Test Ride #23 | IRC Tanken, Hope Union TC & Thule VeloSpace XT - Test Ride: IRC Tanken-band

IRC Tanken 29×2.3″

De Tanken is bij het Japanse IRC de enduroband en is beschikbaar in 2.3 en 2.6″ diameter, en dat zowel in 27,5 als 29″. De bredere versie wordt voornamelijk verkocht en gebruikt voor e-bikes. Hier zijn comfort, tractie en een relatief lage rolweerstand de belangrijkste criteria voor die keuze. Wij waren echter vooral geïnteresseerd in de smallere uitvoering. Hierbij verwachten we meer zijdelingse grip te hebben en ook minder het “bongo” effect van plusbanden te ervaren als we de trails agressiever gaan aanvallen. Lees hier onze mening na heel grondig te hebben getest.

De Tanken enduroband is volgens IRC gemaakt voor lange afdalingen en technische singletracks. Weinig poespas en gewoon rijden! Het grote, hoekige centrale blokprofiel biedt in theorie tractie en grip in zowel losse grond als bij modder, zodat je niet afhankelijk van het terrein steeds moet veranderen van band. Scherp uitstekende zijnoppen zouden diep in de grond moeten bijten bij bochten. De afwisselende rijen van verticale en horizontale noppen zouden bovendien veel zijdelingse tractie geven op off-camber stroken. De 60 TPI Tankens zijn gemaakt van een rubbercompound met lage rebound die trillingen absorbeert zodat je aan de grond blijft wanneer het parcours ruig wordt. Veel mooie beloftes! We zijn benieuwd wat het voor ons op het terrein zal betekenen, maar laat ons eerst de band van naderbij bekijken.

2.3″ is een diameter die tegenwoordig eerder wordt geassocieerd met XC, marathon en downcountry gebruik. Voor een trail- of enduroband kijkt de rijder vooral naar 2.4 of 2.5″. We waren dus best sceptisch, maar eenmaal de banden gemonteerd waren op onze velgen, met 30mm interne velgbreedte, dachten we er onmiddellijk anders over. We maten 62,5mm van wang tot wang. Dit is dus gewoon een uit de kluiten gewassen 2.4″ band, met een breedte waar we op hoopten.

Iets wat ons wel verbaasde, was het gewicht. De band wordt aangekondigd op 1065 gram en wij wogen die ook op gemiddeld 1060 gram. Dit is echt wel heeeeeeeel licht! De huidige generatie endurobanden neigen naar 1300-1400 gram (of zelfs meer), de meeste All-Mountain banden zitten rond de 1000-1100 gram en zelfs downcountry-banden gaan dikwijls al boven de 900 gram. Met dus veel twijfel en argwaan monteerden we ze op onze 170/160mm enduro ragmachine. Benieuwd wat dit in de praktijk gaat geven op gebied van lekbestendigheid en ondersteuning van de flanken.

Het profiel zelf doet ons denken aan een mix van de Maxxis Minion DHF/DHR II, de Specialized Butcher en de Hutchinson Griffus. Maar het is toch iets uniek. De noppen zelf zijn mooi scherp, hard afgelijnd en ook voldoende flexibel. Het rubber zelf is zeker niet zo boterzacht als bij een Michelin-band en die kleeft dan ook niet zo als de banden van de Franse fabrikant op het asfalt. Maar algemeen is de eerste indruk positief. De invoerder van IRC voor de Benelux en Frankrijk is trouwens Sabma en de adviesverkoopprijs is 65 euro.

Op het terrein

Je las het al, we hebben onze twijfels bij deze band door het gewicht. We stonden in het voorjaar dus met een bang hartje bovenaan La Gouleyante, een gekende special in Les Hautes-Rivières, voor onze eerste test. Het terrein lag nat, maar niet modderig en deze trail is gekend door de vele schuine off-cambers bezaaid met wortels in het begin, gevolgd door een slagveld van stenen en rotsen in het midden om dan met enkele harde compressies te eindigen.

Een beetje tot onze verbazing hadden we reeds na enkele meters snel veel vertrouwen in deze band. We reden op 1.15 bar voor en 1.20 achteraan (voor een gewicht van 70kg) en hadden veel grip, veel remkracht, eigenlijk ook weinig rolweerstand en de bandenwangen rolden niet weg van de velg. Dit smaakte naar meer!

We gingen steeds harder en sneller en zochten geleidelijk aan de limieten op van de zijdelingse grip en het karkas. Het gevolg was een PR op de Rumsteck (een andere gekende special). Deze keer bij licht natte omstandigheden, terwijl onze vorige besttijd was gereden tijdens de wedstrijd afgelopen jaar in juni wanneer het droog en snel lag. We reden toen trouwens ook met “echte” endurobanden van 1400 gram en herlanceren of een kort klimmetje kostte toen zeker meer energie.

De band gaat heel goed in zowel droog als nat, maar niet bij modder. Hier loopt het profiel vol en is de grip gewoon niet goed in vergelijking met andere allrounders.

De volgende weken reden we nog in de Trail Centers van Spa, Chaudfontaine en Remouchamps. De band gaat heel goed in zowel droog als nat, maar niet bij modder. Hier loopt het profiel vol en is de grip gewoon niet goed in vergelijking met andere allrounders. Toch één belofte die ze bij IRC niet kunnen waarmaken, maar aan de andere kant doen ze het wel goed op “hard pack” en daar wordt op voorhand niet over gesproken. Er restte ons enkel nog een laatste uiterst diepgaande test, waar we de band dag in dag uit tot het uiterste gingen drijven en we tegelijk ook een oog wilden werpen op de duurzaamheid.

We reden 10 dagen aan één stuk op de trails van Finale Ligure. Hier is het (meestal) droog, bruut en moeten je banden de ene dodelijke aanslag na de andere verwerken. De eerste dag lag er echter boven op de Base Nato nog sneeuw! En net als in de modder, is dit geen goede band voor die omstandigheden. Hoe natter de sneeuw werd en hoe meer het profiel zich kon proper maken, hoe beter de band opnieuw ging. Want op natte stenen en wortels heb je wel goeie grip.

We gingen heel veel hard in de ankers, raakten talrijke scherpe stenen met de flanken en reden ook met plezier wat positieve hoogtemeters. De band is immers echt licht en rolt ook makkelijk.

Daarna droogde het op en wij knalden verder. Rollercoaster, Kill Bill, Madonna della Guardia Pino Morto, Cro-Magnon, … tientallen trails sneuvelden onder de Tanken. We gingen heel veel hard in de ankers, raakten talrijke scherpe stenen met de flanken en reden ook met plezier wat positieve hoogtemeters. De band is immers echt licht en rolt ook makkelijk. Als je alle positieve hoogtemeters zelf moet rijden om de trails te kunnen rijden, dan heb je bijna 800 gram (!) minder draaiend gewicht dan de echte endurobanden en dat is een wereld van verschil.

Verdict

Na talrijke weken te hebben gereden met de Tanken 2.3″ zijn we grote fan geworden van deze band. Je hebt in alle omstandigheden (behalve in modder en sneeuw) een heel goeie 2.4″ trail- én enduroband. We reden uiteindelijk maar 1 keer lek, een klein gaatje naast een nop in het loopprofiel. De voorste band heeft licht afgeronde noppen en de achterste heeft een beetje sporen van het vele remmen, maar er is geen reden om ze reeds te moeten vervangen. Op dit moment zitten we nog steeds (door dat lage gewicht) met twijfel of deze band echt wel sterk genoeg is voor het allerbruutste werk. We hebben daarvoor in eerste instantie net de Enduro de l’Amblève met succes beëindigd, daarna doen we de TransRiviera en ook de Enduro de la Semoy staat nog op ons programma.

Meer informatie: ircbike.com