de demper gemakkelijk te onderhouden en vereist dit geen speciaal proces. Het is natuurlijk beter om een ​​beetje ervaring in het domein te hebben, maar Specialized geeft aan dat het onderhoud door elke Specialized of RockShox werkplaats kan worden uitgevoerd net als voor een klassieke demper.

Van een afstand zie je duidelijk een overeenkomst tussen dit alles en andere relatief recente ontwikkelingen bij Specialized, zoals de Future Shock 2.0 op de Diverge gravelbike of de geveerde zitbuis op de Diverge STR. Het merk aarzelt niet om wat aanvaard wordt als “goede technische principes” in vraag te stellen om een specifiek doel te volgen. Toeval of niet, Chance Ferro, de verantwoordelijke voor de veringen van de Epic WC zat ook in het team dat werkte aan het concept van de Diverge STR …

En de vork?

Vooraan bevinden we ons op bekend terrein, of toch bijna. De Epic World Cup is uitgerust met een Sid SL Ultimate Brain met een veerweg van 110 millimeter die op maat gemaakt werd voor de fiets, aangezien hij daarvoor beperkt was tot 100 millimeter veerweg. We merken dat het T-stuk iets holler is dan bij de modellen die we kennen. Voorspelt dit een evolutie binnen de rest van het gamma van RockShox?

Binnenin is het veergedeelte blijkbaar identiek aan dat van een klassieke Sid, maar de Brain-cartridge is herzien om de betrouwbaarheid te verbeteren. Dit zijn de enige opvallende veranderingen en in het terrein zouden de sensaties niet veel mogen verschillen van de modellen die te vinden zijn op de klassieke full suspension Epics.

Het frame als schakel 

We hebben het al sinds het begin van het artikel over de veringen, maar wat met het frame in dit alles? Aan de ene kant heeft het uiterlijk niet veel bijzonders, behalve dat we een uitsparing zien om de demper beter te verbergen. Aan de andere kant, en we zullen dit vooral zien bij de geometrie, fungeert het frame als een schakel tussen de hardtail en de full suspension. Het is die schakel die echt inhoud geeft aan het concept dat door Specialized is bedacht.

Constructief gezien is het absolute onzin: de bovenbuis is over bijna de helft van zijn lengte in tweeën geopend, wat een ramp is voor de stijfheid. Specialized wilde echter geen volledige integratie van de demper zoals bij Scott, omdat het systeem volgens hen te heet wordt en de prestaties dan drastisch verslechteren. Overigens hebben we inmiddels wat ervaring met de Spark en plaatsen we vraagtekens bij deze kritiek …

Hoe dan ook, het merk moest al zijn kennis over carbon mobiliseren, evenals de nieuwste processen die met name voor de racefiets Aethos werden ontwikkeld, om een ​​oplossing te vinden. Peter Denk, het hoofd van het Innovation Center in Freiburg, vertelt: “We hebben een lange weg afgelegd. De eerste prototypes mislukten allemaal. Toen we in 2019 begonnen was het doel niet om meteen een nieuwe fiets uit te brengen, maar wel om iets innovatiefs te vinden.” Helaas wilde het merk ons ​​deze prototypes niet laten zien. Om andere lopende projecten te beschermen?

Qua geometrie is de Epic World Cup een mengelmoes van genres. Aan de ene kant hebben we een balhoofdhoek van 66,5 graden, wat exact dezelfde waarde is als op een BMC Fourstroke 01, maar 0,5 graden minder dan op een Orbea Oiz en 0,7 graden minder dan op een Scott Spark RC. De reach ligt halverwege tussen de maten van een hardtail en full suspension in: 440 millimeter op de medium en 465 millimeter op de large. Ten slotte is de hoek van de zitbuis met 74,5 graden die van een hardtail, maar aangezien de vering weinig of geen doorzakking heeft, zou dat geen probleem mogen zijn. We behouden ook op alle maten een liggende achtervork van 430 millimeter en een laag bottom bracket (-58 millimeter van de as van de wielen).

En wat geeft dit op de weegschaal? Specialized kondigt een gewicht aan van 1765 gram voor het Epic World Cup-frame inclusief demper, lak en bouten. Dat is goed (100 gram lichter dan een Spark RC) maar niets revolutionairs, aangezien het min of meer op het niveau van de Oiz ligt en vooral honderd gram zwaarder is dan een Epic Evo. Het gewicht van de complete fiets doet wel dromen: 9,5 kilogram voor de S-Works in maat M, met bidonhouders … maar zonder telescopische zadelpen!

In tegenstelling tot de fiets op onze foto’s, wordt de Epic World Cup immers verkocht met een klassieke carbon zadelpen. Rond dit onderwerp werden lange debatten gevoerd, maar uiteindelijk werd de “ouderwetse” oplossing behouden. Volgens het merk is dit lichter (daarmee zijn we het eens) en mooier (dat houdt steek), maar ook goedkoper en kan iedereen achteraf de telescopische zadelpen monteren die zijn voorkeur geniet. Welnu, deze laatste twee argumenten zijn duidelijk veel minder gefundeerd gezien de catalogusprijzen, maar wat de uiteindelijke keuze ook was, in beide gevallen zouden er teleurgestelden zijn.

De Epic World Cup is de eerste Specialized die is uitgerust met de nieuwe Roval Control SL-cockpit uit één stuk: het stuur is 780 millimeter breed (kan versmald worden, 8° backsweep, 1° upsweep) en er is keuze uit 4 lengtes voor de stuurpen (60, 70, 80 of 90 millimeter). De versie met een stuurpen van 70 millimeter weegt 250 gram. Dit alles wordt bovenop een headset geplaatst met stops die specifiek zijn voor Specialized, wat ervoor zorgt dat de hendels de bovenbuis niet beschadigen bij een val. Het aanspannen van de headset is ook bijzonder, met een aanspanring verborgen onder de kap die fungeert als toegang voor de kabels en het systeem moet beschermen tegen stof.

Versies en prijzen

Voor Specialized is de Epic World Cup een wedstrijdfiets, dat kan je ook afleiden uit de naam. Als we de reflectie doortrekken, moet een wedstrijdfiets uitgerust zijn met het beste … en dat is precies het geval met deze Epic World Cup. Slechts twee complete assemblages verschijnen in de catalogus: de S-Works met een prijs van 12.500 euro die voorzien is van de nieuwste Sram XX SL Eagle-aandrijving (lees Nieuw | Sram Eagle AXS 2023: een nieuw tijdperk breekt aan) evenals Roval Control SL-wielen en -cockpit en de Pro van 9000 euro met een Sram X0 Eagle-groep, Roval Control/DT Swiss 350-wielen en een klassieke cockpit.

Een wedstrijdfiets die alleen verkrijgbaar is met een hoogwaardige afmontage is oké, maar 9000 euro vragen voor een fiets met een aluminium crankstel of middenklasse remmen (Level Silver) doet je tandenknarsen. Het argument dat “niet iedereen de luxe heeft om twee mountainbikes te kopen”, houdt geen steek meer omdat die twee fietsen samen misschien evenveel kosten …  Er is ook een framekit (met vork, demper en zadelpen) verkrijgbaar voor de prijs van 6500 euro.

In tegenstelling tot wat men in eerste instantie zou denken, verdwijnt de Epic HT niet helemaal uit de catalogus. De hardtail blijft de meest toegankelijke manier om aan de slag te gaan in XC-competitie en Specialized zou niet zo gemakkelijk zonder zo’n populair model kunnen. Er zijn echter geen topmodellen meer van beschikbaar, want het gamma stopt nu op het Comp-niveau. De “historische” Epic en de Epic Evo evolueren momenteel niet, maar enkele enigszins merkwaardige antwoorden tijdens deze presentatie doen ons denken dat er al iets gaande is rond deze platforms …

Specialized Epic World Cup S-Works: de terreintest

Al die theorie over de demper is geweldig, maar werkt het in het terrein? We werden uitgenodigd in het Spaanse Girona – een plek waarvan veel atleten hun winterbasiskamp hebben gemaakt – om de Epic World Cup een aantal dagen op het terrein te ontdekken.

Onze eerste meters rijden we met een doorzakking van 0%. Met deze instelling zitten we duidelijk op een “hardtail +”. Niets beweegt tijdens het trappen en zelfs bergop voel je de wortels of de stenen op dezelfde manier als op een fiets zonder vering. Natuurlijk hebben we niet de mogelijkheid gehad om hem op dezelfde lus te vergelijken met een Epic HT om te zien of het gevoel precies hetzelfde is, maar over het algemeen komen we meer in de buurt van een hardtail dan van een full suspension.In dit geval is de vering alleen echt actief wanneer het bergaf gaat, en dan nog op de meest uitgesproken impacts zoals landingen na jumps, puinhellingen of wortelsecties. De kracht van de schok is dan voldoende om de veer in beweging te zetten en dan lijken we op een full suspension te rijden, dat wil zeggen een fiets die de schok absorbeert en je je lijn laat vasthouden in plaats van te stuiteren. Dit is niet het gezicht van de Epic WC dat ons het meest wist te bekoren, maar het blijft interessant voor bepaalde zeer specifieke situaties, denk maar aan overwegend goed berijdbare paden met slechts enkele technische passages bergaf.

Een stop in de pits later zijn we overgeschakeld naar de meest flexibele configuratie die mogelijk is met een sag van 10% of 100% indrukking van de demper (“gulp”) wanneer we het ventiel van de negatieve kamer openen. Verandert dit echt iets? Het antwoord is ja, zonder twijfel! Dit keer hebben we de indruk permanent op een klassieke full suspension te zitten met de demper in de open stand.

De vering pompt nu een beetje op rollend terrein, maar bergop is de grip er en bergaf het comfort. Het is zacht en aangenaam, maar het is onvermijdelijk (zelfs als de fiets erg dynamisch blijft) dat je het gevoel hebt dat er een paar watt achterblijft bij het trappen. Dit bewijst nog maar eens hoe belangrijk het is om “zijn” instelling te vinden, degene die past bij jouw voorkeuren, rijstijl en het terrein … en we rijden meerdere lussen om de onze te vinden.

50%, 75%, 85%, 82,5% … de verstelmogelijkheden zijn eindeloos, maar het vereist een beetje behendigheid. Specialized heeft al een markering van 50% aangebracht, wat een goede zaak is, maar het zal niet iedereen genoeg helpen.

Ook de compressie-instelling mag niet worden verwaarloosd. Chance Ferro, de man achter deze vering, raadt aan om de instelling open te laten als je met 0% doorzakking rijdt en mogelijk te verhogen hoe meer gulp je hebt, d.w.z. hoe meer je rijdt met de zachte demper. We hebben het zelf kunnen ervaren: bij ongeveer 80% inzakking, d.w.z. een sag van 8% en open compressie, reageerde de Epic World Cup soms als een hardtail op een snelle afdaling, met een te levendige achterkant. De instelling sluiten met een of twee klikken was voldoende om het probleem op te lossen. De fiets werd minder speels, maar efficiënter en geruststellender. We zitten tenslotte op een racefiets, we vragen hem niet om speels te zijn maar om snel te gaan.

En snel gaan, dat kan hij! Het gevoel van levendigheid waar Specialized zo dol op is, is aanwezig en er zijn maar heel weinig full suspensions die het niveau van deze Epic World Cup halen, behalve wanneer je de veringen blokkeert. Hier hoef je alleen maar op de pedalen te trappen en je kunt vertrekken, zonder dat je je ooit de vraag hoeft te stellen of je de vering wilt blokkeren.

Bergaf geeft de geometrie je vertrouwen en als je eenmaal de juiste afstelling van de vering hebt gevonden, kun je de remmen loslaten zoals bij een klassieke full suspension. De sensaties zijn een beetje anders, alles lijkt een beetje steviger, maar je voelt je niet geremd. Het is gewoon een tikkeltje minder comfortabel … Nogmaals, het hangt sterk af van de instellingen van de demper.

Vervangt hij een ‘klassieke’ full suspension? Het debat is open, maar we denken dat er nog ruimte is voor een meer klassieke full suspension in het gamma. Op de moeilijkste circuits, zoals Mont-Sainte-Anne in de World Cup, of op circuits die zeer rollende secties en zeer technische passages afwisselen, moet een fiets met iets meer veerweg achteraan en een “ouderwetse” lockout, zoals de Epic Evo, nog steeds in staat zijn zijn streng te trekken. De Epic en zijn Brain daarentegen zouden zich wel zorgen moeten maken …

De fiets heeft ons trouwens aangenaam verrast met de klassieke zadelpen. Komt het doordat de hoek van de zitbuis vlakker is dan bij andere full suspensions? Of aan het werk van de vering, vergeleken met een hardtail? Hoe dan ook, de Epic World Cup doet het goed en hoewel we duidelijk langzamer gaan dan met het zadel naar beneden, voelden we ons meer op ons gemak dan verwacht. Maar als je de mogelijkheid hebt om een ​​telescopische zadelpen te installeren, raden we je toch aan om dat te doen. Dat maakt het nog leuker …

Geconfronteerd met zoveel bekwaamheid, stelde de voorkant van de fiets ons teleur. De Brain op de vork vind je leuk of niet, en persoonlijk geef ik toe dat ik in het tweede kamp zit. Het werk aan de nieuwe cartridge (zogenaamd om het product betrouwbaarder te maken) verandert niet veel aan de werking en je voelt het systeem altijd openen als je in een van de tussenstanden rijdt.

Bovendien werkt het niet erg goed in combinatie met de cockpit uit één stuk (te stijf? veeleisende hoeken?) en kregen we al snel zere handen, wat ons ertoe bracht om met de Brain volledig open te rijden of slechts een inkeping te sluiten om dat tegen te gaan Het werkt, maar het systeem verliest zijn nut omdat de vork bergop of zelfs op het vlakke pompt, wat niet zou gebeuren met een efficiëntere cartridge en een klassieke lockout.

Conclusie

“In theorie zou het niet mogen werken en van buitenaf had ik er ernstige twijfels over”, zei een van de Specialized-managers tijdens de presentatie. Met deze Epic World Cup biedt het Amerikaanse merk een uniek concept aan. De fiets is duidelijk niet voor iedereen weggelegd, maar na deze eerste testritten lijkt hij zijn doelstellingen waar te maken. Het is een machine die zowel marathonfietsers, die kunnen genieten van de extra dosis veiligheid en comfort tijdens de afdalingen, als de XC-rijders, die kunnen genieten van veel van de voordelen van een full suspension met het gewicht en de dynamiek van een hardtail, kunnen bekoren. Het rijplezier verdwijnt wat meer naar de achtergrond (het voelt niet zoals een Scott Spark RC of een BMC Fourstroke 01), maar over de snelheid en dynamiek valt niet te klagen. Zullen de atleten en beoefenaars volgen? Hoe goed de Epic World Cup ook is, om iedereen op een full suspension te zetten zal het gamma verder moeten uitgebreid worden met goedkopere modellen, want zelfs wedstrijdrenners kunnen niet allemaal een fiets betalen van minimum 9000 euro.

Meer info via specialized.com

Actiefoto’s & foto’s Epic World Cup Pro: Etienne Schmidt